Vader/man die niet meewerkt

Mijn ouders hebben hun vorige hond in maart in moeten slapen. Tegen het advies van mijn moeder in, heeft mij vader toch een puppy gekocht (eigenlijk om zo het verdriet te minderen). Wij zijn er heel erg blij mee maar merken eigenlijk dat dit niet te beste oplossing is geweest.

Kenji (de puppy die wij nu hebben) is 9 maanden (Hollandse schapendoes) en vanaf het begin merkte wij al dat deze anders is dan de vorige (is normaal natuurlijk). Qua opvoeding heeft hij meer aandacht nodig en is hij gewoon wat koppiger, maar dat is het probleem niet.

Mijn ouders kunnen de opvoeding eigenlijk lichamelijk niet aan, daarom doe ik de cursussen en de meeste opvoeding (samen met mijn moeder). Ik heb de puppycursus en basiscursus bij Martin Gaus in Bergen op Zoom gevolgd. Momenteel doe ik de zelfbeheersingscursus daar.

Kenji is vanaf het begin wat moeilijker geweest dan dat we gewend zijn. Hij deed van het begin eigenlijk heel veel bijten, gevaarlijk spelen, veel grommen en blaffen en vanaf toen hij 8 weken oud was, ook rijden. Dit doet hij overigens nog. Het spelen is minder geworden, hij gromt en blaft niet meer en het bijten is ook afgenomen. Rijden nog niet maar daar werken wij aan (op hem af lopen). We hebben dus al wat dingetjes op kunnen lossen.
Nu met de zelfbeheersingscursus merken wij eigenlijk dat hij heel slecht luistert, zijn eigen zin doet, hij springt nu ineens tegen mensen aan, of hij springt zomaar op tafel etc. Allemaal dingen die we wel af kunnen leren. Het probleem is echter, er is hier geen animo voor. Mijn vader vind dit allemaal leuk gedrag. Als er iets kapot is zegt hij oh dat vervang ik wel. Schooien laat hij toe want dat vind hij leuk. Wanneer er iemand aan de deur staat en Kenji slaat aan, mag dat want dat is goede bewaking. Opspringen mag... kortom alles wat mijn moeder en ik verbieden, dat laat mijn vader toe. We zijn nu  al maanden bezig om hem te overtuigen. We betalen veel geld voor de cursussen en dit helpt enorm  maar nog vind mijn vader dit allemaal onzin. Hij gelooft er niet in en wilt zijn eigen manier van opvoeden doen (Alles toelaten. Het is zijn baby'tje.) Boeken die ik heb gekocht kijkt hij niet eens in. Hij gaat mee naar de cursussen maar luisteren doe hij niet.... Hij doet zijn eigen zin.

Kenji kampt met verlatingsangst. Ik heb diverse websites geraadpleegd, boeken gelezen, filmpjes gekeken en ik probeer alles goed op te volgen. Ik ben al enige tijd bezig met oefenen (ene keer beter dan de andere), maar als mijn vader thuis is schiet er niks op. Hij komt heel uitbundig thuis, begroet de hond voor zo'n 10 minuten en dat doet hij vrijwel iedere keer als hij weer binnen komt. Ik heb het idee dat alles wat ik aanleer zo weer 'weg' is. Ik merk dit vooral na het weekend wanneer mijn vader thuis is geweest. Ik merk ook dat wanneer mijn vader door de weeks thuis is, Kenji veel onrustiger is. Hij slaapt weinig en is in zijn doen en laten gewoon drukker dan normaal. 

We hebben nu eigenlijk al maanden woorden over de opvoeding. Ik heb het idee dat alles wat ik probeer aan te leren geen effect heeft omdat mijn vaders alles net anders doet (of eigenlijk helemaal niks doet).

Mijn moeder staat aan mijn kant. Het vreemde is nog dat mijn vader af en toe wel inziet dat wij goed bezig zijn, maar 5 minuten later is ie dat weer vergeten. Heeft iemand advies hoe je met zo'n moeilijk iemand om moet gaan? Ik ga er een beetje aan onderdoor want ik besteed er continue energie in maar merk er weinig van. :(

zo te lezen zijn jij en je moeder heel goed bezig, compliment!vraag je vader eens wat hij ervan vindt als zijn eigen kinderen op tafel springen, schooien,enz.
kinderen moeten toch ook opgevoed worden?
als hij zo doorgaat, luistert kenji straks niet naar hem, omdat hij niet de baas is over de hond.
een hond heeft een baas nodig, geen vriendje, dan zit hij veel beter in zijn vel, omdat dan de rolverdeling en regels duidelijk zijn in huis. hierdoor is een hond veel zekerder.
je gaat vast nog veel meer tips krijgen hier, en die laat je hem dan gewoon lezen.
als je vader niet de baas wil zijn over kenji, en kenji doet een keer echt iets wat niet mag, en je vader zegt er wat van, dan bijt kenji hem misschien wel, omdat hij het niet meer pikt om door hem terecht gewezen te worden.
zonder regels krijg je vervelende honden.

