De husky heren hebben Oostenrijk onveilig gemaakt - pas op lang ;-)

Zo, het was weer eens tijd voor ons weekje burgerlijke ongehoorzaamheid. We zijn met de mannen in Oostenrijk gaan langlaufen. Al een jaartje of wat trekken we in januari naar Ramsau am Dachstein, een langlaufmekka op ca 1000 m hoogte in Oostenrijk. 120 km aan loipes, perfect gespoord, skating en klassiek. Waarom burgerlijk ongehoorzaam? Omdat je 'officieel' niet met honden op de sporen mag. Wel op de wandel- en paardenpaden maar dat skiet niet zo lekker. Zeker niet omdat de heren niet vies zijn van een hapje paardenpoep en die knollen nogal wat laten vallen (ook niet zo'n beste wax overigens, maar dat is weer een anders verhaal). Dus zoeken we de rustige tijden en hoekjes op en zorgen dat er geen poep op de loipes komt en lopen de honden netjes naast de tramrails.
Gelukkig vinden de meeste controleurs en mede langlaufers het alleen maar leuk. Eerlijk gezegd, het is ook leuk als de mannen met een grote grijns in volle vaart aan komen gestoven. Ski joring heet de sport en dit was voor Shadow en Spot de eerste keer dat er 'serieus' getraind werd. Vorig jaar waren ze als kleine wuppen al mee (maandje of vijf) maar toen was het vooral spelen. Voordeel is wel dat ze ski's en stokken niet eng vinden, aan de kant gaan voor tegenliggers (en bijna altijd de goede kant, he, Shadow) en rennen in de sneeuw hebben we ze ook niet echt hoeven leren...

De heenreis verliep voorspoedig, op de gebruikelijk file tussen Munchen en het Inntal Dreieck na. Met een uurtje vertraging kwamen we aan bij Gasthof Simon Bauer, alwaar we werden begroet door drie katten op de stoep.. oeps. Ik had nog gevraagd of er katten in het pension waren, maar nee niet binnen, alleen op de boerderij. Dat de beestjes wel probeerden met gasten mee naar binnen te sneaken was er niet bij gezegd. De heren vonden het uiteraard machtig interessant, de katten waren bang voor honden maar niet al te snel. Ach, het is allemaal goed afgelopen, de honden hebben wat lesjes in zelfbeheersing gehad, de katten hebben het overleefd...
Na negen uur in de auto waren wij best moet, de mannen niet... Dus eerst in het donker in de sneeuw gewandeld. Er lag niet heel veel en het was nogal vast bevroren waardoor het  niet erg was dat we de sneeuwschoenen vergeten waren. 's Nachts werd duidelijk dat wij wel moe waren maar de mannen niet. We hadden een eenkamer appartement met keukentje en de mannen lagen eerst in de bench. Er werd nogal gewoeld, gedraaid en gerammeld. Dan de benches maar open. Dat leek beter te gaan tot Spot even kwam kijken of wij al wakkker waren (om vijf uur 's morgens) en hop, op het bed sprong en er gezellig bij kwam liggen. Dat kon Shadow niet  zich laten zitten en dus twee stoeiende husky's op bed. Plof, Shadow op manliefs voeten, Spot kwam gezellig neus aan neus bij mij liggen. Ik had inmiddels de slappe lach maar zei toch maar tegen mijn man 'dit mogen we niet goed vinden'. Wat nurks kwam van de andere kant van het bed 'ik vind alles best als ik maar kan slapen". En zo hebben wij voor het eerst in ons leven de honden op bed gehad.
De volgens ochtend ben ik wel een uur bezig geweest het bed weer haarvrij te krijgen. De volgende nachten hebben ze in hun bench op het balkon geslapen (hard zijn wij he...) tot het heel koud werd (-13C) en ze weer naar binnen verhuisden.  Dat ging beter, hoewel Spot vijf uur toch wel een mooie tijd vindt om op te staan (wij vinden dat minder...).

