bange hond

hallo,
Koda is ineens heel bang om in 1 deel van de steeg te lopen, hij gaat blaffen,piepen,trekken,rennen etc.
hij blaft en piept nooit dus dat is al vreemd,,,, als we eenmaal dan weer inhuis zijn beland speert hij naar de bank en kruipt hier onder rillend en wel, dit is nu ruim een week het geval, helaas moeten we wel door de steeg om thuis te komen, maar Koda trilt als een trietje wil absoluut niet onder de bank weg
ook als je Koda vraagt, 'koda zullen we even broekie af' of 'koda zullen we wandelen' en hij ziet dat wij onze jas en schoenen aan doen speert hij onder de bank
ik zit echt met mijn handen is het haar, wat zou ik het beste kunnen doen?
ik vind het zo sneu voor hem, maar ook voor ons is het lastig want hij is bijna niet te houden qua trekken en hij is een stuk 'ongezelliger' want die enorm aanhankelijke schoothond die hij was ook als was hij dan een beetje te groot voor een schoot hond maar ja, dat lieve hondje is wel een beetje weg hij is gewoon heel bang...

Is er iets gebeurd op de dag dat het begon ?

Hallo,
Nee niet dat we weten Wrm paar dagen terug, heeft hij wel vlak bij dat punt zijn pootjes open gehaald, en het is begonnen op een dag dat koda zelf had besloten even te gaan wandelen, en dat wij hem dus niet zagen, ik heb geen. Idee of het daar mee te maken heeft, ik denk het wel...maar de vraag is hoe herstel je het, we hebben hem al laten zitten laten afgaan laten zien dat er niets mis was maar hij blijft het doen...

Lijkt me inderdaad dat er iets gebeurd is.
Probeer het vlucht gedrag zoveel mogelijk te voorkomen.(dat is namelijk erg zelf belonend gedrag)
Hou de hond kort (ivm minder ruimte voor bokkensprongen)en blijf zelf heel rustig.
Ga stil staan waar het begint(lekker gaan staan gapen ) en loop alleen verder wanneer de hond niet meer vlucht maar meeloopt..
In huis zou ik de hond aangelijnd houden tot deze gekalmeerd is en voorkomen dat ze ergens onder kruipt.
desnoods eerst een lekkere kluif in de keuken geven..zodra ze je gewoon volgt ipv ergens onder gaan
Verder rust uitstralen en niet te veel aandacht aan de hond schenken..relaxed en normaal doen.
Ik zou verder weinig of geen geluiden gebruiken..dus ook niet tegen de hond praten op zo'n moment.
Dit werkt goed voor mijn angsthaas.

Ik ben toch benieuwd wat er heeft plaats gevonden...waar een husky zo van geschrokken is.

Ik zie je reactie nu pas..
Zal de plek dan misschien toch met plotselinge pijn associeren.
Het blijft een proces hoor ervan af komen...maar het lukt je heus wel

Ik denk dat het belangrijk is dat hij die plek met iets leuks gaan associëren.
Kan je er zelf gaan zitten op een klapstoeltje of zo? En dan iets lekkers meenemen voor je hond, iets om op te knagen zoals een pensstaafje bvb.
Op die manier ben je zelf ook rustig, straal je rust uit en kan hij op een rustige manier leren dat het steegje ook iets fijn kan betekenen.

Het is naar mijn mening belangrijk dat je zelf ook rustig bent en jezelf op je gemak voelt als je wilt dat je hond zich goed voelt, zeker als ze ergens bang voor zijn. Daarom mijn voorstel om er te gaan zitten, dan ben je automatisch rustiger dan wanneer je loopt en de lijn kort houd omdat je je voorbereid op zijn bokkensprongen.


Als je niet de mogelijkheid hebt om daar met hem te gaan zitten, probeer dan eens om de lijn om je middel te knopen en hem met lekkers (kip bvb) door de steeg te lokken.
Als je de lijn rond je middel knoopt heb je minder invloed op hem omdat je je spanning minder direkt door geeft (automatisch de lijn meer gespannen houden omdat je weet wat komen gaat).

Hallo Dy-Ann,

Wat jammer dat je Husky nu zo bang is!

Ik heb het zelf meegemaakt met een Tibetaanse Mastiff reu van me die ik had (inmiddels overleden).

