Lompe DA - Juno nu onder het mes

Ben benieuwd wat de prijs gaat doen (nog geen idee). ik laat het weten

Mijn moeder belde overigens net op hoe het was gegaan. En moeders maken altijd veel in je los he, ik begon toch wel te huilen . Dus het komende uur maar even zorgen dat ik weer in balans raak zodat ik mijn mannetje in een wat betere staat kan oppikken

Ik heb een grote en een middelgrote hond, maar geen van beide wordt zo behandeld hoor! Alle artsen in de praktijk zijn altijd erg lief voor mijn honden en ze worden nooit hard aangepakt. Geen van beide reageert op een enting, dus meestal is het voldoende als ik zelf even hun koppie vasthoud en wat tegen ze klets. Ze bewegen niet eens een oor als de naald er in gaat en het is dan ook altijd heel snel gebeurd, zonder worsteling.

Tijd geleden heeft de arts bij de oudste zelfs wat tandsteen weggekrabd, gewoon terwijl de hond stond, ik hielp even zn bek/lip open te houden. Ze twijfelde eerst wel toen ik er naar vroeg en begon over narcose, maar toen keek ze naar hem en wilde het toch voorzichtig proberen. Zo gezegd zo gedaan en we hoefden niet meer terug te komen voor het gebit.



Dus; Andere arts/kliniek! Ik behandel mijn honden niet zo en een vreemde hoeft dat dan al helemaal niet te proberen!

Jazeker, ze nemen de tijd voor je hond en er wordt absoluut niet gecorrigeerd of in het nekvel gegrepen! Er wordt rustig contact gemaakt op het tempo van je hond en er heerst geen dwang. En Erwin is gewoon een erg bekwame arts.
http://anyanimal.nl/

Ik had mijn hond weer mee naar buiten genomen, kon de DA fluiten naar zijn geld

Kijk, ik hoef geen geneut van mijn honden bij de DA, ze hebben te zitten, zwijgen en ondergaan... maar dat leg ik hun op, geen DA.
DA die geen respect kan opbrengen naar mijn honden (en paarden eveneens) hoef ik niet. Er zijn DA'en genoeg.

gelukkig ben ik gezegend met mijn DA'en, al moet ik voor de ene wel 200 km enkele rit rijden (maar dat is in het beste geval maar 2 maal per jaar)

Ja helaas heeft Juno niet zo een assertief baasje, had ik eigenlijk wel moeten doen. Maar ik heb me wel voorgenomen om er later nog eens op terug te komen (ben voorlopig blij als ik straks mijn hond weer thuis heb) en hun wel te laten weten dat dit niet oke was. En dan snel naar een andere dierenarts.. haha

Dat soort dingen bedenk je altijd pas achteraf he 'ik had eigenlijk *dit* of *dat* moeten doen'.
Ik herken het

Gelukkig gaat het bij onze dierenarts ook heel anders.
Voor Mellow maakt het niet uit, met poes Puk komt ik dus absoluut niet bij 1 van de dierenartsen (en omdat ik haar geen prettig persoon vind wil ik met Mellow ook niet bij haar) en heb ik ook echt voorkeur voor Deborah (bij mannen kom ik sowieso niet met haar, dat is niet zo'n succes ).

Iris is bang voor Puk, toen 4 kilo ("uuuuh, wilt u uw kat even uit het mandje halen?" -> met een blik of er een woeste tijger in het mandje zat) en vorig jaar moest er bloed worden afgenomen en was ik wéér bij haar.
Een groot drama, assistente erbij, maar die vrouw is zó bang voor Puk (toen nog maar rond de 3 kilo), dat die vanzelf al helemaal over de zeik raakt en er geen land mee te bezeilen valt. Handdoek er overheen, pies op tafel (ja, dat zal vast vaker voorkomen).

Kom ik met Puk bij Deborah: een heel ander beest. Ze laat alles toe, pootje scheren, naald erin, bloed eruit, injectie, thermometer in d'r achterste: alles kan ze doen. En wat ze ook doet, ze blijft lief praten tegen Puk. Echt een geweldige dierenarts.

