In dubio over castratie.

Mijn vriendin heeft een klein hondje. Samen trainen we het onze reu bij Martin Gaus. Vanaf januari ben ik 2 keer met hem op training geweest, vorige week mijn vriendin. Nu hebben we een probleem. Onze Timber, nu een jaar, is seksueel obsesief. Er zit een teefje in de les waar hij al zijn focus op heeft. Zodra hij bij de training is begint hij te janken en heeft hij geen seconde aandacht voor ons of voor voer. Het enige wat hij wil is naar het teefje toe. Afgelopen week zijn we maar gestopt halverwege de training omdat het zinloos was. De trainster heeft geadviseerd om hem chemisch te laten castreren zodat we konden kijken wat het effect is en als dat bevalt zouden we hem echt kunnen castreren. Eigenlijk hadden we hem niet willen castreren. Op de training zijn ze er ook nooit een voorstander van geweest om het zo maar te doen, mits er echt noodzaak is. Onze Timber is een hele leuke, spontane kleine man. Hij is absoluut niet angstig. Hij probeert wel andere hondjes te domineren, maar agressief is hij absoluut niet. Het seksueel obsessieve gedrag vertoont hij alleen naar teefjes, ook wanneer we hem uitlaten. Hij is constant op zoek naar de geur, probeert plasjes te likken en is echt een baasje. Nu hebben we al wat informatie geprobeerd te zoeken. Wij krijgen de indruk dat een hond dat chemisch gecastreerd is anders reageert er op als een hond die echt gecastreerd is. Dus we vragen ons af of het wel zinvol is om hem eerst chemisch te laten castreren. En waar we eigenlijk bang voor zijn is dat onze lieve spontane speelse hond straks een angstig beestje wordt (aan de hand van de verhalen die we hebben gelezen).  Training heeft in ieder geval geen zin zoals het nu gaat. Dus wij zijn erg in twijfel. Vandaar de vraag, hoe hebben jullie castratie en chemische castratie ervaren? Wordt de hond daar echt dikker van? Zie je verschil in de vacht? En wat zouden jullie doen in onze situatie?

Tja met alles heb je positieve verhalen en negatieve verhalen, ik heb nog nooit iets negatiefs gehoord over gedrag met castratie, ja een keer bij de rijdende rechter, maar die man had meer last van de castratie van zijn hond, dan de hond zelf, de man kon immers niet meer met de balletjes van Monty het hondje spelen.

Reuen worden er vaak wat rustiger en gemoedelijker van, een reu die achter ons woonde was ook zo gefixeerd op teefjes, die werd gecastreerd en werd wat minder scherp, uiteraard vond die teefjes nog wel leuk maar niet meer dat zijn hele wereld ervanaf hing, die at trouwens ook niet meer als er een loopseteef in de buurt was.
Anders gewoon eerst chemisch, wat de trainer al zei, kun je kijken of het uberhaupt wel zin heeft, dat is iets tijdelijks.

Heeft hij dit gedrag naar alle teefjes, of alleen als ze loops zijn ? Romeo is ooit chemisch gecastreerd geweest, om te zien of dat effect had op zijn gedrag ivm de vechtpartijen tussen mijn ventjes. Een gedragsdeskundige heeft mij hierin geadviseerd. Dat heeft mij doen besluiten hem niet definitief te castreren, want de vechtpartijen behoorden door training gelukkig tot het verleden en zijn ze allebei niet gecastreerd. Dat een hond zoekt naar geurtjes en aan plasjes likt is heel normaal hondengedrag. Wij als baasjes vinden dat vervelend, de honden niet, die vinden het heerlijk om hun neus te gebruiken en het is volgens dezelfde gedragsdeskundige zelfs heel goed voor de hond. Honden die dit mogen van hun bazen, schijnen beter in hun vel te zitten. Als er loopse teefjes geplast hebben, ruikt de hond natuurlijk heel veel. Ik heb wel eens een vechtpartij tussen twee reutjes gezien op een groot uitrenveld, terwijl ze altijd de grootste vrienden waren.Ineens vochten ze. Niemand wist waarom. Die morgen scheen er een loops teefje rondgerend te hebben en was al lang weer weg, maar dat scheen de reden van de knokpartij te zijn geweest in de middag. Een verliefd reutje kan een loops teefje op 5 km. afstand vinden. Is dat teefje niet in de buurt, rijden ze misschien op andere teven. Ik laat Romeo in elk geval niet castreren of het zou een medische noodzaak moeten zijn, maar anders niet. Waarom snijden in een gezonde hond ?

