Dat lijfje, die blik, die persoonlijkheid...

Day by day, the clock is ticking the ours away ...

Afgelopen maand was het alweer een halfjaar geleden dat Lily Jane het leven heeft losgelaten. Een halfjaar waarin ik moest leren leven met de fysieke leegte en het (nog steeds) opvullen met haar 'zijn' op een andere manier en een terugblik op 11 jaar puur geluk dat deze persoonlijkheid haar leven mocht delen met mij.

Lily Jane

11 jaar geleden ontmoeten onze blikken elkaar voor de eerste keer door een deurtje van traliewerk in het asiel. Ik kan nu, 11 jaar later niet meer zeggen of er een fractie van een seconde was dat we elkaar werkelijk zagen, tot in de ziel, en of we elkaar (h)erkenden ... 'Kindred Spirits'. Maar als ik nu 11 jaar later terugkijk dan moet dat zoiets zijn geweest.

Onze eerste uitje was een bezienswaardigheid voor hen die het wilden zien. Met je voorpootjes tegen mijn rug geplakt volgde je de weg die ik ging... lopend op je achterpoten. Was het omdat je iemand nodig had om 'aan te hangen' of besloot je dat ik wel 'een duwtje in de rug' kon gebruiken? Misschien was het gewoon zo dat op moment NU van toen we allebei besloten dat we de komende 11 jaar samen zouden gaan optrekken. Soms om 'even tegen aan te leunen' soms om even 'een duwtje in de goede richting te geven'. We hebben een verbond gesloten, je werd mijn soulmate en ook mijn zorgenhond.

Samen hebben we heel wat voetstappen afgelegd en vele omzwervingen gemaakt, om altijd weer terug te keren naar de eenheid die ons verbond. Je hebt me geleerd het moment te plukken en laten zien dat het geluk en vooral de humor in kleine dingen zit. Je hebt me onvoorwaardelijk vertrouwen gegeven en laten zien dat het veilig is om onvoorwaardelijk vertrouwen te geven. Zonder woorden en voorwaarden straalde je een wijsheid en liefde uit en verspreidde dit om je heen. De zaadjes die je gedurende je leven hebt gezaaid komen vandaag de dag nog steeds tot ontkiemen.

Niet altijd was het rozengeur en maneschijn. Samen hebben we het nodige meegemaakt en ook je gezondheid is altijd een grote bron van zorg geweest. Het is een wonder dat je desondanks toch nog 11 jaar mocht worden. Jouw kracht en mijn zorg van wat binnen mijn vermogen lag. Wat was je moedig en vol levenslust.

Ook hebben we in het begin zo onze strubbelingen gehad om elkaar te leren begrijpen en te bereiken, volgens mij hebben we echt wel nu en dan het bloed onder elkaar nagels vandaan gehaald. Maar wat is daar een bijzondere en (h)echte relatie uitgegroeid. Wat was jij een heerlijke hond, mooi, volhardend, krachtig, een moedige en liefdevolle hond. Wat heb ik veel van jou, met jou en door jou geleerd. Ik wist niet dat dit mogelijk was met een dier op deze manier en eerlijk gezegd denk ik dat ons verbond daarin ook waanzinnig uniek is. Wat heb je een geduld met me gehad en wat was je creatief om mij te leren wat ik nodig had om te leren.

Toen je ruim 7 was, op dag dat je er bijna tussenuit glipte realiseerde ik me ineens bikkelhard dat ons samenzijn niet zo vanzelfsprekend was als er soms insluipt. Een 'wake up call' om de dag te leven en het moment te plukken en om iedere dag te beseffen dat je een leven deelt met een kostbaar geschenk van onschatbare waarde. En zo ontstond Carpe Diem Lily Jane.

Fysiek werd het steeds zorgelijker met je en ik heb je bijgestaan en voor je gedaan wat in mijn vermogen lag en haalbaar was. Je lijf was te oud voor je eeuwige jonge en krachtige geest. Tranen rollen over mijn wangen als ik besef wat een pijn en moeheid je jarenlang in toenemende mate verbeten moet hebben onder het motto 'als je een doel hebt ga je d'r voor'. Wie ben ik om weg te kwijnen in schuldgevoelens of ik niet teveel van je gevraagd heb als er zoveel innerlijke kracht door je aderen ruist om net dat ene doel nog te halen. Liever glimlach ik over zoveel innerlijke power en wilskracht.