Mellow was niet zo moeilijk afgelopen zomer. Ja, wat bibberen in de wachtkamer (maar dat doet ze sowieso als ze gespannen is). Bij de dierenarts op tafel, wat geaaid, gevoeld, oren en gebit bekeken en zij stond alleen maar met d'r staart tussen d'r benen, beetje tegen mij aan te leunen.
Enting d'r in, koekje d'r in en voila: de dierenarts had een nieuwe vriendin erbij in de persoon van Mellow

Die opmerking "het blijft een Ridgeback" slaat ook totaal nergens op. Als ik het zo lees heeft jouw dierenarts meer te vrezen van Puk dan van Juno

Lomp ben ik het mee eens  Ik denk dat het idee erachter is geweest dat hij op die manier een grote hond wil domineren, en voorkomen dat hij gebeten wordt. Er zijn natuurlijk genoeg gevallen die bij de dierenarts angstbijters worden, of aggressief zijn.. Maar toch  Of dit dan echt de goede aanpak is haha.. lijkt me niet

Hopen dan dat ie niet zo lomp is met een scalpel in zijn hand

Hoe is ie nu met Juno??

Ik heb nu net gebeld met de dierenarts, hij schijnt net weer bij te komen. Zijn temperatuur is goed dus ik mag hem over een half uurtje ophalen... fieuw.

By the way: Ik heb al eens gehoord dat dierenartsen vaak niet de meest diervriendelijke personen zijn: dat ze gehard zijn door de ervaring, en dat uit cijfers van verwaarloosde dieren wel eens blijkt dat er meer dierenartsen bij zitten dan verwacht. Kan natuurlijk een fabeltje zijn, en heb hier zelf nooit echt info over gevonden, maar ik kan het me enigszins voorstellen: dierenarts moet in veel gevallen ook emotie-loos denken

In Heiloo heb je trouwens de mogelijkheid er de gehele operatie bij te blijven, ook als de hond uit de narcose komt zodat hij rustig bij kan komen in de armen van baasje. Stuk minder stressvol voor zowel hond als baas.
Veel succes zometeen, Juno zal er wel even van onder de indruk zijn!

 gauw weer veilig mee naar huis .. Zit me trouwens te bedenken dat de dierenarts op deze manier ook angst opwekt bij een hond.. en het zichzelf juist erg moeilijk maakt

ik was er zo weer weggelopen, wat een dwaas en een angsthaas
wat nou grote hond, de maat maakt niks uit voor als tie een forse knauw krijgt

wat onze da doet....... helemaal niks, want ik hou mn hond zelf vast
en ik heb om een 1 of andere reden altijd honden die heel rustig zijn bij de da
niet dat ze het leuk vinden, maar ze ondergaan het, en dan verloopt alles heel rustig

ook infuus zetten..... gaat gewoon met ik de hond vast, da de poot en de naald

ik vind het echt bizar hoor, om zoal te beginnen
soms moet een da ff doorpakken, maar nooit ten koste van de hond

wij hebben 1x meegemaakt (in Merelbeeke) dat men op voorhand onze hond wilden muilkorven, want tja. het was was een grote schnauzer, toen zijn we gelijk opgestaan om weg te gaan, die hond was de rust zelve, toen kwam de arts zelf, keek even rustig naar onze hond en gebood direct het muilkorf weg te leggen, ze was duidelijk boos op haar studentes (die wel meer domme fouten maakten trouwens, zoals het infuus in de te opereren poot zetten, owww, wat was ze kwaad)

maar onze eigen da.... of andere da's in die kliniek of elders.... ik heb nog nooit zoiets meegemaakt

als de operatie goed geslaagd is zou het gelijk mijn laatste bezoek aan die kliniek zijn, mijn hond kwam daar nooit meer binnen, ik zocht een nieuwe da voor een nieuwe frisse start.

dat denk ik absoluut! Misschien voor hem wel een vicieus cirkeltje. Bange/agressieve hond = hond leren vastgrijpen = meer bange honden etc. etc.

