Mijn vriendin vindt haar puppy niet leuk..

Een vriendin van mij is eigenlijk een beetje bang voor honden. Ze is bij die van mij wezen kijken, dat ging wel aardig. Ze liet zich besnuffelen, mijn mannekes waren vrij rustig en om een lan vehaal kort te maken, ze hebben sinds twee weken een labradoodle pupje. Zoonlief en manlief vinden hem geweldig maar het valt haar zo tegen. Ze is bang van hem. Ze snapt da puppies bijten, ze is met hem op cursus, heeft mijn posiieve puppy opvoedboek gekregen maar ze vindt hem gewoon eng. Ik ben er nog niet geweest, maar op de foto's is het een dotje. Ik heb net een uurmet haar zitten praten, probeer haar advies te geven maar ik vind het zo moeilijk. Ze wil nog niet opgeven, voornamelijk omdat ze het ook haar zoonen man niet aan wil doen da hij weg moet. Ik vind het zo sneu voor haar en de pup. Wat zouden jullie adviseren in deze situatie

Mireille

janouk, wat ik zou adviseren om toch vooral te proberen het leuk te gaan vinden.Makkelijker gezegd dan gedaan als je niet zoveel ophebt met een hond.hoop wel voor je vriendin dat haar man en zoon de grootste taak op zich nemen, want begrijp uit je berichtje dat zij ook naar de cursus moet.Ik vind eigenlijk dat haar man en zoon dit moeten gaan doen.Er moeten haar zoveel mogelijk taken uit handen worden genomen zodat ze meer een meegenieter wordt.Hopelijk gaat ze het dan wel leuk vinden en gaat ze zich er vanzelf meer mee bemoeien.

vind het een beetje raar dat ze een hond neemt als ze bang is van honden... vooral als ze al bang is van een puppie...

ze heeft de pup nu toch al 2 weken... ik zou haar blijven aanmoedigen en laten zien hoe grappig en lief ze kunnen zijn... doet haar man ook een beetje moeite?

Een hond opvoeden is niet mis... nu is de puppy nog klein. Moet zij al die jaren grotendeels voor de hond zorgen? Ik zou zeggen herplaatsen, nu is het nog niet zo verschrikkelijk en veel mensen willen een pupje, en dan nooit meer aan honden beginnen.

Ik vind het bijzonder raar dat er pup in dat gezin komt.
En van de betreffende fokker vind ik het buitengewoon absurt dat ze een pup verkopen aan een gezin waar de één er bang voor is.
Een pup moet opgevoed worden door het hele gezin en als daar eentje bang is, valt er weinig konsequent op te voeden

Direkt de pup terug brengen zou ik zeggen.

Vind het niet alleen raar, maar ook dom.

@Katrien Ze dacht dat ze, door van pup af aan te beginnen, er niet bang voor zou zijn, ze weet rationeel ook dat het onzin is om bang te zijn, maar haar emoties zijn toch anders dan ze vantevoren had ingeschat...

@Heleen het is niet dat haar man niet wil, zij wilde zelf een actieve rol spelen om zo te leren er mee om te gaan. Ze wil het juist ook heel graag goed doen. Als je het zo zegt, idd beter om haar wat taken uit handen te laten nemen. Ik denk dat man en zoon dat helemaal niet erg vinden..

Groet, Mireille

Misschien waren jouw honden iets té rustig en gaven haar een verkeerd beeld van honden?
Niet elke hond is rustig en pupjes al helemaal niet (meestal dan).

Jammer dat ze het zo voelt, de puppytijd is juist het leukste, het duurt maar zo kort. Als ze groot zijn is het ook leuk, maar anders.
Hoe kun je nou niet houden van zo'n klein, zacht bolletje hond?

Als zij het grootste deel van de verzorging op zich moet nemen vraag ik me ook af of het niet beter is om te herplaatsen.
Zo'n hondje voelt natuurlijk ook wel aan dat ie niet helemaal gewenst is.

Janoek, ik denk dat je daar al zegt wat er scheelt: ze wil het juist ook heel graag goed doen.

