Bang voor donker?

Iedere avond en ochtend als het donker is en we met Binky een wandeling gaan maken, begint hij te blaffen zodra we het straatje naast ons huis uit zijn. Iedere wandelaar, hond of plastic zak wordt met luid geblaf in gestrekte houding. Ik krijg hem ook niet meer stil, hij blijft maar blaffen.
Iemand een oplossing? Want vooral 's ochtends is het niet echt mensvriendelijk. Binky is nu 5,5 maand.

Mikey heeft dat ook heel erg gehad rond die leeftijd en dat ging eigenlijk vanzelf over.
Bij haar hielp het wel om haar gewoon te laten kijken. Als ze blafte tegen een container of zo dan bleven we ervoor staan en mocht ze uitgebreid blaffen totdat ze zelf ook wel door had dat er niets gebeurde. Dan ging ze heel voorzichtig snuffelen en zei ik dat het goed was. Duurde soms even, maar uiteindelijk kreeg ze wel door dat er geen wereldramp aan de gang was Ja misschien even sneu voor de buren in de straat, maar het is maar een fase en gaat weer over.
Wanneer er bijvoorbeeld iemand op afstand liep en ze niet kon snuffelen lukte het meestal wel om haar afteleiden met wat lekkers. Niet gewoon geven natuurlijk (anders beloon je het blaffen!) maar ik liet het ruiken, dan zei ik 'naast' of 'zit' of wat dan ook en pas als ze dat dan deed kreeg ze een beloninkje. En dan hield ik dr met wat kleine simpele oefeningetjes even bezig totdat het 'enge' uit het zicht was. Als je hond blij wordt van een speeltje kun je dat ook mee naar buiten nemen om hem een beetje af te leiden.
Wanneer niets hielp liepen we gewoon door en trok ik haar zonder wat te zeggen (rustig) mee. Dan maar blaffend, eens houdt het op
In iedergeval heeft het geen nut om boos te worden want het is waarschijnlijk een stukje onzekerheid. En je hondje wordt er niet zekerder van als hij in een wat spannende situatie ook nog eens op zijn kop krijgt

Gr. Alexandra

Een hond is alerter in het donker, omdat ze minder zien. Shadow had dit in het begin ook.
Het beste wat je kunt doen is hem afleiden. Zorgen dat naar jou kijken belonender is dan het blaffen naar iets anders.

Als ik zelf in het donker buitenloop ben ik ook allerter en schrik eerder....
Als Boris ergens van schrikt of stiltstaat te staren naar iets wat ik niet zie zeg ik gewoon rustig: niets aan de hand, kom we gaan verder...

Wat je zeker niet moet doen is foei zeggen, of een ruk aan de lijn geven. Ik zou zelf niets zeggen, stil staan, laat hem de omgeving rustig verkennen en loop door op de tempo van je hond. Laat hem gerust aan van alles snuffelen als hij dat wil.

Ojé, bedankt voor de reacties. Soms lijkt het alsof er helemaal niets aan de hand is, dan geef ik een ruk aan de lijn.
Maar ik begrijp dat niet goed is..

Nee, echt nooit een ruk aan de lijn geven! Daarmee creëer jij een nare ervaring, beter om hem rustig te laten kijken en hem dan afleiden en weer rustig door lopen.

Je mag je nooit straffen omdat hij bang is van iets. Zo maak je het alleen maar erger. Je moet hem ook niet gaan bemoederen maar doe normaal zoals anders . Je kan ook altijd iets vroeger proberen gaan wandelen dat het niet zoo donker is, en het wat opbouwen dat hij gewend raakt aan duister en dan overgaan naar donker.