Wat was voor jullie de rede om een hond te nemen ?

De titel zegt het al :P

de vriendschap, gezelligheid
ik had nood om buiten te komen en alleen ga ik niet echt wandelen
toch zeker niet op regenachtige dagen
en nu moet ik

bij mijn ouders altijd honden gehad

ik kan niet meer zonder

Ben met honden opgegroeid. Zonder hond ben gewoon ik niet compleet!
Mijn hondenmannen zijn mijn vrienden... *knipoog*

Van ons huis een thuis maken.

Ik ging het huis uit en miste Amy enorm.
De gezelligheid, de blijheid als je thuis komt, het samen bezig zijn.

Ik werk maar halve dagen en Patrick volle dagen dus ja zat best veel alleen.
Het was zo saai.

Dus ik wil weer een vriendje!

Toen ik nog heel klein was, was ik al zot van honden omdat ze altijd lief waren voor mij en echte vrienden konden zijn. Had toen nog geen hond maar weet zeker dat de film 101 dalmatiërs nog een steentje heeft bijgedragen  en na veel zagen tegen mamalief kwam dat eerste hondje er toch en nu kunnen we niet meer zonder!

Ja honden zijn ook echte vrienden waar je je mee 24 uur per dag  mee kan vermaken !! Ben er zelf vanaf ik 1 jaar was mee opgegroeid

Ik wilde al sinds dat ik 7 was een hond. Het leek me zo ontzettend geweldig....samen in de natuur, een vriendje die altijd bij me was. Die me begreep. Ik heb nogal een moeilijke jeugd gehad qua school en vrienden. Werd altijd buitengesloten en gepest.

Maar het mocht niet van mijn ouders en met goede redenen. Zij wilden geen hond. Wilden hem niet uitlaten en konden de kosten niet betalen. En ik als kind zijnde natuurlijk al helemaal niet.

Het heeft jaren gebrand bij me. Sommige jaren wat minder. Dan ben je toch met andere dingen die je tienerjaren meebrengen bezig. Maar toen ik 23 was, wist ik het. Nu was het tijd voor een hond. En mijn ouders gaven toe. Nu kon ik zelf de verzorging en kosten op mij nemen.

Toen er eindelijk bij ons thuis een vuilnisbakje kwam was ik als kind al het meest daarmee in de weer. Zelfs toen ik uit huis ging nog de verzorging van de Groenendaeler  op me genomen. Heb me altijd heerlijk gevoeld in de natuur en met beesten. 
Na mijn trouwen was het dan ook niet meer dan logisch een eigen hond, Gestopt met werken, zwanger, eerst alle tijd voor pup en na 6mnd baby. Het samen opgroeien en kids ook de zorg en liefde etc meegeven voor dieren vind ik persoonlijk een onmisbaar iets doch dat moet niet de reden zijn van het nemen van huisdieren..

En inmiddels een aardige roedel en zou niet meer zonder kunnen, een hond oordeelt niet, geeft je alle liefde van de wereld, kan je bij terecht .... zonder hond ben ik niet compleet.

Als klein kind had ik al iets met honden.
Toen ik wat ouder werd ging ik ook vaak wandelen met honden van vrienden, familie en dorgsgenoten, paste vaak op e.d.
Heb vrijwilligerswerk gedaan in een asiel en droom altijd al van een eigen hondenmaatje.

Het lijkt me geweldig om een hond te hebben, een maatje om lekker dingen mee te ondernemen!
Samen dingen doen, op pad gaan, heerlijk naar buiten maar ook een maatje die altijd blij is om je te zien, onvoorwaardelijke liefde geeft, een maatje voor het leven!
Dat mis ik en dus kijk ik daar onwijs naar uit!

"Ooit zal het moment eens komen,
dat er werkelijkheid ontstaat in mijn dromen.
Ik kan haast niet wachten tot de dag,
dat ik een cardigan pup in mijn armen nemen mag!?"

gezellig,vind honden super leuk,iedreen in de familie heeft honden dus ik wou ook en heb er nu zelfs 2.

Allemaal leuke verhalen

Ik heb eigenlijk nooit zonder hond geleefd.
Mijn ouders hadden altijd al laatste kans honden
Rond mijn achtste kwam er een herder binnen waar ik totaal verzot op was en raar maar waar dit was wederzijds dus werd hij uiteindelijk van mij.

Deze kanjer werd 19 jaar dus is met mij mee gegaan toen ik uit huis ging en heeft naast hem nog wat gebruiksaanwijzing honden mee gemaakt gezien ik net als mijn ouders val voor stumpers.....

