ik mis mijn stafford

beste lezers

ik heb me van de week aangemeld op deze site.
ik had hier verteld dat mijn hond patella luxatie had en er al 2 keer aangeholpen is,wat dus geen zin heeft gehad.heb me gisteren weer afgemeld omdat mijn gevoel bevestigd werd door de dierenkliniek.

ik leg het allemaal even uit.

wij kochten bijna 2 jaar terug een super mooie engelse stafford.
toen hij 8 maanden was begon hij mank te lopen.
wij met hem na 2 verschillende DA gegaan.allebij  zeiden ze dat onze hond patella luxatie had aan allebij zijn achterpoten,;lichte vorm van hd en de achterste wervel was niet oke.
wij hem laten helpen aan 1 poot,na een goed herstel zagen we geen verschil.
nog een keer laten helpen aan de zelfde poot.
toen ging het redelijk hij was nog niet de oude maar hij kon vooruit.
we hebben alles rustig opgebouwd.toen het echt wat beter ging,ging hij daar ook gebruik van maken en deed gewoon alles weer.hij was niet stil te krijgen,wij merkte al vrij snel weer dat hij weer raar begon te lopen,en dat hij daarna last kreeg van zijn poten.
mischien hadden wij ook strenger daar in moeten zijn maar hij was niet rustig te krijgen.zodra hij iets hoorde rende hij als gek.aan de riem trok hij.tot we een halti hadden toen ging dat goed.
wij denken dat hij gewoon weer zijn knieen kapot heeft gestrokken
sinds hij geholpen is aan zijn knieen en heeel veel bezoekjes bij de DA.ging hij ook verranderen kwa gedrag.we hadden uiteraard lange wandelingen geschrapt.niet meer langs de fiets rennen.niet balletje gooien.denk gewoon dat hij zich verveelde.zo heeft hij een keer een hond gepakt waar ik heel erg van schrok.achteraf had gelukkig dat hondje een schaafwond meer niet.maar de schrik zat er goed in.
ook kon hij zo tegen je aanspringen en oppeens blaffen.denk gewoon uit verveling.
ben er van overtuigd dat hij ons nooit kwaad zal doen.

we merkte dat hij weer elke keer pijn had.laats na een wandeling,eenmaal thuis lekker in zijn mand gaan liggen.paar uurtje er naar kon hij niet meer opstaan.toen hij stond zakte hij zo door zijn poten heen.
toen was het bij ons de maatvol
weer naar de DA.
zo kwamen wij as vrijdag bij de dierenkliniek in kleve.daar zijn we met hem al heel vaak geweest.
het eerste wat deze lieve man zei.
mijn super mooie lieve vriend is er weer.
hij was helemaal gek op onze hond.
we hadden hem verteld dat hij weer veel vaker last kreeg van zijn poten,en dat wij het gevoel hadden dat hij veel pijn leed,en dat hij gewoon niet rustig te krijgen is maar gewoon door de pijn heen gaat.en savond maar stilletjes in zijn mandje ligt,en zodra hij opstond raar liep.
en dat zijn gedrag totaal verranderd is.
hij bevestigde onze verhaal.hij wist wel zeker dat hij vreselijke pijn moet hebben maar dat hij dat niet laat merkten.
hij luisterede naar zijn hart.die was ook niet zoals het moest zijn.
hij zei ook dat we hem niet meer moesten helpen.het werkt gewoon niet.
zijn spieren waren aan de voorkant 100% en aan de achterkant waren zijn spieren te weinig ontwikkeld kwa kracht zeg maar.hij dacht ook dat hij een trauma had gekregen,door al zijn behandelingen en bezoeken bij de DA.
omdat hij zo veel pijn had vertelde hij ons ook dat hij door een onverwachtse beweging bijv van de kids kon gaan happen.niet dat dat bewust zal zijn.want hij was echt gek met de kindjes,zon goede vriend voor mijn kindjes krijg ik noooooit meer.maar door zijn pijn.bijv als de kids op zijn zere poten zouden vallen.
hij zei dat het het beste was om onze hond van zijn pijn te verlossen.
ik schoot in tranen uit,had dit stiekem wel verwacht.maar nu werd het bevestigd.
wat moest ik zonder me beste maatje,
in de auto terug na huis hebben we het er goed over gehad.
alle stappen doorgenomen die we met de DA hadden besproken.
thuis hebben we er weer over gehad,
wilde we hem laten lijden.nee
wilde we dat hij niet kon spelen/rennen.of dat hij geen normalen hond kon zijn.nee
wilde we dat hij uit pijn zou happen.nee
we namen de beslissing om hem te verlossen van zijn pijn.
en wilde dit ook zsm mogelijk,wilde hier niet tegen aan gaan kijken omdat het toch ooit zou moeten.
we hebben de dokter gebeld de zelfde dag en gezegt dat het mooi geweest is en dat we er aan komen.
weer 45 min rijden.en toen gebeurde het onze kanjer lieten we inslapen.wat verschrikkelijk.
we  hebben hem daarna zelf meegenomen en zijn na het crematorium gereden.
we hebben hem mooi neer gelegt op zijn eigen kussen.
me zus en zwager zijn gekomen met onze kindjes en met onze andere hond.en de hond van de zus.
me schoonouders zijn ook nog gekomen.onze kinderen hadden een mooie tekening gemaakt.me zus had 10 roosjes meegenomen.de hond van me zus gaf hem een tak,zo lief.onze chihuahua ging er mooi langs liggen.
hij was bij iedereen heel geliefd.
we hebben rustig afscheid van onze schat genomen.
maar wat mis ik hem zo,zijn geblaf,zijn ge ren door het huis.schooien bij het eten alles
nu voel ik me zo schuldig .maar wat moest ik, mijn lieverd mocht toch geen pijn lijden.
ik kan niet zonder hem voel me zo leeg.
maandag komt hij weer thuis,we hebben een mooi plekje gemaakt met foto's kaarsje roosje en zijn halsband.
heb ik de  juiste beslissing genomen.
ik mis hem zo.
hij mocht maar 2 jaar worden

