Voor wie het verhaal niet kent.

Ik herinner me niets meer van de plaats waar ik geboren ben. Het was er duf
en donker en we kwamen nooit in contact met mensen. Ik herinner me nog wel mijn moeder en haar zachte pels , maar ze was zo dikwijls ziek en ze was
heel mager. Ze had bijna geen melk voor mij en al mijn broertjes en zusjes.
Ik herinner me dat vele van hen stierven en ik miste hen zo.

De dag dat ik van mijn moeder werd weggehaald herinner ik me nog als de dag van gisteren. Ik was triestig en zo bang , mijn melktandjes waren nog maar pas doorgekomen. Ik had feitelijk nog bij mijn mammie moeten blijven , maar ze was zo ziek. Bovendien bleven de mensen zeggen dat ze geld nodig hadden en dat ze de vuiligheid die mijn zusje en ik maakten beu waren. Dus werden we gekooid en werden we naar een vreemde plaats gebracht. Enkel wij beiden. We kropen dicht tegen elkaar en we waren bang. Er was niemand om ons te knuffelen of te aaien.

Zo veel te zien en zo veel geluiden , zo veel geuren. We werden naar een
winkel gebracht met heel veel verschillende dieren ! Sommigen kwaakten ! ...
Sommigen miaauwden ! ... Sommigen piepten ! ... Mijn zuster en ik werden in
een klein kooitje gesmeten. Ik kon er andere puppies horen. Ik zag mensen
naar me kijken. Ik hield wel van kleine mensjes , die leken wel lief en
leuk. Ze wilden zelfs spelen !

De ganse dag bleven we in die kleine kooi. Soms kwamen er nare mensen die op het glas klopten en ons bang maakten. Af en toe werden we uit de kooi
gehaald om vastgehouden te worden door de mensen of gewoon om ons te
bekijken. Sommigen waren lief , weer anderen deden ons pijn. Dikwijls zeiden
ze : ' Ooooh... ze zijn zoooo schattig ! Ik wil er eentje ! ' Maar nooit
gingen we met iemand mee.

Mijn zusje stierf vorige nacht , toen het donker was in de winkel. Ik legde
mijn hoofdje op haar zachte vacht en voelde het leven uit haar magere lijfje
verdwijnen. Ik had hen horen zeggen dat ze ziek was en dat ik nu voor een
spotprijsje zou verkocht worden , zodat ik de winkel snel zou verlaten. Toen
het levenloze lichaampje van mijn zusje uit de kooi werd gehaald om
weggegooid te worden , was mijn zacht gehuil het enige teken van droefheid.

Vandaag kwam er familie die mij kocht ! Wat een zalige dag ! Ze waren een
lieve familie , ze wilden me zo graag , echt waar ! Ze kochten me een
etensbak en eten en het kleine meisje hiels me zo liefhebbend in haar armen.
Ik hield zoveel van haar ! De man en de vrouw zeiden dat ik een lieve ,
brabe puppy ben. Ik werd Angel gedoopt. Ik hield ervan om mijn nieuwe mensen likjes te geven.

De familie zorgde goed voor mij , ze waren zo lief en aardig en zacht. Ze
leerden me het verschil tussen wat goed was en wat verkeerd was. Ze gaven me goed te eten en heel veel liefde. Het enige wat ik wou was om deze mensen te plezieren. Ik hield van het kleine meisje en genoot ervan om met haar te spelen en rond te lopen.

Vandaag ging ik naar de dokter. Het was een vreemde plek en ik was bang. Ik
kreeg een paar spuitjes , maar mijn beste vriend , het kleine meisje , hield
me teder vast en zei dat alles in orde was. Ik was zo kalm. De dierenarts
moet trieste woorden gezegd hebben , want mijn geliefde familie keek heel
triest. Ik hoorde moeilijke woorden zoals heupdysplasie en iets over mijn
hart. Verder verstond ik nog flarden zoals broodfokkers en ongeteste ouders.
Ik weet niet wat dat allemaal betekent , maar het deed me pijn om mijn
familie zo triest te zien. Maar ze hielden nog steeds van mij en ik hou ook
zo veel van hen !

