De Stafford van mijn schoonouders

Hallo allemaal,
Ik wilde deze vraag al heel lang stellen, maar nu durf ik dat toch te doen. Mijn schoonouders hebben een herplaatser Stafford, een teefje van 3,5 een superlief beestje. Om een lang verhaal kort te maken, volgens het gastgezin waar ze zat toen we haar ophaalde werd ze niet goed behandeld, hij heeft ons niet willen vertellen wat er is gebeurd. Ze is erg lief, lief naar ons, de kleinkinderen, andere honden. Maar ze is af en toe erg angstig, bijvoorbeeld voor een plastic zak, of als je op een bepaalde manier je hand naar haar toe doet, ze duijt dan ineen en trilt dan heel erg. We stellen haar altijd gerust, en dan is ze weer vrolijk. Maar ik vind het zo zielig, heeft iemand idee wat dit kan betekenen? Of is er misschien een manier om eraan te werken? Haar vorige eigenaar heeft haar van een niet zo'n goede fokker, en volgens mij komt ze uit Hongarije, heel zielig. Verder is ze een schatje, maar ik ben zo benieuwd wat er allemaal met haar gebeurd is. Ze heeft ook littekens op haar lichaam. Dit vind ik best moeilijk om te vragen, maar hoed ik hoor graag jullie meningen.
Groetjes,

Tja wat er precies gebeurd is zullen jullie helaas nooit weten, en maakt gelukkig ook niet heel veel uit.
Het klinkt voor mij als een hond die wat zelfvertrouwen moet gaan krijgen. Gaan ze naar cursus met haar? Ik zou gaan kijken wat ze leuk vind, en waar ze van gaat 'stralen'.
In het geval van onze hond is dat bv. speuren of simpelweg iets tillen. Dan is hij trots als een pauw.

Verder denk ik dat ze haar veel (maar rustig aan) moeten gaan blootstellen aan de situaties die ze eng vind. Maar wel echt heel rustig aan. Bijvoorbeeld eens rustig bij zo een zakje gaan kijken. Misschien een leuk spelletje ernaast doen en zodoende leren dat ze voor dit soort dingen niet bang hoeft te zijn.

Hoe lang is ze al bij je schoonouders?

Mijn neef heeft ook zo'n angstig hondje, Pruts, een Jack Russel. Hij leefde samen met nog wat JR's en grotere honden in een schuur en kregen twee maal per week eten. En als de baas eten kwam geven gaf hij de honden nog een paar schoppen. Pruts heeft op zijn billen twee dikke bulten van het slaan. Hij had er ook eentje op zijn staart maar die is operatief verwijderd. Hij schrikt nog steeds als je je voet wat bruut beweegt of als je je hand wat te snel naar hem toe brengt, maar met wat liefde en voldoende rust is het helemaal goed gekomen.
Hoe lang hebben je ouders haar al?

Tja het zegt niets over de verzorging, wel wat ze gewend is, Sari-Kiz heeft nooit in huis geleefd en is dus bang voor stofzuiger, bang voor vuilniszak even open kloppen, ballonnen, dweilen, vallende kopjes, afwas wat door de wasbak rammelt, de normale huislijke geluiden en bezigheden is dan ineens heel beangstigend.
Met de tijd zal dit minder worden, ze word niet meer hysterisch van de stofzuiger maar blijft er gewoon uit de buurt.


Ik denk dat de hond altijd buiten heeft gewoont, gewoon kalm aan laten wennen en het gedrag negeren, het is gewoon en normaal, daar zal ze toch aan moeten wennen

Oh ja de littekens kunnen gewoon vechtpartijtje zijn geweest of eens door prikkeldraad rennen, hoeft niets spectaculairs te zijn.

Hoi,
Ze is sinds juli bij mijn schoonouders, ze is al een stuk gelukkiger, ze was erg timide in het begin. Misschien is een cursus idd een idee, echter die zou ik of mijnnman dan met haar gaan doen, mijn schoonouders zie ik dat niet doen... Ik ga dat idd een keer uitproberen, ze is ook erg bang voor de bezem, dan hangt haar staart echt tussen haar benen, ik zou graag voor haar willen dat ze ook voor die dingen niet meer bang is. Verder is het echt een superhond, door haar was onze keuze voor een tweede hond bijna gevallen op een Stafford, maar kijkende naar onze andere hond is een Stabij bij nader inzien beter.

ben het eens met Anne-wil hierboven.

het kan zijn dat hij vroeger slecht behandelt is geweest, fysiek (waar de littekens vandaan komen geen idee) maar dat hoeft helemaal niet zo te zijn.

onze hond was ook heel onzeker toen we hem pas hadden en dan moest je ook niet ineens je hand naar hem uitsteken of te hard met een zak of jas wapperen.
Ondertussen is dit al veel beter, er zijn nog wel wat kleine dingetjes die hem van zijn stuk brengen. Maar sinds we gestart zijn met hondenschool en we simpele dingen hebben overwonnen (bv over een brugje lopen) is zijn zelfvertrouwen enorm gegroeid en is hij ook veel minder bang voor dingen.

Hallo,
Ok gelukkig is het niet raar en komt het bij meerdere honden voor. En idd het kan zomaar van iets anders zijn, ene kant is het wel fijn dat ze een nieuwe start bij ons maakt andere kant haar hele geschiedenis is zo vaag. Maar ja, niks aan te doen. We gaan haar gewoon wat laten wennen aan die dingen die ze eng vindt.
Bedankt voor jullie reacties!

