Oudste hond verstopt zich

Maar nog snap ik dan niet waarom je overal leest dat je zo het voer behoort af te kunnen nemen? Het moet kunnen want als een hond iets giftigs heeft moet je het zonder problemen kunnen pakken.

Dus het advies is, de hond afgezonderd voer geven? Dus Jessie in de gang waar niemand loopt?

Jessie gromt bij alles, zijn voerbak, kluifjes alles wat ze kan eten.

Als we haar een kluifje geven, moet ze op haar kleedje liggen. En we geven alleen kluifjes wat ineens opgegeten kan worden, we geven nooit een mergpijp oid, omdat we dat niet kunnen afnemen. En daarom krijgt Jessie nooit iets te snacken als er visite over de vloer is, ik kan niet steeds opletten of de visite uit haar buurt blijft als ze iets te eten heeft. Liever de problemen uit de weg gaan.


Ik bedenk me nog iets waar we toen heel boos over geworden waren, we waren tijdens een wedstrijd op het veld, Jessie had een plastic koffie bekertje en een vrouw zei dat ze dat niet mocht hebben en wilde het afpakken, ik zei nog laat haar maar, ik wist dat Jessie het bekertje zou verdedigen. Toch pakte ze het en Jessie viel uit, waarbij haar man het vervolgens afpakte en toen beet Jessie hem, hij gaf Jessie toen een schop en zei zo dat zal ze nooit weer doen. Uiteraard waren wij heel boos, en zeiden dat dit niet normaal was.

Ik denk nu dat dit voorval haar voernijd heeft verergerd?

Ben trouwens blij dat het een chihuahua is en geen grote hond, ik ben vast een hele slechte roedelleider :(

Er zijn inderdaad mensen die vinden dat je altijd alles af moet kunnen pakken.
Ik heb zelf een hond waarbij ik alles af kan pakken, maar dat kan niet iedereen. En dat is naar mijn mening zijn goed recht. Ik ben van mening dat onder honden geld: 'wat je hebt, mag je houden'. Soms staan honden vrijwillig iets af, soms dreigt een andere hond en kiest de hond er dan voor zijn voorwerp los te laten om een confrontatie te vermijden. Maar bij stabiele situaties zie ik altijd dat honden respect hebben voor elkaars eten.

Waar je volgens mij heen moet is dat eerst jij alles af kan pakken. En dat kun je bereiken door eerst een week of twee compleet te negeren wat je hond heeft. Je hebt er totaal geen interesse in.
Dan ga je aan de slag met wat er op de poster staat. Al het eetbaars komt uit jouw handen in de bak, of gewoon uit jouw hand. En voor wat hoort wat, je vraagt dus eerst een zit, of af, of iets anders wat de hond goed beheerst. Niet zitten? Dan loop je weg en komt na 10 minuten de volgende poging. Zo hou jij de touwtjes in handen.
Stop een brokje of drie in de bak en hou  de bak vast. Hou de bak wat lager en vraag Jessie naar je toe te komen en de brokjes op te eten. Als de bak leeg is, doe je er met je hand een paar bij. De bak hou je dus vast. Het is jouw bak. Zodra ze verstart of gromt, haal je de bak weg en zet hem weg. Geen aandacht verder aan schenken. Het beste zie je spanning zo vroeg mogelijk, dus bij het eerste teken bak weg. Ook geen voer aanbieden als er al spanning eerst, dan wacht je tot Jessie ergens rustig ligt en roept haar dan.
Dit bouw je uit totdat je de bak neer kan zetten en er brokjes bij kunt gooien.

Met botjes, kluifjes, koffiebekertjes en al het andere kun je ook oefenen. Hou een stuk vast terwijl ze eraan kluift. Probeer te ruilen, roep haar naar je toe als ze op iets ligt te kauwen, beloon haar met iets wat vooral lekker ruimt, denk aan blokjes ham of runderknakworst. In eerste instantie pak je niets af, je blijft op een afstand dat je niet gromt of verstijfd, hij is dus nog ontspannen. Dan ga je knakworst gooien naar Jessie. Paar stukjes, dan draai je om en loop je weg. Zo probeer je telkens wat dichterbij te komen. Bij verstijven, draai je om en loop je weg. Dan wordt de spanning te hoog.
Tot je naast Jessie kan zitten, haar knakworst kan voeren. Aan het speeltje of kluifje zit je helemaal niet. Dat ga je later ruilen voor een stukje knakworst.
Maar eerst deze stappen.
Als jij het vertrouwen hebt gewonnen kun je andere mensen erbij gaan betrekken.

En het voorval was gewoon weer een bewijs voor Jessie dat mensen de regels van honden niet begrijpen en niet te vertrouwen zijn..

Maar Jessie krijgt haar voer pas als ze rustig zit en wacht. En Eli moet het ook van mij, niet zitten en wachten betekend geen voer. En Jessie ligt rustig in haar mand als ik bijv kip aan het snijden ben, ze weet dat ze dan een stukje krijgt. Zodra ze om me heen drentelt krijgt ze juist niks.

Ik heb een hekel aan geschooi en dat weet ze. Toen ze alleen was zette ik haar bakje neer en zei ik wacht, pas na een aantal minuten en ze netjes wachtte zei ik toe maar.

Nu doe ik het niet omdat Eli nog niet het commando wacht kent en hij zou direct op Jessie haar bak afgaan.

Over voedselagressie, volgens mij draait het hier helemaal om vertrouwen. Hier had ik een soort grauwende wolf bij de etensbak, toen we Lola net hadden, is dat voedselagressie of gewoon nog niet het vertrouwen hebben in het mens wat bij je hoort?