het was niet vrijdag maar donderdag gisteren dus

Sterkte xx

ik was hier heel erg bang voor en gevoelsmatig op voorbereid dat jullie Stafford moest inslapen. Jullie hebben het beste voor jullie hond gedaan; nl. hem uit zijn lijden verlost.
Hij mocht slechts 2 jaar worden.
De leegte is zo groot; ik weet er alles van en voel met jullie mee.
Heel veel kracht om hier mee om te gaan.

Ik heb tranen in mn ogen van je verhaal.

Twijfel niet aan de keuze die je gemaakt hebt, want in jouw verhaal schuilt zeer diepe gevoelens voor jou lieve hond.
Ik wens je vanaf hier sterkte met het gemis 
Knuffel

Wat ontzettend triest dit verhaal. Ik wens jullie heel veel sterkte toe met het verlies van jullie maatje. Zo jong nog, en dan al zoveel pijn meegemaakt. Jullie hebben gedaan wat jullie konden, helaas heeft het niet geholpen. Ik hoop dat jullie het een plekje kunnen gaan geven

de tranen rollen over mijn wangen.
wat vind ik dit fijn om te horen

Je hoofd zegt, dat het niet anders kon.
Maar je hart zegt heel wat anders en mis je hem.
Heel veel sterkte......

ik voel me zo schuldig nu zo'n raar gevoel.
mischien hadden we alles anders aan moeten pakken.

he bah ik zit met kippevel op me armen jullie verdrietige verhaal te lezen... 


veels te jong, al zoveel mee gemaakt, zoveel pijn, ondanks zo sterk en niet willen toegeven want zo zitten ze nou eenmaal niet in elkaar. Twijfel niet over je besluit jullie hebben gedaan wat het beste was voor jullie kanjer. Vanaf hier heel veel sterkte gewenst met het verlies van jullie Stafford.

Wat een verdrietig verhaal!!

Heel erg dat al jullie pogingen d.m.v operatie's niet mochten baten, en hij veel pijn leed.
De keus die jullie hebben moeten maken gaat tegen je gevoel in. Maar soms kan het niet anders.
Heel veel sterkte toegewenst om het verlies van jullie lieverd een plek te geven!

stafford,
dat schuldgevoel is heel normaal zo kort na het inslapen. Het verlies is zo schokkend dat je wereld even op zijn kop staat.
Ik heb je lange openingsbericht nog eens gelezen; het is goed zo, je hebt de enige juiste beslissing genomen juist uit liefde voor jullie Stafford.
Het kon niet anders, je moest hem uit zijn lijden verlossen en hem verder lijden besparen.

loesje

heel lief van je dank je

Zussie, Je hebt alles gedaan voor Bruce! Hij was n super hond. En snap je verdriet, maar hij heeft nu geen pijn meer! We zullen altijd aan hem denken. Ben trots op je hoe je t gedaan hebt!

dank je zus

Houden van betekent ook loslaten, je hebt een moedige beslissing gemaakt ! heel veel sterkte gewenst !

Heel erg veel sterkte met dit verlies. Je hebt echt de juiste beslissing genomen.

ik moet gewoon huilen van je verhaal

arme hond, zo jong en al moeten gaan..

maar jullie valt niets te verwijten, als de DA het al zelf zegt, je kan niet blijven opereren, zeker met zo weinig kans op slagen. Je hebt hem van een verdere lijdensweg bespaard, ondanks dat het jullie zoveel pijn doet.. dat is het mooiste wat een hondenbaasje kan doen voor zijn trouwe vriend.

