Focus krijgen

Goedenavond allemaal,

Is het 'normaal' dat een puppy (in ons geval nu 8 maanden) zo ontzettend gefocust is en dan niks meer mee krijgt van de dingen om hem heen?

Juno heeft soms echt NIKS door van wat er om hem heen gebeurt, als zijn focus op dat moment ergens anders is. Dit is voor ons soms negatief, want hij HOORT je gewoon echt niet als hij los loopt soms. Pas als ik voorbij storm o.i.d. kan hij me soms doorhebben, maar als hij met een groep honden loopt te dollen ziet hij ook dat rustig niet. Pas als hij zelf bedenkt 'hey, waar is mijn baas eigenlijk?' kijkt hij op en kan ik hem bij me roepen.

Soms is dit ook 'gunstig'. Zo trekt Juno nog altijd naar andere honden. Maar als de focus dus bij MIJ is, rent hij zo langs alle honden naar me toe (op cursus bv). Ook als hij aan het apporteren is kan hij soms helemaal niet doorhebben dat er een hond 10 meter naast hem voorbij loopt.

Hebben jullie honden dat ook? En hoe verleggen jullie die focus naar jezelf? Veel geluid en gek doen werkt dus echt niet altijd....

Ja, hier ook... Hij heeft dat dan niet met hondjes, maar met lekkere geurtjes. Ik heb het roepen dan maar laten zitten, ik wacht totdat ik zie dat ie naar me kijkt, anders heeft het toch geen zin om te roepen. En als ik 'm dan roep, komt ie meteen! (Héél soms heeft ie een extreem eigenwijze bui en dan kan ik het alsnog schudden, dan kijkt ie me aan en rent toch hard de andere kant op  )

Hij is bijna 6, dus dat zit gewoon in z'n karakter helaas. Hoewel ik het stiekem soms toch ook wel enorm lachwekkend vind, zo'n klein eigenwijs worstje (mag natuurlijk niet eigenlijk ). Kobus gaat nu niet meer echt los, in ieder geval niet voor langere tijd. Alleen in de duinen kan ie los, dat is de enige plek dat ie niet van ons weg loopt. Hij kan namelijk gerust 20 minuten of langer weg zijn, dat we gewoon echt niet meer weten waar ie is  Hij is ons dan ook kwijt, de sufferd. Het is heel lang hartstikke goed gegaan hoor, maar hij kent de omgeving hier zó goed, dat ie ons niet meer nodig heeft om thuis te komen. Dus wat maakt het dan uit als je baas even uit zicht is joh? Je weet toch de weg weer terug!

In het bos, ook al is het onbekend terrein, gaat het alsnog niet goed, omdat daar gewoon té veel lekkere geurtjes zijn (dieren enzo). Hij kan best voor een half uurtje of zo los en ik laat 'm bij ons ook weleens los om met andere honden te spelen of zo, maar langer kan ie niet los want dan gaat ie er vandoor!

Ik heb al heel veel geprobeerd met trainen enzo, en in het begin ging dat dus echt super goed! (Het eerste jaar, à anderhalf jaar.) Maar nu werkt het gewoon niet meer, het is zijn instinct...

Overigens heeft ie dat ook met de focus op mij hoor  Hij kan ontzéttend gefocused zijn (zolang ik maar eten heb ), maar dan ziet ie dus ook niks meer om zich heen. Hij valt dan van stoepranden af, beland in gootjes, loopt tegen paaltjes aan, e.d. Stumpie

hahahah ja, zo herkenbaar.
Juno heeft het idd ook met geurtjes, maar dan kan ik idd wel wachten tot ik de focus terug krijg.
Maar als ik mensen met een hond tegenkom, en ik loop de andere richting op als hun, kan ik het gewoon wel shaken op het moment. Het grappige is dan weer wel dat ik dan naar hem toe kan lopen en gewoon zijn halsband kan pakken. Want ook DAT heeft hij dan niet door. Niet de beste manier, maar soms noodzakelijk

ja hoor hier nog zo een  het in haar eigen wereld leven is op ongeveer de zelfde leeftijd begonnen als Junto. met zo'n maand of 8 begon Gaya haar jachtinstinct sterk te ontwikkelen en begon ze door te krijgen hoe zelfstandig ze kon zijn. Het is ook vrij normaal gedrag voor een jonge hond die de wereld wilt ontdekken. 

