Grafitty, one of a kind

Vorig jaar kwam je op mijn pad. Oktober 2011. Een musher die door omstandigheden al zijn honden weg moest doen en iemand wees me op jou bestaan.

Ik ben naar België gereden want ik zou je wel even bekijken en dan besluiten of ik je mee naar huis zou nemen, terwijl ik voordat ik de auto in stapte al wist dat ik je mee naar huis zou nemen.

Samen met een vriendin dwars door de spits in België gereden, gelachen om de nostalgie radio en gevloekt op de Belgische rij kunsten.

Ik geloof dat we bijna 3.5 uur onderweg zijn geweest voordat we je huis voor het eerst voorbij reden, omdat nog 2 keer te doen en toen op de juiste plek uit te stappen.

Je liep daar samen met je hele familie bijna rond. Totaal geen aandacht voor mij of voor Shamilla. Je had het veel te druk met je eigen wereldje, dat wereldje wat ik vanaf toen nog veel vaker tegen zou gaan komen.

Na wat geknuffel met alle honden behalve jou, want zoals ik al zei: Jij had het veel te druk voor mij, en een emotioneel gesprek met je vorige liefhebbende eigenaar besloot ik dat ik je mee zou gaan nemen.

Heftig was dit, toen we weg reden. Je huilde het uit en op de achtergrond hoorde we je familie terug joelen. Een pijnlijk en toch heel mooi en zeldzaam moment van afscheid was dit.
Iets waar Shamilla en ik de hele terug weg nog onder de indruk van waren.

Aangekomen in Castricum moest ik je voorstellen aan Nukka en aan Jackie, en aan het leven in een huiskamer. Om Jackie maakte ik me zo veel zorgen. Nog nooit eerder had je zo dicht bij een klein formaat hond gestaan en Jackie is ook de makkelijkste niet. Maar je was alweer vertrokken naar je eigen wereldje. Later genoemd als de Grafplace.

Gelukkig ging dit super, en ook het in huis wonen keek je goed af van Nukka, wat direct je houvast was geworden.

Achteraf gezien heb ik te snel te veel van je gevraagd. Je was er net twee dagen toen je voor het eerst in het openbaar vervoer werd mee genomen. En niet voor even, nee voor een uur of 2 want ik had examen in lelystad en daarna een wedstrijd in hardenberg.

Je aanpassingsvermogen was wonderbaarlijk en ondanks dat je gestressed was, nam je alles over van Nukka. Ging zij liggen; Oké dan hoort dat. Geen kick heb je gegeven en je hebt 2 uur stil gelegen op de vloer van de trein.

Zoals ik al zei; je aanpassingsvermogen was bewonderingswaardig. Wat was je makkelijk met alles gewoon worden en wat accepteerde je veel. Toch wist ik dat je nog geen vertrouwen had in mij als mens.

Je was en bent een beetje een maffe hond. Zoekt weinig tot geen contact met mensen en vertrekt regelmatig naar de Grafplace waarin je niemand meer ziet, met je staart omhoog en je oren naar voren rond paradeerd als een paradepaardje en totaal van de planeet lijkt te zijn. Toch is je vertrouwen gegroeid want je ziet mij ondertussen zelfs als je in de Grafplace bent. Je komt met me knuffelen alsof je leven er vanaf hangt, je geeft je vol overgave aan mij met kammen want niets is zo heerlijk als al dat gefrunnik.

En dan je vermogen om te werken. Hoe eng je het inspannen ook nog steeds vind: Zodra we gaan staan je oren naar achter, je staart recht naar achter en kracht, snelheid en focus is alles wat je nog hebt op dat moment. Prachtig vind ik het te zien hoe je loopt, hoe je werkt, hoe je luisterd. Ondanks dat er vaak word gezegd dat je niet zo slim bent met je lompe gedrag en je vermogen om alles op te kunnen eten, het regelmatig tegen van alles aan lopen en het in paniek raken als je voor me uit rent omdat je niet meer weet waar ik ben als je los loopt, daar zie je niks van terug zodra je werkt. Een perfect inschattingsvermogen om bochten te maken zonder dat Nukka obstakels raakt, het inschatten van afstand om nog net dat laatste beetje extra te geven, daar heb ik geen woorden voor. Geweldig ziet het er uit, fantastisch doe je het. Je doet niet onder voor welke hond dan ook, ik ben elke dag trots op je.

Ik ben zielsgelukkig dat je me toe hebt gelaten in jou hoofd en dat we samen een team zijn, ondanks dat het soms met Jackie niet zo goed gaat omdat zij anders is zijn we toch één familie en ik kan niets anders zeggen dan dat ik zielsgelukkig ben dat ik je toen heb mee genomen, ookal was de weg die we zijn gegaan niet altijd makkelijk en was ik echt wel bang dat de klik er nooit zou komen. Toch kwam deze er en ik kan en wil je nooit weg denken uit ons bestaan. Onze band is zo gegroeid en dat je niet heel je leven bij mij bent kan ik me niet eens meer voorstellen. Je toewijding aan mij, en je geuite verdriet toen ik niet thuis kwam omdat ik een ongeluk had gehad zei meer dan wat een mens ooit vertellen kan.

