Veel drinken en hypernerveus

Mijn ouders hebben een hondje uit Roemenië. Ze is op zich een lief dier, kan goed overweg met andere honden, is doodsbang voor vreemde mensen en verder over het algemeen erg angstig.
Ze heeft een paar veemde tics die te wijten kunnen zijn aan een post traumatische stress stoornis, als ik dat zo mag noemen bij een hond.
Maar 1 ding is opvallend; ze drinkt veel. Zodra ze in de stress schiet rent ze naar de waterbak om enorme hoeveelheden naar binnen te werken. Ik vraag me af of het echt is omdat ze dorst heeft, of omdat ze een stress-drinker is. Maar eigenlijk ken ik dit niet zo bij honden; water drinken als ze stress hebben.
Verder is ze echt hypernerveus. Ze hijgt als een idioot, soms de hele avond lang, ook als ze "rustig" in haar bench zit. Ook hierbij vraag ik me af of het echt alleen de angst is.
Mijn ouders hebben haar nu een kleine vier maand en het wordt helaas niet beter, ondanks alle tijd en energie die ze steken om haar te laten wennen aan vreemde dingen. Ik vermoed dat ze er voor een deel niet zoveel aan kan doen dat ze zo erg in de stress schiet.
Ik ben opgeleid als dierenartsassistente en zit een beetje in de richting van een schildklierprobleem te denken. Uiteraard is dit iets om mee naar de dierenarts te gaan, maar misschien zijn er mensen die dit herkennen.

Ik zou zeker een bloedonderzoek laten doen. Uitgebreid bloedbeeld en ook schildklierafwijkingen. Hypernerveus gedrag zou passen bij te snel werkende schildklier, maar heb me laten vertellen dat dit maar zelden voorkomt bij honden. Hoewel bij mijn hond niets erop wees in de uitslagen zou het me alsnog niet verbazen als het zo zou zijn of een andere medische oorzaak.

Het vele hijgen kan natuurlijk droge bek en dorst veroorzaken, ook kan stress voor verhoging van de temperatuur zorgen wat ook weer dorst kan uitlokken. Mijn hond dronk niet extreem veel en door de stress soms lang helemaal niet en had lichte uitdrogingsverschijnselen (te zien aan natriumgehalte in het bloed). Wel begon hij als hij zich weer beter voelde bij te tanken. Daarnaast kan water drinken ook obsessief zijn waarbij de stress mogelijk een uitlokker is.

Het lijkt mij moeilijk om via een forum duidelijkheid te krijgen en te geven. Maar met mijn eigen hond heb ik gezien wat nervositeit en stress allemaal kan veroorzaken en dat het best een hele lange weg kan zijn om hierin tot meer ontspanning en vertrouwen te komen, dat ligt ook weer aan factoren (mogelijkheden en beperkingen) in de hond zelf en in hoeverre je steeds beter leert inspelen op deze eigenheid. 4 maanden is dan best relatief kort om nu al te zeggen wat er uiteindelijk mogelijk zal zijn. Maar ik weet uit eigen ervaring dat het wel triest is om te zien hoe zo'n dier grotendeels beheerst wordt door stress en hoe machteloos het soms kan zijn.

stress veroorzaakt veel drinken
dat komt door het stress hormoon cortisol
uiteraard daarbij het drukkek gedrag en het vele hijgen.........
en de cirkel is rond en heb je een stress drinker
kan ook nog zijn dat er in het verleden niet genoeg water beschikbaar is geweest
bovendien kan de handeling zelf (naar de bak gaan om te drinken) een kalmerende handeling zijn geworden voor de hond.

wij hebben zelf zo'n hond die geen druppel ongedronken kon laten staan
maar de hond mankeerde niks in die richtiing, en het was in zijn geval ook niet van de stress
hij kon het gewoon niet laten, hij had gewoon te kort gehad en had geleerd te pakken wat hij krijgen kon.

wat we zijn gaan doen, is telkens kleine beetjes in zijn bak doen, dus er was altijd wel, maar hij kon zich niet "klem drinken", het gedrag verminderde snel en was met een halfjaartje ofzo helemaal weg.