Ik heb een bepaald idee over honden, honden(eigenlijk alle dieren) reageren alleen maar op bepaalde prikkels, deze prikkels zetten een bepaalde actie in werking, en zonder deze prikkel wordt die bepaalde actie ook niet in werking gesteld. Denk bijvoorbeeld aan eten, dieren gaan niet eerder op zoek naar eten wanneer er een hongerprikkel is en niet eerder. Honden gaan niet eerder achter teven aan, om te voortplanten, wanneer deze prikkel er is, ze moeten dus eerst de geur van loopsheid hebben, en niet eerder. 
Nu kan het zo zijn dat deze hond zo geobsedeerd geworden is van een eerdere loopsheid en dit niet meer heeft losgelaten, alleen de geur zal er dan niet continu zijn dus de drang ook niet. En dus kan het gedrag net zo gemakkelijk iets anders zijn, en dan zal hoogstwaarschijnlijk een castratie ook niet helpen. Ik denk zelf dat dit meer te maken heeft met een gedragsprobleem dan met de drang om te willen dekken, beide keren zie je overigens wel hetzelfde beeld, namelijk rijgedrag. De fout die veel mensen maken, naar mijn mening, is dat er te gauw een conclusie getrokken wordt over het getoonde gedrag zonder daarbij te kijken naar alle mogelijkheden. Een dominante stabiele teef zal deze reu bijvoorbeeld niet toe laten om haar te bespringen, de teef zal dit dan ook gelijk af straffen. Een gevaar is natuurlijk voor deze hond dat hij een keer een teef(of reu) tegen het lijf loopt die de hond te erg af straft want over het algemeen wordt rijgedrag niet getolereerd in de honden wereld.

Wij hebben vorig jaar november (dus ongeveer 2 1/2 maand geleden) een chemische castratie gedaan bij Djago.
Ben er tot nu toe zeer tevreden over.
Had er een week geleden een topic over geopend

Het topic

eigenlijk vertoont hij dit gedrag naar alle teefjes,maar bij het uitlaten geven we hem de kans niet om te blijven hangen.  pas tijdens de training waar een teefje bij zat werd het heel erg. al zijn focus ging naar het teefje uit, en maar blijven piepen en janken. niets kan hem er dan uit halen, zelfs geen stuk kipfilet neemt hij aan. de trainster is gedragstherapeut. we hebben uitgebreid getest wat de oorzaak kon zijn. mijn vriendin moest de zaal verlaten om te kijken hoe timber zou reageren, hij werd niet zenuwachtig, was niet onzeker,niets, het teefje was alles wat hij wilde.  dus de prikkel is duidelijk. vandaag heb ik met de assistent van de dietenarts gesproken over de telefoon. zij beweert dat hij niet angstiger wordt na castratie. mlrgen bel ik nog een keer tijdens het spreekuur met de dierenarts zelf.

Ik zou eerst proberen met chemische castratie, zien of het probleem verminderd.Marcel is ook gecastreerd, op 13 of 14 maanden ongeveer maar hij is nog altijd zot van loopse teven.
(Hij is gecastreerd om ongelukjes te voorkomen)

Heb je al een keer geprobeerd van hem ook naar een teefje toe te laten, en hoe reageert hij dan?
Marcel heeft vorig jaar toen hij voor de eerste keer het teefje van mijn vriendin ontmoete, het teefje een paar keer proberen berijden. Zij was hier absoluut niet mee gediend en Marcel kreeg een snauw.
Hij heeft het nooit meer geprobeerd en het zijn nu de beste maatjes!