En omdat ze dat wil, omdat ze wil laten merken en wil laten zien dat het haar wel gaat lukken, lukt het dus niet.
Vraag haar eens om datgene los te laten, dat ze het goed wil doen. Dat gedeelte houd het namelijk juist tegen!

Laat haar zichzelf zijn, op die manier kan je het namelijk beter bekijken. Ze is dan toch op een afstand en kan ze zien dat het niet eng hoeft te zijn, dat het leuk kan zijn. dat de hond zoveel liefde geeft.
Dat manlief en zoonlief dan wat meer moeten doen, het zij zo. Ik denk niet dat zij dat erg vinden, maar als zij gaat inzien dat het juist leuk kan zijn, dan groeit ze er vanzelf naar toe.

Maar dat ze alles zo goed mogelijk wil doen, en alleen omdat ze zich niet wil laten kennen, is een verkeerde gedachte. Laat dat lekker los, laat haar zichzelf weer worden en je zult zien, dat na een tijdje het vanzelf is opgelost.

@Katrien Ze dacht dat ze, door van pup af aan te beginnen, er niet bang voor zou zijn, ze weet rationeel ook dat het onzin is om bang te zijn, maar haar emoties zijn toch anders dan ze vantevoren had ingeschat...

maar ze zijn toch minstens 1x naar de fokker geweest denk ik? als ze daar al merkte dat ze zoveel schrik had, had ze het beter niet gedaan.
is niet goed voor de pup als hij constant voelt dat zij bang is van hem terwijl hij niets verkeerd doet...

hmmm denk dat er betere manieren zijn om met de angst te leren omgaan dan er een in huis te halen.


Ik zie twee opties: herplaatsen of een psycholoog inschakelen.

En dat laatste vind ik eigenlijk nog niet zo'n gek plan. ze wil erg graag begrijp ik, dan moet ze leren omgaan met haar angsten.

Heb zelf in mijn directe omgeving twee gezinnen waarvan de vrouwen honden wel leuk vinden maar op afstand.De mannen en de kinderen zijn helemaal gek van een hond en daar de vrouwen beide een drukke baan hebben mocht er wel een hond komen maar meer voor man en kinderen.Man en kinderen doen dan ook van alles met de hond, en de moeders hebben alleen het plezier dat er een hond in huis is.Inmiddels zijn we wel een paar jaartjes verder en beide vrouwen zijn gek op de honden geworden.De één wel iets meer dan de ander maar er wordt met de hond geknuffeld en gewandeld.dus het komt goed maar wel met duidelijke afspraken,zodat de vrouwen er zo min mogelijk bij betrokken werden.

Nee, ze hoeft niet het grootste deel van de verzorging op zich te nemen. Haar man en zoon zijn meer thuis dan zij.

@cindy, ze is bij mij geweest toen het puppen waren, sterker nog, ik denk dat zij het eerste 'vreemde' bezoek ws, en je kunt veel van mijn mannen zeggen, maar rustig... Toen . Maar ze warenniet zo bijterig, althans dat deden ze met name naar elkaar...

@elly ik denk dat je de fokker het niet echt kan verwijten, mijn vriendin is van nature rustig en wat terughoudend en laat zich niet kennen. Ik zag bij mij thuis ook niet dat ze bang was eigenlijk. Ze voelt zich ook wel schuldig dat ze zichzelf verkeerd heeft ingeschat. Ik heb haar wel gezegd dat ze eerlijk moet zijn en er niet te lang mee door moet gaan omdat dat voor niemand goed is. Maar dan zie ik weer de foto's van haar stralende zoon met een dot van een pup op schoot en dan snap ik ook hoe moeilijk dit voor haar is

@angela; dank je, ik denk dat ik de tekst maar copy paste in een mailtje naar haar ga zetten

Mireille

Mail uit

Oh wauw, dit gaat snel! Dank allemaal

Moet nu even verder met mijn werk, ga vanavond weer verder lezen ed.