4.5maand is nog niet zo lang hoor, voor een hond met een traumatisch verleden
uiteraard is het verstandig eens even een urine check te doen (bv op suikerziekte en nieren) en een bloedstaaltje voor de schildklier, maar mijn ervaring met schildklierproblemen bij de hond zijn veel complexer, zowel bij te snel als bij te langzaam, maar goed, het is zo gecontroleerd in het bloed.

maar het lijkt erg op stress-drinken en dan is het toch echt veel geduld hebben
zorgen dat er water is, maar niet te veel en vooral voor rust en regelmaat.

Ik zou ook een uitgebreid bloedonderzoek uitvoeren.


Is het stress, dat kan, maar kan dus ook een lichamelijke oorzaak hebben.(die stress)

Ik hoop dat je een antwoord krijgt op je vragen.
Normaal is dit zeker niet.

 @Goja, heb jij een informatiebron waarin beschreven staat hoe het zit met verhoogd cortisol en dat dit drinken veroorzaakt. Ik had er niet eerder van gehoord dat het hormoon cortisol zelf de uitlokker van drinken zou zijn en ben wel benieuwd hier dan meer over te lezen.

Ik weet wel dat stress een uitlokker kan zijn van obsessief drinkgedrag en ook dat bijkomende stressverschijnselen vocht kunnen ontrekken (dorst kunnen veroorzaken), hijgen, verhoogde lichaamstemperatuur, meer plassen. Hoe het exact op fysiologisch gebied werkt weet ik niet maar ik kan me voorstellen dat stress vocht zou kunnen ontrekken uit het lichaam. En uiteraard mogelijkheid van stress als trigger/uitlokker van obsessief drinkgedrag.

Maar ik denk dat het heel lastig is advies te geven als nog niet duidelijk is of dit drinkgedrag een fysieke of stress(obsessief) gerelateerde oorzaak heeft.

Ik weet dat afkoelen hoort bij kalmerende signalen. Dorst, plassen kan bij ontlading horen.

Ik zou idd ook bloed prikken en laten testen op de schildklier maar dit "Mijn ouders hebben haar nu een kleine vier maand en het wordt helaas niet beter, ondanks alle tijd en energie die ze steken om haar te laten wennen aan vreemde dingen. Ik vermoed dat ze er voor een deel niet zoveel aan kan doen dat ze zo erg in de stress schiet." valt mij op.

Wat hebben ze gedaan in de maanden? En is het water drinken vanaf het begin? Of is het ontwikkeld gedurende de tijd?

Bij het dalen van de bloeddruk, schiet het RAA systeem in werking.

Dit systeem scheidt renine, en in een latere fase aldosteron af.(drinken)

Heeft de hond waterige ontlasting?
Verliest hij veel vocht op een andere manier? Ik weet niet hoeveel vocht een hond verliest door hijgen, maar dan schieten de bijnierschorshormonen in gang, om Na en water bij te houden.

Stress of lichamelijk onderliggend probleem...diabetes geeft ook veel drinken...en vermageren en Kussmaul (hijgen) om zuur kwijt te raken (neutralisatiereactie)

@Saskia, het ziet eruit als een citaat, heb je ook een link naar de bron. En al lezende verklaart dit voor mij nog niet dat cortisol drinken uitlokt. Ook begrijp ik in deze theoretische uitleg niet het verband met het drinkgedrag. Kun je dit ook anders uitleggen waardoor het voor mij helderder wordt wat het directe verband is?

Mijn hond, met veel stress en veel hijgen (verleden), bleek bij bloedanalyse een verhoogd natrium te hebben. Dit duidt op lichte uitdrogingsverschijnselen waarbij het hijgen als mogelijk oorzaak werd gegeven voor het ontrekken van vocht en derhalve verhoogd natrium. Het leek mij wat sterk dat dit door hijgen kan ontstaan, maar is wel de mogelijke diagnose.

Is geen citaat, komt uit m'n cursus.(ben druk bezig met fysiologie)'


Is er een bloeddrukverlaging, doordat de hond door het hijgen zo veel vocht verliest(kan), dan schiet de nier in werking; die produceert renine, dat in de bijnierschors omgezet wordt in aldosteron. Dit gaat vocht ophouden in de nier.(maar de dorst blijft, zolang de bloeddruk niet op peil is)
Dit is dus een mogelijkheid, maar dat zou moeten stabiliseren als er verder geen lichamelijk probleem is.

