heel vreemd

toen ik vanmorgen wakker werd, voelde ik me heel beroerd. ik had buikkrampen, zweet en rilbuien en diarree.
omdat ik amper op mijn benen kon staan, ging mijn vriend met max naar de hei. hij gaat wel vaker alleen met max, dus zonder mij of faith, en dat is nooit een probleem.
nu waren ze echter zo terug, en mijn vriend zei dat max het verrekte om te lopen. meneer draaide om en ging terug naar de auto. dat is helemaal niets voor hem, zou hij bezorgd zijn geweest om mij?
hij was ook heel rustig vanmorgen tegen mij.
vanmiddag voelde ik me weer een stuk beter(van die kraam hoef ik dus nooit meer loempia's), en was max ook alweer wat drukker.
mijn vriend ging nogmaals met hem naar de hei, en meneer liep gewoon mee, niets meer aan de hand.
ik vind dat wel heel vreemd.

Volgens mij vind Max je gewoon heel erg lief  en was hij een beetje ongerust.

Ik weet wel dat onze katten vroeger erg gevoelig waren voor mijn gemoedstoestand..., ik neem aan dat honden dat ook aanvoelen.

hij moet me ook wel lief vinden ,want ik ben degene die zorgt dat hij eten krijgt

hoe reageren jullie honden eigenlijk als je ziek bent?

Koda legt zo'n kop op je knie en dan zie je een paar bruine kijkers onder die krullen vandaan komen "gaat het baasje"

ben net herstelt van de griep. Lobke ging wel met de buurman mee naar buiten maar bij de eerste grasspriet ging ze plassen en een halve meter verder een kakje doen en als een speer naar huis nu ik beter ben gaat ze wel savonds laat uit met de buurman en blijft een half uur weg oook is ze veel aanhankelijker als ik ziek ben steeds bij me liggen nu slaapt ze in de slaapkamer uitzicht ja honden voelen dit aan Hein.

Mooi, hoe een hond het zo goed aan kan voelen als het met hun baasje niet goed gaat.
Ik heb het zelf nog niet echt mee gemaakt. Heb Nana ook nog maar net 1 jaar.
Maar ik hoor wel van man en kinderen, dat als ik woensdagavond naar de yoga ben, dat ze dan de hele tijd op mij zit te wachten.
Ze ligt haar snuit op de vensterbank en kijkt door het raam naar buiten en vraagt er waarschijnlijk af, waar ik blijf. Lief, hé?!

ik ben eigelijk nooit ziek, dus heb geen idee alleen als ik ongesteld bent doet spanky af en toe raar, dan loopt hij met zijn snikkel eruit echt heel vies :P 


wel heel lief van je hondje

Ach lieve Max die was zeker weten bezorgd over zijn vrouwtje... Toch vind ik dat soort dingen altijd echt heel lief  Echt ziek heb ik hier nog niet mee gemaakt maar tijdens de breuk met nu mijn ex-vriend (had ik alleen Dusty nog maar) kwam Dusty echt vaak beschermend bij me liggen. Heel dicht tegen me aan en met zijn koppie op mijn been. Vaak ook als ik verdrietig was was Dusty er om mij te troosten.  Honden voelen zo goed aan hoe je je voelt. 


Wandelen willen ze overigens wel als ik er niet bij ben, maar wel met enige tegenzin  los kunnen ze dan niet want vooral Dusty maakt rechtsomkeerd en loopt naar huis om mij te zoeken

Guinness vind het heerlijk als ik ziek ben! Altijd iemand thuis en samen op de bank liggen met het deken!

Lieve Max!!

Hier zijn het net doktoren, Chafuko (de gestroomde) is mijn (onofficiële) therapiehond. Hij waarschuwend me ver voordat ik een allergie aanval krijg. Ik kan dan dankzij hem extra medicijnen nemen om de aanval te verlichten.

Als je "gewoon" ziek bent dan zijnde rustig, willen bij me blijven, graag tegen me aan. Ze geven dan wat extra liefde

Ik ben ziek thuis en Wifi bijt in mijn neus als ik in de zetel lig, ik hoop dat dit puppymanieren zijn en ze er mee gaat ophouden

  Nou, ik hoop echt dat ze ermee ophoudt, vandaag heb ik haar tot drie keer toe in de bench moeten steken :( ze begrijpt het ook helemaal niet dat ik moet hoesten (heb een bronchitis) en dan wil ze haar neus in mijn mond steken  Goed voor haar socialisatie denk ik dan.

  en voor de bacillen

Vorige week ben ik een dag echt ellendig geweest door migraine. Heb de hele dag in zetel gelegen met de gordijnen dicht en lichten uit.

Mylo is nog maar 5,5 maanden oud en dus nog heel speels, maar die dag heeft hij de hele tijd dicht bij mij in de zetel gelegen. Op een bepaald moment kwam hij zelfs zo liggen dat hij met zijn kop vlak onder mijn hoofd lag (in mijn nek dus eigenlijk)

Lieverd, die Max '

Een keertje was ik ziek, zwak en misselijk en lag eventjes op de bank.
Voelde ik ineens een natte neus tegen mijn wang en keek in twee mooie bruine ogen ( ahh.. wat lief dacht ik nog.. )
Jah echt niet..
Meneer dacht; hè, schuif eens op. En klom wel zo strak naast me op de bank, dat ie al zijn kilo's in de strijd wierp en mij van de bank af drukte
.. pruthond..

 ik lig bijna nooit op de bank, want die lomperd komt dan eerst even knuffen, en dan langzaam, poot voor poot, kruipt hij bovenop me, het liefst met zijn elleboog in mijn maag, zodat ik geen lucht krijg.
wat zijn het toch een schatjes

Humm... quote gaat niet goed

  daar heb ik ook last van. ik pak elke keer jouw tekst mee, maar die pakt hij niet.

Sasja vind het allemaal wel best.

Als ik ziek ben is ze lekker rustig, maar geniet dan ook van de extra tijd die we hangend op de bank doorbrengen.

Verder alleen als ik bv uitglij komt ze wel kijken of alles in orde is.
Staat ze kwispelend naast me.....kijkt of alles goed gaat en zodra is weer overeind sta....staat Sasja weer breeduit te kwispelen en wilt ze weer verder gaan.
Is er echt iets aan de hand? Dan gaat ze kabaal staan te maken en is ze extreem bezorgd.

Wat zijn honden toch heerlijke wezens...echte knuffelbeesten en de beste wezens die je om je heen wilt hebben als je ziek bent.

Honden voelen zeker dingen aan, toen mijn moeder een hersenbloeding kreeg waren mijn pupjes van 6 maanden bij haar waarvan er 1 helemaal geen kroel/schoothond is en toch lagen allebei de hondjes bij me moeder haar nek en als me vader ze weghaalde voor de ambu-medewerkers en ze niet vasthield gingen ze weer terug!