Ik moet afscheid nemen.....maar gevoel zegt steeds nog niet!

Onze Semmy jack russeltje is nu bijna 14 jaar oud en heel erg veel afgevallen en echt een oudje geworden.
Was ermee bij de DA geweest en kreeg een boekje mee `is het niet te vroeg`heb het al wel 10 x gelezen.
En het klopt ook wel wat er in staat, maar als ze dan bij mij zit voel ik me zo schuldig dat ik dan denk NEE nog niet!

Ze heeft een gezwel in haar nekje die de DA niet kan verwijderen, Ze eet goed maar moet dan meteen naar buiten om haar behoefte te doen...maar wel normale ontlasting.
Als ik haar s`morgens uit de bench haal dan gaat ze meteen drinken zoveel dat ze dan meteen weer gaat plassen en steeds vaker gewoon in huis omdat ze de deur niet redt.

Pffffffffffffff vind dit zo moeilijk 14 jaar hoort ze al bij ons gezin en ik kan er geen afscheid van nemen, maar ik weet dat ik aan haar moet denken bij deze beslissing.
Maar als ze me aankijkt met der oogjes komt mijn 2strijdig gevoel weer boven.

Help ik weet het even niet meer.

Zelfs al neem je de juiste beslissing, ga er maar vanuit dat het de komende tijd constant twijfelen blijft. Rationeel kan je weten, ja het was goed zo. Lijden bespaard. Maar je gevoel zegt "had het niet nog een weekje? Een maandje?".

Het is niet anders, helaas. Zeker bij oudere honden waarbij het einde nadert is de lijn lastig te trekken. Word je hond aangereden en is er niets meer aan te doen, dan is de keuze véél makkelijker. Bij langzame aftakeling is er een enorm grijs gebied en wanneer is het genoeg? Dat kan je alleen zelf beslissen, en dan nog blijven de vragen. Helaas.

Zo lang je voor het welzijn van de hond beslist en niet jouw aanstaande verlies als de grote factor laat meewegen komt het wel goed.

Persoonlijk vind ik zolang ze geen pijn heeft... Zou ik het niet doen...
En als ze alleen in de ochtend de deur niet haalt.. En de rest van de dag wel..wat is dan 1 plasje.
Maar je moet naar jouw! gevoel luisteren... En ik vind dat zolang ze geen pijn heeft... Je best nog even kan wachten en rustig de tijd nemen om afscheid te nemen...

Succes met dit o zo moeilijke dilemma!

Pfff, moeilijk hoor!Ik heb dit al n paar keer meegemaakt, en nu zit t er weer aan te komen, (mechelaar 14 jaar!), maar t blijft moeilijk!
Ik vindt (ieder zijn eigen mening hoor), als de hond geen pijn heeft en nog plezier, dan laat je hem nog lekker bij je, met helaas alle ongemakken die erbij komen kijken, ik behandel mijn mechelaar nu als pup, omdat hij anders ook binnen plast ( na 10.00 uur 's avonds geen drinken meer en 's morgens vroeg eruit, hij slaapt liever lang, maar dan gaat hij na zijn plasje maar weer slapen.En dan soms, heel soms heeft hij nog maar n ongelukje.Zolang dit goed gaat blijft hij lekker bij ons! Mocht ik in de gaten krijgen dat hij pijn heeft of ziek is, tja,,,,,dan zal ik de knoop moeten doorhakken, hoe moeilijk ook, vindt niet dat t beestje hoeft te lijden omdat ik hem niet los kan/wil laten..
Ik wens je heel veel sterkte!!!

Ja echt moeilijk!
Maar als er vrienden of familie op bezoek komen zeggen ze....ohhh wat is ze mager het wordt nu toch wel echt tijd hoor....dat is zielig.

Maar de DA zegt als ze pijn heeft dan eet ze niet meer, maar als ik haar eten geef eet ze alles op heel hebberig en als ze dan de kans krijgt haalt ze het eten bij de andere 2 honden ook nog weg....zij is de baas hier in huis over mijn andere 2 honden.

Nou, dan heeft je dierenarts het mooi mis, tenminste indien hij dit algemeen bedoelde en niet over de specifieke tumor van jouw hondje.

Chico kreeg vrijdag tot en met dinsdag een "paardenmiddel" van de dierenarts. Deze pijnstiller mocht maar maximaal een week gegeven worden omdat anders er leverschade zou optreden. Echt om de laatste paar dagen door te komen. Chico begon namelijk ineens te grommen als je in de buurt kwam, een teken van pijn.

