De schrik van mijn leven

Hi, ik moet het even kwijt:

Wat me vandaag overkomen is hoop ik nooooit meer mee te maken, wat een nachtmerrie.

We sturen Esha af en toe met een uitlaatservice mee. In de nabije toekomst zal dit waarschijnlijk nodig zijn en op deze manier willen we haar er alvast aan laten wennen. Daarnaast is ze daar altijd "the life of the party", dus ik denk dat we haar er ook echt een plezier mee doen.
Wij hebben zelf geen auto of rijbewijs, dus op die manier komt ze ook nog eens ergens anders dan de bossen hier in de buurt.

Zo ook vanochtend. Esha was al een paar uur met ze mee, krijg ik ineens een telefoontje: "Esha is weg....". Wat bleek? Het was het eind van de wandeling, de honden zouden de bus weer in gaan en Esha begon er een "pak-me-dan"-spelletje van te maken en is uiteindelijk maar gewoon helemaal weggerend. Uit het zicht. Niks voor haar, ik kan het ook niet plaatsen. Normaal is ze behoorlijk onzeker, dus luistert altijd supergoed, helemaal in onbekend gebied. En ik heb het hier niet over een klein bosje wat je binnen 5 minuten afgestruind hebt, maar over een groot natuurgebied.
Een kwartier later nog geen Esha....Je wilt niet weten, maar kunt het je waarschijlijk wel voorstellen, hóe je je dan voelt. Alle horrorverhalen schieten voorbij.
Ik heb in paniek een vriendin met een auto geregeld die bijna klaar was met werken en zo lief was mij naar Soesterduinen te gaan.
En wat denk je...? Een dik uur na het eerste telefoontje, 20 minuten rijden komen we bijna bij het natuurgebied. Wie staat daar....al hijgend om zich heen te kijken...op enkele kilometers van de uitlaatbus (!!!)...een paar meter NAAST de snelweg (!!!!! Ik moet er niet aan denken wat er was gebeurd als we net wat later waren geweest )...JUIST!!! Esha met d'r dikke r**t!!
Ik spring uit de auto en roep haar naam...onzekerheid bij Esha, ze was echt in de war...ik roep nog een keer en ze sprint als een dolle op mij af en al piepend in mijn armen. En probeer dan maar eens volgens de boekjes de kalme alphaleider uit te hangen!!!
Goed, Esha met d'r modderpoten in de gloednieuwe mini van mijn vriendin gezet -I owe her BIG time-en na een paar minuten was mevrouw het voorval al weer kwijt en keek me aan "Leuk was dat!! Wat gaan we nu voor spannends doen?!". Mooi niet...
We zijn nu thuis, Esh ligt naast me te snurken en ik zit met een hartslag van zo'n 160 BPM op de bank. Heb het even gehad voor vandaag.

Maar, in het kader van de positiviteit: Wat bén ik blij dat alles goed afgelopen is en ik mijn allerliefste hondenmeis van de hele wereld heelhuids terug heb!!!

Groetjes, Mischa
P.S. Mochten de mensen die in Soesterduinen de uitlaatservice hebben geholpen met zoeken ook op dit forum zitten: Eeuwige dank!!!

wat zal jij geschrokken zijn zeg,wat een deugniet die hond van jou
gelukkig dat alles goed is afgelopen,je moet er toch niet aan denken!!!!
gr liesbeth
ps esha ligt nu naast je,straks daalt je hartslag wel weer

Jeee,wat zul je geschrokken zijn,en Mischa ligt er bij natuurlijk als de onschuld zelf,ja is gelukkig goed afgelopen,brrrr je moet er niet aan denken wat er kan gebeuren.Nou ontspan nu maar en geniet nog maar van je middag en inderdaad positief blijven
Groetjes Ingrid

Wat vreslijk zeg, menselief wat zal je in de stress hebben gezeten.En wat heerlijk dat ze weer terug is.

En wat een geluk dat je vriendin mee kon met je.

Genietse van die eigenwijze donder ,die niet eens een vermoedde heeft wat ze je aan heeft gedaan.

