Over een klein uurtje is ze er eindelijk!

Hier nog wat foto's van mijn (slapend) maatje. Want waar ik ben (in huis) ligt zij, ze is zo lief zo aandoenlijk. Maar (helaas) is de stress nog niet minder, ze is zo onzeker en heeft haar hele hebben en houden aan mij opgehangen. Fantastisch natuurlijk dat deze hond met haar zware achtergrond zich zo weer durft te geven en zich zo openstelt en al die vriendschap (al) geeft! Maar direct ook helemaal niet fijn voor haar, het geeft haar zoveel stress als ik even niet (direct, binnen een straal van 3 meter) in de buurt ben. Ik heb haar vannacht al uit de lamellen hier moeten halen, pure paniek bij haar. Ook eet ze niet als ik wegloop na het eten in haar bak te hebben gedaan. Ze staat liever staand te slapen naast me in de kamer als ik de keuken aan het opruimen ben dan dat ze even het hoekje omgaat om op haar kussen te liggen.
Zo sneu, ze heeft eigenlijk zoveel rust verdiend! (maar die neemt ze dus alleen als ik ook zit, vlakbij: zie foto's

wat fijn dat het zo goed gaat en wat heeft ze het getroffen....of eigenlijk jullie met elkaar als ik het zo hoor. 

heel veel geluk samen en leuk dat je foto's plaatste en ons op de hoogte houdt!

heb ff je topic doorgelezen en ik raak er gewoon emotioneel van, arm hondje, maar natuurlijk ook super dat ze bij jullie terecht is gekomen!

bedoel je in je eerste post met "spaanse opvanger" dat jullie een tijdelijk opvanggezin voor haar zijn, of is het de bedoeling dat ze bij jullie blijft?

ik hoop dat haar verlatingsangst afneemt, zo triest dat ze zich zo hard vastklampen aan iemand die ze nog maar net kennen omdat ze verder niets hebben..

Maar ik zie dat ze het super heeft bij jullie, nog veel plezier samen

Wat goed dat je zo'n hond een gouden mandje aanbiedt!!! Hopelijk gaat ze snel genoeg beseffen dat je steeds weer terugkomt, denk met wat oefenen moet dit lukken! Maar ach hoe lief dat honden zelfs met zo'n verleden nog steeds hun hart openstellen, vind dat zo mooi om te lezen.. Veel geluk samen!!

Wat fijn dat ze goed terecht gekomen is! Hoop dat ze snel wat meer vertrouwd raakt en het niet meer zo erg vindt als je haar even alleen moet laten.

(Misschien overdrijf ik wel hoor, maar zou je dat stopcontact achter dr kussen niet afdekken? STEL dat ze er aan likt of iets... ?)

Veel geluk samen!
Gr. Alexandra

@Erika & Tosca: we zijn indd alleen voor de opvang. De bedoeling is dat ze uiteindelijk geadopteerd gaat worden. Ik word daar nu al misselijk van... (bij de gedachte dat ze weer weggaat) toch denk ik dat ze ergens anders (rustiger of meer stabiel door aanwezigheid van andere hond of honden) beter op haar plek zou zijn. (minder stress voor haar).

@ Alexandra: precies mijn reactie, overdreven volgens de man. Maar nu jij het ook aanhaalt: ik ga meteen op zoek naar die kinderafdekplaatjes, moet ik nog ergens hebben liggen.

Weet wat je doormaakt hoor ik weet ook nog mijn eerste opvanger ach wat was ze lief mijn kinderen vragen nog vaak naar de opvangers maar Kuka de eerste hond staat nog in mijn hoofd gegrift mis haar nog steeds wat ik de eerste twee weken nooit had verwacht dat ik haar zou gaan missenwant ze was min of meer een regelrechte ramp in het begin. Niet zindelijk verlatingsangst slopen was ze kampioen in maar goed na twee weken was ze een totaal andere hond en kon haar na 5 weken met een gerust hart herplaatsen maar jeetje heb emmers vol gejankt. Hoor nog regelmatig wat van haar dus daar ben ik wel blij mee

WAt fijn dat ze bij jullie bij mag komen zeg. Alelen een vraagje, ik las dat ze 's nachts in de lamellen heeft gezeten en erg onrustig is. Kan ze niet bij jullie op de kamer slapen?

@Taiko; nee dat gaat niet... ik heb kleine kinderen die 's avonds ook weleens aan mijn bed staan en ik wil nare confrontaties of schrikreacties met vervelende afloop vermijden.
Mijn oudste zoontje heeft het al heel moeilijk met de situatie, hij vindt haar ook heel lief maar kan niet goed tegen het geblaf en gejank (hij is erg gevoelig) en is nu ook al een week verdrietig. Ik kan hem zijn gevoel van 'veiligheid' wat hij boven heeft niet afnemen.

@Tineke: ik kan het me voorstellen want gut wat ben ik al totaal verliefd op haar! Ze is zo lief en buiten de verlatingsangst om is ze eigenlijk ook super makkelijk.
Ik heb zojuist (want de man was er toch niet) de kinderen lekker voor een filmpje laten eten. Hun tafeltjes zijn van kinderformaat en dus erg makkelijk voor een grote hond om even die bordjes met die lekkere geurtjes wat van dichterbij te bekijken Maar dat deed ze dus niet. Ze vindt het gewoon fijn om erbij te zijn en gaat dan lekker op het kleed erbij liggen (slapen).

Ik zie aan haar dat ze toch wat rustiger aan het worden, of aan het wennen of zoiets. De twee afgelopen nachten is ze een stuk rustiger geweest, nu hebben we haar in het weekend ook geen moment alleen gelaten. Steeds voor gezorgd dat er iemand bij haar in de welbekende 5 meter-zone was.

De kong begint ze ook te begrijpen (en leuk te vinden)! Alleen doet ze er niks mee als ik er niet ben.... dan blijft ie onaangeroerd op haar kussen liggen. Als ik dan weer thuis ben gaat ze er pas mee aan de gang.

Hier haar favoriete plekje op het kleed bij de bank, met de kong.

Ik vind haar enorm aandoenlijk en mooi, in haar oogjes is zoveel te lezen !! Lijkt wel alsof ze zich afvraagt, is dit echt, kan ik hier ontspannen ! Wat erg dat ze zoveel heeft meegemaakt dat ze dat nog niet kan, maar in haar geval is dat heel begrijpelijk ! En ze heeft tenminste vertrouwen in jou, dat is al heel wat !!

Ben zeker dat het met het nodige geduld wel in orde komt, dat verdient ze heel erg ! En ben heel blij dat jullie haar zo liefdevol hebben opgenomen !