Pppffffff!!!

Elke week kijk ik naar de website van het Asiel hier in de buurt en telkens krijg ik pijn om te zien hoeveel honden er in het asiel zitten en afgestaan zijn door hun baasjes. En sommige zitten daar maanden, soms jaren.

En altijd voor de meest stomme redenen! Te wild, blaft teveel, geen tijd,...

Elke week zie ik wel een hond die ik direct in huis zou nemen, maar kan ze niet allemaal uit het asiel halen.

Moest dit eventjes kwijt! Want ik kan er steeds niets bij wrr mensen een hond kopen als ze deze niet het leven kunnen geven dat het verdient!

Een hond kan best veel tijd innemen, en soms kan ik Milo ook wel eens achter het behang plakken , maar ze mogen mij nog een miljoen geven, ik doe Milo nooit weg. ik doe alles zodat Milo het leven krijgt dat hij moet hebben. Ook al kan ik daardoor niet alles doen dat ik zelf wil.

Verschrikkelijk he...Als je die beestjes dan zo ziet zitten,raakt je.

En dat meenenem,dat wil ik ook zo graag,maarja daar heb ik geen ruimte voor..
Vito is soms ook vreeeeselijk irritant en zeker toen hij nog jonger was,dacht ik weleens,ik zet je buiten en je zoekt het maar uit. Maar als je ze dan op hun goeie momenten weer ziet...

erg he  om die reden durf ik gewoon niet meer op asiel site's te kijken, vind het zo erg om te lezen dat er weer een hond om achterlijke redenen is afgestaan. Of erger nog gevonden op straat want geld betalen om hem naar het asiel te brengen is zelf te veel gevraagd.

Helaas nu met de crisis zijn de huisdieren die het eerst het veld moeten ruimen. Het blijft triest dat men een leuk lief pupje kan kopen en als ze ouder zijn ze zo kunnen dumpen. 
Won ik toch maar de lotto jackpot, dan kocht ik een grote boerderij en ging ik alle schatten ophalen die al zo lang in dat hokje zitten.

Ik blijf er ook van weg....mijn huis is niet groot genoeg....

Om die reden kijk ik dus ook bewust niet te vaak. Ik zie elke keer wel een zielig exemplaar en er kan gewoon écht geen hond bij, hoe graag ik ze ook allemaal een fijn, warm huisje zou willen geven. 
Hoe moeilijk ik het soms ook vind met Mellow, ook zij gaat voor geen miljoen weg! 
Al moet ik 6 dagen brood met hagelslag eten om maar wat te noemen, zij blijft lekker bij ons, met al haar moeilijke dingetjes.

Dat is helemaal waar Cindy!Waarom doen wij wel die moeite en de 'weggever' niet?....

Omdat wij oprecht om onze dieren geven, met al hun irritante dingetjes (de verf van de kozijnen krabben omdat ze een plas moet doen) en hun moeilijkheden (bang zijn voor pratende mensen). Maar ook omdat wij álles willen doen wat in onze macht ligt, alles om maar te zorgen dat het uiteindelijk helemaal goed komt met onze, soms moeilijke, honden (en katten).

Oké, ik sprak even voor mezelf

nee hier nog 1 die er helemaal mee eens is  ... 
Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om mijn kleine draak met al zijn trekjes en dingetjes ooit nog zou kunnen missen. 

Ook al zouden we niet alles meer kunnen repareren, het hoort bij Dusty en het maakt hem tot de geweldige hond die hij is 

heb een tijd terug gedacht om dan in ieder geval als opvang gezin te zijn voor moeder met kittens of gewoon kittens .... om iets te kunnen doen. Huis is er groot genoeg voor zelfs aparte kamer ..... 
en waarom niet .... helaas was / is partner daar niet zo happig op en ja .... dan houdt het helaas op. :(

Zo doen we het he Cindy! '

als vrijwilliger in het asiel wil ik zo dikwijls hondjes gwn mee nr huis nemen. Heb mijn handen vol met romi, mss i.p.v. op de site te kijken denken aan vrijwilligerswerk in het asiel? zelfs 1x per week of 1x per maand dat extra beetje aandacht zijn de al mee geholpen

Maar zelfs als vrijwilliger kijk ik nog steeds op versch. sites.
Ben helemaal verliefd op volgend kereltje

spijtig zit het er momenteel nog niet in om een hondje bij te nemen

De crisis is maar een excuus gelijk een ander ! Sorry hoor, maar ik at liever zelf minder of gaf minder uit aan onbenullige dingen, dan dat ik mijn hond zou dumpen !

Ik ga mee met Jana, ik ben ook wandelaar in een asiel en op die manier help je de hondjes echt. Inderdaad, ze worden gedumpt om niets, altijd wel een andere reden en dan zitten die lieverds daar te wachten tot er een hopelijk beter baasje komt !

Vorige zondag was het bij ons opendeurdag en dat heeft me echt dan weer blij verrast ! Ondanks de crisis hebben ze nog nooit zoveel eten en snoepjes voor de dieren gekregen, er was op de duur geen doorkomen meer aan, het lag helemaal vol ! En er waren enorm veel nieuwe baasjes gekomen met hun voormalige asielhondjes. Zo zag ik veel van mijn wandelmaatjes terug en dat doet veel plezier !

Dus niet op de site kijken, gaat niets veranderen, spijtig genoeg. De mensen hier geven om hun honden en bekijken ze niet als een meubel, maar niet iedereen is zo en onze wetten lijken ook nergens op ! En hoeveel honden komen er tegenwoordig ook niet binnen die gewoon in een huis werden achtergelaten, mishandeld werden etc. Triest, intriest !

Ik zou mijn eigenste asielhondje voor geen goud meer willen missen en zal ook altijd voor een asielhond gaan ! En natuurlijk kan je ze niet allemaal een huisje geven, maar er zijn ook andere manieren om te helpen

Ik heb, voor we Mellow adopteerden, ook getwijfeld of ik vrijwilligerswerk in het asiel zou gaan doen.
Kon het alleen niet aan, al die honden en dan weten dat er bij ons nooit een hond zou komen (toen wilde mijn vriend het nog niet).
Dat leek me zo mogelijk nóg moeilijker, elke week met de leukste, liefste honden wandelen en ze dan weer achterlaten daar.

Soms denk ik er nog steeds over, maar vind het (om bovenstaande reden) nog steeds moeilijk, ondanks dat we nu zelf een hond hebben.
Maar wie weet, in het nieuwe jaar...