Mijn beste vriend.

Ik ben Sam (jongen) en ik ben 15 jaar oud. 6 Jaar geleden had mijn vader besloten een hondje te kopen. We kochten een prachtige bruin met witte Engelse Springers Spaniel pup en noemden haar Springer. Springer was mijn beste vriend. Zij was de enige die mij altijd wist op te vrolijken en te troosten. Als ik ziek was, kwam ze naast me liggen en bleef daar hele dagen liggen totdat ik weer beter was. Als ik een rotdag had gehad op school en ik kwam thuis, zat Springer al kwispelend op mij te wachten. Nog nooit had ik zo'n gevoel van liefde en vriendschap gevoeld voor een dier of mens. Springer was er altijd voor mij, hoe rot ik me ook voelde. Een paar maanden geleden dachten we dat het leuk was om Springer te laten dekken. We dachten dat dit goed zou zijn voor Springer omdat ze zich dan kon voortplanten, omdat dat in de natuur van honden zit. Een vriend van mijn vader had een zwart met witte Springers Spaniel waarmee hij vaker honden dekte. We lieten Springer dekken en alles ging perfect. De vriend van mijn vader zei dat Springer er heel gezond uit zag en bleef dit ook zeggen, telkens als hij haar zag. Na lang wachten was het eindelijk zo ver, de bevalling. Ik stond op, op een zaterdagmorgen. Toen ik beneden kwam was mijn moeder een beetje in paniek omdat Springer al bezig was, en mijn vader was weg. Dus belde ze mijn oom en reden ze snel naar de dierenarts. Een uur later kreeg ik een telefoontje van mijn moeder dat Springer een beetje moeite had met de bevalling en dus een keizersnede moest krijgen. Ik zat op mijn kamer te wachten, toen mijn vader binnenkwam: Sam, Springer is dood. En de puppies ook. Ik werd misselijk en begon te huilen. Een kwartier later kwam ik beneden en toen vertelden mijn ouders dat Springer een ontsteking had aan haar baarmoeder. Alle puppies zaten al een paar dagen dood in haar buik en vergiftigden haar hierdoor. Dezelfde middag hebben we Springer en één van haar pups in de tuin begraven. De andere puppies zagen er niet meer mooi uit want ze zaten aan de vergiftigde kant van de baarmoeder.

Dit is nu al een paar maanden geleden en ik ben er nog steeds helemaal kapot van. Telkens als ik thuis kom na een rotdag is er geen hondje meer om me op te vrolijken en te troosten. Ik heb niets meer om lekker mee te knuffelen. Mijn beste vriend is weg en zal nooit meer terug komen. Elke dag denk ik aan haar, en elke dag ben ik nog verdrietiger. Ik mis haar gewoon enorm. Als ik aan haar denk schieten de tranen in mijn ogen. Ik weet gewoon echt niet hoe ik dit kan verwerken. Ik voel een gigantische leegte diep in me, die niet meer te vullen lijkt. Ik ben niet alleen mijn beste vriend verloren waarmee ik alles deelde en die alles voor me betekende, maar ik ben ook mezelf verloren. Mijn lieve Springertje is er niet meer...






Bedankt voor het luisteren naar mijn verhaal en ik hoop dat jullie wat tips hebben om me weer wat minder verdrietig te voelen.

Sam.

Wat heb je mooi geschreven over Springer. In alles voel je hoeveel je van haar hield.
Wat ontzettend sneu dat haar dracht zo verkeerd afliep. Als je zoveel van een dier hebt gehouden, dan laat dat inderdaad een enorme leegte en een heel groot verdriet achter. Je bent hier op Hondenpage op de goede plek om dat met andere hondenbaasjes te delen, want bijna iedereen hier heeft één of meerdere malen afscheid moeten nemen van zijn/haar geliefde hond.
Deel gerust al je mooie herinneringen aan Springer met ons. Ik hoop dat ons medeleven je goed zal doen en mag helpen bij het verwerken van het verlies van je dierbare vriend.
Veel van ons richten een herdenkingshoekje in voor onze overleden hond(en). De één met de urn, de ander met alleen foto's, een kaarsje erbij, spulletjes van je hond.
Mijn vorige hondje stierf in oktober 2010. Voor hem is er nog altijd een speciaal plekje op de vensterbank ingericht. Ik heb er zijn laatste dierendagfoto, mijn herinneringsbrief over hem en zijn hondenschoolbeker staan.
Je kunt ook een prikbord nemen en daar van alles en nog wat ophangen rondom haar foto.
Ik wens je heel veel sterkte Sam.

Rust zacht, lieve Springer en puppies.

Òch wat verdrietig., heel veel sterkte met het verlies van je lieverd.

Wat vreselijk verdrietig dat je Springer op deze manier moest verliezen....
Ik kan me voorstellen dat je haar mist Sam, en ik vind het heel goed dat je je verhaal hier neerzet...
Ik denk ook dat velen jouw verdriet zullen herkennen...
Het helpt mij altijd goed om erover te praten, en foto' s te kijken, dan denk ik terug aan de mooie momenten.
Ik hoop dat je je verdriet straks een plekje zult kunnen geven....
Heel veel sterkte Sam....

Och Sam wat triest om haar op deze manier te moeten verliezen. Wij kunnen er niet voor je zijn zoals Springer deed maar we zijn er wel voor je als je je rot voelt kan je hier je dingen van je af blijven schrijven. 
Hier weten velen hoe je je voelt. Ik hoop dat je er hier over blijft praten en dat ook jij het uiteindelijk een plekje kan geven en kan genieten van de mooie en fijne momenten die je met je beste vriend Springer hebt gehad. 


Sterkte

mooi geschreven, uit je verhaal lees je gewoon hoeveel ze voor je betekend heeft, zo zonde dat het zo heeft moeten aflopen, dat had je niet zien aankomen..