Heeft de hond diabetes, dan gaat de hond extra drinken, omdat er suiker wordt uitgeplast en dat neemt veel vocht mee.
Heeft de hond verzuring (diabetes) dan gaat de hond hijgen om zuur via uitademen af te geven.
(Kussmaul ademhaling)

zijn allemaal mogelijkheden die ik hier geef, geen zekerheden.
(is wel goede oefening voor mij)

Petra, uit je laatste reactie zie ik dat je m'n uitleg toch begrepen hebt.

Als de hond uitdroogt(hijgen, verdamping), gaat de bloeddruk omlaag, en doordat de bloeddruk verlaagt, gaat de nier natrium bijhouden(aldosteron zorgt hiervoor)); hierdoor stijgt het bloedvolume en zodoende de bloeddruk.(hogere natriumconcentratie in het bloed)
Bij herstel gaan al deze waardes weer naar 'normaal'

 thanks voor de uitleg, voor jou goede oefening en voor mij weer een stukje kennis kunnen passen in het verhaal. Ik wist er door uitzoekwerk wel wat van maar niet voldoende.

Vandaar dat de tekst nogal kort wetenschappelijk overkwam

Wat jij beschrijft snap ik, had ik inderdaad ook gelezen. Dat verklaart wel dat het hijgen bepaald fysiologisch processen op gang brengt zoals jij nu duidelijk even uitschrijft. Het verklaart voor mij nu ook dat mijn hond oa een verhoogd natrium in bloedbeeld liet zien. Mede omdat hij dus echt niet dronk (ondanks dat hij ongetwijfeld dorst gehad moet hebben of heeft in de situaties waarin het nu plaats vindt). Het verklaart ook het aanvallen op de waterbak eenmaal thuis in veilig hol.

Wat ik nog niet begrijp is wat de directe relatie is tussen cortisol en drinken zoals Goja beschreef.

Tot zover stukje achtergrond theorie '

Ik ben met je eens dat wij geen diagnoses kunnen geven in vraag van TS. Kunnen meer oorzaken zijn zoals ook in reacties hierboven al beschreven.

Ja inderdaad begrepen, hoewel je extra uitleg wel extra verhelderend was '

Is voor mij de beste oefening!


En nogmaals; dit zijn mogelijkheden; geen zekerheden.

Goed dat je dit nog eens aangeeft. Dit was een bijzonder interessant uitstapje, waar ik ook persoonlijk interesse in heb ' 

Dus bloedanalyse altijd zinvol!

Nog een vraag nav wat Goja schreef. Het is dan dus toch niet het cortisol wat het drinkgedrag kan veroorzaken maar bijkomende stresssymptomen als het hijgen of veelvuldig plassen (vochtverlies)?

Nogmaals los van andere mogelijk oorzaken van het drinkgedrag in verhaal van TS

Ik weet dat cortisol een stresshormoon is.

Hoe de interactie is met het drinken weet ik niet precies; hijgen door stress(meer zuurstof naar de vitale organen krijgen)(cortisol) dus vochtverlies; dus drinken.

Maar ts schrijft dat het al een aantal maanden bezig is...dan moet er toch iets ondernomen worden!

Het is bekend dat een verhoging van cortisol 'an sich' heeft veel invloed heeft op fysieke processen. Maar het hijgen bv is toch niet een uitlokker van aanmaak van cortisol en aanmaak van cortisol niet een uitlokker van hijgen. Ik probeer dat verband te begrijpen ' 

Als ik zo het drinkgedrag van TS lees kom ik uit op
of; aangeleerd obsessief drinkgedrag (mogelijk als gevolg van stress)
of; fysieke kwaal die mogelijk zowel het hijgen als het drinkgedrag uitlokt.

Lijkt mij ook dat er iets ondernomen moet worden.

stress geeft verhoogde cortisol; cortisol doet de ademhaling versnellen; hierdoor meer verdamping; dus drinken.(hoeveel drinken is afhankelijk van het uiteindelijke vochtverlies dat gecompenseerd moet worden)


Vraag is; waar komt dan de stress vandaan?(dat zou toch niet zo lang mogen duren?)

Dit is een uitleg; geen aanname voor ts!

Duidelijk ' en dan toch is het hijgen de directe aanleiding als ik het nog steeds goed volg '

Ik ben het met je eens dat stress niet zolang zou mogen duren, maar sommige dieren hebben nu eenmaal (fysiologisch)  een probleem met stresshormoonhuishouding. Daarbij kan een hond met onbekend verleden bv zolang in stress geleefd hebben dat het als het ware een 'state of mind' kan zijn, wellicht met ongelukkie samenloop van factoren cumulatief werken. Daarbij kan heel veel in het leven angstig of in elk geval zeer stressvol zijn (door trauma's en geen socialisatie >>> denk aan honden met kennelsyndroom bv). Het is dan een lange weg om dit stapje voor stapje te verbeteren tot een max wat haalbaar is.