Wat ben je toch een prachtige hond. Je bent precies de hond waarmee ik wilde gaan werken, precies de bouw waar ik voor ga en je bent perfect in al je imperfecties. Je karakter is bijzonder en geweldig en wat houd ik toch van je lompigheid en je prachtige uitdrukkingen, van je babbels als ik s'ochtend beneden kom waaruit je je enthousiasme laat blijken, van je gejoel aan de stake out, ondanks dat dit soms ergelijk is, omdat je toch heel graag wil werken, en om je klierige trucjes die je ondertussen hebt geleerd van je compagnon Nukka. Hoe je zo hard kon rennen dat je je halsband verloor en hoe je soms van voor niet lijkt te weten dat je van achter ook nog leeft. Het minimale besef van hoe groot je bent en zelfs het feit dat ik soms jou niet uitlaat maar jij mij door je eeuwige drang om te werken, of het nou voor de step is of aan de riem, zelfs daar kan ik van genieten. En ondanks dat je vorige eigenaar met veel pijn en verdriet afstand heeft gedaan ben ik blij dat hij mij jou toevertrouwde.

Voor mij ben je one of a kind

Een prachtig verhaal Suze! Wat is het toch bijzonder zo'n hond in het leven van de mens. Jouw verhaal zou verfilmt moeten worden haha!

Wat een wonderbaarlijk mooi verhaal!!!
Ik begrijp perfect wat je bedoelt met die band, maar ikzelf had het nooit zo mooi kunnen verwoorden!!

Het is echt crazy hoe hard we van onze dieren houden, en hoezeer zij van ons kunnen houden. Want die liefde is onvoorwaardelijk. Een hond maakt het echt niet uit of je groot of klein bent, dik of dun, arm of rijk... hij houdt van je zoals je bent!!
Een liefde welke geen enkele mens zo intens kan geven aan iemand.

Echt prachtig, jouw woorden zijn mijn woorden maar dan met fakie.

Mooi verwoord

Jullie zullen nog veel mooie dingen meemaken samen!

Wat een geweldig mooie emotionele ode aan je kanjer! Dat jullie nog ontzettend lang van elkaar en de rest vh stel mogen genieten!

wat kunnen we toch zielsveel houden van onze gekke, heerlijke doggies, he

Ja echt ongelofelijk

Wauw, mooi verhaal, en een goede afloop

ben heel blij dat t gevaar voor eigen leven in de spits niet voor nix is geweest...
Graf hoort gewoon bij jou.....

Haha nee inderdaad Sham!! (waarom ben je anoniem? :o) Was heel spannend daar in de spits

omdat dit blondje op dr werk zit en daarom niet automatisch is ingelogd

net "de storm getrotseerd" naja de file hihi
nog bezig hier op te starten

Hihi spannend, ik ga m zo ook trotseren kijk er al bijna naar uit, glibberen zonder winterbanden, mogen blij zijn dat de zon scheen toen we naar belgie zijn gereden

Prachtig en ontroerend verhaal zeg!  En wat een mooie hond!

winterbandjes heb ik pas volgende week

heb t gevoel dat t een laangggggeeee dag gaat worden aangezien KLM al heel veel vluchten geeft geannuleerd uit voorzorg en wie weet wat er vandaag gaat gebeuren.....

@ Kimberly dank je wel!! Vind hem zelf ook eeeeeerrrug knap

Suze hij is prachtig, wat een atletische bouw. Je verhaal is ook erg mooi, ontroerend en je vertelt heel mooi hoe de band veranderd doordat je samen gaat werken en hem laat doen waarvoor hij geboren is. En ja, uberhaupt het feit dat hij voor je wil werken zegt al heel veel!

Mooi, geniet van hem

Mireille

Mooi verwoord hoor Suze! Hij is inderdaad echt een prachtige hond ^^ Dat jullie nog vele jaren samen mogen hebben

Mooi en ontroerend geschreven Suze.
Grafitty ziet er prachtig uit

@ Nicky, dat hoop ik ook!

@Dewi Dank je! En hoe is t in America?

mooi verhaal!

Ik kan ook neit zonder hoor! Ze zijn allemaal speciaal en horen erbij

Wat mooi en liefdevol zoals je over jullie band en leven schrijft. Een hartverwarmend verhaal.

Dank je wel voor het delen, heel mooi geschreven. En wat lijkt mij dat een fantastische hond!

wat een kippevel verhaal,zoveel liefde spreek je uit

mooi verhaal, mooie hond

De band tussen mens en dier ... ongekend mooi

Dank jullie wel voor de lieve reacties

@Dewi Dank je! En hoe is t in America?

Goed hoor!
Beetje wit nu

Vooral:

Ben er even stil van..
Erg mooi geschreven, en wat super die band tussen jullie nu.

super mooi jullie verhaal omschreven. Geniet ervan!!!