De volgende ochtend ommetje, ontbijtje en hop, de ski's op. Terwijl Spot nog wat verbaasd    staat te kijken hoor ik achter me wat benauwd 'aan de kaaaant'. Shadow heeft het duidelijk wel begrepen en komt in volle vaart langs gestoven met manlief in zijn kielzog. Dat kan Spot niet op zich laten zitten en we zijn op weg. In de loop van de week leren we dat Shadow maar twee standen heeft 'vol gaan' of dreutelen, snuffelen en markeren. Spot heeft wat meer versnelling maar Shadow inhalen is NIET toegestaan. Zodra ik dat probeer geeft meneer weer gas. Hij loopt voorop ja! Wat ik deze mannen wel geleerd heb met steppen is 'easy down' dus niet altijd volle vaart naar beneden en zowaar, dat werkt! Was het met de vorige twee nog een soort kamikaze bergaf, deze kunnen het ook rustiger. Dat er bergop ook gewerkt moet worden, tja.... dat moeten ze nog leren . Sowieso merken we nu hoe jong ze nog zijn. Vooral Shadje ziet alles, hoort alles en is soms zo onder de indruk dat hij bijna vergeet te lopen. In het langlaufstadion gaat meneer zelfs pontificaal met zijn dikke billen op het spoor zitten om het allemaal eens in zich op te nemen.  Hans laat zich van zijn geduldigste kant zien,behalve als hij bijna met ski's en al ondersteboven in een sloot ligt omdat daar eendjes zwemmen. Dan wordt hij boos en roept "CHENAK" wat maar weer eens aangeeft wat een eigenwijze donder dat was .
Spotje en ik, wij worden al een aardig team in deze week. Spot laat mij maar een keer vallen, als we volle vaart bergaf gaan en hij ineens stopt om te poepen. Oeps... Verder is hij braaf, loopt netjes , wacht rustig als we een weg over moeten steken en ik mijn ski's uit moet doen behalve op een bepaald punt. Hij blijft maar heuen en doen. Ik laat hem zitten terwijl ik mijn ski's aandoe en ineens wordt ik toch gelanceerd! Ik was er niet helemaal  verdacht, blijf wonder boven wonder wel overeind. We stuiven de hoek om, staan er geiten op de loipe! Er staat een schuilhok pal langs het spoor en Spot duikt bovenop een geit die nog net weg kan springen. Ik weet nog steeds niet precies hoe ik het voor elkaar heb gekregen, maar ik blijf overeind, sleur Spot mee aan de lijn en geef een gil 'PAS OP, geiten!! Blijkbaar is een lokale boer het niet eens met het verloop van de loipes, want een paar dagen later is hij de geiten midden op het spoor aan het voeren. Gelukkig hebben we op dat moment geen honden bij ons. Een vreemde actie is het wel, en als ik voorzichtig tussen de geiten door kluun presteert een van de beesten het precies op mijn ski een lading keutels te deponeren.. Slap van de lach skieen we verder.

Als laatste tocht beklimmen we de Rittisberg. Voor mij speciaal, vorig jaar deed ik deze met Janouk, niet wetend dat dat de laatste keer is dat we samen zouden skien. Dat was echt een perfecte dag, koud, lading verse sneeuw op de bomen en een hond die precies deed wat hij moest doen. Pas als je weer opnieuw begint, realiseer je je wat je had. Janouk en ik, we kenden elkaar zo door en door en hij was zo beresterk. Wat wel een bonus is, is dat we deze reis de geurkaarsjes niet nodig hadden. Janouk had als bijnaam ‘ de ruftkees’ en de huidige heren hebben dat veel minder!
Maar goed, ook nu is het een mooie dag, de mannekes doen hun best omhoog en boven in de almhutte eten wij kaiserschmarren en zij een stuk rundernekspier. Ze gaan zowaar rustig liggen buiten op het terras. Zouden ze dan toch moe zijn na een week elke dag samen op stap?
Ook de afdaling gaat voorspoedig en het lukt om een paar foto’s te maken al skiend

voor de start:


Volle vaart naar beneden




Ondertussen hebben we ook een mooi wandelgebied gevonden. Aan de overkant van de weg zijn sportvelden, een ideale plek om te oefenen met loslopen want het is deels omheind. De mannekes houden ons goed in de gaten, komen als we roepen en spelen met elkaar en met hun piepballetje, excuses, met Shadow's piepballetje. Later ontdekken we nog een paadje tussen een stromende beek en een steile berghelling. Ze rauzen de bocht om en gaan daar weer staan wachten, op ons, de slomerikken . Op het laatst bedenk ik dat we helemaal nog geen foto's hebben! Filmpjes maken lukt onderweg niet, mijn kleine Canon cameraatje kan niet tegen de kou :-( (batterij steeds leeg die magisch weer vol is na opwarmen) en als je langlauft heb je nou eenmaal geen warme kleren waar je hem in weg kan stoppen.  

Van de omgeving hebben we al zoveel plaatjes, maar de Dachstein blijft een van de mooiste bergen die ik ken! Hier nog wel wat foto's van onze wandeltochtjes.



kom je nou?


