Stafford pup bijt en laat niet los

Hallo,

Sinds twee weken zijn we de trotse baasjes van een 10 weken oude Amerikaanse stafford pup. Maar helaas lopen we tegen wat probleempjes op.

Sinds we hem hebben is hij ontzettend bang buiten. Wandelen/uitlaten is dan ook een drama, hij wil niet de deur uit. Zodra hij buiten is gaat hij zitten, begint te rillen en piepen en loopt geen meter. Met een snoepje of brokje kun je hem wel lokken maar zodra hij een paar meter gelopen heeft houd hij het voor gezien.

Verder bijt hij ontzettend veel, en laat dan niet meer los. In het begin reageerde hij redelijk als je overdreven hard auw gilde met een hoog stemmetje maar dat is nu ook voorbij. Op de rug leggen werkt niet, hij probeert op alle mogelijke manieren je armen of handen te pakken te krijgen en bijt dan tot bloedens toe door zijn scherpe tandjes.

Heeft iemand van jullie tips? Het zou ons heel erg helpen!!

Buiten:til hem een stukje mee naar de hoek van je straat bijvoorbeeld en laat hem juist terug naar huis lopen,vaak willen dat ze wel.Het is vrij normaal dat hij wat angstig is nu,alles is nieuw en vreemd.Heeft de fokker niet gesocialiseerd met de pups,wandelingetje gemaakt met de pups?En gebruik idd wat lekkers om hem te stimuleren.

Bijten: Ook heel normaal,hij is een pupje,die doen álles met die tanden. 
Nooit meer op de rug leggen,dat is achterhaald,onnodig en schaadt het vertrouwen die de pup juist in jou moet gaan krijgen.
Wat kun je wel doen: dat hoog Auw gillen is goed,reageert hij er niet meer op dan is hij doodmoe,tijd voor een tukkie in de bench/mand.
Je kan ook je handen en alles van jezelf 'in trekken' ,weg kijken van de pup(negeren) en niet meer op hem reageren.
Geef hem ook op tijd rust,zodat je voorkomt dat hij overprikkeld raakt en niet meer kán stoppen met bijten.Denk aan 1 uur wakker=2 uur slapen.

Vergat ik nog: je kan hem ook iets geven waar hij op dat moment wél in mag bijten,denk aan een speeltje,kluif,lap enz.

Soraya bedankt voor je reactie!


Overdag gaat het inderdaad wel met het wandelen maar s' avonds is het een regelrechte ramp, mensen in de straat moeten onderhand wel denken dat ik hem wat aandoe zo hard piept en jankt hij.

En wat betreft het bijten, negeren is niet te doen, hij bijt zo hard dat het ongelooflijk veel zeer doet Niet meer op de rug leggen dus.. Ik hoop dat het met een paar weekjes een beetje overgewaaid is.
En in zijn enthousiasme bijt hij in alles wat op zijn pad komt, ook bij mijn kindjes. Ik wil voorkomen dat hun bang voor hem worden.

Leg de pup please niet op de rug as die wat onzeker is... Stafford staat er bekend om , om as pup wat meer te bijten.. Ruilen voor flos, kluif of ander speeltje.. Jemoet depup los leren.. As die vast heeft los zeggen en altijd koekje bij je te hebben. Zodra die losgelaten heeft koekje geven.. Op een gegeven moment legt ie de link wat los is..

Stafford is een pittige hond dus blijf erg consequent.

En buiten heeft tind nodig. Pup is nog jong en pas bij jullie.. Rustig steeds met koekjelokken..

Leuk, een staffordpupje  Inderdaad niet straffen o.i.d bij het bijten, maar een alternatief aanbieden en negeren bij bijten (gewoon weglopen). 
Voor het wandelen heb ik verder niet echt tips, maar probeer het leuk te maken met wat spel tussendoor en koekjes geven bij goed meelopen.
Je zou je ook kunnen aanmelden op www.staffordforum.nl  Voor extra rasinformatie en uitwissen van tips met andere staffordeigenaren

bij ons op puppycursus werd ons verteld,dat als de pup doordraaid met bijten, dat je hem bij de wang kan pakken, of mond dicht houden tot hij rustig is.. de moeder zou dit ook doen als de pups stout zijn werd ons verteld. ik weet  niet goed of het helpt, hebben het zelf nog niet gebruikt.

Nee hoor baasje van Floor,dat doen moeders niet.Jammer dat ze je dat leren bij de hondenschool.

En nog veel vervelender is dat ze het normale puppy bijten dus de naam "stout" geven.

Oke, weten we dat.  wij hebben het niet gedaan, idd gewoon een speeltje inruilen werkt bij ons prima.

Gewapend met een botje op speelgoed door het huis lopen!
Elke keer wanneer hij zn bekkie open doet om te bijten duw je er een botje in of een stuk speelgoed.
Bijtgedrag hoort nou eenmaal bij een pupje alleen ze hebben van die scherpe tandjes he haha.
Als hij nou toch bijt gewoon nee zeggen en weer iets anders aanbieden waar hij wel op mag kauwen.