Ik ben nu zes maanden oud. Terwijl de meeste pups sterk en robuust zijn en
wilde spelletjes spelen , doet elke beweging me geweldig pijn. De pijn gaat
nooit weg. Het doet pijn om te lopen en te spelen met mijn kleine lieve
meisje. Het is ook moeilijk om adem te halen. Ik blijf mijn best doen om een
sterke puppy te zijn , zoals ik feitelijk moet zijn , maar het is zo
moeilijk. Het breekt mijn hart om mijn vriendinnetje zo triest te zien. Soms
spreken de vrouw en de man over ' het is misschien tijd nu '

Ik ga regelmatig naar de dierenarts , maar er is nooit goed nieuws. Ze
spreken steeds over aangeboren problemen. Ik wil enkel maar de warme zon
voelen , spelen , lopen en flodderen met mijn familie. De vorige nacht was
de pijn het ergst. Pijn was nu een vaste gezel in mijn leven , het doet nu
zelfs pijn om recht te staan en te gaan drinken. Ik tracht recht te geraken
, maar kan enkel zachtjes huilen van de pijn. Ik word voor de laatste keer
in de auto gezet. Iedereen is zo triest en ik weet niet waarom. Ben ik stout
geweest ? Ik tracht altijd lief en braaf te zijn , wat kan ik toch verkeerd
gedaan hebben ? Oh , als die vervelende pijn maar weg zou gaan. Als ik de
tranen van mijn vriendinnetje maar kon drogen. Ik tracht me te strekken om
haar hand te likken , maar ik kom niet verder dan een kreet van pijn.

De tafel van de dierenarts is koud. Ik ben zo bang. De mensen aaien en
strelen me , ze huilen in mijn zachte vacht. Ik kan hun liefde en verdriet
voelen. Ik slaag er in om zachtjes hun handen te likken. Zelfs de dierenarts
lijkt niet zo angstaanjagend meer. Hij is lief , ik voel mijn pijn
verzachten. De kleine meid houdt me zacht vast en ik bedank voor al de
liefde die ze mij gegeven heeft. Ik voel een zachte prik in mijn voorpoot.
De pijn begint te verdwijnen , ik krijg een vredig gevoel. Ik kan haar nu
zelfs zachtjes likjes geven.

Ik kom in een droomwereld terecht , ik zie mijn moeder , mijn broertjes en
mijn zusje in een verre groene wereld. Ze vertellen me dat daar geen pijn is
, alleen vreugde en blijheid. Ik neem afscheid van de familie , op de enige
manier die ik ken , door zachtjes met mijn staart te kwispelen en door met
mijn neus te snuffelen. Ik had gehoopt om heel veel dagen met hen door te
brengen , maar het heeft niet mogen zijn. Ik hoorde de dierenarts nog zeggen
: ' broodfokkers en puppyfabrieken ' en niet van bekwame fokkers.

De pijn is nu verdwenen , maar ik weet dat het nog jaren zal duren eer ik
mijn geliefde familie terug zal zien ... Als de dingen maar anders hadden
kunnen zijn.

Meer valt er niet te zeggen.

Wat mooi geschreven , tranen in mijn ogen
Arm beestje!
Eigenlijk zouden alle mensen die een pup aan willen schaffen dit verhaal moeten lezen , dan bedenken ze zich wel voordat ze een pup bij een broodfokker kopen !

Ik heb met pijn in mijn hart en tranen in mijn ogen dit verhaal gelezen.
Ind zeer erg mensen kopen ook alleen maar zonder verdere info
en helpen daarmee broodfok.

Ik heb het verhaal niet gelezen, is niet gezond voor me maag.

Maar wat heb je een akelige foto bij je bericht staan.Gatver dat vind ik echt schokkend om te zien.

Groetjes Marianne

Ik heb het niet zelf geschreven (bron is niet bekend) hoor maar ik heb ook wel zitten

Wat een prachtig, maar hardverscheurend verhaal !!!!

jeetje Monique, wat heb je dit toch allemaal mooi verteld!

Ik zit hier gewoon met tranen in mijn ogen....woorden schieten me tekort.

Ik wens jullie allemaal heel erg veel sterkte toe, vooral je dochter die nu vast en zeker helemaal ontredderd is en vol verdriet zonder haar maatje !!!

groetjes, Wendy

Lees nu dat je het niet zelf geschreven hebt...nou, toch blijft het erg aangrijpend.
Heb zojuist ook gereageerd op de topic of je een hond bij een fokker koopt...
Dit is dus precies wat ik bedoel!!!!
Mensen....denk goed na !!!

Wendy

"De laatste tijd wordt er wat al teveel aandacht gevraagd van de forummers hier voor dierenleed en hondenleed in het bijzonder. Daarom is dit topic op slot gezet.

Het is de gezelligheid op ons forum die die mensen aantrekt die op zoek zijn naar hulp met een gedragsprobleem of informatie over de aanschaf van hun pup. Laten we daarom samen zoveel mogelijk de gezelligheid hier bewaren zodat we met elkaar onze eigen bijdrage leveren aan het voorkomen en oplossen van veelvoorkomend hondenleed... Dat is toch veel constructiever?

Met vriendelijke groet,

Het moderatorteam."