Joepie! Daar ben ik weer


Zoveel sneeuw hadden wij


Samen tukkie doen


Uitzicht vanuit ons appartement


Ons pension was wel voor herhaling vatbaar. Hiernaast het uitzicht vanuit het raam. Elke ochtend krijgen we verse broodjes van de biologische bakker en een liter echte verse melk van het eigen bedrijf (biologisch melkveehouderij). De kan staat voor de deur en de broodjes hangen in een linnen tas aan de deur. Dat heeft Shadow al heel snel door en zo hebben we de tweede ochtend maar drie broodje ipv vier.... De rest van de vakantie loopt hij als hij even de kans krijgt met de (lege) broodjestas te sjouwen.
Zelf zijn we 's avonds best moe, eerst 's ochtend wandelen, dan langlaufen met de honden, dan nog een stuk zonder de honden, dan weer wandelen en dan... de Sauna. Bij de gasthof inbegrepen is een sauna complex met een Finse sauna, infrarood cabine, stoombad, div douches, een hooizolder met relax-massage stoelen en een relaxruimte met luie stoelen. Hier brengen we elke avond een uurtje door, heerlijk! Bijna geen spierpijn en wel heel ontspannen vakantie vieren. Dan koken we in ons appartementje en brengen de rest van de avond luierend met een stel tevreden husky heren door

Helaas, het zit er weer op, we zijn weer thuis. De heren voelde bij vertrek mijn stemming haarfijn aan. Ze weigeren de auto in te gaan.  Net als ik wilden ze niet naar huis!

Mireille

nog even een wat ouder plaatje van mijn favoriete berg, de Dachstein



en vorig jaar met Janouk op de Rittis hadden we vanaf het terras dit uitzicht


en nog een filmpje van vorig jaar met Janouk (niet heel goed helaas maar het geeft een idee)

" target="_blank">

o wat heerlijk en wat hebben jullie genoten als ik het zo lees.
vind je het niet een beetje jammer dat je nu weer een heel jaar moet wachten?
gelukkig hebben we hier in NL ook aardig wat sneeuw liggen maar of je hier kan skiën betwijfel ik.

wat een prachitg verhaal, en heerlijk geschreven! Je leest er zo door heen!
Heb echt gelachen om sommige stukken! Echt super leuk! En wat veel sneeuw!!
Ben jaloers, en dan kom je thuis in weer een pak sneeuw! hihi!

Een heel leuk vakantieverhaal!!!
Er zullen zeer mooie herinneringen aan overgebleven zijn!! Ben jaloers als ik de foto's zo zie.
Ziet er heerlijk uit daar!!
Nu binnen 3 weken ga ik ook naar Oostenrijk, Oberrau ofzoiets... Hoop ook zo'n mooi landschap te hebben.

De plaats waar jij gezeten hebt spreekt me ook echt aan! Zeker die berg! Wauw

oe wat heerlijk!'
veel plezier alvast

Super verhaal om te lezen. Wat hebben jullie een heerlijke tijd gehad

Wauw! Klinkt echt als een prachtige ervaring en een geweldige manier om de band met de hondjes te versterken. Op de foto's stralen de heren helemaal.  Klinkt als een geslaagde vakantie!

Wauw wat een heerlijke vakantie zo samen met je honden.

Heeerrrrrlijk zeg! Niks zo deugdoend als ijle berglucht die knispert van de kou
En wat fijn met zulke lollige doggies op vakantie te zijn

Wauw wat mooi daar...prachtig

Voor wie ook kriebels krijgt: dit was ons logeeradres

http://www.urlaub-bauernhof-ramsau.at

en er zijn ook veel wandelpaden geprepareerd in de winter . In de zomer schijn je er volop te kunnen wandelen, fietsen en mountainbiken. Dat gaan we ook nog wel een keer uitproberen, denk ik.

Groetjes, Mireille

Wat is het daar prachtig
Je kan aan de foto's wel zien dat het genieten was!

Ooooh, waarom nu toch weer zo'n fotoshop-ding op de website!
Dat vind ik nu zo raar, dat is daar vast een prachtige omgeving uit zichzelf, en dan fotoshoppen ze dat beeld zodat ik meteen iets heb van:" oh, dan ziet het er vast heel anders uit in 't echt!"
Overlaatst hetzelfde met een hondenpension: iemand prees het geweldig aan, het klonk ook echt super en ik dacht nog: als ik ooit m'n doggies toch es naar een pension moet doen, is dit de beste keuze. Ging ik naar de website kijken: fotoshop! Dan heb ik meteen al een naar gevoel... want als het daar echt zo leuk en gezellig is, waarom dat de foto's bewerken?

Sorry, off topic... moest het effe kwijt

geweldig om de avonturen van je honden mee te beleven en vooral op de manier waarop jij het beschrijft.

