Bezitterig naar alles wat ze te pakken krijgt

We lopen met Evy tegen het probleem aan dat ze ontzettend bezitterig is. Als pup beschermde ze alles wat ze vond al heel sterk, maar dat hebben we toen kunnen doorbreken door consequent te blijven wisselen voor een snoepje. Vaak een speeltje geven, wisselen voor een snoepje, speeltje weer terug. Toen ze 14 weken was leek het probleem volledig opgelost. Als we "los" zeiden gaf ze alles af, ook eten. Probleem dus opgelost, dachten wij.
Vanaf 6,5 maand is Evy begonnen met puberen en niet zo'n beetje ook. Ze is hierdoor terug gevallen in oude gedragingen zoals opspringen, trekken en bezitterigheid. Het opspringen en trekken hebben we nu inmiddels weer onder controle, maar die bezitterigheid.. We zijn daar nu al vanaf dat we door kregen dat het gedrag terug kwam op dezelfde manier bezig, maar we zien eerder achteruit gang dan vooruitgang.

Als Evy iets te pakken heeft wat ze wil beschermen dan gaat ze liggen en legt allebei haar poten er op en doet haar kop er overheen en gaat er dan vaak op liggen kluiven. Als we haar dan roepen om het af te komen geven dan negeert ze ons. Als er dan iemand op staat en naar haar toe loopt verstrakt ze. Haar spieren spannen zich aan, haar staart gaat strakker kwispelen en er komt een combinatie van een grom en een blaf uit haar. Als je dan door blijft lopen springt ze op met "haar bezit" en rent ze weg. Als je dat voorkomt door haar bij haar halsband te pakken dan blijft ze dood stil staan en draait ze haar kop weg. Als je dan doorzet en het uit haar bek pakt doet ze voor de rest niets (nog niet).
We hebben ook al geprobeerd om haar "gewoon" met snoep te lokken, maar daar reageert ze niet op. Het enige wat nog wel wil helpen is als je het snoep dicht bij haar op de grond gooit. Dan duikt ze er boven op, graast het weg en duikt weer boven op "haar bezit".
Ze vertoont dit gedrag naar ons, de katten, bezoek en andere honden.

Ik wil graag een GT hiervoor willen inschakelen, maar mijn ouders vinden dat complete onzin en vinden dat de manier die zij nu doen goed werkt. De manier dus van het ruilen met de snoepjes. Het "probleem" is dat als ze echt iets heeft wat ze wil beschermen ze niet eens reageert op snoepjes. Hoe moet je dan reageren? Gewoon laten gaan betekent dat ze wint, maar haar bij de halsband grijpen en het gewoon weg uit haar bek rukken is niet bepaald een vriendelijke oplossing en ik ben bang dat het dan alleen maar erger wordt. Mijn ouders zien dat probleem niet, ze geeft het toch "gewoon" af?
Ik heb zelf gewoon weg het geld niet om een GT in te schakelen. Ik studeer en heb geen baan. Mijn ouders zeggen simpel weg dat ze geen geld gaan uitgeven aan zulke onzin en dat ze het prima zelf kunnen oplossen. Ja, ik merk het. Ik wil geen probleemhond later die herplaatst moet worden, maar dat interesseert mijn ouders volgens mij niet.

Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen en dat ik geen rot opmerkingen naar mijn hoofd krijg. Ik kan nu eenmaal niet alles bereiken, omdat Evy niet mijn hond is. Uiteindelijk beslissen mijn ouders en heb ik mij daar bij neer te leggen.

Het blijft moeilijk om op afstand advies te geven maar ik zal het proberen, misschien heb je er iets aan. Het is wel jammer dat je ouders het probleem niet zien en jij wel.

Het nadeel van ruilen met een snoepje is, dat de hond het voor het voertje doet maar niet leert dat ze jullie kan vertrouwen.

In de eerste plaats moet je iets vinden waardoor de hond je kan vertrouwen. Doe je al denk spelletjes? Je zou ook met de voorwerpen die ze wil pakken daar leuke zoekspelletjes van kunnen maken. Dat de hond zijn kop wegdraait als je bij de halsband vasthoud is dat omdat ze iets in haar bek heeft? Waarschijnlijk is dat al een kalmerend signaal. ( maar dat is gissen want ik zie de hond niet) Een kalmerend signaal is dat de hond geen kwaad in de zin heeft. Je zou je ouders een goed artikel kunnen laten lezen hoe honden leren.

Ik kan me heel goed voorstellen dat dit erg frustrerend is omdat jij het probleem ziet. Denken jou ouders nog traditioneel? Dus ik ben de baas en zal winnen? Dan is het zeker goed om hun het verhaal te laten lezen over de nieuwste inzichten over dominantie. Staat hier misschien bij de bieb.

Misschien kan je hier ook wel een artikel vinden waarin staat hoe ze kunnen leren dat de hond dingen af geeft. Het is in elk geval belangrijk op dit moment dat je bezig gaat met vertrouwen opbouwen.

