Overenthousiasme naar honden (nog steeds)

Goedenavond mede forum-ers,

Sorry maar ik wil alweer even jullie ideeen. Juno is nog steeds veel te enthousiast naar andere hondjes (ALLE andere hondjes, ookal zijn ze gemuilkorfd, grommen of blaffen ze). Hij is inmiddels 35 kg en de wandelingetjes waarbij we honden tegenkomen worden steeds minder grappig. Er zit wel een licht positieve lijn in het trekgedrag (we kunnen hem wel laten zitten en ondanks dat zijn hele onderlichaam aan het kwispelen is blijft hij over het algemeen dan wel zitten). Maar als hij NIET meer kan blijven zitten (over het algemeen als de andere hond reageert, wat voor reactie dan ook) gaat hij toch weer trekken.

Nu word dit ondertussen toch wel 'problematisch', en ben ik het 'hij groeit er over heen' toch wat somberder in gaan zien.

Dus nu heb ik en plan:

Als straks het cursus jaar weer gaat beginnen, ga ik gewoon meerdere keren naar verschillende honden cursussen (als ze reeds begonnen zijn) en ga met Juno aan de kant zitten 'kijken'. Voor het eind van de cursus ga ik dan weer weg zodat ik echt kan voorkomen dat Juno enige interactie heeft.

Is dat een slim plan?

Ook zijn we overigens bezig met hem 'een taak' geven tijdens het wandelen (het is een hond die graag wil werken hebben we gemerkt). Hij tilt dus nu vaak zijn houten apporteer ding tijdens het wandelen. De reactie op andere hondjes lijkt dan wel weer iets minder... maar het is en blijft lastig.

Eventuele andere ideeen zijn altijd welkom (uiteraard oefenen we ook veel met andere hondjes negeren op straat, waarvoor wij afleiden en hij beloont word als de aandacht naar ons verlegd wordt....)

Groetjes Anne-Wil

ik denk dat je heel goed bezig bent.

Dat van die trainingen is een goed plan. kijk wel op welke afstand je mag gaan met je hond. als hij niet meer kan luisteren, dan ben je te ver (en zeker als hij bokkesprongen gaat maken) zorg wel dat je het kort doet. vb. parkeer je auto in de buurt van het veld. wandel erlangs, kijk naar de andere honden. geeft ie zich gedragen, maak dan als beloning een leuke wandeling samen met hem. van een halfuur of een uur kijken, leert hij immers niets en is de kans groot dat hij overprikkeld raakt. doe het dus met korte stukjes en op afstand.

Goed dat je hem een taak geeft. heeft ie toevallig geen speeltje waar hij gek op is? of een voertje? dat kan ook helpen.

Veel plezier!
Lien

ik vind dit ook interessant. Dit heb ik ook met alle 3 die van mij.

Op zich is het een slim plan om aan de kant te zitten kijken maar mijn vraag wat ga je belonen?

En wat doe je nu qua beloningen/correcties als hij aan de lijn is? En wat is de afstand tussen jou en de andere honden?

Belonen... niets belonen, gewoon de afstand zo goed 'voelen' dat de hond niet in de 'fout' gaat en dat er niets te straffen/belonen valt. ze moet toch niet gaan belonen omdat ze een hond ziet...
De kans is dan te groot dat de timing fout zit bij het belonen, waardoor je een gespannen hond zou belonen...

En daar zit nou juist een denkfout. Wij komen vaak pas in actie nadat de hond een fout maakt maar we belonen het juiste gedrag niet. Het juiste gedrag in mijn ogen is alleen: KIJKEN naar een andere hond. Vooral bij dit soort problemen zet ik dit in.

Natuurlijk zit er een kans dat je een keer verkeerd beloond maar daar tegen over ga je veel vaker het goede juiste gedrag belonen.

Ik zie dit gedrag vaak in mijn lessen terugkomen en in de les zie ik al een verschil op het moment dat de hond beloond wordt voor goed, rustig gedrag.

