Kan je angst versterken?

Eigenlijk lees en hoor je het overal. "Geef je hond geen aandacht als hij bang is" of "Je versterkt de angst door hem op te tillen"

Ook ik heb dit gezegd en met mij vele andere hier op hp.

Nou kwam ik dit filmpje tegen van kikopup:


Daarin zegt ze toch duidelijk het tegenovergestelde. 
Ik begrijp haar verhaal wel, maar ben nu toch een beetje in de war.

Wat is jullie mening over het bevestigen/versterken van angst, na het zien van dit filmpje.

moet vertrekken, geen tijd om te kijken, morgen eerste werk. ben benieuwd, want heb al heel wat filmpjes van deze dame gezien.

Ik vind troosten iets anders dan steunen of begeleiden bij de angst. Beetje lastig uit te leggen..Als je helemaal mee gaat in de angst door te doen alsof er inderdaad iets vreselijks aan de hand is dan help je een hond niet naar mijn mening. Door te steunen, bijvoorbeeld op schoot te houden, dicht bij je en rustig toespreken kan je een hond wel kalmeren en zo begeleiden door het angstige moment. Je blijft zelf kalm, laat zien dat er niets is om bang voor te zijn maar door het fysieke contact en het toespreken geef je toch een bepaalde steun.

Compleet negeren is niet mijn manier, ik heb de indruk dat dat net zo slecht werkt als zelf helemaal mee gaan in de angst.

Ik denk dat er een groot verschil is tussen het erger maken van angst bij een hond die al bang is (dat kan volgens mij nl niet) en het bevestigen van een hond in het gevoel 'dat hij/zij ergens bang voor zou moeten zijn (en daar komt denk ik het niet knuffelen en optillen advies vandaan.)

Hier is ook nog een leuk stuk daarover

http://www.patriciamcconnell.com/theotherendoftheleash/you-cant-reinforce-fear-dogs-and-thunderstorms

Mireille

Deze link had zij idd ook bij het filmpje staan.

Ik ben het met jullie eens.

Rivka is  als pup aangevallen en was op dat moment in totale paniek.
Ik heb haaf toen opgepakt. In eerste instantie uit bescherming, maar ook om haar steun te bieden.
Het feit dat ik haar gewoon vast had en bescherming bood heeft goed geholpen in haar geval.
Toen we bij de da aankwamen was ze ook eigenlijk niet meer bang en liet ze haar wond goed behandelen.

Later hoorde ik natuurlijk dat ik haar niet had moeten oppakken, want ze was heel nerveus bij andere honden.
Mijn gevoel zei dat ik het goed had gedaan, maaf het blijft vervelend als je hoort dat je het fout hebt gedaan.

Rivka is nu niet meer bang voor honden. Ze kan nu met alle honden en is dan ook heel sociaal. 

Ik ben nog wel benieuwd of meerdere mensen hier een mening over hebben.

een hond die echt bang is, maak je niet nog banger door hem gerust te stellen. volgens de theorie leert de hond namelijk: als ik angstig gedrag vertoon krijg ik aandacht. een hond die echt bang is, is op dat moment echter helemaal niet bezig met het manipuleren van zijn baas. een hond die echt bang is, kan je op dat moment niet trainen op die manier.

een hond die nog niet echt bang is, kan je echter wel leren dat iets eng is, doordat jij zo spastisch en angstig loopt te doen, vergelijkbaar met ouders die zelf bang zijn van honden en vervolgens hun kinderen (on)bewust ook bang maken.

Ja, je kan angst versterken! Dat is namelijk een deel van de tactiek waarmee ik Dobby van zijn water obsessie heb af geholpen. Echt troosten en er iets héél dramatisch van maken en dan word het nóg erger. Dat kan heel goed met je stem, maar ik maak ook een veilig "holletje" voor hem met mijn armen en knieën, en troost hem ook fysiek.

Maar doe je zoiets onbewust bij alle kleine incidentjes "ach, werd mijn arme lieve Dobby zo aangevallen door die grote enge hond? Ach gos, wat ben je toch zielig!" dan kweek je dus wel het gevoel bij de hond dat iets echt heul errug erg is.

En doe je dat dus in gevallen waarbij er eigenlijk niets aan de hand is, dan kan de hond dus angstig worden.

Het blijft toch altijd gokken wat je moet doen. Mijn vorige hond Chico is zich een keer het leplazerus geschrokken van een andere hond die hem van achter aanviel. Kort conflictje, op zich niets ernstigs. Maar omdat hij die hond niet eens gezien had stond hij daarna te trillen als een rietje. En dan hebben we het over een behoorlijk zelfverzekerde reu. Ja, toen ben ik naast hem gaan zitten en mijn arm over zijn rug naar zijn borst geslagen. Ik was er voor hem. Maar ik heb níets gedaan met mijn stem.

