Wat is de beste beslissing?

Zoals jullie al gezien hebben heeft m'n hond bot- en lymfeklierkanker...
Wij zijn gaan twijfelen of we toch niet zouden gaan voor de pootamputatie en chemo, eerst moet wel nog een ct-scan geleide punctie worden gedaan om de kijken of de lymfeklierkanker wel degelijk aanwezig is en of ze kwaadaardig is...het totale kostenplaatje zou een dikke 3000 euro zijn in totaal...(ct-scan geleide punctie, amputatie, chemo, narcose, enz...) wij hebben ondertussen ook al 800 euro betaald aan onderzoeken, foto's en medicatie...in totaal zitten we dan aan bijna 4000 euro.
Wij weten niet wat doen...hebben mensen ervaring hier met de 2 (amputatie en chemo) samen en heeft dit effectief geholpen of zou je dit je hond niet meer aandoen?
Alle raad is meer dan welkom want voor ons is dit zwaar...
(Geld doet er voor ons niet toe, het welzijn en het slagen wel)
Bedankt!

Ik heb net je vorige topic gelezen, .... volgens de woorden die je daar schrijft, .... weet je eigenlijk zelf wel wat het beste is voor jullie lieverd!!! Het is heel erg moeilijk, .... het is dan ook een keuze die zelf moet maken!

Ik heb zelf een maltezer gehad met cushing, ook een hele nare ziekte, nadat de diagnose bekend werd heeft ze nog 3 jaar geleefd met vetoryl.
Maar die laatste maanden heb ik haar toch te lang laten leven denk ik, maar het was zo moeilijk om die beslissing te nemen.
NU ... denk ik, en ook direct erna, had ik had maar iets eerder gedaan, ze kon niet meer, ik hielp haar met naar buiten gaan en droeg haar soms ook, ze kreeg toevallen enz enz.
En hoelang ga je zoiets rekken? Wat is een diervriendelijk en hondwaardig bestaan?

Stel! .... je laat hem amputeren en daarna ook nog chemo, .... dan wordt hij zwak en kan moeilijk in de benen komen "en lopen" misschien ......

Niemand kan je echt vertellen wat je moet doen maar tussen de regels door kan je mijn advies wel lezen denk ik.
Probeer nog van hem te genieten zolang het kan, en als je ziet dat de pijn toeneemt (en je kent je hond door en door) ........

Ik wens je heel veel en dan bedoel ik echt heeeeeel veeeeel sterkte!

Diep vanbinnen weet ik idd wat het beste is voor hem, tis verdorie zo moeilijk! Had ik de zekerheid dat alles goed kwam dan deed ik het direct...het probleem is de amputatie en de revalidatie maakt hem al zwak en dan nog is de chemo...ik wil hem zijn laatste leven niet geven met daarin het op en af gaan naar kliniek en dat hij zich verschrikkelijk voelt...konden ze maar praten! Geld is voor ons geen punt, we zouden alles geven om hem bij ons te houden maar het moet wel opbrengen en de moeite zijn en niet nog meer onze hond achteruit laten gaan! Bedankt voor jouw mening en voor de steun!

Ik kan je niet vertellen wat je moet doen, ik kan je hooguit vertellen waar mijn grenzen zouden liggen...
Bij mij is er een hele duidelijke grens bij chemo. Ik zou dat mijn hond niet aan willen doen omdat hij zich waarschijnlijk miserabel zou voelen en ik hem niet uit kan leggen waarom het nodig is. Geld zou voor mij persoonlijk de issue niet zijn, het lijden wel. Maar ik denk dat die grens voor ieder op een andere lijn ligt. En de ene chemo is de andere niet. Misschien nog een gesprek met je DA wat het precies in zou houden?

Sterkte met het moeilijke besluit,

Mireille

Geld heeft voor ons ook niet het belang maar we willen er wel resultaat voor...diep van binnen weet ik wss wel wat het beste is maar je wilt toch blijven vechten en oplossingen zoeken en doorgaan...m'n man zegt dat ik het mezelf verschrikkelijk moeilijk maak...ik blijf maar zoeken naar oplossingen, ik wil hem zo graag beter :(...bedankt voor de steun!

