Vastbesloten niet meer verder te lopen tijdens wandeling. Wat te doen?

Mooi verwoord, Goja.

(een) mijn hond is geen mens
die vergelijking gaat bij mij dus totaal niet op
sterker nog, ik vind het een grote valkuil een hond als mens te zien

en nee...... als mijn hond buiten met mij wandelt "heeft hij in de grote lijnen geen zeggenschap"
en wat mij en mijn hond betreft: das maar goed ook
als ik mijn hond het voor het zeggen geef buiten, leeft hij niet lang ben ik bang
hij heeft namelijk, zoals een hond betaamt, een iets andere kijk op orde en regel in de wereld
en das nu precies de reden waarom ik buiten "leidingevende" ben (binnen ook trouwens)

Uiteraard hou je als volwassenen de verantwoording, Lola wil ook weleens langs de spoorweg gaan lopen als ze zelf haar route mag bepalen, en dat kan dus niet, en gaan we een andere weg die ik kies.

Ik geniet er juist van als we ergens lopen en Lola staat ineens stokstijf stil, ik weet nu wat ze bedoeld, maar in het begin wist ik niet wat er aan de hand was en vroeg aan haar wat er is, ze beweegt haar ogen naar de overkant en toen ik zei wil je oversteken en die richting ook uitliep, liep ze blij kwispelend vol zelfvertrouwen mee. Ik was er eerlijk gezegd erg trots op dat ze dit durfde, gewoon aangeven dat ze naar de overkant wil. ' 
Soms kan het niet of heb ik er geen zin in, en dan is het ook goed wat haar betreft, dus ik denk niet dat wij hier nadelen van ondervinden.

Heeft geen zin om inderdaad te gaan extrapoleren. Dat mijn hond af en toe weer naar huis mag als hij enik geen zin hebben, wil inderdaad niet zeggen dat alles kan en alles mag, maar ja, dat leek me wel zo logisch..Fedor doet dat net als Lola, stilstaan, en kijkt dan naa de overkant, grappig is dat.

Ik vind het fantastisch dat jullie allemaal oplossingen aandragen maar bij mijn Bull heeft dat ook nooit gewerkt.
Ik dacht tijdens het lopen ook altijd dat ik het voor het zeggen had maar daar dacht Madam regelmatig anders over...
En ik heb er gesmeekt (toe nou... kom nou meehee...), gedreigd (wacht maar tot we morgen gaan barbequen... Dan ga jij derop met een appel in je snuit...) maar nix hielp. Als ze geen zin had dan liep ze gewoon niet... Ik vond het altijd jammer ivm wandelingen ofzo maar die waren voor ons niet weggelegd.
Verder was het al die jaren een PERFECTE vriendin, we konden uren in de zon leggen en als er iemand langs kwam was ze altijd enthousiast en vrolijk. Ze zat het liefst als een soort mislukte papegaai op je schouder als we naar buiten gingen, maar lopen HO MAAR... En al HELEMAAL niet als het regende...

Wowow alweer zo veel reacties! Sorry, helemaal niet gezien en ook niet veel op HP geweest wegens het feit dat het even niet zo goed ging met m'n opa 't Is gelukkig wat meer stabiel nu.

Hoe het nu met Bink gaat? Beter, dat wel. We proberen er een zo interessant mogelijke wandeling van te maken. Even laten snuffelen, andere weg nemen, even joggen, kunstje doen etc.