Rottweiler gromt

Hoi,

Wij hebben een Rottweiler reu (gecastreerd) van 4 jaar, bij ons vanaf pup. Nooit problemen gehad, erg fijne hond. Niet dominant, gaat prima met andere honden, katten en onze twee kinderen van 5 en 7.
De kinderen hebben nooit gekke dingen gedaan, zoals op hem klimmen of iets dergelijks. We hebben 4 honden en 5 katten, dus ze zijn gewoon gewend aan de dieren en hebben er niet bijzonder veel aandacht voor.
Vanavond lag de Rottweiler in de huiskamer (hij heeft een groot deel van zijn leven min of meer buiten doorgebracht want we woonden tot voor kort in warm Portugal) met het teefje (klein hondje) en een jonge kat, heel knus bij elkaar. Ik maakte een foto van dit tafereel en de jongste dochter wilde er ook bij op. Zij zat achter de Rottweiler en raakte hem licht aan. Hij gromde!!!! Ook geprobeerd met de oudste dochter, niks. Weer met de jongste: weer grommen. Diepe zachte grom. Geen enge blik, hij bleef ook liggen en keek niet naar haar.
Een jaar geleden deed hij dit eenmalig bij de oudste, toen zij hem omhelsde. Wat moet ik hier nou van denken?? Het is een kanjer van bijna 60 kilo en ik wil geen enkel risico lopen. Ik werd eigenlijk boos en stuurde hem weg naar zijn plaats in de hal. Maar was dat de juiste aanpak?
Hij is altijd ok met iedereen, gromt alleen naar Portugezen met petjes bij wijze van spreken. Katten, honden, nooit problemen.
Ik ben erg geschrokken en weet niet wat ik moet doen. Ik ben streng, voor alle honden, geen een komt op de bank, mag pootjes geven, of bij ons zijn wanneer we eten. Een leider denk ik wel. Maar nu weet ik niet hoe het moet, want hoe moet ik hem nog duidelijker maken dat ook ons kind van 5 boven hem staat? 
Ik hoop dat jullie adviezen hebben...

Persoonlijk vind ik het opvallend dat hij gromde bij de jongste en dat als je de oudste hetzelfde liet doen hij niet gromde en bij de jongste wel weer.Zou dat erop kunnen duiden dat hij je jongste (nog niet accepteert) als hoger in rangorde. 
Maar dat zij zijn kont niet mocht aanraken, omdat hij haar nog als ondergeschikte ziet?
En dat dat een jaar geleden met je oudste dochter ook zo is geweest?
Is er een duidelijk verschil in haar band met hem nu en toen, en wat heb je toen gedaan om de positie van je dochter in de rangorde te veranderen.


Dingen die verschil kunnen maken in de rangorde is dat als je samen de deur uit gaat dat iedereen en ook je jongste dochter naar buiten gaan voor de hond naar buiten mag. Als jullie terug naar binnen gaan hem laten zitten, eerst jullie naar binnen dan hij (leider en hogere in rangorde gaan voor). 

Krijgt de hond zijn eten voor jullie eten, tijdens of erna?

Bij honden die iets dominanter neigen of leider drang hebben is het nog belangrijker dat jullie eten voor hij zijn eten krijgt. 

Als je dat niet al lang doet, zou je met dat soort dingen kleine vaste veranderingen kunnen doorvoeren en observeren hoe hij erop reageert.

Uitgaand dat hij een jaar terug ook eens zo heeft gereageerd en kennelijk erna niet meer, kan het ook een kort durend iets zijn, maar observeren is wel heel belangrijk even.

Mocht ie meer gaan grommen e.d. dus duidelijke gedragsveranderingen gaan vertonen zou ik persoonlijk even langs een dierenarts gaan.

Maar vooral luisteren naar je intuïtie, elk dier en mens is anders.