Dat met de zoekspelletjes ga ik eens proberen. Ze ligt nu lekker te slapen. We doen wel samen snoepjes zoeken die ik eerst heb verstopt, maar het is eigenlijk altijd eten. Ik heb wel geprobeerd om haar naar voorwerpen te laten zoeken, maar ze loopt dan gewoon weg en gaat iets anders doen.
Ik denk dat ze het wel kalmerend bedoelt, haar kop wegdraaien. Aan de andere kant trekt ze wel haar lip op (waarschuwing denk ik) en is ze heel erg gespannen en heeft ze een strakke kwispel. Ik probeer er ook wel eens een spelletje van te maken en dan geeft ze het makkelijker af. Dan ga ik op de grond zitten en nodig ik haar uit om te komen spelen door vrolijk tegen haar te praten en op de grond te tikken. Soms komt ze en geeft ze het af, maar af en toe is het te belangrijk voor haar is loopt ze weg en verstopt ze zich. Standaard plaatsen zijn haar bench, haar kussen en onder de tafel. Dat zijn de plaatsen waar ze met rust gelaten wordt, waardoor ik niet weet hoe ik moet reageren. Ze heeft iets wat ze niet mag hebben op een plek waar ze met rust gelaten moet worden. Laten gaan of afpakken?

Om onze band te versterken ben ik samen op cursus, wandelen we vaak kleine rondjes (mag vanwege haar heupen en ellenbogen niet teveel lopen). We doen verschillende puzzels en denk spellen (snoepjes in een handdoek gerold, bekertjes met snoepjes er onder) alleen al die spellen zijn met eten. Verder vindt ze het heeeerlijk om over haar buik geaaid te worden, dus ze ligt regelmatig met blote buik op mijn schoot. Ik heb daardoor wel het idee dat ze mij vertrouwt.

Mijn ouders hebben allebij het boek puppymanieren van Martin Gaus gelezen en zijn dus op zich wel redelijk positief ingesteld, maar af en toe ook niet. Ze vinden dat je een hond best wel eens op zijn plaats mag zetten met een strenge stem, dat doe je bij een kind ook.
Ze zeggen dat Goldens makkelijke honden zijn, maar af en toe..  Ja, ik wil echt een (deels) werklijn mam, ik weet het zeker.

Misschien zit daar de cloe wel. Je kunt een hond niet vergelijken met een mens, ondanks dat er raakvlakken zijn in de opvoeding. Kijk alleen maar naar het wegdraaien van het hoofd, daar bedoelt de hond iets mee.

Het is wel een goed idee om niet op je strepen te staan momenteel, als ze nu iets afgepakt heeft. Leer haar op dit moment maar eerst eens dat er niets gebeurt als ze iets in jullie ogen pakt dat niet mag. Draai je maar om en wacht even wat er gebeurt. Of loop even weg want het kan zomaar zijn dat ze je achterna loopt. ALs ze meer vertrouwen heeft ga je weer oefenen met los laten.

Als we haar gewoon laten gaan dan verscheurt ze of sloopt ze wat ze kapot heeft. Op zich spuugt ze alles wel uit, maar ik ben toch bang dat ze iets binnen krijgt en dat we dan bij de dierenarts zitten. Meestal is het papier wat ze te pakken heeft, maar laatst had ze zo'n Beesie van de Albert Heijn (spelen de katten mee) en dat is ijzerdraad met een hoop pluis.
Ik ga vanavond in ieder geval nog een keer praten met mijn ouders om te vragen of ik in ieder geval mag gaan praten met de instrecteur van de hondenschool. Dat is in ieder geval al een stap in de richting. Die kan, mocht het te ernstig zijn, zeggen dat het tijd wordt om een GT in te schakelen.

Ik zeg altijd "van ruilen komt huilen".
 
Honden zijn bezitterig zodat ze kunnen leren hoe het werkt om sociaal te zijn. Ons denkpatroon moet even aangepast worden, een hond die niet bezitterig is, leert wat dit betreft eigenlijk helemaal niets, hij leert niet om voor zichzelf op te komen, hij leert niet wat zelfverzekerdheid is, hij leert niet om te delen, en zo'n hond is altijd de laatste en krijgt het minste, sterker nog voor zulke honden is in de natuur geen plaats. Honden leren dit al op zeer jonge leeftijd, zo rond de vier weken begint dit al, dit gebeurt dan al zodat ze elkaar nog niet serieus pijn (kunnen) doen, op latere leeftijd kan de hond dit niet meer leren want dan kunnen ze elkaar wel serieus pijn doen.

Nu is jullie hond al wat ouder, en het ruilen heeft niet het gewenste effect gehad, en dus wordt nu de bezitterigheidsdrang groter en serieuzer(en daarmee ook het grommen, tanden laten zien, happen en blaffen), om het nu weer om te draaien zal dus ook meer energie gaan vragen, en denk dus nu niet meer op te lossen via een forum maar iemand langs laten komen of een goede hondenschool op zoeken.