Maar eten deed hij nog normaal. Eten en uitlaten vond hij nog geweldig. Dan leefde hij helemaal op. Maar hij had duidelijk pijn.

Oke! 
Daarom gaf hij me ook een boekje mee om het goed door te lezen, Maar hij gaf me wel het gevoel dat het bijna tijd is voor haar.
Maar geen medicijnen meer, kijk als semmy ook steeds gaat grommen wordt het een ander verhaal maar zei wel dat ze veel plaste dat het door haar nieren komt!

Het is gewoon moeilijk!!!!

Wees verstandig en luister naar lieve semmy, ze geeft het aan als het voor haar tijd is en zal dan vredig inslapen.
Op een gegeven moment is het gewoon tijd en ze zal je niets kwalijk nemen.
Ze zal je dan alleen maar willen bedanken voor die mooie tijd samen en dat je haar nu laat gaan.

Het zo moeilijk om de juiste keuze te maken. En sta achter beide teksten van Wilma, zowel haar eerste en tweede zie en voel ik precies zo.

Ook zegt het niet altijd alles als een hond nog eet. M'n hondje ging iets slechter eten, maar wat ze lekker vond buiten haar normale voeding om...ging er echt goed in..en graag. En m'n hondje was goed ziek en had haar laatste dagen veel pijn. Het schijnt dat sommige tumoren/kanker extra eetlust geeft....omdat het veel energie opvreet. En de ene hond is de andere weer niet.

Vindt ie het nog fijn om naar buiten te gaan? Zie je nog kleine dingetjes waarvan hij geniet? Zo ja, misschien nog even wachten....zodat je goed afscheid kan nemen....alles nog doen saampjes...mooie foto's maken etc...

Ja semmy gaat nog steeds graag mee naar buiten toe, maar niet te ver want dan draait ze om en gaat dan naar huis......ze is ook zon friemel die het gauw koud heeft dus dan draag ik haar verder.
En ja ik koester elk moment die we nog samen hebben.

Verwen haar maar fijn! En geniet van haar kleine wandelingen. Op een gegeven moment zie je wanneer het tijd is. En hopelijk duurt dat langer dan dat de arts denkt.

Een lang en mooi hondenleven....maar altijd veel te kort bij ons....
14 is een hele mooie leeftijd......maar dat er niks voor eeuwig is, zeker niet de  dingen die we het liefste hebben, maakt de 'keuze' zwaar en beladen.....

Als de tijd volgens jou daar is, en alleen volgens jou, dan is het nog altijd zwaar, maar wel oprecht vanuit liefde en rede. Dan pas is het moment....

Ik wens je heel veel sterkte

Ik neem aan dat de dierenarts dit boekje heeft meegeven met een bedoeling.
Of je hebt er zelf om gevraagd ?Het loslaten van een geliefde is het moeilijkste wat er is.
En er vrede mee hebben is nog moeilijker.
Maar je schuldig voelen om een een besluit te nemen dat misschien wel voor je hond het beste is,is een slechte raadmeester in mijn optiek. 
Je besluit dan om je hond uit zijn/haar lijden te verlossen.
En alleen als je er van overtuigd ben dat er geen lijden is,lijkt mij het logisch om dit besluit nog niet te nemen.
Dierenartsen die zeggen dat als een hond nog eet of kwispelt niet lijdt, hebben het naar mijn idee heel erg mis als ze het niet koppelen aan de ziekte of aan het karakter van de hond in geval van het kwispelen.
Als jouw hondje niet zou kunnen slikken bijvoorbeeld zal het ophouden met eten ,maar als alle energie naar de ziekte gaat en er is geen medische belemmering om te eten,lijkt mij juist dat het eten nog meer nodig is.Maar dat wil nog niet zeggen dat er geen lijden is.
Voor het laten lopen van urine is misschien nog best een oplossing te vinden d.m.v medicijnen.
Het is al eerder gezegd hier,jij bent de enige die er een besluit over kan nemen.
Maar houden van betekent soms juist loslaten hoe moeilijk dit ook is.
Heb zelf al drie keer de beslissing moeten nemen en het went nooit!
Veel sterkte met je welk besluit je ook neemt en met deze moeilijke gewetensvraag.
vr gr