Groetjes marianne

sorry ik was mis ik bedoel Esha,ja jij niet natuurlijk

Pfff, dat is altijd zo vreselijk schrikken! het is ons nu een paar keer met Brumma overkomen dat ze er vandoor ging en niet gelijk terug kwam en die minuten dat ze weg is lijken wel uren.
Eén keertje liep ze in paniek op de drukke weg. De eerste die aan kwam rijden was "Zwarte Peter" , één van de weinige donkere mensen hier. Peter zet zijn enorme zwarte Pick-up Chevrolet dwars op de weg dat er niemand meer langs kan en roept Brumma. (Hij wist niet hoe ze heette, maar wist wel dat ze van ons was.) Brumma komt op hem af, kijkt hem toen ze vlakbij was aan...ziet een enorme donkere man met veel tatoeages en piercings en....gaat er weer vandoor!
Van de andere kant kwamen gelukkig vrienden van me en die konden haar wel vangen en brachten haar naar mij toe. (Cees was nog in het bos.)
Daarna is het nog verscheidene keren gebeurd dat Cees me opbaelde dat ze weg was en of ze misschien naar huis gelopen was. Als ze een ree ziet is ze gewoon weg, dan is het instinct sterker.

We weten nu wel dat we het volgende nestje ook met donkere mensen gaan socialiseren. Ik zal Peter uitnodigen als ze een week of 6 zijn...

Beste Mischa,

nou nou, wat zul jij geschrokken zijn zeg! Ikzelf zit hier al met de tranen in mijn ogen nu ik jouw verhaal lees (sorry collegae). Blij dat alles heel goed afgelopen is. Ook de mensen van de uitlaatdienst zullen zich rotgeschrokken zijn, ik kan me voostellen dat ze zich heel schuldig hebben gevoeld (terwijl zij dit natuurlijk ook niet opzettelijk gedaan hebben).

Gelukkig is alles goed afgelopen en kunnen jullie beiden de rest van de dag genieten van welverdiende rust!

Gelukkig dat je hem terug vond.
En geef je hem nog mee?

Dat is inderdaad een nachtmerrie zeg, wat zal je ontzettend geschrokken zijn!!

Gelukkig dat het toch goed is afgelopen en dat je hem net op tijd terug vond!!

Ik moet er niet aan denken hoe jij je gevoeld heb zeg
maar gelukkig heb je haar terug

Gelukkig is ze weer terug... Idd de schrik van je leven!! Dan ben je zo blij dat je de hond weer terug hebt.

Hi,
Ik weet nog niet of ze nog met de uitlaatservice weg gaat. Ik denk het eerlijk gezegd wel. Er komt gewoon een tijd dat het echt nodig zal zijn.
Ik ben er toch over aan het nadenken wat er nu mis gegaan kan zijn. Het verschil met hun wandeling en die van mij is dat ik haar tijdens de wandeling meerdere keren bij me roep, soms aanlijn, kaas erin en weer doorloop. Ook krijgt ze altijd standaard even iets lekkers als ik haar op het eind van de wandeling aanlijn.
Dit gebeurt natuurlijk niet bij de uitlaatservice. Hierdoor is einde wandeling ook gelijk einde van de fun. ik heb het met de uitlaatster over gepraat, zij is overigens zelf dierenarts, de service is van haar.
Samen hebben we een plan van aanpak bedacht:
Wat ze de volgende keer gaan doen is haar aan de riem houden, eventueel loslaten met de riem eraan (zodat ze veel makkelijker te pakken is en ook minder behendig) en dan idd veel oefenen met hierkomen in ruil voor beloning. En ik denk dat het ook slim is haar al vóór het einde van de wandeling weer vast te houden, nu weet ze bij het terugkeren bij de bus dat het einde verhaal is.
Maar ik weet niet of ik nog relaxed thuis kan zitten na dit voorval...

mischa, ja begrijp dat de tranen je hoog zaten. er is een kans dat ze er van geleerd heeft, en dat ze toch in angst heeft gezeten toen ze weg gelopen is.
als je het aandurft, toch weer mee geven, ze moeten extra alert zijn, misschien dat ze het nu wel uit de hoofd laat om van de groep weg te gaan, desnoods kan je een keer mee gaan om eens te kijken hoe de begeleiders op jouw hond reageren ?

gelukkig is het goed afgelopen. en ja die harslag zal nog wel een poosje hoog blijven.

willemijn.

Wat moet jij in angst gezeten hebben zeg en je moet er inderdaad niet aan denken dat ze de snelweg was opgelopen...

Gelukkig is het allemaal goed afgelopen en heb je haar nu weer bij je !

Kan me voorstellen dat je nu niet meer zo relaxed gaat zijn als ze weer mee is, maar nu niet gaan denken dat dit iedere keer gaat gebeuren hoor !!

Liefs en knuffel haar maar goed !
Marie-Rose