Wel of (nog) niet

Hallo allemaal,
Sinds het overlijden van mijn hond, is thuis niet meer het thuis wat ik gewend was. Het is stil en het gemis erg groot. Nu ben ik aan het kijken geweest om een nieuwe golden retriever pup aan te schaffen, maar ik betrap mezelf er steeds op, dat ik degene eruit pik die het meest op Sita, mijn overleden hond lijkt. Mijn lieve schoonmoeder heeft gezegd dat wanneer ik er klaar voor ben een puppie mag gaan halen van haar. Dat is nou net het probleem: wanneer ik er klaar voor ben! Ik heb nog veel verdriet om mijn vorige hond en heb haar dood nog lang niet verwerkt. Nou kan zo'n nieuwe pup natuurlijk helpen daarbij, maar ik vraag me af of dat eerlijk is tegenover dat beestje? Misschien wil ik te graag dat ze op Sita gaat lijken en dat mag ik natuurlijk niet verwachten.
Graag hoor ik wat jullie hiervan vinden?

Hoi Anita


het is het blijft een lastige keuze. en het is vooral een keuze van gevoel en verstand en wat wil jij. Onze hond is ook nog maar kort overleden maar hadden al wel snel besloten dat we een andere namen. Deze komt over 2 weken en er heeft dan 5 weken tussen gezeten.

iedereen verwerkt het op hun eigen manier. ik ben mezelf ook niet als ik thuis ben. Voor mij is het qua gevoel en verstand een goede keuze geweest om een nieuwe pup uit te zoeken.. verwerk het in de weken ernaartoe en daarna ook nog. je zult jou sita nooit vergeten. En het is niet raar denk ik dat je telkens een pup zoekt die het meest op sita liijkt. en misschien geeft sita je wel een teken dat het goed  is. heb ik wel gehad..

succes ermee en sterkte met het verwerken van het verlies van sita.

wij hebben dat ook gedaan toen onze labrador overleden was,, we hadden zo veel verdriet en voelde ons zo leeg.. en het huis was niet emer hoe eht was.. daarop hebben wij besloten om een nieuw hondje te halen.. en dat heeft ons heel erg geholpen met het verdriet verwerken..

Hoe snel of hoe langzaam je een nieuwe hond aanschaft zal in mijn optiek niet veel uitmaken het verdriet blijft altijd.
Door een pup of andere hond kom je er enkel sneller overheen doordat je weer bezig bent en minder tijd hebt om aan het gemis te denken.
Ik neem om vergelijking te voorkomen meestal ook een ander ras want ik zou bang zijn dat ik idd ga denken ohh maar die deed dat niet en die deed dat wel.
Compleet ander ras heb je dat niet want er zit een andere ras eigenschap aan maargoed dan moet je natuurlijk wel voor een ander ras willen gaan en deze leuk vinden.

Hoi Anita,

Allereerst nog heel veel sterkte met het verlies van Sita.
Ik weet wat je doormaakt op dit moment. De leegte in huis, het verlangen naar een hond om je heen. De kleine dingen die nu zo anders zijn, ik miste zelfs de ochtend wandelingen in de zeikende regen

En ik had ook het idee dat het niet eerlijk zou zijn om een andere hond te nemen, want zou ik die niets te kort doen omdat ik nog zo veel verdriet had om Bradley.

Wij hebben er toch voor gekozen om weer een pup in huis te halen, en ik heb er geen seconde spijt van gehad. In het begin vergelijk je heel veel, maar dat zwakt af. Je zal ook heel snel merken dat je pup een heel eigen karakter heeft en dat je steeds minder gaat vergelijken of verschil gaat zien in hoe ze dingen aanpakken. Dat heeft bij ons wel degelijk de scherpe kantjes van het verdriet gehaald en hielp ons om alle mooie (en ontdeugende) dingen van Bradley beter naar voren te halen. Dan haalde Lycan (is onze nieuwe pup, inmiddels al 10 maanden oud weer) iets uit en dan zeiden we weet je nog wat Brad toen deed..

Vergeten doe je Sita nooit, een andere hond is ook geen vervanging voor haar dat kan ook niet want ze was uniek in karakter en doen en laten. Maar het zou je wel kunnen helpen om het verdriet te verzachten.

Ik heb het ook toen Lycan er al was nog heel moeilijk gehad op sommige momenten, maar dan was daar het rode draakje (Lycan dus) die of iets geks uithaalde waardoor je in de lach schoot of met een diepe zucht tegen je aan kroop en dat hielp echt.

Nu komt de winter er weer aan en ik denk nog steeds veel aan Bradley, hij was dol op sneeuw, ik nam dan vaak een halve dag vrij om daar samen met hem van te genieten. De eerste sneeuwdag na zijn overlijden heb ik het zo moeilijk gehad, ik nam een paar uur vrij en toen kwam ik thuis in een leeg huis.. Op dat moment wist ik ook dat zonder hond die leegte nooit meer echt weg zou gaan. We hebben toen ook besloten om toch weer voor een pup te gaan.

