gister ben ik gaan kijken bij een leuk hondje, Mila, een boerenfox
Het klikte tussen Nyx en Mila en ik kon goed met het baasje overweg.
Ik twijfel nu toch best wel, dus er is kans dat ik als nog nee ga zeggen.
We hebben een probeerperiode van 2 weken afgesproken en zouden haar komend weekend gaan ophalen, maar eerder nee zeggen is ook een optie.
Maar als ik nee zeg, wil ik wel een advies mee kunnen geven. Ik wil niet dat ze met niets achterblijven.
Mila is een pubertje, wordt volgende maand 1 jaar. Puppycursus gedaan, maar dat is ze momenteel vergeten.
Ze moet weg omdat ze geen respect voor de kinderen (11 en 13 jaar) heeft en ernaar hapt (soms ook naar de baasjes). Daarnaast is het een echte stuiterbal, ze krijgt niet genoeg beweging, maar momenteel kunnen ze niet veel meer bieden.
Wat zouden jullie adviseren?
Moet Mila echt naar mensen die haar meer beweging kunnen bieden?
Of is het mogelijk dat het met een training en begeleiding goed te handelen is?
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Advies nodig om te kunnen geven" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Boerenfox? misschien laten plaatsen bij mensen die grote tuin hebben of boerderij, zal daar beter in element zijn, anders inderdaad mensen die er meer tijd aan kunnen besteden en liefst al hondje gehad hebben, of nog hebben. Zelf ga je het niet doen dan??? dan zou ik ze zo snel mogelijk terug brengen, Misschien tip voor volgende keer als je twijfeld niet meenemen is niet goed voor hondje en voor jezelf ook niet leuk. Is geen verwijt iedereen maakt fouten en die zijn er om van te leren
ik ben er nog niet helemaal uit, maar neig het niet te doen.
wil er nog goed met mijn vriend over praten, maar die ligt nog te snurken (had het gister nogal laat gemaakt).
ik wil gewoon een plan B hebben. Die vrouw was zo enthausiast, om ze dan achter te laten met alleen een ''nee, we doen het toch niet'' vind ik zo sneu. Ookal zouden de kinderen dat totaal niet erg vinden :p
Een boerenfox is niet percé afhankelijk van veel ruimte zoals een boerderij!
Het zit hem wel in, wat doe je met de hond?
Lange wandelingen en zeker hard werken aan de opvoeding die hij/zij niet heeft gehad.
Één jaar is echt niet te oud om alles nog op te pakken en het stuiteren is ook af te leren door rust en regelmaat te brengen in het leventje van de hond.
Wat ik zo lees over de situatie waarin het hondje nu zit, dan is het een beestje van de rekening, de mensen zijn ergens aan begonnen terwijl ze geen idee hebben dat een hond opgevoed moet worden!
Waarom is dat wel standaard bij kinderen en niet bij honden het geval, want ook nu weer is de hond de dupe, zo zielig voor zo'n jong diertje, terwijl het hele leuke lieve hondjes zijn, mits opgevoed.
het is niet hun eerste hond, maar wel hun eerste puppy.
Ze hadden al eerder allerlei honden gehad(pinscher, herders).
Ze heeft een puppucursus gedaan, maar ze komt ook een beetje losgeslagen op mij over, als ik eerlijk ben. Vaak luisterde ze ook niet naar het vrouwtje, als of ze het gewoon niet hoorde en in haar eigen wereldje leeft.
Ze probeerde mij ook van de bank af te duwen, terwijl ze er niet op mocht. Heb haar 3x terug op de grond gezet en toen had ze het wel door, gelukkig.
Wat is de reden dat je twijfelt, Marloes?
Dat rare onderbuikgevoel laat me twijfelen, zo'n vervelend gevoel
Vervelend gevoel over wat? Het gedrag? Zoals ik je verhaal lees is het foxje niet opgevoed. Je zal er dus behoorlijk wat tijd en energie in moeten steken. Als je dat niet wil/kan dan zou ik er niet aan beginnen.
slecht gevoel... niet doen dan.
Maar het is wel zo eerlijk dat je die mensen laat weten waarom niet.
dat vroeg ik me ook af, waarom je twijfelt, gisteren leek je nog zo enthousiast en ik kreeg de indruk dat je de situatie kende.
Willen de mensen wel advies? Dan zou ik ze eerst proberen uit te leggen dat als je respect van een hond wil, je zelf ook respectvol naar de hond moet gedragen, ook de kinderen. In deze link staat veel uitleg en tips hoe je kinderen en honden begeleid, en ook een pagina voor kinderen zelf.
https://hondenbescherming.nl/ik-heb-een-hond/ik-heb-een-hond-en-kinderen/
Verder zou ik voor hen dan het boekje van Turid Rugaas kopen, Kalmerende Signalen en hen proberen uit te leggen dat ze de lichaamstaal van de hond moeten leren kennen, zodat ze de hond beter leren kennen en begrijpen. Een begrepen hond is vanzelf al een stuk rustiger.
