moeilijk

Dit is misschien wel een goed idee, ik zal bij de begeleidster eens informeren of er een mogelijkheid is, bedankt

 zo gaat dat tegenwoordig vaker, een keer op gesprek komen is onvoldoende, het is een lastige situatie, maar zeer zeker wel te doen, zodat jij minder of niet meer belast wordt met dingen waar jij weinig mee kan. Probeer zoiezo minder vaak de telefoon op te nemen, klinkt hard, maar werpt snel haar vruchten af, ik denk dat je een heel fijngevoelig persoon bent, en deze dame heeft dat ook wel in de gaten ( ondanks dat ze wat in de war is ) weet ze wel wat ze doet, denk niet dat je haar in de steek laat, geen schuldgevoelens naar jezelf toe, iets minder vaak de telefoon oppakken scheelt ook al heel wat. GA in gesprek met deze dame, geef duidelijk aan wat je nog wel voor wil haar betekenen ( en wat niet ) geef duidelijke grenzen aan...
Ik had nooit van MAX gehoord, maar heb het even opgezocht, wat je wel weer kunt doen is om weer contact te leggen met max, situatie uitleggen, zorg ervoor dat er een gesprek kan plaatsvinden waarbij iemand van de orginisatie aanwezig, en jijzelf, zoiezo...stappenplan opzetten ( en daarbij uitspreken welk aandeel jij hier in nemen wil )  en daarna deze dame er in betrekken wat de bedoeling is. Max moet dit op zijn schouders nemen niet jij.

ik denk dat er een paar naam-foutjes in je berichtje staan

ik denk dat ze daar effectief wat mee kan omdat het de bedoeling is dat er een schema zo wordt opgestelt dat de vrouw vooral zelf voor haar hondje zou kunnen zorgen en niet meer zo vaak naar floske moet bellen voor hulp.

Het probleem van de telefoon niet opnemen is dat ze een geheim nummer heeft. Ik neem al heel vaak de telefoon niet op bij een anoniem nummer omdat ik denk dat zij het is en miste zodoende een belangrijk telefoontje van de neuroloog van mijn zoon ,over inpact gesproken.

 ach hemel...en dat er wrijving onstaat in jouw gezin kan ik me heel goed voorstellen...kun je wat aan de tips die al gegeven zijn...? Want dat jij hier los van moet komen is duidelijk.

Dan is het misschien een optie om een goedkoop prepaidtelefoontje te kopen die je alleen voor haar gebruikt. Ze ligt nu in het ziekenhuis en ik neem aan dat ze je nummer niet uit haar hoofd weet maar voorgeprogrammeerd heeft? Dan zou je het kunnen veranderen naar het prepaidnummer.

En ik zou inderdaad ook een lijstje voor aan de muur maken. Een lijstje wat de hond wel mag hebben en er dan onder zetten dat alles wat er niet op staat niet aan de hond gegeven mag worden. Zo loopt de hond hooguit een stukje kaas mis ofzo. En ik weet niet hoever heen ze inmiddels is, maar begrijpt ze het nog wel als je bijvoorbeeld met haar afspreekt dat ze haar vragen opschrijft en je elke dag één keer mag bellen op een vast tijdstip? Dat lost het probleem natuurlijk nog niet op, maar misschien dat het wel tijdelijk wat verlichting brengt totdat er iemand is die haar wat meer kan verzorgen.

Toch erg hoor, dat als iemand geen kinderen heeft, niemand om voor haar te zorgen, geen voorrang krijgt in een tehuis en dat mensen die zelf al genoeg aan hun hoofd hebben 'ermee opgezadeld' worden. Maar wel respect voor jou hoor! Uit je openingspost werd de situatie nog niet helemaal duidelijk, maar nu is me wel duidelijk dat je een heel goed mens bent.

Poeh ik word er verlegen van, ik ben geen "Florence Nightingale"
hoor ben er min of meer in mee gezogen.
Van een keer een praatje maken en voor dat ik er erg in had zit ik in deze situatie.
Ik heb veel gehad aan jullie reactie,s, ik ga het zeker eens hebben over een soort van buddy die een paar van mijn taken over kan nemen (dierenartsbezoeken ed.)
Maar deze mevrouw weet ook dat ik een aantal studie,s heb gevolgt mbt hondengedrag en dat ik op de plaatselijk hondenschool werk en zegt daarom ook altijd dat ze de hond, en vragen over de hond, alleen aan mij toevertrouwt.
De mevrouw heeft geen mobiel alleen een vaste aansluiting en heeft mijn nummer in haar agenda staan.Eef heb jij een idee hoe ik op mijn mobiel een melding kan krijgen dat zij het is die belt? dat zou al een hoop schelen.

Wat een moeilijke situatie ! Zo'n dame alleen zoekt natuurlijk steun, maar het is voor jou niet bepaald makkelijk !