Betreft hem naar de gang sturen, lijkt me niks mis mee als zijn baasje (en hoger in rangorde) mag je hem laten weten wanneer hij ongewenst gedrag vertoont. Door hem even weg te sturen en de rust weer te laten keren. (Doordat hij bij de oudere dochter niet reageerde zou je kunnen opmaken dat er geen sprake is van pijn of gevoeligheid aan de achterhand, maar puur een reactie op je jongste dochter, lijkt mij belangrijk dat je dan gepast laat weten dat dat niet kan/mag. Wegsturen naar zijn plaats, wat je hebt gedaan lijkt mij een logische stap.)

Je hond laat op dit moment gewoon merken wat hij wel wil en wat hij niet wil.
je hond lag daar waarschijnlijk lekker en wilde even geen gedoe om zich heen. ik had niet je hond weggestuurd maar je kind.
Het is juist heel netjes dat hij gromt. Wanneer je dit gaat afstraffen heb je kans dat hij de volgende keer niet gromt, maar gelijk een snauw geeft.

Naar mijn mening heb je goed gehandeld.Jij ben de leider en je mag zijn plaats wijzen als hij gromt.
Maar blijf wel rustig en word niet boos als je zijn plaats wijst.

kan het misschien ook zijn dat hij ergens pijn heeft? In het verleden hebben wij een hond gehad die ook ineens zulk gedrag ging vertonen en ze bleek kanker te hebben (gelukkig goed afgelopen )
Wil je niet bang maken maar zal het wel uitsluiten of ze geen pijn heeft

Bedankt voor de snelle reacties....
Het is niet zo dat hij echt gestoord werd....ze zat gewoon achter hem en had een handje even op zijn onderrug. Hij deed het dus ook al een keer toen hij om zijn nek werd gepakt...dat begreep ik wel, dat was beklemmend. Dat hij iets aangeeft is prima, maar het was zoiets kleins, geen gestoei, geen stevige knuffel of gepluk aan hem.
Ik geloof niet dat hij pijn heeft, want bij mij of de andere dochter deed hij het niet. Natuurlijk ben ik blij dat hij gromt en niet (meteen) hapt.
Ik weet alleen niet hoe ik het nu verder moet aanpakken, ik durf geen confrontaties op te zoeken met mijn hond en kind!

Ik zou ook niet onnodig situaties gaan opzoeken. In mijn reactie net voor jou reactie heb ik een paar dingen aangegeven,

Ik ben benieuwd of je de honden eten geeft nadat jullie hebben gegeten.
Of met naar buiten gaan iedereen naar buiten en dan pas de honden.
Zelfde ook met naar binnen eerst jullie dan de honden. 

Je laat dan heel subtiel weten wie er hoger in rangorde zijn de laagste in rangorde als laatste naar binnen. (als hij d leider van alle honden is zou ik hem denk ik toch na jullie naar binnen of buiten laten gaan en hem niet als allerlaatste van de honden doen omdat je dan onrust zou veroorzaken in de rangorde tussen de honden onderling.

als je niet zeker bent over de juiste aanpak, zou ik het probleem voorleggen bij een gedragstherapeut. Ipv zelf een beetje proberen (niet onaardig bedoeld) is het in zo'n geval vaak heel handig om er iemand bij te halen die objectief naar de situatie kan kijken en misschien nog wat tips kan geven m.b.t  de omgang tussen hond en kind

