Soutkin, al een maand zonder jou :(

Toen ik 13 jaar was, kreeg ik na jaren zeuren eindelijk een hond.
Een gezin met 3 honden deden er 2 weg. We gingen kijken en daar zat mijn lieverd. Helemaan onderkomen, zwarte huid, droevige ogen. We hebben haar meteen meegenomen!
Een warme mand, veel aandacht, veel wandelingen, kusjes en knuffels en alles wat ze wou!
Vele mooie jaren gingen voorbij. Zoveel herinneringen, zoveel heerlijke momenten. We waren echt 2 handen op 1 buik. Zij en ik. Onvoorstelbaar.
Maar ze kreeg stillaan artrose, osteoporose.. Ze had veel pijn. Ze kreeg pijnstillers maar die hielpen na een tijdje ook niet meer. Wat moet je dan doen?
Ze kon niet goed meer recht maar ze kwispelde nog. Ze at nog wel, maar steeds minder, tot ze niets meer at. Ze was op, ze was moe.
Ik heb naar de dierenarts gebeld. Het was zo ver. Het moest gebeuren. Ik wilde niet. Ik wilde écht niet.
Toen ze haar spuitje kreeg, riep ik door het hele huis heen. Ik was in alle staten, maar ze kwam niet meer bij. Ze sliep. Ze was echt zo moe, mijn engel.
Ze zeggen dat het verdriet weggaat, maar helaas. Het wordt alleen maar groter en intenser. Het besef dat ik haar snuit niet meer kan aaien, dat is zo moeilijk.  

Traantjes :(

Heel veel sterkte kim ,ze zal nooit echt weg zijn

Neen. Voor eeuwig en altijd in mijn hart.
Binnenkort ook op mijn linkervoet, een eeuwig aandenken aan haar!

Heel veel sterkte,probeer aan de mooie momenten te denken,ik heb me er wat kunnen mee helpen.

Het zal heel, heel lang duren voordat het verdriet, de pijn, het gemis wat draaglijker zullen worden. Ik mis mijn maatje sinds 1 mei 2012 enorm. Ik huil nog vaak om hem.

heel veel sterkte,helaas de pijn ,het gemis gaat nooit echt over,er zijn zoveel dingen waarin je ze mist!
maar zoals je zegt ,in je hart zal je maatje er altijd zijn

Herkenbaar verhaal. Ik was ook 13 toen wij onze golden kregen en 12 jaar later hebben wij haar moeten laten gaan. Ze was op, net zoals jouw meisje op was (artrose, tumor, HD e.d....). Mijn ouders hebben een mooie foto van haar laten afdrukken op canvas en aan elk van ons een gegeven. Zo is ze toch altijd een beetje bij ons. Ze heeft een mooie tijd bij jullie gehad en jullie hebben van haar mogen genieten, dat moet je maar onthouden. Het laten gaan hoort bij het leven.