En het hondje..ik vind dat ze zou moeten beseffen dat ze haar hond niet kan geven wat hij nodig heeft + ook eens bij stilstaan wat er met die lieverd gebeurt als zij ze niet meer is.

Ik kende vroeger ook zo'n dame, wilde van geen wijken weten (leed ook aan kanker), want haar hondje was haar gezelschap etc. Kan ik wel begrijpen, maar de hond telt ook en als je oprecht van je hond houdt, wil je zeker zijn dat alles in orde is en hij niet in een asiel gaan belanden..wat in het geval van de dame die ik kende wel is gebeurd

Dus Floske, dikke pluim voor wat jij doet voor dit hondje

dat vind ik echt jammer , had het graag met je gedeeld , helaas is dat te ver weg voor mij ,ik woon in de buurt van Hoofddorp

Ik heb ook zo te doen met het hondje, een echte neuroot.Thuis krabt en likt hij constant, eet bijna niet,loopt constant hijgend zijn vrouwtje achterna.
Hier zie ik hem helemaal tot rust komen en eet zijn bakje met smaak leeg.

ik begrijp je gevoel , maar je kan en mag dit hondje niet van haar afnemen !
ik kom veel bij bejaarde mensen aan huis om hun hondje te trimmen en kom ook situaties tegen waar mijn tenen van krom gaan staan , maar er wordt wel veel van de hondjes gehouden ! het is vaak hun enige houvast aan het leven .
probeer het een beetje naast je neer te leggen , ik weet dat het moelijk is , als ik het goed lees zal het niet lang meer duren , het hondje is nog jong en zal vast nog goed terecht komen .
en je moet een beetje harder zijn tegenover haar , jij hebt je eigen leven ,daar mag ze mss een klein deeltje van uitmaken maar niet meer !!

Petje af voor jou, hoor .
Ik denk dat het voorstel van een prepaid telefoon of/en nummer niet eens zo'n gek idee is, kun je dat tegen haar vertellen en samen met haar jouw telefoonnummer in haar agenda veranderen. Een anoniem nummer kun je geen melding van krijgen.

Verder herken ik wel wat jou nu overkomt, gebeurt mij regelmatig en dan trek ik het ook niet meer en moet ik me weer terugtrekken.Dat is gewoon heel moeilijk.
Hou je eigen grenzen goed in de gaten en kijk wat je ècht wel of niet wil doen.
Vertel haar dat je niet méér tijd hebt dan....bv.1x in de week oid (ik noem maar wat), schrijf het desnoods voor haar op en alles wat ze dan over hondengedrag wil weten moet ze ook maar opschrijven en aan jou vragen de dag dat je daar bent.
Wat misschien een valkuil is dat jij uit jezelf veel verteld over het gedrag van haar hond of honden in het algemeen, ook niet meer doen.
Als zij niet meer steeds kan "vragen" heb je kans dat ze zelf oplossingen zoekt/vindt en zich minder afhankelijk van jou opstelt.
Zeggen dat jij de enige bent die ze vertrouwd is ook een manier van mensen om je aan zich te binden,vaak onbewust hoor.

Ik wens je heel veel sterkte.

PS
Ik ben het helemaal eens met de andere adviezen om er andere mensen bij te betrekken en evt haar huisarts in te lichten.
Hondje van haar wegnemen zou ik niet doen.

Hier is de link naar de site die ik vanmorgen noemde in mijn eerdere bericht. 
http://www.oopoeh.nl/over-oopoeh

Ik heb nu niet elk bericht gelezen maar ik begrijp dat het wel een complexe situatie is en dat jou gezinssituatie er onder leidt. Heel vervelend zeg! Ik snap ook dat je er min of meer ingerold bent. 

Als deze mevrouw toch enige vorm van proffesionele hulp krijgt kun je dan bij deze instantie niet het verhaal neerleggen en aangeven dat de mevrouw voortdurend een beroep op jou doet. Het lijkt me toch dat zij er iets mee moeten doen als mensen uit de omgeving aangeven dat mevrouw in kwestie niet genoeg heeft aan de zorg die ze krijgt van de instantie?

Ik wens je veel sterkte en hoop dat er een oplossing komt voor alle partijen.

Ik ga meteen eens informeren naar zo,n pre-paid ding, bedankt allemaal voor jullie reactie,s

Klinkt misschien heel hard, maar jij mag niet zomaar zeggen ik heb NU een adresje voor hem, straks misschien niet meer, ik snap dat je die hond wilt redden, maar als hij de enige is wat die vrouw echt aan vast hangt zal ze zonder het hondje binnen paar weken dood zijn. Dan kan je beter je best doen voor de stress weg te nemen voor het hondje en die vrouw het hondje nog te gunnen en dan pas later met haar toestemming een huisje zoeken indien het nodig is.

Als die mw beter is kan je met haar erover praten. Maar je gaat toch niet zomaar een huisje zoeken voor iemand anders zijn hond?

