Angstige beagle

Een tweetal jaar geleden besloten we om een vriendje als gezelschap aan te schaffen voor onze ondertussen 9jarige golden retriever. Ons oog viel meteen op beagle als ras.
Mijn golden retriever (Dokus) heb ik indertijd gekocht bij een fokker. Een zalige, (over)sociale hond. De beagle (Joep) heb ik echter samen met m'n vriend gekocht bij zo'n kennel waar ze verscheidene rassen kweken.
Meteen had ik al bedenkingen bij, want bij een dergelijke "boerderij", krijg je het nest zelf niet te zien, noch de moeder, je kiest welk hondje je wilt zien en deze gaan ze dan gaan halen. Toen ze met onze Joep afkwamen, zag ik het al meteen, dat beestje sidderde en beefde, durfde geen pootje te verzetten, stond maw doodsangsten uit. Meteen zei ik tegen mn vriend, "met deze hond gaan we nog probelemen hebben", toch kreeg ik het niet over mn hart het terug te sturen, dus namen we hem toch mee.
Al bij al is het een brave, rustige hond geworden. Ongelooflijk trouw en enorm aanhankelijk. Hij is erg sociaal met andere honden, maar met mensen is het een ramp. Ondanks pogingen hem als pup overal mee te nemen, blijft hij doodsbenauwd. Vooral op drukke plaatsen. Ook als er bezoek komt voelt hij zich niet op zijn gemak, we hebben hem een tijdlang meegnomen naar onze bouw, waar hij niet anders kan dan geconfronteerd te worden met mensen die komen en gaan, en dan probeer ik zijn gedrag te negeren (maw niet te troosten), maar toch is het nog steeds vervelend.
Als er meer dan 2 mensen bij ons op bezoek zijn, steekt hij zich weg (vroeger plaste hij zelfs in huis van angst), als ik met hem ga wandelen en ik kom mensen tegen gaat hij er al blaffend in een grote boog omheen. Hij valt wel nooit aan, maar dit komt wel erg agressief over en is enorm vervelend.
Nu durven we hem nergens meer heen te nemen waar veel mensen komen, gewoon omdat hij zodra hij uit de wagen komt, geen poot wil verzetten uit angst, mensen rondom merken dat en bekijken ons dan alsof we hond mishandeld hebben.
Ik ben mij er van bewust hoe minder we met hem doen, hoe kleiner de kans dat dit goed komt. Hoe pakken we dit het best aan? Alle tips zijn welkom, want ik vind het zo jammer, dat ik dit ongelooflijk lieve hondje nergens kan meenemen...

Ik wil je aanraden een gedragstherapeut in huis te nemen.


Het is heel lastig en vervelend als een hond niet menssociaal is.
Een gt kan jullie sturen en adviezen geven in de omgang met de hond.

Als je aangeeft waar je woont zullen er vast mensen zijn die jullie kunnen helpen.

Ik neem aan dat dit ook een harde les is voor jullie?
Vind het toch wel erg jammer dat jullie toch voor de pup zijn gegaan terwijl je wist uit wat voor omstandigheden hij kwam.
Het doel is natuurlijk om broodfok te stoppen maar als iedereen zo blijft denken komt er natuurlijk nooit een einde aan.

Hoe oud is hij nu?

Wat wij op het asiel altijd doen met angstige hondjes is deze snoepjes geven. Het hoeft helemaal niet dichtbij te zijn. Laat een vreemd persoon een snoepje neerleggen en dan weer uit het zicht verdwijnen. Doe dit dan een stuk of drie keer en laat dan "vreemd persoon" weer weggaan. Als de hond de link gaat leggen tussen die persoon en het snoepje kun je kijken of die persoon het snoepje wat dichter bij de hond kan leggen, maar forseer het niet! Uiteindelijk moet de hond naar de persoon toe komen en niet de hond, hier gaat ontzettend veel tijd overheen.
Uiteindelijk kun je als vreemd persoon op de grond gaan zitten (maak je klein) met het snoepje van je af en steeds dichter naar je toe brengen. Uiteindelijk zal de hond het snoepje aanpakken, maar het kan ook zo zijn dat dat nooit gaat gebeuren. Sommige honden pakken nu eenmaal niets aan van vreemden.
Als de hond het van die vreemde persoon heeft aangepakt is het tijd om het hele traject opnieuw te doen, maar dan met een nieuw vreemd persoon. Dit is belangrijk zodat de hond leert te generaliseren. De hond leert op die manier dat vreemde mensen snoepjes betekent, iets leuks dus.

Het gaat ontzettend lang duren voordat je verbetering zult zien. Reken maar op maanden. Het is een keuze die je hebt gemaakt en dat zie je zelf ook heel erg goed in. Hopelijk lukt het je om hem minder bang te krijgen voor mensen en krijg je nog een hoop tips.

@Bianca: ik ben mij er van bewust dat het misschien geen goed idee was, hem toch mee te nemen, maar ik dacht om op die manier het beestje toch een goede thuis te kunnen geven. Een gedragstherapeut, gaan we zeker eens proberen, via collega's weet ik iemand zijn. Maar wou op deze manier toch even checken of er niets is dat wij ondertussen al kunnen doen (momenteel zijn we aan het bouw, volgende maand verhuizen we, dus drukke tijden) om het een beetje te verhelpen.

@Sanne: hij is nu ondertussen 2 jaar, bedankt voor de tip met de snoepjes. Zal dat zeker eens proberen. Als mensen geen te bruuske bewegingen maken, lukt dat wel denk ik. Hij neemt dan wel snoepjes aan, maar dan maakt hij zich wel vlug uit de voeten. Ook als hij dan naar ze toe komt, blijven zijn poten zo in "vluchtmodus" staan...

Alvast bedankt voor de reacties!

Vraag vrienden en bekenden om de hond een koekje tegeven zelf heb ik dat gedaan bij de hod van vrienden was ook helaas een brfokhondje heel bang voor mensen. hebde hond een stukje toegegooit en steeds weer een stukje dichterbij een klein stukje koek of brokje tot de hond zelf dichterbij kwam voor nog een koekje uiteindelijk is het gelukt ze hebben dit met meerdere personen gedaan zelfs de turkse buurman heeft meegeholpen aan dit proces. begin met bekenden van de hond en dan steeds meer vreemden wens je veel succes Hein.