Ongracieus in de sloot gevallen.

Voor de nieuwelingen onder ons: Dobby was een obsessieve zwemmer. Hij sprong de sloot in en ging dan al zwemmend op watervogels jagen.

Nu gaat het al een jaar en 3 maanden goed. Heel af en toe nog spetterpartijen, maar het valt mee. Nu was Dobby aan het snuffelen bij een grote hoop bladeren. Die worden op dat plekje verzameld en dan kunnen allerlei insecten daar aan de gang. Nu kwam daar nog een berg bladeren bij die uit de sloot gevist waren en op de kant gelegd.

Dobby was aan het snuffelen, at wat van dat lange brede gras en klom de berg op. Hier snuffelen, daar snuffelen. Maar aan de andere kant waren vast ook leuke luchtjes. Hij loopt over de hoop naar de andere kant, naar de slootkant. Hij steekt zijn neus in de bladeren, snuift eens diep... en maakt zich klaar om te plassen. Hij tilt een poot op...

Ik zie het al aankomen en ik geef een brul: Dobby, kijk uit! Hij hangt nog een paar seconden en dan... Dobby kiepert zo om en verdwijnt uit zicht. Ik doe snel een paar passen naar voren zodat ik de sloot ook zie. Daar ligt Dobby en ik denk natuurlijk "oh sjips". Dobby kijkt eens naar boven en ik zie hem bedenken dat hij nooit weer die hoop op kan komen. Aan de ene kant word hij geblokkeerd door het bruggetje, de andere kant een boompje. Hij kan dus niet omlopen en er náást de bladerhoop uit.

Hij zet af en gaat zwemmen. Gaat hij om het boompje heen, er vandoor of steekt hij over, naar mij? In het midden van de sloot kijkt Dobby eens onder het bruggetje door. Zijn daar vogels?! Ik geef meteen een brul die héél Rotterdam gehoord moet hebben en Dobby is weer tot de orde geroepen. Hij draait zijn kop naar mij en krijgt meteen te horen hoe goed(zo) hij is. De laatste twee meter is er geen twijfel, hij komt naar me toe, springt uit het water...

...en schud zich naast me even uit. Ik zie hem denken: ik nat, jij ook nat, baas. Toch maar gezegd dat hij zo'n brave vent is en hem even lichtjes geknuffeld (ieuw, natte hond!). Dat uitschudden doet hij toch altijd al naast me, dus ik hoef niet bang te zijn dat ik hem dát aanleer.

Hahaha....arme Dobby...
Zou hij er wat van geleerd hebben...?

Haha hij was dus toch wel geschrokken

Wel fijn dat hij toch terug naar jou kwam!

hihi, stoicijns eronder gebleven ? en even dacht ik door dat jij Rotterdam wakker brulde, die springt er ook in, hahahaha