Het is zo levendig alsof je er gewoon zelf bij bent. En nog een mooi filmpje op het eind met Janouk.

oh mooie site! Ja die foto is gephotoshopt!
Maar ik vertrouw mireille wel over dat het daar zo mooi is hihi!

Wat ik me afvraag, ik zag ook nergens op die site zo staan dat de honden er welkom zijn? Hoe weet je dan of je daar terecht kan met je honden? Want ik zie op vakantie veilingen wel eens van die wintersport vakantie verblijven voorbij komen, maar nergens staat iets bij over honden. :S

wauw wauw en nog eens wauw!

Ik step met pip...zij denkt ook nog steeds dat ze dan moet trekken...of in elk geval staat haar gezicht dan op een serieuse werkgrijns....prachtig om je dier zo in zijn element te zien...

Rennen rennen rennen lijkt me een genot maar ook weer doodeng...gaat ie zitten poepen!...

Gelukkig is nu thuis ook een dik pak sneeuw dus kunnen ze hier ook nog even

Ik weet niet of de foto wel gephotoshopped is... Het lijkt me eerder een maquette te zijn.

Het ziet er toch enorm leuk uit :p

Mireille,
wat hebben jullie het leuk gehad!! Echt fantastisch...
Leuke fotoos en goed geschreven
Ik wil ook

Groetjes,

Deborah

Zo te lezen en te zien hebben jullie het heerlijk gehad!!!Mooie foto's en filmpje....ziet er allemaal prachtig uit...

Dank voor de complimente, schrijven was een goede manier om op de terugweg bezig te zijn. Het was nl nogal takkeweer op de Duitse snelweg (regen, ijzel, grijs grijzer grjst) en dt was een goede afleiding

Mireille

Mireille...nog een vraagje;
Is dat ski joring nu eigenlijk hetzelfde principe als canicross? ( maar dan uiteraard met ski's en in de sneeuw...)
Het lijkt het me best heel eng omdat je in de sneeuw natuurlijk loeihard gaat, dus ook loeihard kunt vallen....  
Aan de andere kant lijkt het me verschrikkelijk 'kicken' om zo met je hond door de sneeuw te suizen...
En is dat iets wat je thuis oefent ( met de step?) en opbouwt?
En vanaf welke leeftijd mag je dat  dan doen?
Sorry voor de vele vragen, maar ik weet helemaal niets van sledehonden en de activiteiten die jullie doen..shame on me....!!

Ja, het is canicross op ski's en in het begin val je regelmatig ...

Langlaufen kent ook veel vlakke stukken of bergop, dat kan in een aardig tempo gaan, maar vooral bergaf gaat hard. Kwestie van op tijd gaan remmen. Trainen is idd met step en ook met hardlopen. Overigens ga ik soms zonder hond harder naar beneden dan met, juist omdat je de contole wilt houden. Is het echt een lastige lange afdaling waar remmen moeilijk is, dan neem ik de lijn in mijn hand en in nood laat ik die los. Ik doe dit nu een jaar of twaalf, ben aardig zeker geworden op ski's maar heb ook regelmatig les gehad en traininsweken gedaan zonder hond om zwlf handige te worden. Makkelijkste is als je begint om dat te doen als er een dik pak verse sneeuw ligt, dan is vallen niet zo erg. Ik weet nog onze eerste vakantie dat ik onderaan de helling eindigde met Janouk op schoot. Beiden even verbaasd...

Qua leeftijd; wennen aan ski's, stokken sneeuw en loipes is fijn als ze dat al jong doen (vergelijk socialiseren) maar echt werken (langere stukken met zwaar trekken) net zoiets als bij fietsen, canicrossen ed. Het voordeel van langlaufen is dat je door mee te werken, de belasting qua trekken in het begin heel laag kan houden. Step of kar in modder is veel zwaarder.

Groet, Mireille

Ps vraag maar raak hoor vind het niet gek dat je het niet kent

Dankjewel voor je uitgebreide antwoord!
Het lijkt me super om te doen...
Is het ook de bedoeling om wedstrijden ( als die er zijn) te gaan doen, of is het gewoon voor de leuk?

Er zijn wedstrijden, er is ook een NK maar ik heb geen ambities die kant op. Ik doe het voor de leuk en om lekker trektochten te maken straks in Noorwegen.

(zoals karrenwedstrijden een 'dryland' vervanging voor sledes zijn, zo is het canicross onderdeel bij Nederlandse sledehondenwedstrijden een vervanging van skijoring)


Groetjes, Mireille

Wauw wat hebben jullie een prachtige vakantie gehad! En je filmpje geeft een goeie sfeerimpressie! Ik wil ook haha

Wouw Mireille,

dat is zeker wel een hele gave vakantie!! Mooie foto's ook.