De grote ontdekking

De ontdekking

Nietsvermoedend liep ik door de tuin toen ik opeens een wit ding zag wapperen in mijn ooghoek. Woest probeerde ik t ding weg te jagen en inderdaad, het ding verdween.

Vol goede moed liep ik verder in de tuin te banjeren. Snufje hier, snufje daar, oh dat ruikt lekker! En weer zie ik het witte ding in mijn ooghoek verschijnen.

Wild van het lef van het witte ding sprong ik er wederom op af. Waarom belaagde dit ding mij, wat wou het van mij?! Dit keer bleef het ding langer rond mij wapperen en ik sprong links om en rechts om om het te grijpen en toen verdween het weer.

In de veronderstelling dat het ding nu wel zou weg blijven maar uit voorzorg sprintte ik toch een eindje van de plek waar ik net was. Hier zou het ding me vast niet volgen. Op mijn gemakje deed ik mijn plas en snuffelde ik wat verder.

Tot mijn grote verbazing over het gore lef van het witte ding zag ik plots weer het witte ding wapperen. Dit keer was de maat vol. Ik zou niet stoppen tot ik het ding gevangen had.

Woest begon ik rond te springen en te happen naar het witte ding. Het lef van het ding was ergens bewonderingswaardig maar waarom belaagde het ding mij?! Ik bleef het volgen en verloor het ding niet uit het oog terwijl ik wild heen en weer vloog. Links om, mis, rechts om mis, weer links om, weer rechts om en toen plots, plots had ik het gevangen!

Een trots gevoel stroomde mijn lichaam binnen maar het werd al gauw vervangen door een snijdende pijn. Ik gaf een harde gil en liet het witte ding los en keek verbouwereerd naar mijn lachende baas achter het raam. Langzaam opende ze gierend van het lachen het raam en zei:

'Graf toch! Dat is je staart man. Die zit er toch al bijna 6 jaar!!'

Ik keek haar met een scheef hoofd aan. Dit witte ding? Dat hoorde bij mij?! Nukka kwam voor mij staan en vertelde me dat ze ook zoon ding had en wapperde het ding van haar wat heen en weer. Verbaasd bewonderde ik het ding van Nukka wat ik ook regelmatig probeer te vangen. 'Dus ik heb ook zoon ding?'
Ik keek over mijn schouder en zag inderdaad de zwart witte stok recht op staan. 'Aha!!' Zei ik en het ding begon wat heen en weer te wiebelen.

'Zo leer je nog eens wat.' En ik ging ongestoord verder met mijn zaakjes, dit keer niet op mijn hoede voor het witte wappertje. Dat hoorde bij mij.

'KWISPEL' (want dat doen die dingen)
Van Grafitty!

ohhh hier hebben ze dat ook niet. Skippa soms als ik m wapper dan hapt die, maar wel zachtjes. Af en toe happen ze ook in de staart. Met name als Goku en Baylee hier zijn geweest. Dan doen die van mij ook in elkaars staart happen.

hahaah maakt niet uit hoor graf, ik jaag ook regelmatig achter mijn eigen pluim aan ! maar dan gewoon omdat ik een beetje gek ben en het leuk vind er achteraan te jagen . alhoewel mijn bazin er niet zo vrolijk van wordt als ik het te lang doe.

Pootje van Goku

Haha heb je ook wel eens zo hard in gebeten dat je ging gillen?

Slimme Graf

Het is een bijzondere hond en dat is het (vrij naar Dik Trom)

Mireille

Spanky: ik wel, lag onder de tafel en stootte toen zelfs mijn hoofd :(

Mwaaahaha dat had ook wel wat voor mij (Grafitty) geweest Mijn baasje vergeleek me net met een oliebol...

Hahah geweldig!!!!! Snow zit ook achter dat ding aan haha alleen heeft zij wel door dat het aan haar avst zit haha. Na een harde bijt!

Hmm, voordeel van twee pups hebben, die leren dat je andermans staart moet pakken. Vooral Shad was daar heel goed in, sleurde Spot aan de staartbasis door de tuin heen...

Mireille

Prachtig verhaal !

nee graf dat nog neit. maar wel heel hard in baylee haar staart! die werdt toen heel boos. en gaf me zomaar op mijn kop! snap jij dat nou ?

poot goku .

Graf, wat ben je toch weer slim