Haha, ja mooi he dat soort dingen. Zo zei ik altijd 'wie neem er nou een bull terrier, vooral zo een witte met rode ogen, die zien er echt niet uit'. Tot ik er een tegen kwam die gewoon zo lief en enthousiast en schattig was.... nu zeg ik altijd 'ja fraai vind ik ze nog steeds niet maar ze zijn leeeeukkk'.
een individuele hond kan je hele kijk op het ras veranderen he .

Maar lijkt me goed als jullie op cursus gaan met haar. Ze zal dat wellicht wel lastiger vinden aangezien jullie niet de meeste tijd met haar door brengen (neem ik aan). Maar het is zowieso goed voor haar vertrouwen, en voor jullie band met haar . Oh ja, zorg wel voor een goede cursus dan. waar ze met wat kleinere groepjes werken en echt aandacht kunnen geven aan jullie hond. Het laatste wat je wil is haar gestresst maken in dat soort situaties.
Veel plezier

Wat mij super heeft geholpen en geïnspireerd is 'control unleashed' van Leslie mcDevitt (google maar, en kijk ook vooral de filmpjes op youtube). Hiermee leer je een angstige hond begrijpen maar vooral te helpen.Echt heel leuk!

Klinkt heel herkenbaar, mijn Bayley heeft ook een litteken op haar rug waar geen haar op groeit, toen ik de "fokker" (brrrdfkkkr achteraf) vroeg hoe dat kwam zei hij dat de moeder dat gedaan had, ik had toen mijn twijfels maar ik dacht "Okay, het zal wel" later bleken mijn vermoedens bijna bevestigt te worden, ze was bang voor krakende dingen, zakjes, kranten etc.. boven haar hoofd voornamelijk, ik denk dus ook dat ze mishandeld is maar zeker weten doe je het nooit. 

Ze is zoals jij de stafford van je schoonouders ook beschrijft erg angstig voor bepaalde dingen en erg makkelijk bang te maken. Ik probeer haar zo min mogelijk bang te laten zijn door haar rustig te laten wennen aan de dingen waar ze bang voor is, soms is het voorwerp even op de grond laten liggen en haar eraan laten snuffelen (in rust) genoeg om haar te overtuigen dat het niet eng is. Soms duurt het wat langer, vaak gebruik ik ook mijn andere 2 honden om haar gerust te stellen, dan laat ik het voorwerp aan de andere honden zien en zodra zij ziet dat zij het goed vinden durft ze ook weer meer. 

Ik zou dus dit als advies willen geven, probeer het met een hond die ze goed kent/vertrouwt (indien ze die heeft), jou hond misschien? En anders inderdaad zoals al aangegeven een cursus omdat ze onzeker is.

Schrikken vind ik heel lastig om iets aan te doen, zeker als het onverwachte buiten situaties zijn. Zo'n zak denkt mijn hond van "jagen!", maar van een dichtslaande autodeur kan hij zich klem schrikken. Doe je weinig aan, helaas.

Ik ben het helemaal eens met Nicky.
Maar daar heb je dus inderdaad andere honden voor nodig.
Zo heb ik t ook gedaan met mijn stafford.
Ze kopiëren het gedrag van de andere hond(en) sneller dan dat een mens dit kan doen.
Mijn hond was een hoop ellende (viel kinderen aan, mannen) en nog meer grote problemen.
Maar nu is hij zo'n drol, kinderen zijn fantastisch alleen sommige mannen....Maar verder niets waarvan hij nog schrikt, ik kan hem bij wijze van gewoon stofzuigen hahaha. het heeft tijd nodig en vooral geen medelijden hebben over het verleden, daar schiet je niks mee op.
succes

Mijn teefje heeft ook buiten geleefd voordat ze hier kwam de eerste maanden leefde ze in de keuken ze ging de drempel niet over.

Nu na bijna 2 jaar komt ze pas echt los en hebben wij het idee dat ze zich thuis voelt.

Buiten wandelen kon ze niet wel bekend met drukke plaatsen omdat met haar shows zijn gelopen.
Maar een drukke stad kon ze niet.
Hun woonde in een dorp ik in een drukke stad met veel verkeer.

In heb begin moest ik de halsband zo strak doen dat deze niet kon losschieten omdat ze zich vaak verschrok van vrachtwagens bussen en aanhangwagens.
Ik heb dit gedrag gewoon genegeerd en door gelopen na een paar weken had ze door dat er helemaal niks aan de hand was. Nu reageerd ze er niet meer op.

Sommige herplaatsers hebben veel tijd nodig om echt te wennen en zekerder te worden.

Josien, ik heb iets dergelijks  gelezen  (ander forum) deze mevrouw heeft een hondje uit Spanje en dat was extreem bang vd tuinslang.Ze is met dat hondje aan de slag gegaan om die angst weg te nemen, idd spelletjes met beloning eerst in de buurt vd slang en zo langzaam dichterbij.
Kortom dat is prima gelukt, het hondje eet nu een snoepje van de kop vd tuinslang. Dus aan de slag met plastic zakken etc. succes.

Wat Thea beschrijft, counterconditioneren, is een hele goede methode. Let er wel op dat je dit goed toepast. Het belangrijkste is dat je enorm kleine stapjes neemt en op exact het juiste moment (een split-second) beloont. Als je de hond bijvoorbeeld beloont op het moment dat hij net wegkijkt van het onderwerp van zijn angst, beloon je dus de vermijding. Laat je dus goed adviseren, verdiep je er eerst in of vraag hulp van iemand die er ervaring mee heeft.

Hallo allemaal,
Wow veel reacties, fijn zeg! Ik denk dat het een goed idee is om eerst even te bedenken hoe en wat, en die ilmjes op youtube kijken. En inderdaad misschien kan onze hond haar helpen bij het overwinnen van haar angst. Fijn dat jullie zo meedenken, echt heel erg bedankt.
Groetjes,