Ik schoot even vol toen ik las dat wij het goed deden. Af en toe weet ik het gewoon niet meer of alle energie die ik er in steek wel goed is en werkt.

We hebben het gezegd dat regels een hond zelfverzekerder maakt, maar dit wil hij niet inzien. Bijten (knabbelen) doet Kenji overigens nog wel bij hem en ook aan zijn broek hangen. Dingen die Kenji bij ons niet meer doet. Maar corrigeren doet mijn vader niet, nou ja, hij zegt "dat mag niet he Kenji." Ook al hebben we al duizend keer aangegeven dat het óf foei óf nee is. Wist niet dat mannen zo moeilijk konden zijn.

ik vrees dat je ofwel je vader moet duidelijk maken dat hij de stoorzender is of dat je je eisen van opvoeding zal moeten bijstellen.
moeilijk, hoor, met zo iemand zitten, bij mijn man is het net het omgekeerde, hij moest een newfoundlander hebben en nu we lady(een schat van een hond) hebben moet ik ermee op les, gaan wandelen enz...
en hij kijkt er nauwelijks of niet naar, hij zegt" ik geef haar toch eten 'smoergens" en tot daar loopt zijn opvoeding

Mannen
Ik heb eigenlijk gedwongen om cursus met Kenji te volgen en gelukkig mocht dat ook, maar als ik zeg dat ik niet lekker ben of ik kan niet, dan gaat mijn vader niet in de plaats hoor (mijn moeder kan dit niet goed met haar rug maar ze zou wel willen). Volgens mij weet hij dat hij dan commentaar van de trainers krijgt.

Naomi wat een vervelende situatie.Als er iemand in het gezin niet meewerkt en alles maar goed vind ben ik bang dat je problemen houd met Kenji.Jammer want een hond wil duidelijkheid en als jij en je moeder de opvoeding en de regels wel hanteren en je vader niet is dat zeer onduidelijk voor de hond,Iets waar de hond niet gelukkig door wordt.Je krijgt zo een onstabiele hond wat nergens voor nodig is als je vader zich ook aan de regels gaat houden.Houdt hem voor dat je veel meer plezier aan je hond beleefd als je weet wat je aan elkaar hebt.

Ik weet het. Heb eigenlijk inmiddels al genoeg informatie gelezen maar nergens staat er eigenlijk hoe je met iemand om moet gaat die niet consequent is. :( Ik snap niet waarom mijn vader zo eigenwijs is. Hij kampt nu al met zijn gezondheid, lijkt mij niet fijn als je straks een onstabiele hond erbij hebt die niet luistert en zijn eigen zin doet.

Bedankt voor je reactie.

Dankjewel.

En dit topic laat ik zeker lezen. Hopelijk helpt het.

Degenen die Kenji opvoeden, met hem trainen, zijn je moeder en jij. Ik vind het fantastisch hoe jij je in het karakter, opvoeding etc. van de hond verdiept.

Hondenscholen vertellen vaak bij het begin van een cursus dat het belanrijk is, dat alle gezinsleden consequent opvoeden en op één lijn moeten staan. Je vader zou respect daarvoor moeten hebben.

Je vader frustreert jouw enorme inzet om van Kenji een fijne hond te maken.

Geen makkelijke situatie. Succes met Kenji en het overtuigen van je vader dat consequentie bij het opvoeden van Kenji van essentieel belang is.

O god wat is jouw verhaal herkenbaar... Vanaf het begin tot het einde. Mijn vader is precies zo! Alsof je hem beschrijft.... Echter één verschil hier namelijk dat mijn vader nog geen nieuwe pup in huis gehaald heeft maar dit wel wil. En ik hem geadviseerd heb een herplaatser te kiezen om verschillende redenen en géén pup. We hebben net zo veel herplaatsers als pups gehad geen idee waarom hij dit nu persé wil.
 
(Onze hond is 16 november gestorven, en we hebben nu nog 1 hoogbejaard dametje rondlopen). Mijn vader doet precies hetzelfde met de begroetingen etc. Ik kon lezen en schrijven met onze overleden hond en dat beest deed alles wat ik van em vroeg. Dat realiseerde hij zich toch ook wel. Want als hij hem iets wou laten doen dan vertikte de hond het. "Dat beest heeft karakter!" zei die dan wel eens... Nee dat beest ziet jou onderaan in rang.. maargoed.

Laat gewoon duidelijk zien dat jullie aanpak wel werkt en de zijne niet. En leg em (nogmaals) uit dat honden structuur nodig hebben.. en dat dezelfde aanpak daarbij cruciaal is. Vraag em anders om een poos een stap terug te nemen en te doen wat jullie van hem vragen om zo het verschil te kunnen aanschouwen.