Wel hebben wij een hond gekozen die uiterlijk niet op hem lijkt, toch zijn er ook overeenkomsten. Ze zijn allebei kruising, reu en groot, lomp en superlief. Maar Bradley was bijvoorbeeld zwart en Lycan is rood. In het nest zat ook een zwart reutje, maar die wilde ik niet omdat hij me te veel aan Brad deed denken..

Ik kan je niet echt helpen, maar alleen mijn eigen ervaringen met je delen en ik hoop dat je er wat aan hebt. Ik zou vooral willen zeggen volg je gevoel hierin een beetje. Als je nog dingen van me wilt weten vraag ze gerust.

Irene

volgens mij ga je  je nieuwe pup even graag zien als je vorige hond! mss op een andere manier, en mss ga je dingen aan haar/hem missen die je bij je andere hond had - maar er gaan ook dingen zijn die deze pup heeft en je vorige hond niet had
een hond is volgens mij onvervangbaar maar dat is ook niet de bedoeling hé! Als ik je bericht zo lees ga je een geweldig baasje worden voor een pup, je gaat niet lichtzinnig over de "aanschaf" van een hond.

wat moeilijk he........ik begrijp je helemaal.

Bamse is nu mijn wereldhond, niet mijn eerste hond, alle honden die mij verlaten hebben, zijn nog steeds heel dichtbij me, nog steeds heb ik daar verdriet mee, toch heb ik het een plaatsje gegeven.

Bamse is geen vervanger, o jee nee, maar de pijn verdrijft zij tegenover het verdriet van al mijn anderen honden.

wanneer is het tijd ? dat komt vanzelf, sta daar niet bij stil, de tijd dat je opeens zegt, ja ik wil een pup. dan is het tijd.

en op elkaar lijken ? ja best wel, maar iedere hond heeft een eigen karakter, dat zal je met de tijd goed gaan beseffen, uiterlijk zullen ze op elkaar lijken, maar innerlijk niet.

ik hoop dat je je er over heen kan zetten, en toch een nieuwe huisgenoot neemt, heus het zal de pijn verzachten van het verlies , nimmer zal je de hond vergeten, en geen vervanger, en heus je gaat net zoveel weer van deze pup houden als van je andere hond.

Heb daar nog geen ervaring mee met mijn hond, maar ik heb wel twee kittens genomen toen mijn kat was overleden. Ik was er echt kapot van. Toen ik 2 nieuwe maatjes nam was ik nog erg verdrietig over mijn andere kat en zelfs nu(7 jaar later) heb ik dat nog als ik er aan denk. Maar de liefde die die dieren geven is zo fijn en dat hielp mij ook bij het verdriet! Vergelijken deed ik wel, maar eigenlijk altijd op een leuke en fijne manier  .

Lieve Anita,

Ik begrijp wat je schrijft. En misschien is het daarom een idee om juist voor een hond te gaan die helemaal niet op Sita lijkt?

Er zijn zoveel leuke honden in het asiel. Misschien kun je daar een nieuwe beste vriend vinden?

Groetjes!

Als eerste nog heel veel sterkte met het verlies van Sita.
Een vriend verliezen is altijd heel zwaar. 

Je weet zelf het beste wanneer je toe bent aan een nieuw leven in huis.
Je moet het ook niet zien als vervanging van Sita en haar vergeten zal je al helemaal niet.

Het lijkt mij persoonlijk ook heel moeilijk om voor hetzelfde ras te gaan.
Ik denk dat je onbewust toch teveel gaat vergelijken. Sita deed dit zo en zo.
Misschien is het daarom leuk om voor een heel ander soort hond te gaan?
Een nieuwe uitdaging. 

Misschien kan je tijdelijk wat honden uitlaten in het asiel als je het nog te vroeg vind voor een nieuwe pup. En wie weet vind je daar wel de nieuwe liefde van je leven

Pffffffff, echt moeilijk hoor. Dank jullie wel voor de lieve reacties. Een ander ras is geen optie voor mij, niet omdat ik andere honden niet leuk vind, integendeel, maar omdat ik bang ben daar spijt van te krijgen. Ben er nog niet helemaal uit...
Ik wil het eerst ECHT zeker weten, voordat ik ergens aan begin, waar ik later misschien spijt van ga krijgen en de hond daar de dupe van wordt (kan me eigenlijk niet voorstellen dat dat gebeurt, maar oke).

Er is ook niemand die zegt dat je nu moet beslissen of je een ander ras wilt

Gewoon rustig aan verdiepen in andere rassen en dan kom je misschien wel een ras tegen waar je helemaal verliefd op word.
Of niet haha dan kan je natuurlijk altijd nog op zoek gaan naar een golden.

Ik denk dat wanneer er weer een vrolijk pupseltje door je huis heen holt en de boel op stelten zet dat je het helemaal geweldig vind