Inderdaad wat al vaker gezegd is...niet op de rug leggen. Dat werkt echt niet.

Over het wandelen:
Pupje op de arm mee naar buiten nemen.
Naar het veldje wandelen en daar de pup neerzetten en hem zelf naar huis laten lopen.

Het is heel normaal dat het wandelen de eerste tijd niet vanzelf gaat.
Nieuwe omgeving en alleen op de wereld want broertjes en/of zusjes zijn er niet meer.
Heel veel nieuwe indrukken en geluiden.

Wat de moeder kan doen is een 'snuitbeet'. Ze zet haar bek dan over die van de pup. Ze doet dit heel beheerst en doet de pup geen pijn, ze zet er niet eens druk op.
Wij kunnen dit niet nadoen.
Dus ja moederhonden gebruiken andere technieken dan wij, maar moederhonden spreken ook perfect de hondentaal. Wij niet, als we het al nadoen, dan doen we dat meestal niet goed, waardoor wij in de ogen van de pup ook nog een slechte hond zijn en niet te vertrouwen. We laten te laat los, of duwen te hard.
Ik kan dat dus alleen maar ten zeerste afraden.
Als je dat doet, moet je echt heel goed weten wat je doet en hoe je het doet en dat weten maar zeer weinig mensen.

Yep, d'r zitten van die bijtmonstertjes tussen de puppies, hahaha, ik had er twee!Ze bijten idd door, blijven in je broek hangen, eten je handen op, enz. "Auw" roepen vonden ze hier geweldig grappig, dan gingen ze nog harder bijten, want het baasje reageerde: tof tof tof!
Toch werkte het negeren hier wel, maar op termijn, niet meteen! Het duurt een paar weken, en dan: niks bijten meer! Heerlijk!
Dus hou vol, hij leert het wel! Gewoon wegstappen uit de situatie. Klaar.

Voor de wandeingen: dwing je pup tot niks, sleur 'm niet mee. Desnoods blijf je in de deuropening gewoon wat zitten kijken samen naar de straat.
Als je zelf erg rustig en geduldig blijft, pikt je hondje dit echt wel op. Blijf vriendelijk en ondersteunend.
Blijkbaar heb je een hondje dat snel geprikkeld is, en een beetje angstig op de wereld reageert. Dus neem je tijd, straal zelfvertrouwen en rust uit, zodat ie voelt dat ie op jou kan bouwen en vertrouwen. Niks is zo belangrijk dan dat: dat jij diegene wordt die hij door en door vertrouwt. En dat bereik je niet door 'm op z'n rug te leggen, of te willen overheersen. Dat bereik je door voor 'm te zorgen, er altijd voor hem te zijn, hem te tonen dat jij er bent voor hem, in alle omstandigheden.
Geniet van je pup, het wordt je beste vriend de volgende x-aantal jaren...

Weinig aan toe te voegen. Zoals al gezegd is : speeltje geven,wegstappen als de pup niet stopt, rustig blijven en ervoor zorgen dat je pup je vertrouwt. Niet absoluut verder wandelen al zou je nog zo graag je pup aan de hele wereld laten zien en de hele wereld aan je pup

Als hij bang is maak je hem er niet blij mee. Een stukje op de arm en terug naar huis zelf laten lopen kan lukken. Een pup is speels, gelukkig, en zo fijn om te zien. Maar een pup heeft geen zachte handen en kan in contacten niet anders dan zijn bekje en pootjes gebruiken...

Scherpe tandjes en nageltjes doen nu eenmaal pijn voor ons en ze beseffen het niet. Op de vacht van een moederhond of broertjes en zusjes hebben ze die impact niet... maar wij met onze stomme naakte onderdelen... ... Hopelijk vind je lievelingsspeeltjes die ze leuker vinden om in te bijten

Gefeliciteerd met de pup.
Eigenlijk heb ik ook weinig meer toe te voegen. De moederhond die wij vroeger thuis hadden heeft haar pups altijd genegeerd als ze te wild waren, werd het te erg stapte ze zelf gewoon rustig weg en ging ergens anders liggen.'

Vooral zelf rustig blijven en niet druk au gaan roepen of de hond op zijn rug gooien is heel belangrijk. Dat snapt de hond niet en ziet jou dan als een vreemd wezen wat maar moeilijk te vertrouwen is, terwijl jij juist iemand moet worden die hij altijd kan vertrouwen.

Hier nog een paar leuke links

http://kynoblog.com/artikelen/de-puppy-en-de-jonge-hond-over-opgroeien

https://hondenbescherming.nl/ik-heb-een-hond/ik-heb-een-hond-en-kinderen/

http://kynoblog.com/artikelen/kalmerende-signalen-de-kunst-van-het-overleven

Wauw wat een reacties!
Fijn om ook van anderen te horen hoe jullie erover denken!
Ik ga het zeker proberen!
Bedankt!

Goede tips soraya.
GR Piet