Denk je dat je je vader zover zou kunnen krijgen om mee te gaan naar de cursus? Alleen om te kijken, niet als deelnemer?

In mijn ervaring steekt iemand alleen hier al veel van op, en gaan ze wat ze gezien hebben onbewust toch toepassen... En zo te lezen zou dat toch al een hele vooruitgang zijn...

't is een ideetje

Ooh lijkt me zo vervelend om constant die strijd te moeten voeren. Mijn vriend vond het super grappig als Buddha in z'n trui ging hangen en er een trek spelletje van maakte (hij had toen natuurlijk wel een oude trui aan). Ik heb hem gezegt dat ie dat niet moest toe laten maar ja, eigenwijs hè. 
Op een gegeven moment dacht ik, ik ga gewoon hetzelfde doen bij hem als dat Buddha mag. Dus even met m'n volle gewicht aan z'n kleren hangen en trekken en dan natuurlijk wel z'n nieuwe trui. Je hoorde het al kraken en scheuren en toen was de lol er snel af hoor. 

Dus mijn tip is hetzelfde doen als de hond bij je vader. Klinkt heel kinderachtig maar mannen kunnen heerlijk eigenwijs zijn 
Wie niet luisteren wil moet maar voelen 

ik zat ook te denken: spring zelf eens op de tafel en kijk wat hij ervan vindt.als hij zegt dat je eraf moet, vraag dan meteen waarom de hond het wel mag

Zo te lezen doen jij en je moeder het helemaal goed. Toen ik twaalf was en nog thuis woonde hebben wij een ongeveer zelfde situatie gehad. Mijn broers en zus voeden de hond op en mijn vader deed alles om het weer af te leren. Alles mocht inderdaad ook bij hem. Uiteindelijk heeft mijn moeder een oplossing bedacht. Wij moesten als mijn vader thuis kwam ons net zo gaan gedragen als de hond. Dus hem uitbundig om de nek vliegen als hij thuis kwam, Op de banken en tafels springen en al dat soort rare dingen. Dit heeft gewerkt!! Na drie dagen begon werd hij zo boos. En toen gaven wij hem aan dat hij dit dus bij de hond wel allemaal leuk en goed vond. Toen begon hij eindelijk in te zien dat het misschien toch beter was om het op de manier van mijn broers te doen.

Dus misschien is dit ook een tip voor jullie thuis??? 
Ik moet er wel bij zeggen dat wij dit dus ook deden als er visite kwam. Hahahha ik moet er nog om lachen als ik er aan terug denk. Wat een rare gezichten. Maar het heeft wel geholpen en daar ging het om.

hm.. ik weet niet hoe jou vader in elkaar zit maar wat bij mij goed werkte is om het persoonlijk te maken. Laat hem weten hoeveel pijn en frustratie het jou kost dat hij niet meewerkt, hoe verdrietig je ervan wordt en hoeveel stress je ervan ervaart als hij zo doorgaat. Vaders hebben over het algemeen een zwakke plek voor verdrietige dochters...

Moeilijk hoor.. Mijn vriend en ik hebben ook wel discussies gehad over de opvoeding, ik vond hem nl te mopperig en dat hij te snel er vanuit ging dat de hond 'heus wel wist wat hij bedoelde". Inmiddels heeft hij heel wat cursussen mee gedaan en is laatst mee geweest naar een theorie avond over hondentaal.
Hij is niet zo'n fanaat als ik maar merkt dat sommige dingen werken en dat scheelt.

Volgens de huidige trainer moet je mannen dingen laten doen, niet uitleggen. Misschien kun je je vader vragen wat hij graag zou willen dat de hond wel of niet zou doen en dan met hem kijken hoe je dat aan of afgeleerd krijgt?
En verder idd als jij niet naar les kunt hem toch proberen te bewegen het over te nemen. Vraag maar eens of hij niet durft daag uit!

Mireille

Hier ook te doen met man die iets anders omgaat met .... Na jaren eindelijk Ierse Wolfshond maar met opvoeding niet zo gek veel mee in de weer geweest kwam toch op mij neer. Nu wist ik hoe hij in elkaar zit dus gewacht totdat ik er de tijd voor had. 
Hier is het minder geduld hebben met. Als ik hem erop attendeer dan gaat het weer een aantal dagen goed maar blijven herhalen is een must hier. Ook bij mannen blijkbaar iets meer geduld hebben  

Maar herken het ook bij mijn ouders. Toen ik nog in de buurt woonde nam ik deel over, verzorging vacht, wandelen, fietsen. Zij deden er niks aan. En met ouders .... blijft een moeilijk iets omdat je er niet dagelijks bent. Gelukkig is jouw moeder nog wel consequent.