Het is naar mijn mening heel simpel op te lossen, laat de hond gewoon rustig eten dat is de basis en een stap die je niet moet overslaan, laat de hond maar eens  ervaren dat hij gewoon zijn eten kan eten zonder dat iemand hem stoort, je hond leert dan dat jij iemand bent die hij kan vertrouwen de spanning gaat er af. Uit ervaring  weet ik dat dit niet eens zo lang duurt maar dat kan van hond tot hond verschillen. Na een tijdje als je merkt dat de hond vertrouwen gevat heeft kan je eens wat meer in zijn buurt rondlopen, als dat ook goed gaat, ga je eens iets lekkers erbij geven, als de hond bijna klaar is met eten.
Stap voor stap dus, in het tempo van de hond.

Wees niet bang dat je iets gevaarlijks niet kan afpakken, juist als de hond je vertrouwd zal dat makkelijk gaan.
De kinderen moet je naar mijn mening juist leren nooit de hond te storen als hij eet,  en hier ook heel streng op toe te zien, ook dan zal de hond zich prettiger voelen.

https://hondenbescherming.nl/ik-heb-een-hond/ik-heb-een-hond-en-kinderen/

Vaak zijn mensen van mening dat ze alles moeten kunnen afpakken en ze daarom moeten oefenen met het eten beheren terwijl het risico dat er alleen maar meer stress ontsaat groot is.

http://www.moniquebladder.nl/voerbak-verdedigen/

Ik denk ook dat het sleutelwoord hier is 'vertrouwen'.
Als je dat voor elkaar krijgt zullen een heleboel problemen oplossen of veel minder worden.

Overigens had ik graag twee honden gehad. Een Australian Shepherd teefje bij Biko gehad. Goed begeleid, binnen niet veel bij elkaar. Maar Biko geen zich steeds meer afzonderen, hij wilde niet meer mee naar binnen na het wandelen, ging boven onder het bed liggen, wilde de woonkamer niet meer in. Wilde zijn eten niet.
Medisch was hij helemaal oké. Buiten ging het ook goed, dan was hij vrolijk en speelde volop. Maar een andere hond in huis erbij, of ze nou in de bench zat of los was, hij vond het gewoon helemaal niets.
Nu heeft ze hem ook een paar keer te pakken gehad toen ik er niet bij was (andere die oppaste), dat heeft ook niet geholpen. Toen ik ineens merkte dat dit blijkbaar vaker gebeurde, ik vond kapotte plekjes in zijn vacht, hele dikke vacht, heb ik in overleg met de fokker de andere hond terug gebracht. Dat was een volwassen teef al, die daar niet meer met haar moeder overweg kon. Nu is ze als enige hond geplaatst en dat gaat heel goed.

Nou Margje dat hoop ik hier niet mee te maken, zou dat echt erg vinden.

Ik heb 2 Brits korthaar poesen die elkaar tolereren maar dat is het dan ook, vaak vliegen ze elkaar in de haren. Er zit 6 mnd tussen en we dachten, leuk kunnen ze samen spelen of bij elkaar slapen. Maar helaas als de een beneden komt, gaat de ander beledigt naar boven.

Mijn ouders hadden 2 groenedaelers, en die waren dikke maatjes. Altijd samen en waar de een ging was de ander. Toen een van hen overleed heeft de ander ook niet lang meer geleefd. Ze waren 12 en 13 dus was hun tijd waarschijnlijk ook wel.

Ik had dat dus ook voor ogen, dat ze dikke maatjes werden, onafscheidelijk.

Ik hoop dat het nog gaat komen, denk als Eli volwassen is en rustiger dat Jessie er uiteindelijk blij mee is. Ze word in februari gesteriliseerd en hoorde dat teefjes dan ook toleranter worden.

Ik hoop dat het bij jou inderdaad ook niet het geval is.
En inderdaad als Eli wat rustiger is dat het dan voor Jessie veel leuker is.

Margje ben intussen bezig in het boek hondentaal is lichaamstaal.

En denk nu al dat Jessie een zogenaamde regelteef is, binnen vertoond ze het gedrag maar ook buiten als we in een roedel lopen probeerd zij steeds maar andere honden te kalmeren als die onenigheid hebben. Ik dacht dat ze van nature een soort bemiddelaar was, nu begrijp ik dat ze de rol van leider op zich neemt terwijl ze dit helemaal niet wilt zijn.

Nouja dat vermoed ik, leuk boek ook, bedankt voor de tip!

Ja goed boek he.
Het geeft duidelijk inzicht in de taal van de hond met veel foto's.
Maar het is wel geschreven voor iedere honden eigenaar en dat is wel zo handig.
Hoop dat het je verder helpt!

even een ervaring van ons over het  afpakken als het echt nodig is

Iemand had anderhalf jaar geleden bij ons een praktisch leeg blikje hondenvoer in de tuin gelegd waarin rattengif zat. Het was al avond en laat en ik liet Lola nog even in de tuin voor een eventueel plasje. Ik stond in de deuropening en hield haar in de gaten, ik zag dat ze een ongebruikte schuur inging en toen ze eruit kwam had ze iets in haar mond en rende langs mij naar binnen waar ze lekker op haar kleed het blikje wilde gaan uitlikken. Ik wist dus niet wat dat was en wilde het afpakken, terwijl ik me meteen realiseerde dat dit weleens problemen zou kunnen gaan geven terugdenkend aan hoe ze altijd uitviel bij haar eten en nu had ze blijkbaar iets heel lekkers gevonden. Maar toen ik het ruilde met een kluifje liet ze het gewoon toe dat ik het blikje wegnam. En dat kwam naar mijn mening omdat ik normaal nooit iets weghaal en ze dus ook niet gespitst was op iemand die altijd onrust maakt bij haar eten.