Esther, ik vermoed dat dit jou aanvulling is op mijn tekst?
Ivm met verkeerd belonen: als je voldoende afstand hebt zodat de hond niet gespannen is, beloon je ALTIJD juist. truuc is de juiste afstand kunnen vinden in verschillende situaties. in een blijf oefening van de honden die aan het trainen zijn is die volledig anders dan honden die spelen met de baas.

Klopt Lien, elke situatie is weer anders en daarom is het lastig om te bepalen wat de juiste afstand is.

Ik zou graag nog van Anne Wil willen horen wat ze precies doet zodat we mee kunnen kijken. Onze eigen reactie is erg belangrijk. Vaak hebben wij niet precies in de gaten wat wij zelf doen en dat maakt het nog lastiger. Als wij bewust zijn wat we doen dan kunnen we het ook veranderen.

heel veel gevoel. alle ratio aan de kant en je hond voelen. anticiperen en leren!

N.a.v een ander topic http://www.hondenpage.com/hondenforum/137352/andere-honden-negeren.php
ben ik gaan wandelen met Shadow (die dit ook heeft) en ik ben idd gaan belonen op het moment dat hij keek en rustig bleef en het werkte als een tierelier. Hij keek, ging uit zichzelf zitten en bleef rustig zitten bij twee passerende honden en hij liep netjes, al kijkend naar mij en een blaffende hond achter een hek zonder erheen te willen of te blaffen.

Nou had ik wel nog een beetje discussie met manlief toen ik hem op een wandeling zei "nu belonen, hij kijkt maar blijft rustig". Manlief, ja, maar hij staart en dat is ook niet goed. Even over nagedacht, maar ik beloon dus rustig kijkgedrag, kijken mag, slappe lijn en ik vind het zo moeilijk te omschrijven, het verschil tussen kijken en staren, het is heel subtiel. zodra hij zich gaat 'stellen' dus staart overeind, schouders breed maken, haren overeind, dan ben ik te dichtbij. Ik heb het met de clicker gedaan en knakworst, ik ben nl sneller met de clicker en mijn stem is niet neutraal genoeg, voordeel is dat Shadow zich bij het geluid van de click ook even naar mij draait en dus oogcontact verbroken wordt. Tja, de eerste 'sessie' ging echt boven verwachting, daarna ook met Spot gelopen, die was iets hardnekkiger en bij mij wordt de grote uitdaging om het met twee honden tegelijk voor elkaar te krijgen....

Mireille

Bedankt voor alle reacties.
Wat we nu doen op straat is als volgt: we proberen (afhankelijk van hoe 'leuk' de hond zal zijn in de ogen van Juno) de afstand zo groot te maken dat hij wel reageert maar af te leiden is. We proberen dan met hem door te lopen langs de hond (met een relaxte hond die niet opkijkt naar Juno hoeft daar maar een straat tussen te zitten, ook afhankelijk van hoe 'geprikkeld' Juno al is). Na het doorlopen (hij kijkt meestal wel nog opzij) zeggen we 'contact', kijkt hij ons aan dan volgt een brokje.

Als we dit niet kunnen verzorgen, en Juno begint echt te trekken dan gaan we stil staan en laten hem zitten (meestal een duwtje op zijn billen nodig). We zeggen 'nee' (zodat hij wel weet dat we er ook echt niet heen gaan, maakt nu nog niet zoveel uit maar ooit hopelijk wel). Afhankelijk van alle omstandigheden accepteert hij dit of gaat hij toch trekken. Als hij gaat trekken halen we hem weer terug en zetten hem weer op zijn billen. Als de hond dan voorbij is proberen we zijn aandacht weer te krijgen. Als deze er is oefenen we vaak nog ff wat stoms (af, of touch) en dit wordt dan weer beloond.

Er is geen speeltje wat leuk genoeg is om en hond te negeren, en ook het lekkerste snoepje werkt niet als de hond te leuk/dichtbij is.