Mijn hond heeft er bijvoorbeeld maanden over gedaan om zich voldoende veilig te kunnen ontspannen om te gaan slapen hier in huis. En stress buitenshuis was nog meer torenhoog. Het is dan ook een hele zoektocht naar een manier van leven om zo het stresslevel meer omlaag te krijgen. Hij leidt nog steeds onder meer stress dan ik hem zou toewensen. Al is de chronische stresshuishouding al enorm verbetert en herstelt hij aanzienlijk sneller. Soms zit het zo enorm in een hond verankert. Dat kan meerdere oorzaken, of samenloop, hebben. Waar het vandaan komt kan een hele zoektocht zijn, en soms kom je er niet altijd volledig achter.

Prik zijn bloedsuikers dan ook ineens mee

Bedankt voor jullie reacties!
Bij deze hond is het heel lastig te zeggen of het vele drinken/hijgen enzovoorts komt omdat ze voortdurend in stress leeft, of omdat er toch een lichamelijk probleem is. Het is al zo vanaf het begin en alhoewel ik mijn ouders er verschillende keren op heb gewezen dat ze in ieder geval het vele drinken eens moeten onderzoeken hebben ze er nog niet zoveel haast mee.
Het is een feit dat heel veel situaties bij deze hond stress opleveren. Dat kan komen door haar verleden dat we niet kennen, omdat ze dus getraumatiseerd is. Maar een verstoorde schildklierwerking kan ook inhouden dat een dier snel in de stress schiet en niet goed in staat is dit te relativeren. Als dit ook nog eens het geval is zou daar absoluut van aan gedaan moeten worden, omdat ze denk ik zowiezo al snel stress heeft omdat er sprake is van een slechte of zelfs geen socialisatie. Ik ben toch geneigd te denken dat dit alleen niet de enige oorzaak is. Maar door komen we alleen achter door het te laten onderzoeken.

Het is verhelderend te lezen dat water drinken, en plassen ook kalmerende signalen zijn, daar had ik nooit zo bij stil gestaan. Ze plast ook heel veel, logisch natuurlijk. Wat nu allemaal precies oorzaak en gevolg is, is zo niet vast te stellen, dat begrijp ik.
Ik weet dat 4 maand niet veel is, en dat het nog veel langer gaat duren voor ze het enigszins op de rit heeft. Ze was ook op cursus maar heeft daar mee moeten stoppen, omdat ze alleen maar trillend in een hoekje zat, bang voor alle schaduwen van het licht en donker. Ze doet veel vanuit angst en zolang die angst zo op de voorgrond treed is het lastig haar iets te leren.

Ik vind het vooral heel sneu en ik hoop ook zeker dat mijn ouders een lichanelijk onderzoek laten doen. Om uit te sluiten dat het iets lichamelijks is, of om vast te stellen dat er iets is wat verholpen kan worden zodat ze misschien in iets mindere stress hoeft te leven.

ons is gezegd dat door stress cortisol wordt aangemaakt wat in een ketting reactie uit eindelijk zorgt voor een overmatige behoefte aan vocht, dat zal voor ons de korte uitleg zijn geweest maar het lijkt mij erg logisch, als wij gespannen zijn gaan we ook onze lippen likken en krijgen we een droge mond
je krijgt dus blijkbaar "dorst" van stress/spanning en daar zit een aantal hormoon werkingen tussen.

cortisol breekt trouwens toch maar langzaam af

wij zien trouwens ook dat onze hond veel behoefte heeft aan water tijdens en na de speur en zoektrainingen, dat zal deels door het speuren zelf zijn, maar ook zeker deels door de spanning die het werken met zich meebrengt.

dit zien wij niet als negatief, mits de hond inderdaad in staat is, met hulp ook van zijn baasjes, de spanning weer te laten afvloeien.