Bij zijn overlijden hadden we alleen hem nog en wilde eigenlijk niet snel een andere hond maar tja toen kwam er nog zo'n hondje op ons pad die anders afgemaakt zou worden......Hier hebben we veel werk aan gehad en toen ik ging scheiden van mijn toenmalige man is hij bij hem gebleven( echter door goed contact heb ik hem tot zijn 14 jaar gewoon heerlijk kunnen blijven zien hoor)

Maar tja wel heeeeeeeeeeel erg stil thuis. Dus tja wilde toch weer een hond en nu kon ik voor het eerst in mijn leven gaan voor het ras waar ik als kind zijnde al gek van was........
Wat het uiteindelijk nog niet werd hahaha want weer op mijn zoektoch naar een hond kwam de melding van een Tsjechoslowaakse wolfhond die herplaatst moest worden..........Toen men met de melding ermee naar mij kwam zei ik dus dat ik eerst wilde kijken en er moest een klik zijn zeker gezien dit meisje al als pittig bekend stond.

Bij de eerste ontmoeting met haar wisten we het beide al....ze is diezelfde dag nog mee naar huis gegaan en was onze eerste kanjer van wat nu een roedel van 5 is. Bine is al op bijna bejaarde leeftijd maar gedraagt zich nog als een jonge hond en doet het ondanks haar epelepsie heel goed en heeft zeker een groot aandeel gehad in het helpen van de jonge onstuimige kanjers hier.......

Maar duidelijk is dat ik niet zonder hond kan en waarschijnlijk door omstandigheden is het duidelijk dat het waarschijnlijk ook gewoonweg niet de bedoeling is

Voor de kinderen.  
 
Ik heb altijd katten gehad, maar daar heb je een hele andere band mee. De kinderen wouden graag een hond. Dit heb ik heel lang tegen gehouden. Maar ben er toch over na gaan denken. Toen stond er bij de supermarkt 1 op het prikbord een pup van een half jaar.   Toch nog steeds twijfelen.   Volgende dag gebeld. De mensen hebben hem gebracht en je bent verkocht.   Tiger later Max is gebleven en is nu 10 jaar. Heb vaak gedacht in een regenbui van waarom ook alweer. Wat is hier leuk aan.  Nu heb ik er 5. Zo raar kan het lopen. De kinderen zijn intussen de deur al uit.   Zo zijn wij ook aan onze Thirza gekomen. Stond op MP.  De kinderen zijn de deur al uit nu het hondje nog. Ze is intussen al 5 jaar bij ons.

Één van mijn broers thuis was een boxer-herder kruising. Althans zo voelde dat toen. Ik ben zó met honden vergroeid, dat ik me geen leven zonder voor kan stellen.

Waarom of waarom niet ben zo,n beetje in de honden mand geboren toen ik kon kruipen zat ik in de hondenmand tusen de honden wel ben ik jaren lang als de dood geweest voor zwarte honden en boksers raar mijn eerste eigen hond was gitzwart erg groot en ook toen moest ik nog steeds niets hebben van boxers dus kocht ik met mijn verloofde een boxerpup nu ben ik door de wol geverfd en haal als het moet de gevaarlijkste honden uit hun hok ja zonder hond ben ik nergens Hein.

Thuis vroeger altijd honden gehad, maar toen de laatste hond overleed, waren mijn ouders al uit elkaar en wilden ze beiden geen nieuwe meer. Ik bleef het hebben van een hond om mij heen altijd ontzettend missen. Een maatje dat altijd voor jou daar is(dezelfde reden waarom ik ook niet zobder paarden kan) en altijd blij is om je te zien. Dus nu hebben we Clooney en ik kan hem echt niet meer missen! Hij brengt zoveel plezier in ons leven. Heerlijk!

Ik ben opgegroeid met een hond en heb toen ik op mezelf ging wonen 1 jaar zonder hond gezeten.Daarna de honden van mijn zus overgenomen.
Nu kan ik mij geen leven zonder hond voorstellen!

Ik mocht nooit een hond. Mijn ouders waren laatst 50 jaar getrouwd en ze er in mijn toespraak fijntjes aan herinnerd dat dat toch een groot gemis in mijn jeugd is geweest

Wij wandelden graag en dat is zo kaal zonder hond . Lach maar, maar zo is het wel begonnen. Nooit gedacht dat het er nog eens mee zou eindigen dat we sledehonden aan het trainen waren ... en ik me een leven zonder niet meer voor kan stellen!

Mireille

Opgegroeid met honden, wou er altijd graag eentje voor mezelf, mijn eigen hondje kreeg ik anderhalve maand voor onze oudste werd geboren, nu bijna 29 jaar geleden, sindsdien nooit zonder geweest, kan me ook geen leven zonder voorstellen.

