Wanneer definitief gedrag reu t.o.v andere reutjes?

Vanaf wanneer zie je het definitieve gedrag van een reutjes ten opzichte van andere reutjes? Ik hoor vaak dat ze dominanter en onverdraaglijker worden met het volwassen worden. Was dat zo bij jullie?
En vanaf welke leeftijd kon je dat zien?

Doobsje is mijn eerste reutje (na 2 teefjes), en is nu bijna 9 maand.
Een paar weken terug probeerde hij voor het eerst een teefje te berijden, en sindsdien probeert hij dat ook bij een gecastreerde reu. Ik laat het hem niet toe, en hij is gelukkig niet al te hardleers.
Ik merk ook dat hij meer interesse toont voor het snuffelen, en af en toe grassprietjes staat te likken (waar een teefje geplast heeft?).
Hij houdt nu ook al zijn urine op voor de wandelingen (wil niet meer in de tuin plassen), en oefent ijverig op het doen van verschillende kleine plasjes. Dat laatste lukt nog niet zo goed, hij krijgt de "kraan" nog niet goed toe, en loopt dan maar zo door...

Hij is nog steeds even sociaal, speels, en vriendelijk naar alle reutjes in de buurt. Zou dit nog veranderen?
Hoe was het bij jullie reutjes?

het gedrag wat jij beschrijft zie ik persoonlijk niet als dominant gedrag.. Denk eerder dat hij lekker aan het puberen is gegaan en dus wat moeite heeft met de prikkels te verwerken die hij krijgt bij de geur van teefjes en gecastreerde reutjes (die nog wel eens naar een teef willen ruiken) en daarom gaat rijden. Beetje overprikkeld gedrag zeg maar.

En ja het pootje opheffen en veel plassen tegen dingen is reu eigen maar zeker wel "af te leren". Wat ik deed met Kiba is hem onder appel houden een stuk wandelen hem dan de gelegenheid geven zijn blaas te legen en dan weer verder onder appel. Zo leert hij dat ie niet overal kan plassen. Ook houd ik hem weg bij lantarenpalen en struiken van tuinen zodat hij ook niet in de verleiding gebracht word.

Dat hij plasjes oplikt heeft te maken dat de hond op die manier beter de geur in zich op kan nemen door gebruik te maken van het orgaan van jacobson. Reuen doen dit misschien meer dan teven maar ook teven doen het

Ik zou me er dus niet al te druk over maken tenzij het echt problemen gaat veroorzaken zoals ruzie's met andere honden (al zal dit niet zo snel gebeuren als je de hond goed begeleid) of als je gaat merken dat ie helemaal gek word van de hormonen.

@Marjo: blijkbaar is hier een beetje een misverstand. Misschien heb ik het niet duidelijk verwoord, maar ik maak me geen zorgen over zijn gedrag nu. Ik heb zijn gedrag alleen maar omschreven om aan te geven dat zijn hormonen in werking getreden zijn, en in welk "stadium" hij zich ongeveer bevindt.
Wel vraag ik me af of ik er gerust in kan zijn dat hij net zo sociaal zal blijven als hij nu is. De meeste reutjes bij ons in de buurt zijn dat namelijk niet. En ik hoor vaak dat dit verandert met het ouder worden.
Ik vind het fijn dat hij zo sociaal is, en zou graag hebben dat dit zo blijft.
Dominant is hij nu niet, daar zit ik niet mee in. Ik vraag me alleen af of dit nog zou kunnen veranderen?

Oh haha sorry dan heb ik het inderdaad verkeerd begrepen

Zolang jij hem goed begeleid en op tijd ingrijpt op het moment dat jij denkt dat hij verkeerd gedrag vertoond lijkt mij niet dat hij zal gaan "ontsporen"

Zelf merk ik van mensen met reuen hier in de buurt dat ze alles meteen op dominantie afschuiven en alles meteen afstraffen en de hond dus niet goed begeleiden waardoor ze inderdaad lelijk gaan doen. Maar dat komt eerder door onbegrip van de baasjes zelf. Een jonge hond moet de grenzen van andere honden leren en zijn eigen grenzen en als je dit meteen afstraft (wat hier vaak het geval is bij andere baasjes die het niet normaal vinden als hun reu snauwt op het moment dat ze een andere hond/reu vervelend vinden en dus boos worden) leert de hond verkeerde dingen

Dus ik denk dat als je hem gewoon rustig zijn grenzen leert kennen en hem daar goed bij begeleid hij echt wel zo sociaal blijft

Dank je wel voor jullie reacties. Ze zorgen ervoor dat ik een stuk geruster ben.
Doby is inderdaad een vriendelijke, zachtaardige hond. Een beetje overenthousiast, maar wel ontspannen en sociaal.

Al zijn speelvriendjes zijn reutjes. En dan is het geruststellend om te horen dat dit een goede garantie is op een sociale reu.

De meeste reutjes hier kunnen het niet goed met elkaar vinden. De baasjes zijn dan ook verplicht om elkaar uit de weg te gaan. Ik zou het jammer vinden om die sociale contacten te moeten missen, zowel voor mezelf als voor Doby.
Het is ook niet meteen ontspannen wandelen, als je voortdurend om je heen moet kijken.
En reutjes zijn hier sterk in de meerderheid, ruwweg geschat 80 procent.

Maar Doby kan het dus met allemaal goed vinden. Grommen, laat staan uitvallen heeft hij nog nooit gedaan. En hij reageert gelukkig nooit agressief als andere honden dat wel naar hem doen.
Hij is ook nooit gespannen als we andere honden tegen komen.

Hij mag van mij wel grommen of happen (als waarschuwing, zonder te bijten) als een andere hond echt te ver gaat, maar dat is nog niet nodig geweest.
En als andere honden dat naar hem doen, vind ik dat ook niet erg. Hij heeft het namelijk wel nodig gehad, was voorheen veel te onstuimig en opdringerig (willen spelen, of die andere hond daar nu zin in had of niet).

Jullie reacties zijn een opluchting!

Floortje... Bamse is nu tweeeneenhalf jaar, en Lasse vijftien maanden, samen kunnen ze het heel goed vinden, en ook met hun vriendjes gaat het prima.
Ik heb nog nooit rare toestanden gehad..., en verwacht dit eerlijk gezegd ook niet meer.....