Eenmalig iets doen bij erge schrik is niet erg. Maar juist de herhaling kan funest zijn. Of een nuttig hulpmiddel, zoals in Dobby's geval.

Ja, dat bedoel ik ! goed verwoord en dat is eigenlijk ook wat Wilma zegt: je kunt honden wel leren om ergens bang voor te zijn, maar de angst-emotie is niet prettig en daarom kan je niet 'erger' maken omdat een hond zich niet graag echt angstig zal voelen.

Mireille

Gelukkig komen er steeds meer teksten en nu dus ook filmpjes over dit onderwerp en dan belicht van de andere kant.

Mijn eigen bewijs heb ik al,ik heb Mila 3(jaar) december maanden genegeerd in haar vuurwerk angst.Doodsbang was ze buiten.
Sinds vorig jaar doe ik dus precies wat zij verteld op het filmpje en Mila trekt ook onverwachte knallen nu veel beter ,zelfs goed 

Ik ben helemaal pro steunen,je hond bescherming/rust en warmte bieden.

Ik heb het filmpje niet gezien nog, maar ik denk dat je goed het onderscheid moet maken tussen de emotie en het gedrag.

Ik denk wel dat er een verschil zit in optillen en "it's okay" en optillen en "ach, wou die arme hond mijn kleine Boeboe zo'n pijn doen? Arme Boeboe. *aai aai aai aai*"

Het gaat dus weer eens over de correcte manier van handelen hehe.

jazz en pop vinden vuurwerk verschrikkelijk.dan komen ze naast me zitten en ik spreek ze zacht toe..dan worden ze vanzelf weer rustig.

thnx voor deze topic .... twijfelde soms doe ik het goed met Mc. maar d8 zo bij mezelf met de kids had ik vaak als ze zich goed stootten of echt hard vielen van nou als ze nu zouden huilen dan zou ik het niet vreemd vinden en ja dan troost je ze maar nooit bij elk wissewasje gedaan. 
Bij Mc zag ik ook verschil in blaf en gedrag. En ook negeren gedaan, proberen af te leiden maar hij bleef erin en nu sinds tijdje het roosten, aanraken, praten om hem te kalmeren en dat helpt. Maar nog altijd in achterhoofd maar zo hoort het toch niet ... spoor ik hem nu juist niet aan. 

Maar ook bij hem kijken hoe is hij hoe gedraagt hij zich en dus ... nu wel deze tactiek en blij te zien en te lezen dat dat ook mag

Yup...

Laatst gaf Shadow een andere hond een grauw. Lang verhaal... maar dat meisje inspecteerde haar hond, hij had helemaal niks maar was duidelijk wel geschrokken. Ze bleef maar knuffelen en troosten. En ik stond me een partij te verbijten. Ik dacht, meid, sta op, zet je hond op de grond en loop door. Dit maakt het niet beter... Het was even vervelend, maar jouw hond sprong in zijn enthousiasme op de mijne en die vond het even niet een goed idee maar maak er voor je hond geen groter drama van dan het is....

Spot kon soms ineens doodsbang zijn van een vreemd voorwerp, dan gingen we samen kijken, dan was hij er overheen. Ik negeer niet, ik bied steun, troost ook niet, erken wel dat hij bang is. Samen komen we er dan wel weer uit, maar negeren en gewoon doorlopen werkt dan ook niet.

@wendy ja, helemaal gelijk, dit gaat over de emotie en niet over het gedrag...

Mireille

Honden leren NIETS als ze angstig zijn. geloof dus ook niet in gevolgtrekking
wat je ook doet als baas, ik geloof niet dat als je hond zich in zone rood (= blinde angst) bevindt leert 'als ik dit gedrag vertoon dan gaat baas me troosten'

Het enige wat ik mijn hond van jongs af aan leer is: als ze schrikt (zone oranje, dan kan een hond wel nog leren), dan mag ze bij mij komen. ik zal haar niet troosten oid, maar ze mag altijd bij me komen staan voor lichamelijk contact.

Helemaal mee eens!

Mireille

als je de hond optilt, dan versterk je het inderdaad.
je laat zien dat de hond angst gaat krijgen.

of als de hond schrikt en je gaat troosten
dan wordt de hond eerder beloond

ik heb met behulp van negeren olly veel minder bang gemaakt.
nu is olly niet bang voor fietsen, auto`s, de schoolplein, sleutels (najah... hij deinst niet meer zo achteruit), papier of allerlei andere voorwerpen