Mijn moeder is overleden aan kanker. Vele chemo's heeft ze gehad en ik dacht steeds: is het dit waard? Je leven verlengen met zoveel ellende? Ze wilde mijn vader niet achterlaten. 

Nee, chemo zou ik zeker niet bij een hond doen. Kwaliteit van leven vind ik bij een dier belangrijk.
Het is aan de andere kant zo moeilijk, je besluit zonder dier verder te gaan terwijl je hem ook niet missen wilt. Je verstand gaat andere dingen zeggen dan je gevoel.

Ik weet niet wat het effect van chemo bij een hond is...heb hier al veel over opgezocht maar echt antwoorden krijg je niet. De 1ne hond reageerd goed de andere niet... Ik hebbet moeilijk, ik wil hem niet nog meer ellende en pijn bezorgen, kwil hem zou graag beter maar diep van binnen weet ik wel dat dit niet meer lukt...

Het besef van ...maakt je doen twijfelen dat is normaal. Maar wat anderen al gezegd hebben geldt ook voor mij chemo zou voor mij ook de grens zijn. 
 Wat je ook besluit het blijft een gevecht tussen gevoel en verstand doch ik proef dat je verstandelijk weet wat het beste is. 

Sterkte.

Tis verschrikkelijk moeilijk, en hard! Ik kan het maar niet aanvaarden...ik wil blijven vechten voor hem maar ik wil hem zijn dagen niet nog moeilijker maken! Het probleem is dat je geen zekerheid krijgt en das heel hard...bedankt voor de steun!

Ik vind het echt heel erg voor jullie, maar nu opereren versneld de kanker, doordat er zuurstof bij het weefsel komt.

Chemo vernield het helelichaam, chemo maakt geen onderscheid tussen goede cellen en kwade cellen, dus je hond word er doodziek van.
Als je iets zouwillen is bestralen eventueel een optie, het enige nadeel is, je weet niet of je al uitzaaiingen hebt, er hoeft immers zich maar 1 cel te nestelen ergens anders in het lichaam en daar ontstaat een nieuw kanker gezwel.

Persoonlijk zeg ik echt ga voor kwaliteit.

De kanker zit op de linker achetpoot (een zeer kwaadaardige) en wss zit de lymfeklierkanker op de borst...zekerheid kan ons niet gebracht worden en ik wil hem niet meer vermoeien dan nodig...ik moet het proberen accepteren maar tis verdorie zo moeilijk! Ik voel me soms een grote egoïst...dan zeggen wrom zou je dit hem aandoen? Wat zegt dat alles goed komt? Je wilt dat wel maar er is geen bewijs zwart op wit...soms wil je verstand echt niet mee! En spreekt je hart alleen maar...:(

Wat een moeilijke beslissing! Ik denk dat ik me moet aansluiten bij wat er al eerder gezegd is. Zorg dat het beestje zo lang mogelijk nog een aangenaam leven heeft. De weg bij chemo is heel lang en erg pijnlijk.. en er is geen enkele garantie dat het uiteindelijk succesvol zal zijn. Misschien is het wel erg veel om je hondje te laten doormaken.. Ik zou er persoonlijk niet voor kiezen als het mij zou overkomen. (als ik zelf op die schaal kanker zou hebben). Heel veel sterkte!

Tis een hartverscheurende beslissing, had het nu maar alleen die poot geweest...ik deed het direct! Geen twijfel mogelijk maar nu weet je niet slaat de chemo aan? ziet hij er veel vanaf? wat is de kwaliteit van z'n leven na al dit? Geef ik hem niet beter nu de rust en liefde voor de laatste periode! Tis verdorie zo hard :( bedankt voor de steun!x

Ik schrijf alleen wat ik zou doen en niet wat jij 'moet' doen. Als mij die diagnose werd gesteld door een dierenarts, dan ging ik linea recta naar een specialist op dit gebied. Bijv. oncoloog van Wagenrenk c.q. Utrecht. Wat daar uitkomt, is voor mij dan bindend en dan pas kan ik beslissingen gaan nemen. Chemo zou ikzelf niet overwegen, aangezien hier ook andere dieren (en mensen) in huis zijn. Je moet rekening houden dat je hond het immuunsysteem van een kasplantje krijgt en dat je juist buiten contact met andere dieren moet vermijden. Ik zou dit geen fijn leven vinden voor mijn honden, die vooral zo graag buiten in hun 'natuur' zijn. Een hond kan in elk geval prima leven op 3 poten.
Sterkte met je beslissing.