ja ik heb dit dus ook aangevraagd bij onze dierenarts, maar ze wilden dat niet. Het was niet hun procedure, en het ging altijd goed met de andere hondjes. Gelukkig is Juno niet zo een stress kip dus dit stukje zal wel goed gaan, daar heb ik wel vertrouwen in. We zullen extra lief voor hem zijn vanmiddag

je moet als dierenarts natuurlijk niet te tuttig zijn, je moet dieren gewoon kunnen opereren en ook in kunnen laten slapen e.d. en als er een flink pijnlijke wond is die behandeld moet worden, dan kan dat ook vervelend zijn voor de hond, maar dan moet je als dierenarts toch even doorpakken.
maar dat is iets heel anders dan gewoon geen rekening houden met de hond. de bedoeling is ook dat je een hond op een prettige en goede amnier behandelt, en het baasje ook
zeker de wat oudere dierenartsen hebben hier niet veel les in gehad. tegenwoordig wordt er op de uni wel aandacht aan besteed.

persoonlijk zou ik zelf ook niet meer naar deze dierenarts gaan. gewoon een andere zoeken die we normaal met je hond om kan gaan

Ik kan me helemaal in je verplaatsen Anne-Wil.
Hier ook iemand die totaal niet assertief is en alles dan over me heen laat komen en als ik dan buiten sta denk van: oooh had ik maar dit, of had ik maar dat...

Ik hoop dat je er wel van leert.
Frodo heeft toen hij een half jaar was zijn poot gebroken en daardoor bij de dierenarts een trauma opgelopen omdat ze hem onder dwang natuurlijk moesten onderzoeken terwijl hij veel pijn had. Daardoor had hij het er gewoon helemaal niet meer naar zijn zin daar.
Een tijd later zat hij in zijn pubertijd en moest hij de enting voor kennelhoest, waar hij een hekel aan had. Ik en mijn moeder werden gevraagd de kamer uit te gaan omdat ze dan beter hun werk konden doen. In de wachtkamer hoorde ik dat ze hem toch een correctie gaven van hier tot tokio dat ik had: WAT gebeurt daar! Ja te laat natuurlijk om in te grijpen en alls alweer klaar. Toch ook uit ontwetendheid wat dan anders had gekunt.
Weer later had meneer een bultje op zijn buik wat onderzocht moest worden. Hij kent de oefening plat (op zijn zijkant liggen) perfect maar toen ik daar was hadden de assistente en dierenarts hem al bij zijn poten gegrepen en op zijn zijkant gegooid/neergelegd. Ik stond helemaal perplex want het ging zoo snel!

Daarna begon het bij mij toch echt te dagen dat dit NIET oke is! Deze dierenarts probeer ik nu ook te ontwijken (zit in een praktijk met meerdere artsen) en pak er nu een uit die ik prettiger vind. Ook neem ik zelf het heft meer in eigen handen. Ik geef van te voren aan dat hij het niet zo prettig vind en dat we het rustig aan gaan doen. Als er iets gebeurt wat me niet zint, dan zeg ik dat maar gelukkig is dat niet meer zo nodig, ook omdat ze mij en Frodo ondertussen wel kennen.

Wel ben ik er zelf mee bezig geweest (en nog) om de praktijk gezellig te maken. Ik ben een paar jaar geleden bezig geweest om hem in de behandelkamer zelf steeds een stapje verder te krijgen. Eerst alleen erin, een volgende keer op de tafel tillen, de tafel eens omhoog, weer omlaag, een keer ZELF de tandjes bekijken, in de oortjes, eens wat friemelen hier en friemelen daar, op zijn zijkant leggen op commando en zo steeds een stukje verder. Helaas heeft een assistente dit plots weer helemaal voor mij verpest door zelf het wel even te willen en kunnen doen, Frodo snapt en oefening weer terug bij af.
Nu ga ik erg regelmatig even naar binnen, na een wandeling daar in de buurt, even op de weegschaal, een knuffel van een assistente en soms ook een lekker snoepje en weer weg. Laatst bleef hij gewoon zitten op de weegschaal en wilde niet mee!!

