Onverwacht gevolg.

Doby houdt van ballen. Vooral van voetballen.
In zijn mond hebben die helaas een korte levensduur. Gratis ballen zijn dus niet te versmaden.
En die zijn in deze periode (zware regenval) overvloedig aanwezig in beken. Her en der liggen ze netjes op ons te wachten, vastgehouden door drijfhout en andere rommel.
Met als mooi gevolg dat ik me, bij wijze van uitzondering, eens superieur kan voelen.

Want al is Doby handiger dan Caedlih (die in elk putje op het pad sukkelde), hij blijft een hond. En moet het dus stellen met vier pootjes, een mond, en een hondenbrein. Grote ballen uit diep water pakken, is daardoor niet mogelijk.
Ik daarentegen heb lange armen, grijphanden, en een mensenbrein. En die staan me toe om zelfs bij een hoge, steile, betonnen oever ballen uit het water te plukken zonder nat te worden (waar ik én mijn mooi-weer-labrador bij deze temperaturen een hekel aan hebben).
Daardoor kan ik (niet het handigste exemplaar van de mensheid) voor een keertje diegene spelen die een demonstratie geeft, in plaats van krijgt…

Dus als ik deze ochtend mijn hond beteuterd zie kijken naar een in het midden van de beek dobberende bal, wrijf ik in mijn handen, en loop nonchalant om een stok. Met één arm als “anker” daal ik de oever af, en dankzij Stok laat Bal zich gewillig naar de kant leiden. Ik ruik de triomf al, en reik ernaar met mijn handige mensenhanden. En merk dan dat mijn armen niet lang genoeg zijn.
Mijn mensenbrein snelt te hulp, en bedenkt een nieuwe tactiek. Met een verticaal gehouden Stok klem ik Bal tegen de wal. Dan trek ik Stok langzaam omhoog, en Bal rolt netjes mee. Dit gaat lukken. Maar terwijl Bal langs de oever omhoog rolt, rolt Stok ook over Bal. En zo raakt Bal, nog steeds buiten mijn bereik, aan het uiteinde van Stok. Plons!
Nieuwe poging. Deze maal steek ik Stok dieper in het water, zodat het langer duurt voor Bal aan het uiteinde ervan komt. Bal raakt hoger de oever op, en springt dan plots vanonder Stok vandaan. Plons!
Nog maar een poging. Ik probeer Stok zo goed mogelijk in het midden van Bal te houden, om wegspringen te voorkomen. Dat blijkt moeilijker dan verwacht. Plons!
Maar ik geef niet op.

Bij mijn vierde poging word ik plots gewaar dat iemand me uit de weg wil duwen. Doby heeft zonet zijn angst voor diepe, steile oevers overwonnen, en plakt naast me tegen de wand. “Nee”, protesteer ik, terwijl ik vecht voor mijn plekje: “ je moet niet helpen, jij kan dat niet! We zullen de bal kwijtraken! En zo meteen glijd je nog uit!”
Maar eigenwijze Doby (de pot verwijt de ketel) weet het weer beter. En als die koude duik voor mij gevaarlijk dichtbij komt, kan ik geen tegenstand meer bieden. In één beweging door duwt Doby mijn stok aan de kant, legt (op exact dezelfde manier als ik hem zoeven voordeed met de stok) zijn pootje tegen Bal aan, en trekt hem tegen de wand omhoog. Zodra het ding boven de waterspiegel hangt, kromt Doby zijn polsgewricht en voetje errond, klemt het tegen zijn borstkas, en zet er zijn tanden in. In één soepele beweging draait hij zich op zijn achterhand, en staat boven me op de begane grond. “Kijk, zo pak je dat aan!”, lees ik op zijn snoet.

U begrijpt: ik ben ontzettend trots op wat de handigste hond ter wereld moet zijn.
Maar dat ik me klungeliger dan ooit zou voelen, nee, dat had ik niet verwacht.

haha geweldig! Wat super ook dat hij het durfde!

haha wat kan je geweldig schrijven floortje, zag jullie al helemaal staan bij het water 
Sowieso al een dappere poging van jou hoor, ik zou het niet zo snel doen, want dan lig ik geheid in t water 

Goed gedaan Doby!
Zo zie je maar dat ie goed kan nadenken!

Wat knap van hem!

Ik moest steeds meer lachen   

En Doby, tóch jammer dat je vrouwtje niet éven de eer kon geven om zich eens een keer superieur te voelen

Haha je verhaal spreekt echt tot de verbeelding, ik zie het gewoon helemaal voor me!
En handige hond, dat kun je dan zeker wel stellen ja

Super!

Haha mooi geschreven! Zag het helemaal gebeuren en je moet die schatjes niet onderschatten hihi

Hahahaha begon te lezen en was bang dat het verhaal zou eindigen met een plons in het water...jij! Maar wat is Doby slim!

Wat kan je dan trots zijn hè als je ziet hoe hij dat toch even doet...na eerst jou je best te laten doen....

Leuk geschreven weer hoor Floortje.....

Applausje voor Doby.. Maar baasje schrijft het toch masr mooi weer op zodat wij er van mee kunnen genieten

Mireille

Upje

Dank jullie wel voor de complimentjes, ook in Doby's naam.
Ik sta er af en toe van te kijken hoe handig en slim hij wel niet is.
Zoals toen hij met poot en neus een bak met boodschappen vanonder een brede plank vandaan haalde.
Of toen hij, bij de eerste keer dat ik iets voor hem verstopte in het park, perfect in mijn voetsporen liep, recht op het verstopte speeltje af. Oké, hij had het me dan wel zien verstoppen, maar ik heb dit spelletje zo vaak met andere honden gespeeld. En die zochten dan kriskras het hele veld af, ook op plekken waar ik niet geweest was.

@Janook: dank je wel voor het upje!

Wauw wat is hij slim seg!  Al had ik door de titel 'onverwacht gevolg' écht verwacht dat jij in het water was geduwd door Doby

Ik dacht eerst aan een ander einde hihi.. Een nat pak had ik in gedachten maar dit is een betere.. Heeft ie mooi gedaan hehe

Ik dacht ook dat het steevast met een onverwachte plons in het water van jou of jullie beiden zou eindigen. Niet dus, dankzij handige Dobby. Snap wel dat je baalt dat je hond handiger is dan jezelf...