Angst om puppy te introduceren

Mijn stiefvader heeft een Duitse Herdershond. Deze hond is niet agressief naar mensen, maar met andere honden gaat het niet altijd goed. Bij sommige honden lukt het wel, maar bij anderen hapt ze zonder waarschuwing. (naast dat is de herder wel superlief!) Omdat ik het huis uitga, ben ik van plan een eigen hondje te nemen, waarbij ik gekozen heb voor een Chihuahua. Deze is er nog niet, maar iets baart me zorgen. 

Ik zie altijd mensen die ik ken met honden bij elkaar op bezoek gaan zonder problemen. Ik zou graag in de toekomst ook het huis van mijn ouders willen bezoeken met mijn Chihuahua, maar daar zit dan die Duitse herder van mijn stiefvader. 

Mijn vraag is echter... hoe introduceren mensen honden in zo'n geval aan elkaar? Dat kan toch niet zomaar? Stel nou eens dat de herder mijn puppy niet mag. Hoe weet ik dat en hoe voorkom ik een beet? Ik heb een beetje ervaring met honden verzorgen, maar we hebben er altijd maar één gehad, dus heb ik totaal geen ervaring met op bezoek gaan bij andere honden met eigen hond. Of is het op bezoek gaan met mijn pup niet verstandig en kan ik dat beter niet doen? Of overdrijf ik het en hoef ik me geen zorgen te maken met pup > volwassen hond introductie?

PS: Sorry als ik een beetje als een n00b overkom, maar ik dacht; beter voorkomen dan genezen.

Even de bench meenemen, Pup erin, en eens kijken hoe de herder reageert.
Als de herder verder normaal in het hoofd is, zal hij een hij een pup altijd met rust laten.
Mischien zelfs iets te druk, maargoed, daar ben je zelf bij, kijken hoe de herder reageert.

Ik zal de laatste zijn om te zeggen: komt allemaal goed.
Maar ik verwacht niet echt grote problemen zoals je het beschrijft..
Dus gewoon goed opletten, en niets aan het toeval overlaten...

Toen ik mijn Chihuahua kreeg woonde ik bij mijn ex die een stafford heeft en die niet zo lief is tegen andere honden.
Ik heb ze buiten eerst laten snuffelen zo dat mijn pup niet op de grond van Steffie kwam.
Heb het heel rustig opgebouwd.
Goed in de gaten houden en zelf niet bang zijn!

Ik ben geen specialist en schrijf dit uit eigen ervaring.

Ik weet beslist niet alles hiervan, maar volgens mij is het altijd goed om ze de eerste keer te laten ontmoeten op neutraal terrein (dus niet in het huis van je vader, want dat is het terrein van zijn hond).

Zoals de meesten het hier zeggen. Altijd op neutraal terrein.
En met zo'n hele kleine hond (chi) zou ik de chi, die dan ook nog pup is,(dus super kwetsbaar) "aanbieden" aan de herder.
Dus op de arm houden (en niet zenuwachtig worden) en voorzichtig kennis laten maken dus gewoon aan de bips laten snuffelen ,zo is de pup toch beschermd, mocht het niet gaan.
Normaal doe ik met volwassen honden samen lopen buiten en kijken of het gaat. Maar met zo'n klein ding is dit nogal moeilijk.
Chico van mij is heel groot en lomp, dus zo deed ik bij hem erg kleine hondjes/pups op de arm en even laten ruiken...ging het goed dan mocht de hond op de grond en kon deze even rondlopen en was het helemaal goed. (en chico is niet altijd even makkelijk hoor)
Maar het allerbelangrijkste doe het met een goed gevoel, want als je behoorlijk nerveus bent slaat de situatie zo om

Honden bij elkaar introduceren is af en toe best lastig maar eigenlijk moet je het ook niet te bijzonder maken. Dan zet je er spanning op.

Overweeg inderdaad om ze eerst buiten het huis kennis te laten maken, laat ze een stukje samen wandelen of zo. Ze hoeven dan echt niet schouder aan schouder (nou ja, enkel aan schouder bij Herder en Chi) maar ze zien en ruiken elkaar in ieder geval.

Als je dan naar binnen gaat moet je een situatie creëren waarbij er wel contact kan zijn zonder dat je spanning of potentiële confrontaties creëert. Een bench is een goed idee, of een ren bijvoorbeeld. Die Chi pup hoeft echt niet de vrijheid van het huis te hebben hoor, nieuwe plek, vreemde geuren, al heeft de Chi een halve meter dan zal die nog meer dan genoeg indrukken op doen.

Vanaf dan is het echt een kwestie van inschatten. Ik heb in een vergelijkbare situatie met een Cavalier pupje en mijn Stafford bijvoorbeeld zo'n uitdaging gehad, oplossing bleek te zijn om de Stafford te laten merken wat de grenzen voor haar waren en de Stafford dan weer de ruimte te geven de grenzen voor de Cavalier te bepalen. Dat werkte in die situatie ontzettend goed en die twee kunnen nu geweldig samen. Maar het is per situatie anders.

Het belangrijkste is rust en ontspanning bij de eerste ontmoeting en de kans op confrontatie minimaliseren. En dan rustig uitbouwen.

zo normaal mogelijk doen, binnenkomen zoals je altijd doet.

Hier kort geleden ook een zelfde situatie moeten doormaken. Mijn ouders hebben nu een nieuw pupje (chi). Mijn zus en haar man zijn regelmatig elk weekend daar als logées en zij hebben een shiba inu. Die Shiba Inu is een schat van een hond voor mensen, maar honden gaat 2 van de 4 keer niet goed.

Maar toch, die hond kwam altijd meen dus we wiulden het toch proberen.

Hoe zij het gedaan hebben?
Ik had hen gezegd dar iedereen eerst binnenkwam, en het pupje los moest lopen. Nadat iedereen binnen was, pupje even in zijn becnh, daarna de shiba erbij. Los van de lijband, maar met zijn bassje naast hem aan de bech. Even snuffelen en bij een grom (bij haar is dat het teken dat ze direct gaat aanvallen.) Eenmaal ze wat rustiger was pup op de grond uit de becnh met mijn ma erbij en zo laten kenninsmaken. Bij elke grom of verkeerde intentie (stand van oren, staart, ...) de shiba met de stem een corretie gegeven. Heeft zo'n kwariertje geduurd, daarna lagen ze samen voor de verandadeur naar buiten te kijken. Nu zoveel weken later is het voor alle 2 grott feest als ze elkaar zien . Uiteraard worden ze nog alstij in de gaten gehouden, maar er hoeft niet meer gecorrigeerd t worden zolang ze allebei maar evenveel aandacht krijgen /

Ik weet het, tkan eng zijn, zo'n vhi bij een grote hond, maar je mag echt niet de fout maken ze op te pakken . Daarmee maak je het pupje alleen maar interressanter voor de herder. En dat is nou niet wat je wilt.