Beste Stafford,


Ten eerste wil ik je heel veel sterkte wensen met het gemis van je hond. Ik zit hier met tranen in mn ogen achter mijn pc, omdat wij onze hond (Beagle) afgelopen Maart ook hebben laten inslapen om bijna zelfde reden. Onze beagle had een steile stand in de achterpoten en kreeg eerst problemen met de linkerachterpoot, kruisbanden gescheurd en artrose. De TTA operatie bracht niet het gewenste resultaat, veel complicaties en nog steeds manken. In februari begon hij ook te manken met de rechterachterpoot, en ja hoor weer het zelfde verhaal. Onze hond was erg druk en vol energie en had per dag toch 3/4 uur aan wandelingen nodig. Door de problemen met de achterpoten werd zijn gedrag ook anders, doordat hij zijn energie niet kwijt kon. Er Veel frustratie en dat uitte hij eerst in spullen kapot bijten, maar later begon hij ook te bijten en op sommige momenten kon hij erg agressief reageren. Vanaf pup af aan hebben wij al onze twijfels gehad bij zijn lichamelijke gesteldheid, was vaak ziek en braken, vooral bij het geven van pijnstillers. De DA gaf aan dat we beide achterpoten opnieuw konden gaan opereren, maar kon gezien de eerste operatie geen garanties geven. We hebben het in overweging genomen, afgezien van de enorme kosten hadden wij geen goed gevoel bij de lichamelijke gesteldheid, door de vele problemen. Uit een foto bleek dat hij naast de bekende problemen ook nog artrose had in de voorpoten. Uiteindelijk hebben we in overleg met de DA besloten om Beau in te laten slapen, omdat een operatie geen oplossing was voor de problemen die hij had. Beau zou nooit meer de oude worden, zijn energie niet kwijt kunnen door flinke wandelingen/spelen en hierdoor gefrustreerd raken, omdat hij aan het lijntje moet en niet los mag lopen en vrij kan rennen en spelen/zwemmen en dat is geen hondwaardig bestaan meer. En hoe gaat hij zijn frustratie dan uiten, moeten we wachten tot hij onze zoon van 1,5 gaat bijten. Nee, we hebben deze beslissing genomen omdat dat het beste was voor Beau, al is de beslissing erg moeilijk. Beau is 2 jaar en 3 maanden geworden, op 30 maart hebben we hem in laten slapen.
Je hebt de juiste keuze gemaakt, dat weet je, alleen is het gemis enorm dat blijft ook nog wel een tijdje zo.
Ik wens je veel sterkte met het gemis van je maatje.

Heel veel sterkte..........

Je hebt alles gedaan wat je nog kon doen.

Hier springen de tranen van in mijn ogen

Maar je hebt gedaan wat je kon, ook deze laatste beslissing was enkel omdat je zoveel van hem hield !!

Ik wil je dan ook heel veel sterkte wensen, want het is altijd moeilijk om je maatje te moeten afgeven, maar nog extra als ze zo jong zijn

En gast.
Wat een verhaal zeg.het lijkt heel veel op die van ons.bruce had  ook actrose achter.het is verschrikkelijk.je heb ik de beste keus gemaakt.ook al zo jong.wat voor ras was het.bedankt voor je verhaal.

boots
Marie


Bedankt voor jullie lieve berichtje

Ja ik vond het al vervelend dat je account weg was wou wel nog ff weten hoe alles ging.

Super fijn dat je het toch even heb laten weten.

Ennuh je hebt toch nog een hondje dus nog een reden om hier te blijven.

Nogmaals sterkte xXx

Heel veel sterkte met het verlies van Bruce !

Twee Bruine Ogen.

Als twee bruine ogen je vragen,
Help me ,want ik voel me niet zo fijn.
Mag je dan ,omdat je voelt, dit is het einde...
Egoïstisch zijn?
Als je van de dokter hoort,
dit komt nooit meer goed.
En hij krijgt steeds meer pijn.
Mag je dan ,omdat je hem niet wilt missen...
Egoïstisch zijn?
Als twee lieve bruine ogen zich sluiten gaan.
Voorgoed en je zonder hem naar huis toe moet.
Met de riem in je hand en een hart vol pijn.
Dan probeer je jezelf te overtuigen,
dit was het beste.
Ik mocht niet Egoïstisch zijn.
2 jaren was hij bij ons,
elke dag samen was een feest.
En in al die fijne jaren Is hij zelf niet een keer...
EGOÏSTISCH

boots
Bedankt.
Hanne.heeel er lief bedankt.
Sigrit.wat een mooi gedicht.bedankt

Ik had je eerdere verhaal hier gelezen, wat erg dat je toch de knoop al door hebt moeten hakken..

Je hebt een zware beslissing moeten nemen voor je maatje, die het zelf niet kan..
je hebt gedaan wat je kon!

heel veel sterkte met het verlies van je staffie maatje!

Jeroen en jola
Lief.bedankt