Verder een rustig vast dagschema, veel leuke denkspelletjes, een leuke cursus samen. Veel genieten van de hond. Alles om een goede band op te bouwen.
ik was eerst ook enthausiast en ik wist al een groot deel van de situatie.
maarja, als je daar bent zie je alles met eigen ogen. Ze speelde zo leuk in huis en Nyx was zo braaf tijdens het wandelen.
Maar toen ik in de trein zat ben ik gaan denken, had ik tijd genoeg voor.
Het is een leuk hondje, hartstikke mooi, speelt leuk met Nyx en accepteerd dat ze dingen met hem deelt, maar
- ze heeft geen aandacht voor mij gehad, dus hoe weet ik nou of het klikt of zou kunnen klikken?
- ik moet haar opnieuw opvoeden. Heb ik daar wel behoefte aan?
- ik heb ze in die woonkamer zien spelen, ongeveer net zo groot als de onze, en vond het toen in een keer wel ontzettend klein :s (hoe mijn buurvrouw dat deed met 2 honden en 2 katten is me een raadsel)
Hoe meer ik er over nadenk, hoe meer ik twijfel.
Ik kan nu wel positieve punten opnoemen, maar ze is niet de enige met die punten. Er zijn meer honden zindelijk, die met kinderen en katten kunnen en het goed kunnen vinden met Nyx
Ik denk dat je met voorgaande punten het gezin wel oprecht duidelijk maakt waarom het niets zal worden. Er moet een match zijn, weet je...
Je punten waarom je twijfelt kan ik aan de ene kant wel begrijpen, aan de andere kant ook niet. Je kan niet van Mila verwachten dat zij na een dagje spelen met Nyx vol aandacht zit voor jou. Ze kent jou niet, wil graag spelen met een andere hond, en is daarbij nog niet goed opgevoed waardoor ze ook gewoon dingen nog niet begrijpt denk ik.
Ik heb zelf toendertijd mijn Myla van mijn zus overgenomen, en Myla is een hondje wat super eigenwijs is, waarbij mijn zus wel degelijk geprobeerd had op te voeden, maar er gewoon niet doorheen gekomen was. Ze kon Myla gewoon niet aan! Myla had ook geen aandacht voor mij in de meeste situaties. Buiten wandelen, prima, zij liep waar ze wilde en had geen aandacht voor dat mens wat achter haar aan moest lopen. Dat ik er liep was niet erg, was wel leuk ... maar om nou te zeggen dat ze aandacht voor me had ... nee die was er gewoon niet. Myla wilde maar een ding, en dat was haar zin doen.
Ik heb zelf heel wat met mijn handen in mijn haar gezeten en serieus gedacht dat ik niet van haar zou kunnen houden zoals ik dat van Rowan deed. En nu ben ik twee jaar verder, en met bloed, zweet en tranen is Myla een heel 'ander' hondje geworden. En hou ik net zo veel van haar als van Rowan. Zonder haar af te breken en haar eigenzinnige, soms ongeinteresseerde karakter geweld aan te doen heb ik nu wel een band met haar. Ze zal nooit worden zoals Rowan is, en ze zal ook nooit anders worden en reageren als ze doet. Maar ik heb haar geaccepteerd zoals ze is, en dat is niet 'volmaakt', maar voor mij is ze volmaakt. Ze is lief, binnen is ze aanhankelijk geworden ... en buiten bij tijden nog altijd een ongeleid projectiel, wat toch wel luistert als het er op aan komt.
Maar om dit te bereiken ben ik wel heel diep gegaan, en twee jaar verder! Dus om nu meteen te verwachten van een hondje waar je een keer komt spelen met je andere hond ... dat zij meteen aandacht voor jou moet hebben. Dat vind ik dus niet terecht.
Dat respect voor jou en naar jou toe moet je haar leren, Je moet haar ook leren kennen en dan pas leer je van een hond houden zoals die is. Ik denk dat je verwachtingen misschien wat onrealistisch waren.
Natuurlijk heb je het volste recht om te twijfelen en om het niet te doen ... dat blijft uiteindelijk jouw eigen keus. Maar houd er rekening mee dat iedere herplaatser wel iets zal hebben. En ondanks dat die mensen er voor kiezen om de hond weg te doen heeft de hond zich toch aan die mensen gehecht en daar een plaatsje gevonden waardoor het niet geheel realistisch is om van zo'n hond te verwachten dat die meteen vol aandacht voor jou is.
Succes met je uiteindelijke keuze!