Renate, dank voor je tips. Wij hebben altijd de gewoonte om als eerste door de deur te gaan, ook de kinderen gaan voor. Alle honden weten dat en hij (de Rottweiler) wacht altijd als enige netjes tot hij mag. Sterker nog, hij gáát niet eens als ik de deur voor hem openhoud!
Ook eten: altijd na ons en nooit maar dan ook nooit liggen er honden in de buurt bij onze eettafel. Nooit uit de hand gevoerd, echt alle regels van wij zijn de leiders en dergelijke volgen we. Tot ergernis en verbazing van familie/vrienden die honden op de bank laten liggen, uit de hand voeren, aan de riem laten trekken etc.
Ik heb contact gehad met een gedragstherapeut, die ook zei dat de hond de jongste nog niet accepteert als zijnde hoger in de rangorde. We moeten in de gaten houden dat hij niet té veel overdrijft, als hij haar in een hoek zou zetten moet hij streng weggestuurd worden (door ons leiders dus). Ook kan hij rustig weggestuurd worden als hij gromt. Gewoon om de situatie op te lossen.
Alleen vertelde mijn stiefvader dat hij ook tegen hem gromde van de week....Jemig.
Ik moet er bij vertellen dat hij een traumatische ervaring heeft gehda net voor de Kerst. Wij waren onderweg van Portugal naar NL (remigreren) en de 4 honden zaten in de paardentrailer. Bij de eerste stop in Spanje bleek het inspectiedeurtje open te staan! SCHRIK! Twee honden weg, de Rottie en een teefje. Een vriendin heeft ze gevonden bij een tankstation in Portugal, waar we even waren gestop t om koffie te halen. Blijkbaar is daar iemand geweest die het deurtje (wat zeer moeilijk te openen was) open heeft gedaan en nadat `het monster` (in Portugal staat de Rottweiler op de zwarte lijst) eruit sprong de deur dichtgegooid maar niet goed genoeg. In elk geval, de hond was enorm gestresst toen onze vriendin ze vond, langs de afrit van de snelweg. Daarna twee dagen in `eenzame opsluiting` gezeten omdat hij nergens terecht kon (kerstdrukte en angst). Vervolgens een plek gevonden bij een stel zonder kinderen maar met ervaring met Rottweilers. Drie weken zijn ze daar geweest. Tien dagen geleden heb ik ze daar opgehaald met het vliegtuig! Nu dus weer bij ons, in een klein huis, in Portugal was hij altijd buiten/binnen en hoefde nooit aan een riem uitgelaten.
Ik begrijp dat hij daar moeite mee heeft, maar vooral de reacties van anderen op dit ras maakt mij met wandelen ook erg gestrest. Hij heeft nog nooit gevochten maar rent wel dominant op andere honden af. Waardoor iedereen begint te roepen en bijna gillen. Door het gegrom thuis begin ik onzeker te worden en durf geen garanties te geven dat `hij niks doet`.
Toch maar in therapie?

Wat er is gebeurd met je hond kan zeker van invloed zijn op zijn huidig gedrag, zoals je hebt gehandeld door hem weg te sturen naar zijn plaats heb je hem goed gecorrigeerd zonder echt boos te worden.Ik zou het zeker in de gaten houden maar denk dat de ontsnapping vanuit de trailer en het verblijf elders toch meer heeft aangericht dan je in eerste instantie dacht.Blijf hem gewoon benaderen zoals altijd en geef hem het vertrouwen terug van voor die tijd, ander huis ander land, binnen in plaats van lekker buiten, is nogal een verandering voor hem maar ook voor jullie. En houd een oogje in het zeil,en laat hem evt even checken bij een da of er toch niet iets lichamelijks aan de hand is.

In de eerste plaats vind ik dat rottweilers hele toffe honden zijn en meestal met een prima karakter. Wanneer het karakter zelf niet oke is heeft dit erg vaak invloeden van buitenaf.Ik vind het het hele lieve honden en ja ze hebben een bepaalde uitstraling en veel mensen denken gelijk gevechtshonds door uitstraling en omdat ze in het verleden ook als zodanig door mensen gebruikt zijn.

Ik denk wat je verteld betreft wat ie heeft meegemaakt denk ik dat er geduld nodig is. Misschien dat van Bach-bloesem wallnut olie ondersteuning kan bieden. (helpt bij stress door bepaalde ervaringen als ondersteuning/zal wel altijd even afwachten zijn ene dier reageert er wel op andere dier niet, onze Beauty heeft het geholpen.)
Een gedrags deskundige laten meekijken is denk ik nooit verkeerd, je kunt er alleen maar wijzer van worden en als het voor jullie en de hond zelf wat oplevert zou dat helemaal super zijn.