de valkuil kan wel zijn dat de hond het drinken op zichzelf als kalmerende handeling gaat zien
of zo hevige dorst heeft gehad (zoals bij onze hond vermoedelijk het geval is geweest) dat hij geleerd heeft om uberhaupt maar op zoek te zijn naar water, drink-stres/water-fobie (maar dan als angst te kort te komen). Gorby leerde gelukkig in een totaal nieuwe omgeving bij ons heel snel, dat het niet nodig was maar te drinken wat hij drinken kon, daarbij geteld dat hij bij ons zowel fysiek als mentaal in een heel andere wereld was beland....... liet hij dat gedrag vrij snel los (bovendien is hij van nature een gelijkmatige hond, die zich niet snel druk maakt)

wat wij trouwens ook zagen TS, en dat is ook wel een belangrijke
als onze hond hevig last had van de giardia, dan dronk hij zich ook klem
niet zozeer omdat hij dan dagenlang water ontlasting had, maar blijkbaar vroegen de darmen dan om heel veel vocht, verbruikt de giardia heel veel vocht.
was echt heel herkenbaar, ging Gorby veel drinken, kwam er een giardia explosie

ik zou zeker deze hond eens rustig in haar geheel laten nachecken
hopelijk is alles oke, maar veel drinken kan een signaal zijn dat er ergens iets niet goed zit en het lijkt mij de moeite waard eea uit te sluiten, en vooral thuis, rust en regelmaat.

Dat is ook wel logisch. Ik was heel benieuwd naar het fysiologische aspect. Fijn dat Saskia hier wat meer over kon vertellen.


@Lovely Zoë,

Het is ook moeilijk te zien als een hond zo in stress leeft. Ergens moet dat cirkeltje doorbroken worden en dat kan alleen maar door dingen af te strepen. Vandaar dat klinisch onderzoek heel belangrijk is. Een hond die zo in stress leeft, leeft ook op de toppen van z'n tenen, ik zou daarnaast ook zorgen voor een klein en overzichtelijk wereldje en inzetten op het vinden van aanvaardbare balans. Als je alle binnenkomende prikkels zoveel mogelijk minimaliseert kun je iets doorbreken en vanaf daar op geleide van de hond weer opbouwen binnen zijn kunnen en vermogen.

Cortisol verhoogt bloedsuikers , hoge suikers betekent extra dorst.

en met alle info bij elkaar komen we er met elkaar vanzelf

wat kan je doen om stress te verlagen voor een hond "met verleden".
ritme, duidelijkheid, rust
en alle 3 zijn belangrijk omdat ze houvast bieden
en houvast betekent dat je het niet zelf hoeft op te lossen, aan te pakken etc, maar het over mag laten aan een ander.

hoe die invulling er uit ziet is natuurlijk ook afhankelijk van de hond, maar de basis lijkt mij hetzelfde, als de hond durft (want ik vind het ook durf hebben hoor, voor een hond die in het verleden nu niet bepaald ervaren heeft dat mensen te vertrouwen zijn) zijn nieuwe mensen te vertrouwen, en zijn/haar leefomgeving redelijk voorspelbaar is, de hond zelf niet veel hoeft te beslissen (dus bv eerder aan de lijn wandelen als los laten lopen, duidelijke regels in huis, duidelijk dag ritme, rustige baasjes) zal hopelijk ook de spanning wat gaan zakken. In hoeverre dat echt mogelijk is zal ook afhangen van de de mate van socialisatie op mensen en de mensenwereld, in hoeverre de hond de juiste opvoeding heeft mogen krijgen in het nest van mams en broers/zusjes, en toch ook het eigen karakter.

Ik zou eerst hond goed laten onderzoeken om evt ziektes (bv cushing) uit te sluiten . Komt het puur van stress dan zou je haar kunnen ondersteunen met medicijnen bv clomicalm ( weet niet of ik dit goed geschreven heb )

ziekte van addinson speelde ook door mijn hoofd, en das moeilijk te duiden hoor
maar is ook een hormoon-ziekte, net als cushing

alleen verwacht je dan meer lichamelijke problemen, maar net als Daven zou ik ook eerst de hond goed laten onderzoeken.

gezien de achtergrond van de hond ..... misschien goed om eerst telefonisch met een goede dierenarts te overleggen zodat de stress van het consult minder kan zijn omdat er doelgericht gewerkt kan worden.

Elk tekstboek over endocriene ziekten. Pupd is een bijwerking van alle corticosteroiden.

@ Saskia de hond gaat niet extra drinken omdat er suiker wordt uitgeplast en dit extra vocht met zich meeneemt maar omdat de herssenen een signaal krijgen om extra te drinken om zo het teveel aan suikers uit te plassen