Corrigeren uitvallen

Mijn wandelmaatje heeft een Stafford reu van Chels' leeftijd.. Deze is als pup es gegrepen door een grotere hond, en nu hij groot is valt 'ie uit naar alles wat een reu is en/of groter is dan hij, nou ja "uitvallen", echt alsof z'n leven ervan afhangt.. Ze hebben al allerlei cursussen geprobeerd, bootcamp, afleiden met snoepjes, 2 GT's, niks helpt.. Volgens mij heb ik hier al es een topic over geopend..

Anyway, mijn teef is domant over haar reu, daardoor hoopten we een beetje dat Chels dit uitvallen tijdens een wandeling zou corrigeren, aangezien opwinding in een roedel theoretisch niet geduld wordt omdat door vechten er letsel kan ontstaan wat de roedel dus verzwakt.. Hierdoor verbaas ik me sowieso dat er zoveel honden zijn die uitvallen maar goed dit is een andere discussie.. Maar in de praktijk gaat dit dus niet op.. Chels gaat hem juist beetje helpen als hij uitvalt.. Hoe kan dit? Ja ze wil d'r maatje helpen, maar wat is er dan misgegaan met geen opwinding dulden in een roedel en letsel willen voorkomen? Sterker nog, we denken nu dat het uitvallen erger is met Chels erbij omdat hij dat "het mannetje uit wil hangen voor zijn teef"..

Voor mij altijd de reden om dat roedeldoedelgedoe vanuit een soort oeroud perspectief te zien..
We leven nu in de 21ste eeuw..(en dat wij mensen als enigst wezen in staat zijn om ons aan te passen aan de omstandigheden lijkt mij wat overtrokken)

Maarrrr, da's niet de discussie zoals je zegt.

Als de reactie van je reu echt zo heftig is...ja dan gaat je teef mee.
Zoals jij schrijft gaat onze teef wel altijd lopen scheidsrechteren als onze adrenalienebom reu begint te rellen...er moet rust zijn.
Enkel....van de zomer toen een herder z'n versebot in de tuin afpakte..
Toen trickerde er iets in onze reu, en lag er een herder in de tuin met 2 beren bovenop hem..
Alsof onze teef wist...."nu gaat het echt fout"
Waarschijnlijk heeft jou teef dat dus ook...
Maar..
Het probleem..
De reu die overal bovenop vliegt.?
Of de teef die mee gaat doen.?
2 dingen tegelijk is mischien wat veel van het goede.
Zeker als ik lees hoeveel hulp je al hebt gehad van mensen die er met hun neus bovenop hebben gestaan...
Wij lezen het enkel ..
Is lastig.....

Ik kan alleen maar zeggen hoe ik het bij mij reu doe.

Ging volledig uit zijn plaat als hij een andere hond zag. Het is nu vele malen beter niet helemaal over maar echt veel beter.

Ik ben bij hem helemaal terug gegaan naar 0.
Korte wandelingen buiten de "hondenspits" veel laten snuffelen en als ik op afstand een andere hond zag gewoon de andere kant op. De confrontatie niet aangaan.
Ook vaak dezelfde wandeling om rust te creeeren.

Na dit een tijd gedaan te hebben ben ik heel rustig aan weer gaan opbouwen op andere plekken korte wandelingen op hele grote afstand een hond laten paseren en die afstand iedere keer een klein beetje kleiner maken. Heb je een slechte dag afstand weer groter maken, heb je een goede dag probeer het van wat dichter bij. Koda is nu zover dat de meeste gepasseerd kunnen worden met kijken en niet blaffen.
Hij is dan wel een beetje hyper maar lang niet zo erg als voorheen. Als hij wel uitvalt is hij veel sneller weer rustig.

Let wel hier gaat veel tijd inzitten dit is niet in een week opgelost. Voor mijn reu werkt het.

Ik kijk wel heel erg vooruit kijken wat er aankomt.
Ga aan de andere kant lopen als ik denk dat er een hond aankomt die Koda kan triggeren. En zoeken op welke afstand ziet hij de hond wel maar vind het toch niet nodig om t blafen.

Vanochtend een hond op de fiets. Dat is meestal blaferdeblafblaf want zo'n hond passeert snel en in een rechte lijn. Ik ben toen zelf gaan afbuigen richting een auto die op de stoep stond waardoor de confrontatie minder direct werd en dat scheelde echt, geen geblaf.