Oh en over het angstiger worden van een gecastreerde hond, ik denk dat je dit heel erg zelf in de hand hebt.
Wij zijn gewoon voort gegaan zoals het altijd gegaan is en Marcel is er absoluut niet angstiger op geworden, hij is nog altijd sociaal en open en blij, iets minder springerig dan vroeger maar daar ben ik niet kwaad om.

Ik moet er wel op letten dat hij niet te dik word maar dat ligt volgens mij meer aan de aard van het beestje.
Onze oudste is ook gecastreerd (zelfde reden als Marcel) en die begint nu pas op oudere leeftijd de neiging te krijgen dikker te worden. (Maar dit komt waarschijnlijk ook eerder omdat hij zo zielig kan kijken als zijn baasje aan het koken is...)

ja, we hebben hem los gelaten in de les om te kijken wat er zou gebeuren, nog geen 5seconde later probeerde hij op haar rug te springen. ze is ook nog eens 5x zo groot als hij. ze snauwde niet echt,maar hij gaf niet op omdat zij niet wilde.  dus dat dikker worden door alleen de castratie zelf heb jij niet ervaren?

De teef van mijn vriendin is ook een stuk groter dan Marcel, maar zij snauwt wel van zich af (niet dat ze echt gaat bijten of zo maar ze is duidelijk).

En nee ze zijn volgens mij niet dikker geworden door de castratie.
Marcel is een echt schoothondje dus ik zou er sowieso op moeten letten dat hij genoeg beweging krijgt, denk niet dat dit iets met de castratie te maken heeft.
En Napoleon is inmiddels 10 dus dan veranderd hun vorm ook wat. Ik kan bij allebei nog mooi de ribben voelen.

Dat een hond heel raar in het gedrag verandert, zoals angstig worden, gebeurt volgens mij alleen als je al een onzekere hond hebt, maar dat lijkt me in jouw geval niet van toepassing. 
Verschil in vacht hangt af van het vachttype van de hond. Heb je bijvoorbeeld een cocker, dan kun je inderdaad een verandering verwachten (niet positief). Wij hebben een stokhaar herder en zijn vacht is niet veranderd. Hangt dus van het vachttype af. 

Een gecastreerde hond heeft in de regel geloof ik minder calorieën nodig om op gewicht te blijven, omdat de hormoonhuishouding is veranderd. Als je vervolgens hetzelfde blijft voeren, bestaat een kans dat de hond aankomt. Maar als je op het oog voert en het gewicht van je hond in de gaten houdt, kun je gemakkelijk voorkomen dat je hond te dik wordt. 

Ik zou in jullie situatie ook een chemische castratie proberen. Het is niet permanent, dus veel kwaad doe je er ook niet mee. Je kunt op deze manier kijken of het gedrag positief verandert ja of nee. Ikzelf heb trouwens geen ervaring met chemische castratie.

Nog even reageren op de vacht, het kan de 2 kanten uitgaan.Marcel's haar is enorm veranderd, het is van sluik naar golvend gegaan en ik kan het dus niet meer lang laten groeien. Hij loopt permanent in een korte coupe. (Marcel is een Biewer Yorkshire Terriër)
Napoleon verhaard een stuk minder dan vroeger, echt opmerkelijk minder. Ik vind nog maar zelden een haar van hem op mijn kleren of op de meubels. (Napoleon is een ruwharige Parson Russell Terriër)

Verder heb ik er geen ervaringen mee, onze andere 2 reuen zijn niet gecastreerd.

Tja, ik heb dus ervaring met onze Engelse cocker. Zij had glad, sluik haar, niet al te lang, kort op het hoofd en de voorkant van de benen, gevederd aan de oren, staart, achterkant van de benen, buik en borst. Een typische mooie cocker. 