Wss heb je heel erg gelijk...wij hebben hier ook nog 3 andere hondjes lopen, ik weet niet of zij dan nog bij hem mogen...moest alles nu is duidelijk zijn! Maar dat is het niet...wat voel ik me zo moedeloos in dit...ik wil iets doen, hem helpen, hem beteren! Ik klamp me er zo aan vast...het leven is niet eerlijk! Bedankt voor de steun...

Idd :(... bedankt voor de steun!

ook ik heb je vorige topic mee gelezen, vind het heel verdrietig, maar moet ik eerlijk zijn ? nee de keuze is aan jou, maar wil je wel wat advies geven.

Lymfeklierkanker, komt een hond daar boven op ? dat zaait meestal uit, met chomo kan je het rekken, ook kan de amputatie gedaan worden, je hond verzwakt door de amputatie en door de chemo kuur. en dan nog lymfeklierkanker, dat vaak uitzaaiingen geeft, is dat rekken ? wat doe je je hond daarmee aan ?

vind het geweldig van jullie dat jullie dit willen proberen, maar is dit verstandig voor je hond ? een paar maanden extra ? iedere dag is er een, ojee ja. maar als het een redelijke kans heeft van slagen zou ik direkt zeggen doen. maar is dat zo ?

toch is de keuze aan jullie, hoop echt dt je een goeie keuze zal maken.

Chantal, vergeet je zoveel sterkte toe te wensen, een ziek dier is het ergste wat je kan overkomen, een beslissing moeten nemen die jullie zelf moeten nemen.

adviezen krijg je genoeg, maar echt Chantal de beslissing zal je zelf moeten nemen, en hoop zo dat je de goede neemt, chantal heel veel sterkte.

Het is idd wij die de knoop moeten doorhakken...verschrikkelijk moeilijk is dat!
Ik belde deze middag nog met m'n man en m'n vader...we willen hem allemaal niet nog meer last en pijn bezorgen...wss is ons keuze dan ook wel snel gemaakt!
Ik kan hem alleen nog maar veel liefde geven en een leuke tijd nog verder, hem verwennen en niet ontzeggen...we zeiden het tegen elkaar, ik denk dat hij in z'n eigen denkt wat krijgen die nu allemaal tis zo'n lieverd! Bedankt voor je bericht!

Chantal, snap zo erg dat je in twijfel zit...dat je niet weet welke besissing je moet nemen.

Bij je eerste topic kwam het vermoeden al in me op dat je misschien op een punt komt te staan over de twijfel van chemo. Zou ik namelijk ook hebben. Vandaar dat ik in m'n reactie vertelde over die vrouw die bij haar hond voor chemo is gegaan. Even een opleving waarna de hond daarna volledig instortte, een zij weer een klap daarvan kreeg en schuldgevoelens of ze het allemaal wel goed had gedaan.

Ook zelf heb ik destijds een beetje research gedaan mbt chemo voor m'n hondje. Wat ik toen las, was dat je de hond afgesloten moest houden voor de buitenwereld zo goed als. Niet mocht knuffelen etc..Daar de chemo heel agressief is en gevaarlijk voor ons en andere honden. Dat vond ik zo erg, m'n hondje die ziek was, liefde nodig had en ik haar dat niet kon laten merken door te aaien, knuffelen en niet kon laten spelen met andere honden. Plus totaal geen garantie van slaging..Het schijnt dat honden minder ziek worden van chemo dan mensen(las ik ook), bv niet misselijk. Maar wie weet dat zo zeker....ze kunnen niet praten en gaan al vaak over hun grenzen heen..!