Ik denk misschien ok voor je eigen vertrouwen misschien alleen lekker los laten rennen bij honden waar hij al vriendjes mee is?
Verder (onze Beauty is erg onzeker) als er een hond op haar afrent (waarvan ik weet dat ze in stress kan raken) doe ik haar altijd los zodat ze weet dat ze weg kan. Ik weet van haar dat ze dan een veilige afstand creëert maar ze zal altijd bij ons in de buurt blijven (als ze geen bescherming bij ons zoekt achter ons gaat staan of tussen ons ons)

Vaak is het zo dat als beide baasjes rustig blijven/geen senario's in het hoofd halen het prima verloopt (alert zijn moet altijd wel, maar wel gezond alert). Als je zelf spanning opbouwt voor situaties kun je wel je hond voeden waardoor er zich juist situaties gaan voordoen.

Geef je hond de tijd.
Je weet dat ie het verder altijd goed heeft gedaan.
Probeer hem dat vertrouwen te blijven geven.
Ga niet aan hem twijfelen want dat voelt ie.

PS: wij waren al te ver op weg in Spanje om terug te keren!

Ik zou eerst een lichamelijke oorzaak uitsluiten. Als ik pijn heb kan ik van de een meer hebben dan van de ander.

mijn gevoel zegt dat hij doordat voorval in het buitenland een trauma aan over gehouden heeft, en misschien ondelinge banden verstoort zijn.

Moeilijk te zeggen zo, hij heeft nogal wat stress gehad dus, niet alleen de verhuizing zelf, maar ook wat er verder allemaal gebeurd is. En als ik lees dat hij drie weken was bij een echtpaar met "verstand van rottweilers", hou ik ook mijn hart al vast. Wie weet wat er daar met hem gebeurd is, en is hij flink onder druk gezet. Maar dat is misschien een vooroordeel van mij. Hoe dan ook de hond heeft nogal wat meegemaakt de laatste tijd.

Ik zou in elk geval geen risico nemen en goed op de signalen letten die hij afgeeft. En hem maar alle tijd geven die hij nodig heeft om aan zijn nieuwe situatie te wennen. Hem altijd kalm en rustig toespreken met stem en gebaren en hem vooral niet onder druk zetten.

Misschien heeft hij wel behoefte aan wat extra aandacht en steun van jou, misschien dat je samen met hem alleen iets onderneemt, een zoekspel, oid. Een leuke wandeling met onderweg wat spelletjes samen (natuurlijk alleen als hem dit geen extra stress geeft). Gewoon om hem weer wat vertrouwen te geven dat het allemaal wel goed komt en hij nog steeds de kanjer is die hij is.

De kinderen zou ik niet alleen met hem laten en het altijd goed begeleiden. Als je het niet vertrouwd zou je er iemand bij kunnen halen, wel geen rottweilerdriller uiteraard. Maar iemand die werkt met kalmerende signalen en alles meeneemt en niet alleen het ras van de hond.

Ook eens met Dobry.
En wat ik ook lees is dat  hij ineens van een heel leven buiten wonen,naar binnen is gegaan.
Binnen is de ruimte áltijd kleiner en kan voor zo'n hond beklemmend gaan werken.
Je zegt zelf dat hij samen met de hond en kat knus lag(te slapen/rusten).
Zorg dat je hond lekker op zijn eigen plekje mag slapen en dat niemand hem daar lastig valt,en mag hij ook ergens anders liggen slapen/rusten,leer de kinderen dan echt om de hond met rust te laten,dat is echt het beste.
Grommen is trouwens alleen vragen om meer ruimte.

Hoe is jouw kleinste dochter in haar normale doen met bewegen,spelen(ik bedoel gewoon als kind,niet met de hond of zo)Is zij misschien drukker in haar doen dan als de oudste? 
En hoe ouder kinderen worden hoe rustiger ze vaak ook worden,kunnen dingen steeds meer met 'beleid'uit voeren.
Jongere kinderen zijn nog wat groffer in hun bewegingen enz.