Vanmorgen zagen we zijn allergrootste honden vriend aan de andere kant van de straat, en de hele trucendoos ging weer open van Juno. Trekken, piepen, opspringen enz enz. De man met de hond is aan de overkant blijven staan om te oefenen. Op een gegeven moment kreeg Juno me wel op mijn billen maar ik hield stug vol natuurlijk . Uiteindelijk viel Juno half om en heb ik hem ook echt op zijn zij op de grond gehouden (ik weet het, er zullen veel mensen zijnd ie dit afkeuren maar de situatie kwam zo uit en ik heb er gebruik van gemaakt). Na 2 minuten op zijn zij werd hij rustig, ogen werden weer rustig, en ademhaling. Toen ging hij opstaan en kon hij weer zitten op commando. Hij bouwt dan wel snel weer enthousiasme op dus we zijn toen verder gelopen en hebben zodra de aandacht weer bij ons was beloond.

Met de cursus zal ik ervoor zorgen dat de afstand voldoende is. Hij is op dit terrein wel al wat meer gewend dat hondjes genegeerd moeten worden (met zijn eigen cursus mag hij ook nooit spelen) dus verwacht dat dit wel goed zal zijn. En ik neem aan dat als hij hier echt feilloos leert hondjes te negeren dat dit in andere situaties wel zal helpen (ookal ben ik me ervan bewust dat een andere situaties wederom oefening vergt).

Overigens heeft deze buurman met Juno zijn grootste vriend aangeboden om dit soort dingen vaker te gaan oefenen. Dan natuurlijk wel met wat meer afstand want deze prikkel was wel even te groot vanmorgen

Tja, ik weethet nietmaar sinds ik van Shad alleen maar vraag da hij niet trekt en springt maar dat hij wel mag kijken gaat het ineens makkelijker?!

Mireille

Ik blijf dit topic ook even volgen. Veel herkenbare zaken en ook voor mij met Ten heel moeilijk het evt. staren voor te zijn (en dus het gewone kijken te belonen) daar zijn houding als hij stil staat vrijwel altijd alert is.

Het blijft zo lastig..heb er zelf ook mee te maken..gelukkig gaat het steeds beter. Ik denk dat iedereen zn eige manier moet vinden,ook ik heb van alles geprobeerd en op dat moment lukte niks van wat ik probeerde..en ineens ging het beter..hoe wie wat waar,ik heb geen idee. Oefenen oefenen oefenen..

en echt,het komt vanzelf!

Alles wat je nu doet, op de kont drukken, nee zeggen, op de zij leggen is er voor zorgen dat wij onder dwang dingen voor elkaar krijgen.

Als mij dit gebeurt wat jij omschrijft met druk doen naar de andere kant van de straat, dan pak ik halsband van de hond en ga zelf voor de hond staan en wacht net zolang totdat de hond rustig is. Maar wel vanuit zijn eigen beweging en zonder verdere dwang van mij. Geen negativiteit, geen stress maar helemaal niets.

helemaal leuk wordt het wanneer je hond geen koekjes eet buiten.
hier volstaat een simpele braaf meer dan genoeg, anders wordt hij ook weer over enthousiast.
en ja ik heb ook een rukje aan de lijn gegeven, bij sommige honden moet je overdreven duidelijk zijn in tolereerbaar gedrag en niet tolereerbaar gedrag. als ik hem net iets teveel laat gaan ben ik hem kwijt. we zijn nu 2 weken bezig en hij doet het er goed op.
nou moet ik ook wel zeggen dat het 'trainen' al begint met de lijnen pakken, geen hyper gedoe, netjes naast/achter mij de deur door, volgen op straat en pas lange lijn en alles doen wanneer ik het aangeef.
misschien begint jouw wandeling al met teveel hyper gedoe.