Konden ze maar praten hè op dit soort momenten...Zo moeilijk, zo zwaar....je wilt alles doen om je lieverd beter te maken....al die beslissingen...op gevoel en verstand.

Heel veel sterkte...

Je hebt gelijk, de amputatie zou hem al verzwakken (de revalidatie) er nog bij en dan nog is de chemo...en ze kunnen het je idd niet zeggen en ze kunnen soms alles zo goed wegsteken... Dat ik hem niet meer zou kunnen knuffel of strelen of er mij even bijzetten dat zou ik echt erg vinden...ik wil hem echt tonen 'we zijn er voor je' bedankt voor de steun!

Beste Chantal

Jij bent er nog lang niet aan toe om hem in te laten slapen,maar dat zijn we eigenlijk nooit echt.
Ik zou mij afvragen is mijn hond er aan toe? En is het antwoord ja,dan is houden van loslaten.
Maar oh wat is het moelijk.Behandelen betekent een lange onzekere weg te gaan,waarbij het haast niet anders kan dat de hond zich rot gaat voelen en problemen erbij gaat krijgen.Niemand kan van te voren zeggen of het hem uiteindelijk goed zal doen.
Maar als de diagnose 100% procent is zoals gesteld bij jouw hond, zou bij mij de grens zijn bereikt al voor de amputatie.
Maar het is niet mijn hond,maar die van jullie en jullie zullen er samen uit moet komen.
Heel veel sterkte toegewenst.

Wij zijn er idd nog helemaal niet aan toe...hij is ook nog maar 8j en hij was zo'n levendige hond!
Ik kan het maar niet begrijpen...ik sta ermee op en ga ermee slapen! Iedere dag spookt het in m'n hoofd...wat wil ik hem zo graag beter maken, z'n pijn afnemen...dat hij terug kan rennen en spelen in de tuin...*zucht* maar diep van binnen weten we dat we hem niet nog meer mogen vermoeien of pijn doen of energie laten verspelen...we moeten denken aan wat voor hem gaat en lukt. Bedankt voor de steun!

wat een dilemma ik weet het wat je doormaakt.ik heb een terveurense herder gehad met botkanker in de voorpoot.
nooit iets gemerkt nooit pijn aangegeven tot de dag dat ik hem uitliet en hij de stoep op wilde en zijn poot brak.
naar de da en die zag een flinke tumor op de plek van de breuk haar advies inslapen ,nou dat kon ik niet heb zo gehuild want tot de middag was hij nog gezond voor mijn gevoel.
dus omdat ik zo overstuur was wilde ze het proberen met een spalk en even aankijken.
de 1e dagen ging dat ook wel je krijgt weer hoop.
maar toen ging hij de spalk eraf slopen en volgens de dokter kwam dat omdat hij pijn had.
in het weekend naar het dierenziekenhuis weer spalk eraf en ook was het open gegaan.
dus weer foto's dat moest anders wilden ze me niet helpen en ja de uitslag wist ik al maar ja ,ik dacht als de hond maar geholpen word.
ik kreeg ook het voorstel amputeren en evt chemo.
dus de volgende dag overleg met mijn eigen dr en die zei ik zou het niet doen ik zeg het tegen je als dokter en ook als hondenbaasje ik zou het ook bij mijn eigen hondje niet doen.
bij mijn hond was het de voorpoot dus ik zou zijn evenwicht weg halen en bovendien erg zware operatie op zijn leeftijd 11 jaar.
en toen heb ik besloten hem te laten gaan hoeveel pijn het me deed en nog doet.
mijn da wilde dat niet thuis doen dus moest naar de praktijk en toen hij dus dacht dat hij mee mocht naar buiten stond kwispelen ben ik gebroken en nog nu ik het schrijf.
ik heb nu weer een hondje wat ziek is en dit blijft maar op mijn netvlies staan dat is ook mijn grote angst om naar de da te gaan zoals vorige week toen ze benauwd was.
ik weet nu dat mocht het zover komen ik het thuis wil en daar laat ik me niet meer vanaf brengen.
mijn dr zei de amputatie wat doe je hem aan en voor hoe lang en dan de chemo ook niet te vergeten natuurlijk.
wil je niet beïnvloeden hoor weet als geen ander hoe veel pijn en verdriet het geeft.
vraag desnoods nog even een gesprek met je da aan en ook eerlijk zijn mening of advies en probeer er dan zo uit te komen wel of geen behandeling.
heel veel sterkte wens ik je want net als bij jou zijn het mijn kindjes en die wil je niet kwijt.
groeten greet