Die liefde en kracht heeft mij geleid om de juiste keuzes te maken toen het zover was. Om jou los te laten en je aardse leven te beëindigen, jouw in liefde te begeleiden in je proces van je 'jas' en het leven los te laten. Je hebt je volledig en in vol vertrouwen overgegeven aan mijn ritme in het proces, je hebt me handreikingen gegeven en zo was het ook vooral een proces van ons samen, zoals we ook leefden.

Als je dat wat je intens lief hebt moet gaan loslaten zul je het eerst echt en intens vast gehad moeten hebben en om het vast te nemen zul je het eerst in liefde vol-ledig los gelaten moeten hebben. En dat hebben we gedaan. Op het moment dat wij elkaar letterlijk losgelaten hebben en jij daardoor je los hebt gemaakt van je lijf en het leven, kwam je dichter in mij dan ooit.

En toch is het fysieke gemis er. Het doet soms zo pijn te beseffen dat ik nooit meer je oortjes kan kroelen, nooit meer jouw intense blik tot in mijn ziel kan laten doordringen, nooit meer je sloffende ´gang´, je overheerlijke kalmerende snurkjes, nooit meer mopperen op je koppige eigengereidheid, nooit meer even leunen of geleund worden en het rauwe besef van alle andere ´nooit meers´.

Je missie is volbracht en je hebt daarmee mij alles gegeven. Ik wist dat je er klaar voor zou zijn als ik het was... en je weet het 'ik ben soms geen snelle leerling' ... Soms twijfel ik of ik je wel alles gegeven heb wat ik te geven had. Maar als je nu met ons meekijkt dan hoor ik dat je lacht, omdat de zaadjes die jij zaaide nog steeds ontkiemen op wonderlijke en waarachtige wijze. Zoals jij was, was er geen een. Evenals ons verbond, soulmates, uniek is. Ik zal alle liefde, kennis en ervaring meenemen op mijn vervolgreis en delen met dat manneke Jip hier.

Dank je wel mijn vriendin.

Ppfff.. Petra..Wordt er stil van.

Prachtig petra...het leven is een ontdekkingsreis, en uniek dat je zo iets bijzonders mee kan nemen naar de volgende 'level'.....koester het !

Wauw...

Prachtig filmpje(vooral het stuk waar ze het balletje moet en zal vinden vond ik zalig).... Wat een liefde...Veel sterkte.

Fijn dat jullie het hebben gelezen en gezien.

@Teresa, zo is het helemaal het is bijzonder en een rijkdom voor het leven. Ik koester het en ik heb het lief.

@Valerie Ik geniet ook zo van dat stukje film. Lily ten voeten uit. Als je een doel hebt ga je ervoor. Gaat het niet linksom, dan doen we het wel rechtsom.

..zit te janken..raakt me diep!

Super mooi verhaal!

Daag Lieve Fluwelen Lily
Je kan trots op Petra en Jip zijn hoor
ze doen het goed en ze zorgen voor elkaar
ik weet zeker dat je van boven meekijkt
en je ze zo nu en dan even een duwtje geeft

wat super mooi geschreven! Echt ben er stil van!

Wat heb je dit mooi geschreven , pfff ben er ontroerd van !

Jeetje Petra..Kippenvel. Prachtig geschreven.

Pffffff.....wat ontroerend..........heel erg mooi...........

Pfff Petra, reageer later meer want door mijn tranen heen..wordt het moeilijk typen! Zo mooi, en op sommige zinnen ook herkenbaar voor mij en raakt me ontzettend....

Heel mooi, heel ontroerend en puur. Je stukje geeft je gevoelens heel goed weer. En ik kan me goed voorstellen dat Lily-Jane er zo haar pootafdruk onder zou zetten als co-writer.

Ook hier een traantje... en het besef van het missen. Aan dat laatste kun je weinig veranderen he. Daarbuiten alle geluk en goeds gewenst, ook voor Jip.

Jeetje zo mooi geschreven , zo dier-baar.


Deze foto wil ik ook hìer achterlaten.
Knuffel,
Mary

Ach Petra, wat heb je dat weer mooi verwoord. Ook ik zit hier te huilen. Wat een bijzondere band moet je met Lily Jane gehad hebben. Er spreekt zo ontzettend veel liefde uit je verhaal. Ik weet zeker dat zij nu ergens met een enorme grote grijns heel tevreden zit te zijn. Hartegroet!

Ondertussen zit mijn vriend tegen mij asn te praten over een nieuwe internet provider, kijkt hij me ineens vol verbazing aan. Waarom zit je nou te huilen?
Nou omdat k zo'n mooi verhaal zit te lezen, net alsvan jou en Chenak. Kijk en dan begrijpt hij het .