Nu, na castratie, heeft ze dik, dof, zacht haar dat overal op haar lichaam groeit, ook daar waar het voorheen kortharig was. Glad is haar vacht absoluut niet meer en ook niet sluik, integendeel, het krult. Ook is de vacht enorm overvloedig en klit enorm. 

Het is een grote verandering en ze is er niet mooier op geworden. Tegenwoordig is ze kort geschoren en ik vind dat eerlijk gezegd ook wel weer grappig staan. Je moet toch wat.

Ik kan niet zeggen dat jullie een ondoordachte beslissing gaan nemen..

Onze vorige reu was niet gecastreerd, maar had zo af en toe wel dat gedrag van jullie hondje..(als er loopse teefjes in de buurt waren.

Onze asielzoekrt reu is wel geholpen...alles eraf..
En die....die zou elke teef dekken als hij de kans zou krijgen..
(duidelijk een gevalletje veeeeeel te vroeg geholpen rond z'n 1ste verjaardag)
Vacht van hem is ....1 hele grote ramp.(Newfy dus lang haar)
Vreselijke zenuwpees, adrenaline bom..
Als ik hem als voorbeeld zou zien, dan zou ik altijd eerst de chemische variant proberen.

Maargoed, dat is mijn ervaring.
En er zullen er genoeg zijn met een andere ervaring.
Wil enkel zeggen ...dat honden soms kunnen veranderen in de richting die je nu juist niet wilt.
Het blijven dieren. 

Het resultaat van een tijdeljke castratie door een implantaat (suprelorin) geeft en goed beeld van hoe de hond na een chirurgische castratie zal zijn.

Mijn aussie heb ik wel eerst een implantaat gegeven maar dit meer omdat hij ging lopen vechten en de hele boel wilde bestieren daarnaast overdreven veel likken schuimbekken en willen rijden op iedere hond die hij tegen kwam.
Door de cc kon ik goed zien hoe het gedrag zou zijn na een definitieve castratie, door die implantaat merkte ik dat hij veel meer rust kreeg in die hormonen storm dus is hij na uitwerking gecastreerd.

Het verhaal wat jij nu verteld komt erg overeen met mijn collie.
Vorige cursus geen land mee te bezeilen continue lopen janken en piepen en dat in een groep van 5 teven en 1 reu ja hij had het moeilijk, totaal geen aandacht gek werd ik van h'm wat de ene week werkte werkte de andere week weer niet.
Oefeningen aanleren een drama waar m'n aussie het binnen de korste keren doorhad was m'n collie maar aan het piepen en mutsen.
En toch laat ik h'm niet helpen, de prikkels op het veld zijn voor h'm best een beetje veel nu ook weer in deze nieuwe groep weer een paar heerlijke meiden waar hij tot over zijn oren verliefd op is gaat ook vreselijk lopen uitsloven maar hij is nu bijna 16 maanden en ik merk wel een doorbreking in het gedrag ik kan iedere les steeds beter met h'm trainen pakt de oefeningen steeds beter en makelijker op tja hoe komt dat...........ik loop de hele les als een gek over dat veld lekker gek doen hoge stemmetjes heel heel heel veel belonen voor iedere goede aandacht die ik heb en iedere week merk ik dat hij steeds sneller en makkelijker de aandacht heeft voor mij.
Ik beloon heel veel met spel en de bal dat vind hij geweldig hij doet niks voor een voertje dat boeit h'm geen reet eten (kan ook gerust een dag niet eten als kvv zijn smaak niet is de diva)

Wat ik eigenlijk wil meegeven is als je alleen problemen hebt met aandacht tijdens de les hou gewoon vol doe gek maak je zelf te leuk beloon eens op andere manieren. Neem verschillende voerbeloningen en mix die door elkaar.
Mijn collie wordt zeker niet geholpen omdat ze een vreselijke castraten vacht krijgen die erg moeilijk te verzorgen is.