Ik hgad vroeger thuis een hondje, Topper, en hij was echt mijn maatje. Toen ik op mezlef ging wonen kwamen er twee katten en hoewel die ok heel leuk zijn miste ik toch iets. Ik ben op een bepaald moment zwaar overspannen geraakt (door mijn toenmalige werkgever) en kwam thuis te zitten. Ik ontwikkelde straatvrees en durfde niet meer naar buiten en op slechte dagen zelf niet eens in de achtertuin te komen. Maar mijn verlangen naar een hond bleef en dus besloten we een pupje te nemen in de hoop dat ik dan weer meer naar buiten zou durven. En dat werkte. Langzaamaan ging ik steeds verder van huis tot het moment kwam dat ik echt lange wandelingen durfde maken met Sandy (boerenfox). Toen we later groter gingen wonen kwam er een tweede hond, ook een boerenfox met de naam Belle. 5 Jaar geleden zijn ze kort na elkaar overleden (5 weken na elkaar) en helaas stak toen de straatvrees zijn kop weer op. Dus na een klein half jaar kwam Lindy ons vlinderhondje in mijn leven en sinds 12 oktober heeft ze een vriendinnetje, Lisha. Ik maak heerlijke wandelingen met ze en zou ze niet meer kunnen missen.
Ze zijn mijn alles en mijn medicijn om naar buiten te durven.

Mijn vriend wilde altijd al een hond, maar dat wilden ze vroeger thuis niet. Ik was eigenlijk altijd bang voor honden tot ik een jaar op uitwisseling ben geweest en daar was de hond des huizes mijn beste kameraad Als ik heimwee had was hij er altijd.

Dus toen wij gingen samen wonen misten we thuis toch allebei wel iets en daarnaast gaan we graag wandelen, maar is toch veel leuker met hond! Dus vandaar dat Milow 1,5 jaar geleden bij ons is gekomen! En zou echt niet meer zonder mijn kleine man kunnen

Dus vind jij het wel leuk om een hond te hebben dan ??

ook ik ben opgegroeit  met honden al van mn geboorte tot nu  , ze maken een gezin kompleet ... ik zou ook niet meer zonder kunnen !!

ik was vier jaar oud, bij mijn ouders kregen we een hond, en nimmer meer zonder geweest, gezelligheid, vriendje maatje, alles mee kunnen lezen en schrijven, nimmer alleen.

voor mij nimmer een last, altijd heerlijk dat ik een hond heb, en als bamse er niet meer zou zijn, komt er weer een ander in huis.

Ik was 15 toen ik hem van mijn ouders kreeg (inmiddels 19). De rede
was omdat ik altijd zó graag een hond wou en een moeilijke periode
had (heel erg bang om naar buiten te gaan, ik volgde ook wekelijks
therapie). Mijn ouders dachten dat het wel een therapeutische
werking zou kunnen hebben omdat ik dan elke dag wel naar buiten
móest en ik moest bijvoorbeeld ook op cursus met hem (minimaal VEG2).
Dus toen ik 15 werd kreeg ik mijn lieve Mas, voor mijn verjaardag.
Dat was het gelukkigste moment van mijn leven en tot op heden is dat
moment niet overtroffen. Het heeft zéker zijn vruchten
afgeworpen, samen met hem durfde ik al snel zoveel meer. Ik zou
niet meer zonder hem kunnen (of willen)!

Mijn droom is een Mechelse herderen ik heb hem
wel een herplaatster maar ik had geen betere hond kunnen wensen!
met geduld en tijd komt alles goed

Heel mn jeugd gezeurd om een hond.. en nooit mocht het. 2.5 jaar geleden kregen 2 goede vriendinnen een hond. En ik als enige had nog geen hond. Heb toen de stoute schoenen aangedaan en een afspraak gemaakt bij een fokker. Als je de pups gezien hebt ben je natuurlijk meteen verkocht. Ik dus ook.. Woon nog thuis en mn vader was het meeste tegen, en is nu dikke maatjes met Jet. Ze lopen heel veel samen.
Ik doe combisport en gehoorzaamheid met Jet! Erg leuk en ben door Jet ook bij een hondenschool terecht gekomen waar ik zelf nu ook les geef

Ik was er al vanaf dat ik een kleuter was verzot op 6 jaar lang gezaagd... men ouders gewacht omdat ik er klaar voor was.... en nooit hadden we gedacht dat ik en heel de familie er zoo zot van zouden zijn! NOOIT hadden we dit durven dromen! Mijn mama die eerst bang was van honden en nu niets luever ziet... mijn oma die hem volpropt met lekkers en opa die buiten in de tuin met hem speelt... geen idee hoe het allemaal komt,maar het is de beste beslissing in heel ons leven geweest!