Wat een verschrikkelijk verhaal over jou en je hond...moet voor jou ook heel zwaar geweest zijn!
Je ziet het ook nooit aankomen...echt een slag in je gezicht als ze je vertellen dat er kanker is...moesten ze bij ons hem moeten laten inslapen moeten ze dit ook thuis doen, ik heb dit de DA al vermeld, ik wil dat hij in z'n thuisomgeving is en dat hij rustig is...hopelijk is je hondje nu niet al te ziek? En wordt hij snel beter...ik ben blij dat zoveel mensen me hun verhaal vertellen, je trekt je daar heel erg in op in die steun! Het zijn idd je kinderen...een deel van je gezin! Bedankt voor de steun!

Verschrikkelijk moeilijk zal het altijd blijven...
Ik heb eind vorig jaar m'n golden met longkanker moeten laten gaan. En dat ging heel erg snel... nooit wat aan gemerkt tot hij op een dag begon met hoesten. Toen was de longkanker al ver uitgezaaid... (nog even gehoopt dat het een ernstige longontsteking was) maar helaas. Hij deed het anderhalve week zeer goed op medicijnen daarna stortte die in één uur volledig in en hebben we geen minuut meer getwijfeld om z.s.m. met em naar de DA te racen. In de auto had hij het al heel benauwd.. dus we reden met de ramen wijd open in november. Tijdens de onderzoeken om er 100% zeker van te zijn dat het kanker was had hij het al ontzettend moeilijk. Echt heel moeilijk... snakken naar lucht etc.  het hoefde volgens mij al niet meer voor em. Ik heb in de week voor de medicijnen telkens al gehoopt dat hij rustig in zou slapen snachts maar dat was (natuurlijk) niet. Toen had hij al moeite met ademhalen maar nog niet zo heel veel. Ik wilde voor hem een pijnvrije dood en geen lijdensweg en ik hoop dat dat nu zo min mogelijk geweest is. Maak het er niet minder erg op... Je hakt toch liever zelf de knoop  niet door.. maar soms moet het.

Het is verschrikkelijk... nogmaals heel erg veel sterkte..

Het is verschrikkelijk hoe die ziekte in hun lichaam kruipt en je niets opmerkt, wij hebben dit ook nooit gemerkt...hij was levindig, speels echt niets aan te zien tot plots het manken...wat erg van je hond, dat jullie dit moesten meemaken! Longkanker moet heel benauwend zijn voor een hond...tis verschrikkelijk als je ze moet laten gaan, die leegte die achterblijft is echt heel hard!! Je hakt idd nooit graag die knoop door of maakt die beslissing...bedankt voor de steun!

het is heel persoonlijk, maar ik zou het mijn hond niet aandoen, simpelweg omdat ik hem daarmee niet gelukkiger zou maken. chemo is heel zwaar, en geeft geen garantie op genezing, en met 3 poten zou max niet meer kunnen doen wat hij zo graag doet, en dat zou voor hem geen hondwaardig bestaan meer zijn.

Daar heb je idd gelijk in...onze hond is ook een zeer actieve hond, rennen, spurten, springen, de meest gekke toeren eerst...hij kon soms echt lomp zijn hoor haha maar een echte schat! Ik denk dat ons beslissing al gemaakt was vanals we de uitslag kregen...maar soms ga je in twijfel met je zelf, ben je emotioneel zwak en wil je hem zo graag genezen, dan moet je even terug met de voeten op de grond komen en zeggen, wat is goed voor m'n hond?!