Ik zou er dus wel aan gaan werken met je hond dat de angst niet te groot wordt want dat is zonde. Hij zal echt wel wat onthouden van wat er is gebeurt en ZEKER op zoek gaan naar een andere dierenarts want dit kan gewoon echt niet.

Ik ben blij te horen dat ik me niet aan heb gesteld, maar dat dit gewoon echt niet oke was. Terwijl hij eigenlijk heel makkelijk is. Iedereen mag zijn tanden bekijken, als ik zijn pus piemeltje wilde schoonmaken deed meneer zelf zijn benen wel even wijd, ik heb mijn nichtje een keer aan zijn staart zien trekken dat ik in moest grijpen want Juno keek niet eens om... super makkelijk beest dus eigenlijk!!

Tot zo'n dierenarts een keer een verkeerde treft (hond of baas) en gelijk een rij tanden in zijn arm heeft of een vuist op zijn oog. Of allebei.

Is dan maar te hopen dat het niet zo'n gevaarlijke Ridgeback is, maar een snoezig klein poedeltje ofzo.

In onze praktijk zitten allemaal jonge mensen, behalve die ene vrouw, die is al wat ouder.
Assistentes weten ook dat Puk niet bij mannen moet en bij afspraken vraag ik standaard om Deborah (ze weten trouwens ook dat ik niet zo'n hoge pet op heb van Iris).

Niet iedereen hoeft je huisdier net zo geweldig te vinden als jij, maar dan nog kun je wel normaal doen tegen die 'enge hond' en zijn baasje.

Geef Juno maar een voorzichtige dikke knuffel straks.

Alles is al gezegd, en ook ik zou een andere DA zoeken. Mijn honden zijn klein maar ook die kan een DA natuurlijk nog angstiger maken wanneer je als DA zo handelt als die DA van jouw.
Als ik dat zou hebben geconstateerd, dan was ik daar allang weg.

Nu moet ik wel zeggen dat er in de praktijk waar ik kom, ook meerdere lopen. en de een vind ik toch iets fijner dan een ander, maar ze vertonen allemaal niet dat gedrag wat jij omschrijft.

2 weken geleden nog dat ik met DJ ging omdat hij veel schilfers op zijn rug heeft.  Toen ze aankwam met 2 opties en ik vertelde dat de eerste optie not done was (optie 1 was stronghold, wat helpt tegen vlooien, mijt, hartworm enz) en ik uitlegde waarom niet, was ze  juist erg geïnteresseerd. Optie 2 was overigens aparte shampoo die ik wel genomen heb. Ik denk dat ze zelden iemand tegen komt die geen gif in de honden wil, die dan ook nog eens meedoet aan een wormenonderzoek wat 2 jaar duurt en iemand die gewoon weet wat ze wil.
Verder kwam ze aan met (hoe kan het ook anders) ander voer van Royal Canin wat de huid goed zou doen. Ook daar heb ik vriendelijk voor bedankt. (Ben trouwens nu wel over naar ander voer gegaan, want dat vond ik toch wel beter, maar uiteraard die niet)
 
Vaak zijn de meeste mensen die mensen die denken dat wat de DA doet, wel goed zou zijn of normaal zou zijn.

Hij is weer thuis!!! Toen ik binnenkwam bij de dierenarts hoorde ik hem zachtjes piepen. Er is nog geen land mee te bezeilen op het moment, hij ligt half stoned op de grond en blijft heeeel zachtjes piepen. Arm mormeltje.

Wij zijn 441 euro lichter.

Hai,
 wat wellicht fijn kan zijn is om later, als je hond lekker weer helemaal opgeknapt is, je grieven aan de DA voor te leggen en hem vertellen hoe het op jou overgekomen is. Wel bellen he, anders kun je gelijk betalen.... Maar dan heb jij je hart gelucht en hij kan er lering van trekken (hopelijk).

Ik denk dat dat wel geldt voor dierenartsen in de landbouwhuisdieren hoek. Een vroegere vriend van mij is er om die reden ook mee gestot, hij kon dieren niet als 'produkten' zien.