Mooi hoor, onze honden nemen ons fysiek en mentaal mee naar plekken waar we anders nooit zouden komen..

Uit Fire and Rain van James Taylor

I've seen fire and I've seen rain
I've seen sunny days that I thought would never end
I've seen lonely times when I could not find a friend
But I always thought that I'd see you again

En mij all time favoriet

Do not stand at my grave and weep,
I am not there; I do not sleep.
I am a thousand winds that blow,
I am the diamond glints on snow,
I am the sun on ripened grain,
I am the gentle autumn rain.
When you awaken in the morning’s hush
I am the swift uplifting rush
Of quiet birds in circling flight.
I am the soft starlight at night.
Do not stand at my grave and cry,
I am not there; I did not die.

*virtuele knuffel*

Mireille

Het voelt voor mij heel intens en zoals nu de behoefte tot delen. Ik merk ook dat dit jullie raakt en dat geeft een geveoel van verbondenheid. Ik vind dat erg mooi. Ben ook blij met jullie reacties.

@Roos, wat lief dat je dat zegt. Die duwtjes he

&Kylie, reken maar dat de co-writer haar pootafdruk gezet heeft

& mary S&A&Z 16+, wat een prachtige foto van verbondenheid.

& Marry, Catootje +, Lotje , Lily Jane was pure onvoorwaardelijke en oneindige liefde en die band tussen ons is dat ook. *grijns* van Lily omdat ik het begrepen heb


&Mireille , zie je wel, dat is de verbondenheid door het weten van die band en het herkennen van die liefde.

Die gedichten zijn prachtig treffend.

Ik ben minder open over mijn bijzondere ervaringen, maar volgens Lily klopt het; Zij overal zoals jouw laatste gedicht zo mooi verwoord.

In en om mij, in alles wie ik ben in, alles wat ik doe in alles wat ik aanraak, in alles wat ik denk en voel leeft zij voort. In alles wat groeit en bloeit, in de wind, in het water *in de appels die ik eet *

En bovenal in de oneindige en onvoorwaardelijke liefde.

Prachtig. Heb er verder geen woorden voor.

wat mooi, ook bij mij zitten de tranen hoog

Mooi Petra. En hier ook weer tranen.
Ik vroeg me af wat ze nou aan het doen was op dat filmpje, graven, heen en weer, graven en jawel: een balletje!

Mooi meisje die Lily Jane

Petra, jij en Lily Jane, wat een prachtige samenvatting van jullie leven samen. Wat geweldig zo'n mooie band samen en dat zo mooi kunnen verwoorden. Ben er stil van

Dank voor het lezen en jullie warme reactie.

Prachtig... Ook hier traantjes, ben er stil van.

Kippenvel....

En weet je wat nog het mooiste is; door het delen van jouw ervaringen, kunnen anderen weer voort. Tussen alle beichten hier kwam ik jouw post over Lily Jane en de hertjes tegen. Dit heeft mij geholpen hobbels met Spot te nemen. Mede daardoor is onze band beter dan zonder die post.
Ook nu geeft Lily Jane dingen door doordat jij ervaringen hebt gedeeld over hobbels.

Wat ik ook herken; de hobbels die je nu misschien anders zou nemen. Ik zou soms wel terug willen naar het verleden om dingen met Janouk en Chenak anders te doen. Dat kan niet, maar we krijgen een herkansing met onze nieuwe "kinders". En alles wat we geleerd hebben van onze vorige honden krijgt een plek. En dat is mooi

Mireille

Brok in mijn keel..........
Sterkte!

Wat mooi geschreven zeg! Ook ik ben er stil van..

@Mireille ohja, Lily en de hertjes. Zo fijn om daarin zo'n toch verbond te hebben kunnen sluiten na heel intensief werken. Ik vergeet ook nooit meer dat we samen oog in oog stonden met een reebok die 2 meter verderop lag de slapen in een greppel... het moment dat ze op een vingerknipje naast me stond en we beiden met wijd open mond stonden te gapen naar die bok die langzaam ontwaakte en ons recht aankeek. Echt bijzonder bizar dat moment. En hoe we uiteindelijk liggend op onze buik in het gras of greppel reeen konden spotten. Dat heb ik in die begintijd niet durven dromen :-(

En haar lessen over de oneindige en onvoorwaardelijke liefde, over liefde en loslaten, over mildheid en over vertrouwen. Bijzonder meisje.

Dank je wel