Ik neem aan dat je de grom wel herkende alszijnde echt een grom van: "laat mij even lekker liggen te liggen".??

Denk ook dat het veel dingen bij elkaar zijn en net wat je zegt van buiten naar binnen en dan nu ook nog slecht weer waardoor je je hond ook niet de hele dag in de tuin kan laten liggen wanneer hij dat zou willen. Ik denk dat iedereen even aan de situatie ook moet wennen. Laat onder geen beding de kinderen alleen met hem

je zal zeker goede adviezen hebben gekregen, ik antwoord rechtstreeks op jouw berichtje.

je hond lag daar heerlijk, en jij wilde een foto maken van je hond met kind. niet meer doen, de hond is gesteld op rust, en op dat moment dulde die je dochter niet.

nu je het weet, laat je je kinderen niet meer naar de hond gaan als tie daar rustig ligt, laat de hond naar jouw kinderen toekomen, dan zal er niets aan de hand zijn, ook jouw hond blijkt dat tie op zijn rust gesteld is.

en boos worden daarom ? niet doen, het is niet leuk dat het niet op ieder moment een knuffelbeer is, maar laat je hond in zijn waarde, je hond diend naar de kinderen te gaan, en niet andersom.

Nogmaals dank voor jullie geode adviezen!
De grom herkende ik niet, omdat hij nog bijna nooit gegromd heeft! Maar het is een diepe zachte grom, zonder ontblote tanden of boze blik. Het lijkt alsof hij zich bijna schuldig voelt als hij het doet..
De jongste is veel rustiger en zachtaardiger dan de oudste. Eigenlijk zijn ze sowieso niet knuffelig met hem, nooit geweest. Het klinkt heel aannemelijk dat hij door alle stress en vooral de overgang van buiten naar binnen wat meer territorium wil. We hebben wel een plek waar hij rustig ligt, waar de kinderen hem niet mogen storen. Hij heeft afgelopen dagen niet echt rare dingen gedaan, we letten uitermate goed op maar als de kinderen langs hem willen gaat hij of opzij, of laat ze gewoon gaan. Dat is wel ok dus.
Door zijn gedrag ben ik helemaal onzeker geworden en merk dat ik als ik andere honden tegenkom behoorlijk paniekerig word...niet goed! Ik ben het vertrtouwen kwijt, weet echt niet hoe hij reageert op andere honden. Ook omdat hij dat niet gewend is want in Portugal zat hij voornamelijk op het erf.
Hij stiert op andere honden af alsof hij ze gaat lynchen en nu durf ik, omdat ik zo angstig ben geworden, hem niet meer te laten gaan. Pffff, misschien moeten we samen in therapie!
Mijn angst is natuurlijk totaal verkeerd, dus ik laat mijn man hem nu uitlaten. Zelf ga ik inderdaad maar eens proberen spelletjes te doen, alleen met hem (zonder de andere 3 honden en kids), lekker weer vertrouwen opbouwen. Hij wil zo graag luisteren, dat zie je aan hem. Misschien met muilkorf, zodat ik me rustiger voel...hij is gewend aan het dragen er van, moest in Portugal op straat/naar dierenarts.Mijn vriendin is dierenarts en heeft geen dingen gevonden waar hij pijn van zou hebben of zo.
We gaan er voor!

goedzo

dat hij op straat zo gestresst is lijkt me wel logisch voor een hond die altijd alleen op een erf gehouden is. Ik zou hem heel langzaam laten wennen en het stapje voor stapje opbouwen en voor alle zekerheid andere honden voorlopig uit de weg gaan. Ik zou de wandelingen nog heel kort en saai houden meer kan hij denk ik nog niet aan.

Turid Rugaas heeft een boekje geschreven waar ik zelf veel aan gehad heb, een stap voor stap methode om rust in de wandelingen te krijgen het heet Help mijn hond trekt. Misschien hebben jullie er ook iets aan.