's Avonds is hij vlak voor ons huis na het wandelen losgeraakt van de riem (haakje raakte los) en naar de andere kant van de weggehold waar hij wat zag. Toen hij terugrende naar mij is hij geraakt door een auto. Hij was toen een jaar of 2. Na controle door de dierenarts bleek gelukkig alleen de schouder gekneusd en een shock en mocht hij gelukkig mee naar huis
na kalmerend prikje.

De avond de dag erna was hij bang om te gaan wandelen en wilde de inrit niet uit. Hij het blijkbaar verband gelegt met donker en 's avonds.

Iedereen zal wel wat anders zeggen maar mijn idee is dat je niet stil moet blijven staan bij de plek.
Ik denk dat je de angst dan juist bevestigd!
Je moet vooral niet denken als je in de buurt komt van oh nou gaat het weer komen hier is het vast gebeurt wat zielig. Het is net als met vuurwerk angst ga je troosten en op schoten nemen is het juist zielig dan bevestig je het en duurt de angst langer.
Wat ook kan helpen is, dat zou ik normaal natuurlijk niet aanraden, maar in dit geval wel. Ga voor het wandelen wat spelen enthousiast maken. Dat je hond naast je speels loopt als je er vlakbij bent met klosje of ander favouriet speeltje probeer er dan speels "voorbij te rennen". En ben je er langs belong geven.

Ik zou er op letten al voor de wandeling zelfverzekerd eerst door de deur te gaan, goed tempo schouders recht, lijn slap en ontspannen. Zorg dat je als leider voor de hond loopt dat hij vertrouwt dat jij hem beschermt en leidt. Niet te veel na de hond kijken en nadenken of tegen praten, gewoon gaan en al voor je visualiseren dat je er zo voorbijloopt.
Als je maar iets van aarzeling bemerkt in de houding van je hond even van nee komop we gaan lopen.
Natuurlijk niet met grof geweld blijven rukken zeker niet met slip maar je snapt wel wat ik bedoel denk ik.
Je hond moet er toch doorheen.
Geloof me zieliger is er in mee te gaan stil te blijven staan op de plek en daar aandacht te geven dan blijven ze er veel langer in hangen.

Zo heb ik het gedaan. Mijn reu was er zo met rond de 3 wandelingen doorheen als ik me goed herinner.

Succes!

oh sorry zie net dat je hond niet als die van mij blijft stilstaan voor de plek en weigert te lopen maar juist hard er voorbij wil rennen.

Ik zou dan dezelfde techniek doen als een hond normaal gesproken hard trekt tijdens de wandeling.
Stilstaan bij trekken, iets achter je positioneren, en bij rust weer doorlopen. Niet bewust doen van kijk eens er is niets. Niet tegen praten. Gewoon wachten tot trekken over is de hond naast je is en dan weer lopen.

Je zou meteen als je thuiskomt kunnen afleiden door te spelen in de tuin bv en te zorgen dat hij niet op zijn vluchtplekjes kan. En na wandelen meteen eten geven. Dat de hond dan niet bezig is met natrillen en wegkruipen.

Ik ben het met je eens dat de associatie positief moet worden Charlotte en ook met de rust van jezelf waarmee dit moet gebeuren

Maar merk aan mijn eigen angstige hond dat op een plek waar hij angstig is stil gaan zitten, hem alleen maar angstiger maakt.
Je kan wel gaan zitten, maar doe dat dan weer een stuk voor de plek! (waar de hond nog relatief rustig is)...en laat de hond dan kijken hoe mens en dier schijnbaar die plek ongedeerd passeren...en dan langzaam steeds dichter bij (geen aandacht schenken aan de hond en gebruik zoveel mogelijk kalmerende signalen)

Rustige beweging helpt...ik bedoel niet dat je de lijn gespannen kort houdt...maar net slap wanneer de hond volgt en je zelf je arm ontspant..zo heeft je hond automatisch minder kans op bokken sprongen en geeft jou sneller controle..en directer contact.
stilstaan tot deze niet meer vlucht..en dan rustig doorlopen...
pas wanneer je hond niet meer in de vlucht stand gaat..kan je ook langzamerhand op de plek gaan zitten en leuke dingen doen.

 ts  kan zelf kijken wat werkt en niet
zelf rustig/ontspannen zijn is de grote overeenkomst  ,dus hoop dat ze die mee pikt!