Mireille

ook ik zeg: pas aan een hond beginnen als je er klaar voor bent. 

ik zal nu gewoon haar meenemen naar plekken met veel honden.
of iedergeval meenemen naar stabiele honden.
ik denk dat je er zo overheen komt: in aanraking komen met je angst en merken dat ze helemaal niks doen.

dus ik denk dat ze met stabiele honden in aanraking komt.

ik vind het wel goed dat ze het wel probeerd, dus opvoedboek gekregen, ze wil op cursus
dat vind ik wel goed, zeker cursus: veel honden.

maar het komt denk ik niet goed over op de hond. zij voelen je angst enzo... weet niet wat het dan gaat opleveren, maar ze moet zich gewoon ontspannen voelen, zeker naast haar eigen hond

ik denk ook ten eerste dat het belangrijk is dat ze dit uitspreekt en dan aan haar angsten gaat werken, kan het mij zelf niet voorstellen dat ik bang voor een pup zou zijn, ik denk dat ze de opvoeding los moet laten laat dat de zoon en man maar doen en dat zij langzaamaan vertrouwen in de pup gaat krijgen, door alleen leuke dingen met de pup in eerste instantie te doen

Janouk, wil jij misschien niet te graag dat het gaat lukken? Vanuit de beste bedoelingen omdat je zoveel van je hond houdt en een ander dat ook gunt?  Het is zo´n enorme verantwoording zo´n levend wezen, kost zoveel enorm veel tijd en inzet een hond, de hond gaat zich zo hechten, zo zielig, denk dat de pup beter af is als hij snel terug naar de fokker mag. Wat als de hond in de pubertijd komt bijv. Of normale, natuurlijke tekenen van agressie vertoont. Ik vind het sneu voor de hond deze situatie.

Iedereen zegt altijd: Puppies zijn leuk, de puppie-tijd is het leukst, genieten, opvoeden, een band opbouwen... enz.
Dit was ook het eerste beeld dat ik had bij het nemen van een pupje. Dit beeld werd al snel een droombeeld toen onze pup kwam, want het viel heel erg tegen Veel werk, en een band opbouwen duurde bij mij echt wel een paar maandjes. Voor die tijd was het een vreemd, onbegrijpelijk wezentje dat idd vlijmscherpe tandjes had en deze ook maar al te graag gebruikte. Niet alleen in de meubels, ook in ons En hoewel ik helemaal niet bang ben voor honden en eigenlijk alle honden leuk vindt, vond ik het soms erg moeilijk toen Mikey nog zo 'klein' was. Na hier en daar ervaringen navragen en -lezen weet ik wel dat ik niet de enige ben en zoals iedereen toen ook zei, het wordt vanzelf beter! En nu kan ook ik zeggen dat dat ook echt zo is!
Misschien kun je haar vertellen dat er veel meer mensen moeite hebben met een pup en dat dit ook helemaal niet erg is. Een band moet groeien en zij en de pup moeten goed de tijd nemen elkaar te leren kennen. Ik ben het met eerder genoemde eens dat ze helemaal niet alles met de pup hoeft te doen, maar juist gewoon lekker rustig aan en het zo leuk en prettig mogelijk te houden.
Ik hoop dat ze zichzelf de tijd wilt geven en geen overhaaste beslissingen maakt. Want ik denk dat geduld het belangrijkste is. Daarbij kan het ook helpen om niet steeds te kijken naar alles wat minder gaat, maar juist om de kleine momentjes dat het wel leuk is goed op te laten vallen.

Gr. Alexandra

Misschien dat een psycholoog kan helpen????
Als ze zelf ook inziet dat haar angst niet rationeel is dan zou ze op zoek kunnen gaan naar een gedragstherapeut (voor mensen!!)
het probleem ligt tenslotte bij haar en niet bij de hond...

Vind overigens wel dat als zoon-lief en man erg veel zorg afschuiven op moeders. (al weet ik natuurlijk niet hoe oud zoon is en hoe vaak manlief thuis is..)

Krijg een beetje de indruk dat de pup gebruikt gaat worden om de angst van een volwassen te overwinnen.
Laat die volwassen persoon eerst zelf de angst overwinnen voordat er een levendwezen wordt aangeschaft.

Dit kan toch niet!!!!!!!
Het is een jong leven dat opgevoed moet worden.

Kom op jongens denk aan de pup. straks is de pup een volwassenhond geworden en door inconsequente opvoeding een verdelende hond, dan heeft de hond het gedaan.