Maar ik moet eerlijk zeggen er zijn een paar honden waarbij het moeilijk blijft. Die liggen hem echt niet.

En als ik een slechte dag heb, heb je gegarandeerd "blafplezier".

Pff een hond op de fiets naast de fiets natuurlijk.

Maar de opwinding is niet 'in de roedel' de opwinding is gericht tegen iets dat - vanuit het oogpunt van de reu- de roedel zou kunnen bedreigen. En als je het zo leest is het niet zo gek dat Chels juist mee gaat doen...

Zaterdag kwamen wij een reu (los) tegen die op Spot afkwam. Kennismaking verliep niet helemaal soepel, gelukkig kon ik daar de lijn van Spot op de grond laten vallen waardoor het bleef bij een enkele snauw. Mijn man liep achter mij met Shadow en die stond letterlijk en figuurlijk op zij achterste benen. Andere honden komen NIET aan Spot... Dat mag hij alleen....

Wandelen met twee honden waarvan de ene echt agressief is naar vreemden heeft trouwens wel nog een andere 'gevaar' in zich, nl 'verlegde agressie' (Engelse term is displacement agressie, weet even de nl term niet goed) waarbij de hond uit frustratie degene die het dichtste bij hem is aanvalt ipv de hond waarbij hij dat eigenlijk wil.

Groet, Mireille

redirected agression Ik weet zo ook even niet de NL'se term. Ja, dat is wel oppassen. Gelukkig heeft Lady daar geen last van..maar ik herken wel het samen uitvallen. De hond waar ik wel eens mee loop valt ook wel eens uit aan de riem naar dominante reutjes ..en dan doet Lady vrolijk mee..en andersom ook. Volgens mij is dat ook echt roedelgedrag. Elkaar helpen/versterken.

Omgerichte agressie

Het eerste dat me te binnen schiet is 'omgekeerde agressie' .

Ik zou het voorkomen.
Dat wil zeggen dat je ogen op steeltjes hebt, en zorgt dat je altijd overzicht van de situatie hebt.
Hou afstand van andere honden, zorg op die manier dta je reu niet hoeft uit te vallen. Steek de straat over, neem een andere route, dat soort dingen.

ik geloof wel in een bepaalde roedelstructuur en eigenlijk laat Chelsea het prachtig zien
namelijk, dat zij helemaal niet in de positie is om dit gedrag "te corrigeren"
in 1e plaats is dat de baas zelf, in de 2e plaats zou jij dat zijn en dan zij pas.

dus ik zie dat als positief wat jouw hond doet, ze ziet het niet als haar taak
en dat is het ook niet

ik heb trouwens zelf dat ook nog zelden gezien hoor, bij aangelijnde honden zie je vrijwel altijd wat jij omschrijft, dat de anderen mee gaan doen, en dat kan heel vervelende gewoontes geven want uitvallen is heel succesvol (je blaft, je baas doet mee -in de ogen van de hond als hij verbaal ingrijpt- en de andere hond -het gevaar- verdwijnt gauw)

dit is echt een taak voor de baas zelf
maar het is soms heel moeilijk gedrag om te keren
de ene hond heeft het ook veel mee in zich als de ander
wat vaak nog het beste helpt als er al heel veel is gedaan:
gewoon rustig doorlopen, hond op korte lijn (moest tie al zitten) en in 1 tempo doorlopen
geen correctie, niet met stem of riem, helemaal niks (want er is eigenlijk niks)


de correctie's bij honden onderling zie je soms wel met loslopende honden
en dan nog ben ik er niet gecharmeerd van, het mag nooit de taak van een andere hond zijn de opvoeding/verantwoordelijkheid over te nemen van de echte baas.....


verder ga ik met zonnetje mee, als jullie samen lopen, zoek ruimte en afstand
zodat het hele gedrag niet optreedt en je dus ook niets hoeft te doen.

ik denk dat janouk het mooi zegt,
het is nu naar iets gericht buiten de roedel...

de reu constateert een "gevaar" en hup chels gaat erin mee...is het binnen de roedel zou ze misschien eerder geneigd zijn te kalmeren ja..

maar ehm waarom zou je dit allemaal opzoeken als je zegt dat het steeds erger wordt? straks valt chels ook uit naar alles wat ze tegenkomt...
samen wandelen is leuk, maar als het niet echt lekker gaat zou ik toch weer lekker alleen met mn hond lopen en voor mn eigen hond kiezen

ik ken het hier wel, katten veroorzaken de nodige opwinding, tenminste, als we met zn 3 lopen...2 vallen uit of slaan alarm, en nummer 3 valt uit naar de dichtsbijzijnde honden van de 2.
ook omgekeerde agressie achtig dus...

loop ik alleen met Lo, niks aan de hand...