Ik denk niet dat dat kan, maar als je het zeker wil weten kan je het best je eigen telefoonaanbieder bellen. Die maken die situatie waarschijnlijk vaker mee.

Iedereen heeft het maar over die vrouw, waarvoor het zo zielig is als het hondje weg gaat. Maar ik hoor niemand over dat hondje dat last heeft van stress, dat het besie geen leven meer heeft maak blijkbaar niet uit.

Het beetje (honden)leven wat dit hondje heeft, heeft het bij de oppas.

Kan het Hondje niet bij jou blijven ? en dat je hem dan mee neemt op bezoek bij die mevroew.

Mijn mening is, dat er ook best naar het hondje en zijn gevoel gekeken mag woorden. Hoe sneu dat ook voor mevrouw zal zijn, nu heeft de hond geen leven.

Mvg Jasmijn.

 Ik denk dat als er een ombuiging plaatsvindt het ook een stuk rustiger wordt voor het hondje...zoals gezegd is, floske heeft al 3 honden en een eigen gezin, ze zit niet te wachten op nog en 4e hond erbij. En er wordt zeker wel aan het hondje gedacht, alleen de oorzaak moet eerst aangepakt worden.

Hier is de link naar de site die ik vanmorgen noemde in mijn eerdere bericht. 
http://www.oopoeh.nl/over-oopoeh

Bedankt voor de tip.Je moet wel meteen 54 euro lidmaatschap betalen dus ik overleg eerst even met het baasje.

Mag ik wel voor mezelf zorgen en aangeven dat ik haar niet meer kan helpen? Daardoor komt ze misschien tot de conclusie dat ze niet meer voor hem kan zorgen en in DAT geval heb ik een goed adresje.

Nee hij kan niet bij mij blijven, mijn man wil er absoluut geen 4-de hond bij.

Oh, sorry dat had ik dan weer over het hoofd gezien. Das misschien dan ineens wel erg veel, zeker als blijkt dat er in de buurt geen 'opa of oma' is die het op zich wil nemen.

Ik hoop zo dat er voor jullie allemaal een oplossing komt. En ik vind óók dat je voor jezelf mag opkomen en mag meedenken over een oplossing waarbij zowel de mevrouw, het hondje als jij en je gezin bij gebaat zijn. En dat kan soms knap ingewikkeld en/of pijnlijk zijn.

Hoe moeilijk ook lijkt het me wel goed om de zorg voor het hondje en de zorg voor de mevrouw proberen te scheiden. Hiermee bedoel ik dat zorg voor de mevrouw van iemand moet komen die daar ofwel voor betaald wordt ofwel vrijwillig op zich meent. Is buurtzorg of mantelzorg geen optie? ik weet ook dat er vrijwilligers zijn die bijv helpen in gezinnen waar op drukke momenten ( voor het naar school gaan, bij eten koken/huiswerk maken/ vriendjes over de vloer, het naar bed gaan etc) de boel in het honderd lijkt te lopen. Zou zoiets er ook niet zijn voor deze mevrouw?

Ik heb haar al verschillende keren gezegt dat ik er wel voor het hondje wil zijn maar niet voor haar.Dan zegt ze "dat snap ik' maar even later gaat de telefoon weer en is ze het weer vergeten. Ze heeft ook een begeleidster en daar heb ik nu een afspraak mee gemaakt om eens samen om de tafel te zitten.

Kunnen die mensen van "dat adresje" niet al af en toe met het hondje gaan wandelen en zo, of wonen die niet in de buurt?

Ik heb even zitten zoeken. Is dit ook iets?


http://www.zorgvoorelkaar.com/

Ja tuurlijk.

Poe dat is echt een lastige..


maar wat we ook niet moeten vergeten dat die generatie in een heel ander tijdperk is opgegroeid dan wij doen, met andere manieren, normen en waarden. en waarschijnlijk de hond als huisdier heel anders zien dan wij nu? ik zou het hondje niet bij haar vandaan rukken, waarschijnlijk heeft ze zoveel steun aan hem.. 

dit alles is natuurlijk geen goed praten, want het hondje heeft stress, en daar moet wat aan gebeuren. 
zou het niet genoeg zijn om eens goed met de vrouw te praten hoe jij het ziet. en wat jij dan kan doen is hem regelmatig meenemen, zoals je nu al deed en hem lekker laten spelen en vies worden waar een hond recht op heeft?

natuurlijk alles tot op zekere hoogte, want wat niet gaat, gaat niet. maar wat je al schrijft, als die vrouw echt zoveel van hem houdt en steun aan hem heeft, kan en mag je hem niet zomaar weghalen (naar mijn idee)

Wederom bedankt Bertine

Het wandelen is het probleem niet, dat doe ik toch al met mijn honden, kleine moeite om hem dan mee te nemen.