Deze pup moet terug naar de fokker.
Als ik de fokker was had ik de pup daar weg gehaald.

ik ben jarenlang panisch voor honden geweest. Ik heb dat hier vaker verteld, maar ging in een wijk in Berlijn wonen waar alle honden van de lijn lopen en daar moest ik dus langs. Met het hart in de keel, stijf van angst. Nooit gebeurde er wat, de honden reageerden nooit op me. Na 8 jaar was het voorbij. Na 10 jaar in deze wijk kocht ik zelf een hond. Een rustig en lief asielhondje.
Wat ik nu nog soms moelijk vind, zijn honden die ik niet ken. Want met hond kom je daar mee in contact, en heel soms, komt die paniek nog boven. Vooral met zeer grote donkere honden die in vliegende vaart op ons af komen. Maar ik laat ze komen en laat niks merken. Nou was mijn hond al gesocialiseerd, maar dat lijkt me dan dus echt heel erg moeilijk, een pup goed te socialiseren terwijl je zelf zo bang bent.

Bij welke hondenschool ?
Ik weet niet wat je kan doen

ze zal toch echt serieus aan de slag moeten met haar fobie dan. Psycholoog een idee? En als het niet kan, kan het niet he. je kan zoiets niet afdwingen, die hond heeft dan bij haar ook geen leuk leventje :-(

Vind het ook vreemd dat de fokker dit niet door heeft gehad eerlijk gezegd. Misschien moet ze eens met de fokker praten over hulp bij het opvoeden.

De vraag is maar hoe bang ze is vd pup. Als ze bijvoorbeeld alleen maar angst voelt als ze hem moet eten geven, of een kluifje wegnemen, dan valt dit op te lossen. Dan kan iemand anders deze taak op zich nemen, of ze kan aan haar angst werken. Maar als bij wijze van spreken het angstzweet haar 's morgens al uitbreekt bij het idee dat daar een hond in de woonkamer zit... dat is niet eerlijk t.o.v. de pup en zou ik idd de pup zo snel mogelijk herplaatsen. Dit hondje verdient een warme thuis, met mensen die voor hem openstaan en hem toelaten in hun hart.

een pup ziet er schattig uit maar is toch best een heftige tijd en als je al bang bent dan zijn die tanden extra scherp ik denk dat je dan veel minder kan hebben van een pup, ik heb een pup van bijna vijf maanden en bijten is nu over en als je niet bang bent en je bent verliefd op de pup dan stap je eerder over de moeilijke dingen van een pup opvoeden heen, ik zou je vriendin hulp aanraden , hoe ze met de hond moet omgaan en dat bijv. een psycholoog met veel verstand van honden uit gaat leggen dat bijten en dat soort dingen normaal puppygedrag is.

Misschien had ze beter een kleiner ras kunnen kiezen?
Mijn moeder was (en is) ook bang voor honden, daarom hebben we in eerste instantie een sheltie gekozen: klein, schattig uiterlijk en mijn moeder kende het ras een beetje vanuit het verleden: hond van mijn opa en oma was ook een sheltie.

Misschien was het verstandig om op cursus te gaan, voordat de pup kwam; honden leren lezen enzo, maar daar is het nu een beetje laat voor.

jammer, misschien moet de liefde voor de hond nog groeien ?

wat je kan doen is met haar samen een wandeling steeds gaan maken, laat ze zien hoe heerlijk het is, ontspannend.

misschien een dagje haar vrij laten nemen van de pup, een oppasmiddagje ? zodat ze zich even kan verzetten, de opvoeding van een pup vergt veel, zeker als je niet zo leuk vind. enne, jammer.

blijven motiveren

Ik kan het me heel moeilijk voorstellen dat je bang bent voor zo'n hummel, dus het is lastig om advies te geven...
Misschien, als je in de mogelijkheid bent, kun je dingen met haar samen doen, vooral leuke dingen.., zodat ze ziet dat een hond eigenlijk heel leuk is...
Als de ergste angst weg is, hoop ik dat ze ermee door kan.
Het zou jammer zijn als ze angstig blijft...dat voelt haar pup ongetwijfeld aan..
Succes Mireille..., het lijkt me voor jou ook heel vervelend om het van de zijlijn te moeten aanschouwen...