Natuurlijk krijg je eelt op je ziel als je een hoop ellende ziet. Geldt ook voor een dokter, je moet niet met iedere patient mee gaan huilen. Maar zo hard worden dat je je emphathie met baas en hond verliest, lijkt mij niet goed.

Mireille

Mijn vorige Duitse Dog, Tico, was sowieso zeer gereserveerd en de dierenarts, daar had hij t helemaal niet op. Toch werd hij nooit in de houdgreep (of andere nare greep) genomen. Juist werd rustig aan gedaan, DA hield met de ene hand snoepje voor zijn neus en met zijn andere hand ging t entingspuitje in zijn nek (jawel, met 1 hand). Tico merkte het niet eens. Fysiek onderzoek ging ook rustig, wij knuffelen terwijl hij onderzocht. Overigens voor castratie, waarbij ook 1balletje verstoppertje speelde, geen hogere rekening gekregen...

Nu met Pooh, ook Duitse Dog, ging ik de eerste weken elke week naar DA voor lekkers, een aai en even op de weegschaal, wat rondneuzen terwijl ik met DA over Pooh zijn groei en voeding enzo klets (kost niks hoor), nu inmiddels om de 1a 2 weken. In de hoop dat Pooh relaxter naar de DA gaat als er ooit wat is...
Inmiddels loopt hij er kwispelend naar binnen...

Ook met een grote hond, zelfs eentje die niet altijd vriendelijk is, hoeft een DA dus niet hardhandig te werk te gaan. Juist niet.

Jeetje zeg... ik geloof dat ik de da al bij zijn nekvel had.... Het gaat er iig om dat Juno de goede hulp krijgt... Dus ik zal verder alleen maar sterkte wensen.

tsjonge jonge zeg.... kan niks anders zeggen dan switchen van dierenarts hoor!!

Dicht in de buurt van Heiloo zeg je? heb een kennis die dierenarts is daar, ook de mijne trouwens, is een topper!!

http://www.jdejongdierenartsen.nl/

is echt een topper en super lief met alle beestjes! Messi heeft er nooit angst of iets!

Inderdaad:  ik bedoelde ook de dierenartsen van de oude stempel

Ja ik zou naar een ander gaan. en goed dat je verhaal gaat halen.
Zet alles wat je wil gaan zeggen nog eventjes op een rijtje neer zodat je niks vergeet.

Ik heb stage bij verschillende da gelopen en de ene da is de ander niet. Bij een dap met 8 da's meer landbouw dan huisdieren
Heb ik het nog het beste ervaren van de 400 honden waren er 2 die een kruisje hadden. Dat betekende daar dat ze voorzichtig benadere en 1 had een rood uitroep teken. Die was gewoon gek in het hoofd volgens de eigenaar, alleen hij kon hem aanraken.
Zelf zo'n hond werd daar met respect behandeld. De eigenaar hield hem vast de da deed rustig alles wat moest gebeuren alleen het hoofd werd overgeslagen. Geen 3 man om hem heen nee alleen de eigenaar die hem wel goed beet had. maar dat is logisch al je weet dat hij bijt.

Elke nieuw hond heeft een blanco blaadje tot dat er iets gebeurde wat echt niet kan bijten zonder rede.
Met rede: pijn, bang werd daar de hond niet aangerekent alleen de gene die de hond niet goed vast had. Dat meestal de eigenaar was of het moest niet kunnen.
Trouwens ik ben banger voor een teckel dan een rr.
Die kleintjes bijten weeel sneller en zie je echt niet altijd aankomen.

  Mijn kleintje bijten niet.

Ook ik zou een andere dierenarts overwegen...

Mijn honden gingen ook niet graag naar de DA, maar sinds Mila haar sterilisatie is de DA Mila's beste vriend
Bij ons wordt er voor alles tijd genomen,zodat de honden minder schrik hebben. Ze worden gerust gesteld en zo... 
Ik vertrouw niet zomaar iedereen met mijn honden, dus toen ik verhuisde, was het voor mij heel moeilijk een andere DA te zoeken. De rustige manier van aanpakken heeft me er toen voor doen kiezen deze DA te nemen. En ik heb er tot nu toe geen beetje spijt van!