We wonen gelukkig aan een bosrand en ik hoef niet daadwerkelijk over straat ! We duiken meteen het bos in en ik weet de route waar bijna nooit iemand loopt.  Daar speel ik ook altijd even met hem.
Inmiddels heb ik contact gezocht met de plaatselijke hondenvereniging en mijn verhaal uitgelegd. Zij nemen a.s. zaterdag al tijd voor me (ons) en dan bekijken we of we er samen iets aan kunnen doen. Hij luistert best goed, tot het moment dat ik hem aan de voet wil houden als er een hond in zicht is...dan wordt het tobben.
In huis merk ik dat hij graag op zijn eigen plek ligt en absoluut geen confrontaties opzoekt met de kinderen. Hij gromt volgens mij alleen als zij naar hem toe gaan.
Ik laat jullie weten hoe het gegaan is zaterdag!
Fijn dat jullie zo meedenken, ik heb er veel aan!

Goh ik lees mezelf wat je angst nu. Dit heb ik ook gehad met mijn hond en ik werd er ook bang van bij ons was het een verhuizing binnen Nederland maar jeetje wat werd ik onzeker ik zag alles misgaan voor dat het gebeurde hihihi.
Kreeg toen goede tips want ik durfde ook de deurniet meer uit te gaan om dat ik bang was wat ik aan ging treffen.
Ik denk zeker dat je hond rust nodig heeft en dat de kinderen net als Willemijn zegt de hond naar hun moet laten komen. Hier heb ik de kinderen dat ook verteld wanneer de honden liggen laat je ze met rust. Zelf zou je het ook irritant vinden als iedereen aan je plukt hangt of trekt.

In ieder geval goed dat je ermee aan de slag gaat.

Als ik je verhaal zo lees, hij bleef rustig liggen, keek je kind niet aan, maar gromde alleen even diep was het zijn manier van zeggen: 'nee, nu niet'.
Honden vinden dat ze dat recht hebben bij een kind. Soms pikken ze van het ene kind veel meer dan van het andere kind.

Het grommen vind ik zelf het probleem niet. Een hond mag van mij grommen, hij geeft daarmee een grens aan. Ik snap dat jij heel bang bent dat het overgaat in bijten. Daarom is het denk ik wel heel goed dat je ermee aan de slag gaat. Niet om de hond te leren niet meer te grommen, maar om jullie te leren dat hij niet hoeft te grommen omdat het niet nodig is.

Succes!

Hier een superblije Rottweiler-eigenaresse!
Hij was uiteraard erg gespannen en zag opeens zoveel honden...maar de gedragstherpeute was super, ze heeft hem rondgeleid over het veld en ik zag het bewijs: hij is gewoon een beetje té geïnteresseerd maar zeker niet agressief!
Na een minuut of 10 en met een topdog-halstertje liep hij keurig mee tussen andere honden door.
Zelfs los met een andere hond even lekker gespeeld en normaal gedrag getoond. Het lag dus ook vooral aan mij...wat ik al doorhad maar toch.
Wat gegrom betreft: hij heeft zo veel meegemaakt en moet eerst tot rust komen. Wij bepalen wel de grenzen, onze dochter moet leren hoe met hem om te gaan.
Ik heb in elk geval weer veel meer vertrouwen in hem...en mezelf! Wat een opluchting!

Mooi zo leuk om te lezen 

Grommen is vaak een teken dat de hond iets niet accepteerd, daardoor laat hij dat merken.
Grommen hoeft niet altijd gevaarlijk te zijn.
Grommen is gewoon een taal, een hele mooie aanwijzing dat iets niet geaccepteerd word, of dat de hond zich bedreigd voelt.
Ik denk eerder dat jou hond een gevoelig plekje heeft, iets pijnlijks.
Daardoor kunnen ze ook grommen.
Ik zou het iedergeval in de gaten houden.

Fijn dat je vertrouwen terug is in jezelf en in de hond, het komt vast goed als alles weer in een ritme is gekomen en iedereen weer gewend is aan het nieuwe leven. 

Fijn dat het zo goed ging!!
En ff voor mijn interesse, wat is een topdog-halstertje?