Het is een heel complex probleem, vind ik, omdat er veel verschillende factoren spelen.Nanu was net hetzelfde,het  is verbeterd, maar nog steeds niet opgelost.
Bij training van het rustig blijven met andere honden, legt ze namelijk steeds de link naar de plaats van training. Bijvoorbeeld zoals jij voorstelt (wat trouwens een goed idee is, hoor!): aan de rand van het plein op de hondenschool gaan staan. Wachten tot ze rustig en ontspannen is, belonen... de tweede en derde keer weet ze wat er van haar verwacht wordt op dat plein en gaat het goed. Maar loop naar de parking, en het is weer hetzelfde. Oefenen op de parking: okee, ook hier gaat het. Enz enz... alleen kan je niet oefenen op elk plekje waar je komt, want wij lopen vele routes of vele plaatsen en nemend de honden overal mee naartoe.
Wat bij ons lukt is de afstand vergroten. Dus zie ik een hond op het bospaadje verschijnen: een twintigtal meter het bos instappen en boog maken, en dan is er geen probleem.
Maar zoals wel vaker: als ze los is, is er geen probleem. Ze loopt naar de andere hond toe, maar is nooit wild of opdringerig. Dan is ze super beleefd en rustig. Maar aan de lijn... nee, dan gaat ze trekken en springen.

Goh, wat fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met dit probleem.
Onze Kyana (Ridgeback) doet het nl. ook, maar gelukkig niet bij alle honden, kan er alleen (nog) geen pijl op trekken bij welke wel of welke niet.

Voorbeeld: er komt een boxer aan (woont bij ons in de straat), als ze hem ziet, houdt ze m continu in de aten, zakt wat door de poten en als ie op zo'n 5 mtr afstand is, gaat ze behoorlijk blaffen en trekken/springen aan de lijn. Voorheen probeerde ik haar voort te trekken, maar nu de laatste keer heb ik haar al, toen hij zo'n 10 mtr weg was, laten zitten, wel laten kijken en toen hij dichtbij was, laten snuffelen, resultaat: geen geblaf en getrek. Alleen toen zij doorliepen, moest ze toch nog even blaffen en trekken, ik heb haar toen net beloond (toen ze bleef zitten en later even rustig snuffelde, heb ik haar met mn stem beloond).
Gisteren met een onbekende labrador bleef ze ook na het snuffelen rustig en heb ik haar bij het doorlopen flink met mn stem en een snoepje beloond.
Het werkt dus inderdaad om haar te laten zitten en als ze rustig is, te laten kijken.

Overigens kan ik (nog) niet goed interpreteren wat haar geblaf betekent, weet alleen dat het behoorlijk angstaanjagend klinkt voor anderen (ze gromt er soms ook wat bij, maar dat doet ze nu ook weer bij het spelen met andere Ridgebacks).

Kylie is al over de 10 jaar en haar enthousiasme voor honden heb ik er nooit uit gekregen. Groot, klein, rustig of keffend en springend... Ze vindt ze allemaal leuk... Ze zou liefst met elke hond gaan spelen.

Katten, kinderen, fietsers, paarden... Ze blijft gewoon rustig bij ons of loopt gewoon door als ze los is. Gaat er nooit op af...

Maar hondjes!

Een geluk... Ze komt altijd als we roepen en net zoals Juno gaat ze zitten als we het vragen en laat de honden voorbijgaan... Maar het blijft voor haar heel erg. Ze kwispelt... grommelt en jankt ingehouden... Ik denk dat we dat er nooit uit gaan krijgen en heb er me bij neergelegd.

Voor in de auto heb ik gelukkig de oplossing gevonden. Als ze vroeger een hond zag begon ze te blaffen en te huilen... bleef niet stil zitten. Tot ik zelf zorgde dat ik de hondjes eerst zag. Als ik in de auto zeg : "Kijk Kylie : Hondje" dan gaat ze niet blaffen... Hoogstens ingehouden "jammeren". En dat was een hele vooruitgang want ik schrok me soms rot met zo'n plots geblaf

Dat ben ik tijdens wandelingen ook gaan toepassen en het maakt Kylie wel rustiger. Als ik in de verte een hondje zie roep ik Kylie niet meer zomaar om aan te lijnen maar zeg erbij "Kylie, kom, even vast want er is een hondje daar" en dat vindt ze nu "normaal"