Sterkte.

Wil je heel veel sterkte wensen met dit zeer onverwachte verlies van je lieve vriendinnetje.

Ik ben Cassy en ben 14 . Ik kan moeilijk zeggen dat ik met je meeleef want alleen jij weet hoe dat voelt en dit heb ik nog niet meegemaakt. Ik vind dat je mooi geschreven hebt over Springer.
Ik denk dat erover praten kan helpen , Met je liefje/vriendin , vrienden , ouders, oom of zelfs met ons of gewoon opschrijven.
Je mag Foto's delen erover praten,...
Mijn Katje stierf 1week en 2 dgen geleden en mis hem enorm  
Sterkte (onthou de leuke tijdjes met je hondje ) ermee

Wat verschrikkelijk verdrietig om op deze manier je trouwe maatje te moeten verliezen.....

Heel veel sterkte!!

Sam,
Wat een groot verdriet om Springertje op deze manier te moeten verliezen. Je hebt het zo mooi en met veel gevoel geschreven en ik hoop van harte dat dit je enige opluchting geeft.
Probeer lichtpuntjes te vinden in kleine dingen, want Springer wil achter de regenboogbrug absoluut niet dat jij zo onder dit verdriet lijdt.
Heel veel sterkte.

Het verdriet kunnen we niet wegnemen. Je hebt afscheid moeten nemen van je beste vriend en dat doet vreselijk veel pijn. Velen hier kennen het, ik ook.

Wat je vooral niet moet doen is je verdriet nog erger maken dan het al is. Je kunt niet toveren, je kunt niet alles voorzien en je zou nooit een beslissing genomen hebben waarvan je wist dat ze slecht zou aflopen voor Springer. Ook je vader kon het niet weten, noch zijn vriend. Integendeel, jullie "gunden" haar een nestje omdat je dacht dat het goed voor haar was. En als je dat niet gedaan hadt en ze kreeg volgend jaar een levensbedreigende ontsteking, dan zou je kunnen denken dat het kwam omdat ze geen nestje gehad had... Jezelf extra verdriet doen met "wat als"... is dus echt niet nodig.

Je hebt Springer 6 jaar gehad en jullie hebben elkaar al je liefde, vriendschap en trouw gegeven. Iets mooiers bestaat er op deze wereld niet. Het had zeker langer mogen duren... als je mocht kiezen... voor altijd! Maar dat is niet.

En omdat je om tips vraagt :

Hoe ik het voel :

Bewaar het lieve, troostende gevoel dat Springer je gaf voor altijd in je hart en in je gedachten. Je weet wat het voor je betekende, dus laat het nooit meer los. Waar zo'n band is is er uitwisseling van gevoelens, gelukkig zijn, samen ongelukkig zijn, er voor de ander zijn... en uitwisseling van energie. Zo'n band is niet afhankelijk van tijd en ruimte... die is er voor altijd. Niet ieder mens of dier mag zoveel geluk meemaken... zelfs niet voor korte tijd.

Je zult zeker denken, ja, maar ik voel haar niet meer, ik zie haar niet... Dat is zo. Je zult het moeten doen met wat je van Springer in jezelf opgenomen hebt. Hopelijk is dat heel veel. Onthou wat je van haar leerde,... hoe ze je vrolijk kon maken... dat je echt zo'n band kunt hebben. Door wat Springer je gaf, kun je open staan om ooit, misschien niet onmiddellijk, maar ooit weer zo'n zelfde gevoel te kennen. Je weet immers dat het kan. Ze is niet voor niets in jouw leven geweest en jij niet in het hare.

Als je het moeilijk hebt, steek dan een kaarsje aan en vertel Springer wat je denkt en voelt. We hebben er geen idee van of ze het kan opvangen, maar als dat niet is dan heb je het voor jezelf of een rijtje gezet, als het wel zo is... dan is het zeker niet voor niets. Probeer je dan wel open te stellen voor wat haar antwoord zou zijn. Dat kun je zeker terugvinden in wat je van haar onthouden hebt. (Een vrolijke blaf... een aantal likjes, een knuffel... ) En ik hoop dat er dan tussen je tranen door weer een glimlach komt. Ze zou niet anders willen denk ik.

wow dat is mooi gezegd Kylie en zo waar. Krijg nu ook kleine tranen in de ogen om onze honden die inmiddels zijn heen gegaan, en nog vrij recent onze ier,  maar gelukkig overwint de glimlach die erbij is. 
Hoop Sam dat het jou ook lukt en probeer wat Kylie zei 

nogmaals sterkte

Heel veel sterkte met het verlies van je lieverd.
Ik kan je niet vertellen hoe je met het verdriet om moet gaan.
Want ik voel ook nog steeds verdriet om mijn overleden lieverds.
Het verdriet gaat niet weg maar verzacht gelukkig wel na een hele poos.

SAM, je komt hier om over je verdriet te praten, hier krijg je alle steun , het is niet wat om zo je lieverd te moeten missen, op deze manier.

je houdt dat beeld voor ogen schrijf je, probeer dat achter je te laten, en kijk naar alle mooie momenten die je hebt mee gemaakt, bekijk de fotoos die je zeker zal hebben, herinner haar in mooie dagen, het laatste stukje is maar even geweest.

je hebt zoveel van haar gekregen, en zij van jou, de fotoos laten zeker een blije hond zien, hou je daar aan vast.

zo verdrietig , maar heus ze is vlakbij je, niet ver weg. en de pijn verdwijnt, en de herinneringen blijven, hou je daar aan vast, aan al het mooie dat ze je heeft gegeven.

Sam, kom maar hier met je verdriet, praat en schrijf erover. dat helpt.