Voornamelijk was het hier heel belangrijk voor mij om te leren op welke momenten ze dus in haar eigen wereld ging leven en op welk moment ik haar nog weer terug op aarde kon krijgen .
Het is even uitzoeken waar je hond goed op reageert, want het belangrijkste is dat jij het aller leukste wordt (klinkt makkelijk he ). 
Hier heb ik een hond die zowel op eten belust is als op de tennisbal. daar kon en kan ik handig op inspelen met de losloop wandelingen om haar focus op mij te houden of althans redelijk dan. 
hoe moeilijker de situatie was waarin ze kwam hoe lekkerder en leuker de beloningen werden. 
op momenten dat er veel drift tot jagen in zit kan ik dit vaak ook nog ombuigen tot een apporteer spelletje waardoor ze toch weer heel erg de focus op mij heeft. 

Nu is het niet zo dat het hier altijd vlekkeloos gaat hoor, Gaya gaat er namelijk ook nog wel eens vandoor... maar ja op dat moment dan zit er niks anders op dan wachten. langer dan 15 minuten is ze nog nooit weg geweest, maar ja dat kan en mag ik niet verwachten als ik mijn jager los wil hebben lopen. En ach als ze dan gaat dan moeten we maar wachten tot madam klaar is met haar driften . Een RR bezit ook aardig wat instincten. Hoe ver is het jachtinstinct al ontwikkelt bij Junto? 

Het spelen met andere honden en mij niet in de gaten hebben heb ik van jongs af aan geleerd dat als ik weer verder wil het 2x aangeef en dan gaat de "roedel" gewoon weer op pad. Het is hier maar 2x voor gekomen dat ik Gaya heb moeten ophalen omdat ze echt niet in de gaten had dat ik weer weg ging. Luchtjes  is echter echt een ander verhaal. ik kan op me kop gaan staan maar madam komt pas als ze klaar is om te gaan. Ook beloon ik het zo als ik het maar noem in-checken. ze komt dan even bij me lopen en maakt bewust contact met me daarvoor wordt ze ook beloont in het begin elke keer en nu is het soms wel en soms ook gewoon een goed zo knappe meid.

haha dit had ik laatst met Dusty, die was zo aan het paaien voor een snoeppie dat hij de paal even vergat... BOEM!  En kwaad dat hij keek naar die paal en daarna naar mij 

Hihi, Kobus loopt dan gewoon door alsof er niks aan de hand is  Hij kijkt niet eens op!

Grappig om te lezen! Juno zijn jachtinstinct is volgens mij niet bizar ontwikkelt. Natuurlijk als er een klein hondje, kat, of konijn langsrent wil hij er achter aan, want NIKS is zo leuk als rennen. Maar hij kan zo langs een groep eenden rennen en ze niet eens zien. Hij zal ook zonder afleiding van andere honden eigenlijk nooit uit het zicht rennen.
Maar ALS die afleiding er dan wel is werkt soms echt helemaal niks. Balletje niet, frisbee niet, rennen niet, joelen niet, niks. Wel grappig, want ik was hem dus zaterdag 'kwijt', hij bleef aanhangen bij de 4 honden waarmee hij lekker kon rennen. Ik ging er uiteindelijk dus toch maar achteraan lopen. Komt hij ergens in het spel echt een paar keer langs me geraced. Dat ik echt dacht 'had je me nu gemist als ik er niet was?' Ik zal het nooit weten.. haha.

Naja het hoort er idd bij, Juno gaat alleen los op plekken waar hij echt weinig kwaad kan, anders is hij altijd aan de lange lijn. En tja, het leukste zijn wat er bestaat probeer ik te zijn, maar tot op heden verlies ik wel dik van de meeste hondjes.. hahaha

hier is dat ook hoor!

Ja huskies zijn helemaal een uitdaging heb ik begrepen