Helemaal met kat eens.
Je moet een klik met een hond hebben.Bij twijfel is er dus niet de klik die je nodig hebt om de heropvoeding met net even meer enthousiasme te doen en bevestigd het hondje al gauw je onderbuikgevoel.
Is de klik er wel zul je de heropvoeding veel beter aan kunnen is mijn idee.
Mijn verhaal naar die mevrouw zou zijn,sorry nee we vinden het een heel leuk hondje,maar we zijn niet verliefd op hem/haar en dat heb ik nodig om er voor te gaan . ( als dit het geval is natuurlijk)Gewoon eerlijk zijn. Niemand heeft er iets aan als je het hondje meeneemt omdat de mevrouw zo aardig is of het hondje zo zielig is toch.
Houden van moet groeien,maar een klik voelen gebeurd zomaar uit het niets.
Bij twijfel absoluut NiET doen, luister naar je eigen onderbuikgevoel!
ik moet eerlijk zeggen dat ik met Lola niet meteen een klik had, toen ik haar de eerste keer life zag of misschien beter gezegd, ze had geen klik naar mij, ze kende me niet, vertrouwde me niet, wist niet waar ze aan toe was, heeft me zelfs gebeten.
Ik vond het toen juist een hele uitdaging om het vertrouwen van een hond die geen vertrouwen meer had, proberen te gaan winnen, en toen dat gelukt was, vond ik dat een hele eer. Nu zou ik haar niet meer kunnen missen en zouden we bij wijze van spreken voor elkaar door het vuur gaan.
Naar mijn mening is een klik dan ook niet perse echt nodig om te besluiten voor een hond te gaan, daar komt meer bij kijken. In het geval van ts zou daar dan bijv een gevoel bij komen om dit hondje te gaan laten zien dat er ook mensen zijn die haar wel het respect geven wat ze verdiend.
Maar goed dat is persoonlijk, ieder heeft daar natuurlijk zijn eigen mening en gevoelens over.
Gewoon NIET DOEN. Volgens mij hoor je hier niet over te twijfelen, dit soort beslissingen zijn te complex om te beargumenteren. Voors en tegens wegen tegen elkaar op, oftewel als je hier over gaat lopen nadenken kom je niet veel verder.
Je eerste indruk (je eerste intuïtie) is altijd de juiste, ga daar van uit.
Maar...........als je een herplaatsertje wilt als tweede hond, zul je er van uit moeten gaan dat je die ten aller tijde opnieuw een opvoeding moet gaan geven. Of je dat nu wilt of niet. Ze worden uiteraard niet voor niets herplaatst. Plus jij hebt andere regels dan waar ze zitten en dus moet je deze regels gaan aanleren.
je kan namelijk niet verwachten dat de nieuwe hond in 1 keer mee gaat draaien in het gezin van jezelf.
Als ik kijk naar mijn periode met Sophietje, jeetje..................okee, de klik met mij was er wel maar met mijn man totaal niet. Met DJ eigenlijk ook niet, maar het was meer van, ik lijk je al jaren te kennen gevoel en dus is het okee.
We hebben zoveel geduld en liefde gegeven, en nu na 16 maanden, is ze dolverliefd op mijn man geworden. En dat hadden we nooit verwacht dat dat ooit nog zou gebeuren! maar ze is niet bij hem weg te slaan nu. Alleen als ze kiest, dan kiest ze voor mij, hahahaha.
Onderbuik gevoel, het is zo belangrijk. Luister ernaar en zet je overwegingen eens op papier. Maar ik denk dat ik het antwoord al weet!
Veel succes!
ik heb gemaild dat ik het toch niet doe, omdat ik twijfel.
ben anderhalf uur met dat mailtje bezig geweest, vond het best moeilijk...
Snap dat het moeilijk was,je wilt niemand terleurstellen.
En natuurlijk hebben mensen gelijk wat betreft het in huis halen van een herplaatser Met klik bedoel ik dus een soort verliefdheid die je moet voelen voor de hond zodat hij/zij gewoon al zoveel plusjes heeft verzameld dat de minnetjes niet gelijk tot spijt lijden.
Maar dat moet je ook bij een pup hebben vind ik.
het is ook moeilijk bij twijfel, goed dat je er zoveel moeite gegeven hebt om de mensen een weloverwogen antwoord te geven. Voel je in elk geval niet schuldig, je voelt zoals je het voelt en als het niet goed voelt is het vast beter om naar dat gevoel te luisteren.
opgelucht, zeker nu ik een mailtje terug heb gehad.
blijkbaar twijfelde we beiden, dus maar goed dat ik de stap heb gezet op het stop te zetten.
Dat is dan een geluk bij een ongeluk.
er kom er wel eentje op je pad
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Advies nodig om te kunnen geven" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?