Ik vond dit nog wel een aardige link;
http://dogtrainer.quickanddirtytips.com/redirected-aggression-barrier-frustration.aspx

Illustreert ook wa jij zegt Jeroen, over nr 3 die uitvalt naar de dichtstbijzijnde hond; dat is opwinding vertaalt naar agressie, iets wat ik bij onze Shadow ook eens aan den lijve heb mogen ondervinden... Sindsdien blijven mijn kuiten uit zijn buurt als hij reeen ziet... Hij hapt ook altijd naar Spot als we vertrekken bij het steppen. Maar goed, hij verdient even een aparte topic

Groetjes, Mireille

ik moet zeggen, met Koda heb ik dat ook, vooral aan de lijn. Als er een vreemde hond komt, behalve hussen/malamutes, dan pakt hij ze. Hij doet verder niks, hij bijt niet door, tenminste bij mij nog niet gebeurd. Maar het is niet fijn. Als hij losloopt in een gebied gebeurd er niks. Maar als we een langere tijd op 1 plek zitten raakt die weer waaks.

Ik denk toch consequent blijven, maar ook rust geven. De confrontatie uit de weg gaan, en zo langzaam weer opbouwen.

Tja, ook lastig.. vooral zo vanachter de pc, ik krijg er geen compleet beeld bij. En iedere hond reageert toch weer net anders en niet bij iedere hond is dezelfde methode effectief.

Ik kan alleen mijn eigen ervaring delen:
Hier dus ook 101 dingen uitgeprobeerd voor ik mn draai erin vond met Skymans. Skymans blafte in het begin soms tegen een passerende hond tot hij na een tijd (toen ik al bezig was met bewust hiermee te oefenen) echt volledig uit zn stekker ging als hij nog maar dacht een andere hond te horen! Inmiddels de draai gevonden en geen problemen meer goddank. Na veel, heel veel trainen...

Sky negeren werkte natuurlijk helemaal niet. Negeren is echt een kunst op zich en dat wordt wat lastig met ruim 70 kg aan de lijn hihi..

De andere kant op lopen heeft het probleem ontzettend verergerd als ik dan plots wel een hond op te dichte afstand tegenkwam (en je ontkomt er hier soms gewoon niet aan..)

Aandacht vragen, nou vergeet het maar haha. Ik liep nog net niet met hele biefstukken in mn jaszak, maar daar keek meneer zelfs onderdoor, interesseerde 'm echt niets. Toen speelgoed: Ja, elke dag een nieuw speeltje nodig om het interessant te houden haha. Hihi, de buren zullen hun ogen destijds wel uitgekeken hebben. Waren het de zenuwen die in m'n commando 'Kijk' te horen waren? Ik weet het niet.

Een van de dingen wat wel hielp (dit icm met nog wat andere aspecten): bewust worden van het feit dat ik als eerste veranderde als ik een andere hond zag en dus niet Sky! Ik pakte onbewust m'n riem steviger vast, voelde mij onzekerder worden en op dat moment nam Skytje het altijd steevast van me over.
Ik loop tegenwoordig in een soort van luchtbel overal heen en langs met Sky. Ik negeer de hele situatie buiten mij en mijn honden om: wij zijn alleen op de wereld. Ik bedenk ondertussen wat we gaan eten vanavond, maak mn planning wat verder af etc haha.. Ik zorg dat ik echt rechtop blijf lopen en in hetzelfde tempo als voorheen. Hoe klein ook, het mag niet veranderen, hij voelt het werkelijk feilloos aan. Hoe stom het ook klinkt zelfs denken 'oh jee' heeft al een verkeerd effect.

Kortom: Ik loop nu verschrikkelijk arrogant het hele land door als het zou moeten met mijn honden.

Dit is een van de aspecten die voor mij en Sky ontzettend heeft geholpen.