Wat ik met Mikey doe is juist heel 'blij' als ze iets gepikt heeft. Zo van, oh.. wat heb je daar voor leuks, laat eens kijken..
Vaak wordt ze dan wel nieuwsgierig naar wat ze blijkbaar goed doet en dan is het verdedigen/weglopen al veel minder. ALs ze iets heeft wat niet of nauwelijks kwaad kan dan pak ik het even af, doe er even heel blij tegen en dan geef ik het weer terug. Dat nog 1 of 2 keer en dan loop ik richting keuken (nog steeds vrolijk) en meestal volgt ze dan met hetgene dat ze heeft gepikt. In de keuken wordt het dan geruild tegen iets lekkers.
Soms lukt het ook om tegelijkertijd met een eigen speeltje uit te dagen zodat ze 2 speeltjes heeft zeg maar. Door met beide dingen even af te wisselen, maar net te doen alsof ik het eigen speeltje toch veel leuker vind en liever wil hebben, laat ze het 'andere' ook wel gaan toch maar met het eigen speeltje te komen meespelen.
Hier werk het goed. Het enige is dat je ook net niet te leuk moet doen, en dat het pikken niet leuker wordt dan eigen speeltjes, want dan gaat ze juist iets pikken voor aandacht. (die fout maak ik nog wel eens  )

En ja, is er iets wat echt gelijk los moet dan is het misschien even sneu, maar dan loop ik er vrij snel (nog wel redelijk vrolijk) op af, pak het met het woord 'los' en dan beloon ik wel voor het loslaten.
Maar omdat ik er toch regelmatig een spelletje van maak zeg maar, ziet ze dit meestal niet aankomen en heb ik er geen problemen mee om het dan af te pakken.

Gr. Alexandra

Als ik heel eerlijk ben, wordt ik zelf een beetje boos als mijn honden iets niet loslaten. Ze mogen hun speeltjes en eten prima verdedigen naar andere honden maar naar mij niet.

Nu frisbee ik ook met mijn honden en als ze de frisbee niet loslaten dan ben je ver van huis (veel voorkomend probleem binnen de frisbeesport ).

Er vanuit gaande dat de hond donders goed weet wat "los" betekent, krijgen ze van mij een strenge "los" als de normale toon niet werkt. Ik houd het bij 2 keer, meerdere keren wil ik commando's liever niet herhalen.

Als ze dan nog niet los laten, pak ik dat gene wat de hond vast heeft gewoon zelf ook vast. Ik zeg nog 1 keer los en wacht dan net zo lang tot de hond los laat. Ik ga niet trekken, maak er geen spierkracht spelletje van. Ik houd het alleen vast en laat niet eerder los dan de hond. Zodra de hond los laat ga ik uit mijn dak van vreugde en wordt de hond uitbundig beloond met lekkers en spelen we weer verder. Het kan zijn dat dit zich dan nog een of twee keer herhaalt maar daarna stop ik het speeltje weg. (Ik wil niet dat de hond "los" associeert met "einde spel" dus speel ik nog even door, maar uiteindelijk heb ik het speeltje als we klaar zijn).

Let wel ik ruk het niet uit de bek, ik wacht echt tot de hond zelf los laat en daar wordt hij dan voor beloont. En ja, soms moet je dan heeeeel lang wachten

Santa doet dit soms ook wel eens. Niet vaak, maar het gebeurt een enkele keer.
Ik moet er wel om lachen, hij gromt er niet bij en neemt niks mee, maar bv als we naar binnen gaan na de wandeling moet ie z'n tennisbal bij de voordeur leggen.
Aan zijn hele lichaamstaal is dan te zien dat ie het niet van plan is, kwispelen, oren in de juiste stand...
Ik reageer er verschillend op, meestal doe ik zoals Suzanne zegt, maar als ik er echt geen zin in heb, dan ben ik heel vals, dan zeg ik 'dag Santa', en hang de lijn door de voordeur, sluit deze en ga naar binnen m'n eigen gang.
Ik zou het niet uit Evy's bek gaan trekken, dat lijkt mij het "strijden" om het voorwerp aan te wakkeren.

Vaak een speeltje geven, wisselen voor een snoepje, speeltje weer terug.

Ik weet het natuurlijk niet maar het zou kunnen dat dit juist de bezitsdrang heeft aangewakkerd heb ik het gevoel.

Ik ga met Alexandra mee. Juist vrolijk doen en er geen strijd van gaan maken.

Ik zou proberen met belonen, dus ze pikt iets, en jij doet alsof dat heel goed is, en roept enthousiast goedzooooo heb jij een xxx gepakt, braaaaafff. En je pakt het rustig uit haar bek en beloon je haar. Na een aantal keren als ze dit gewend is, sta je een stapje verder zodat ze naar jou moet stappen en het ritueel herhaald zich.

Op die manier heb ik mijn vorige hond geleerd geen post meer te verscheuren maar juist aan mij te komen brengen.