Herdershonden

Op advies van Hondenliefhebster even twee extra topics aanmaken  Ik ben heel benieuwd naar jullie ervaringen met eigenlijk alle soorten herdershonden - van border collies tot Duitse herders. Welk ras hebben jullie (gehad), wat vonden jullie de voor- en nadelen, anekdotes over verschillende karakters binnen hetzelfde ras, sowieso leuke anekdotes, en tips over goede fokkers of extra achtergrondinformatie over verschillende rassen zijn ook altijd welkom. Ben heel benieuwd! TS begint nog even niet, maar heeft nog wel wat anekdotes achter de hand

Wij hebben nu onze tweede witte herder, allebei herplaatsers.

Charlie kwam uit het asiel, hij was al op leeftijd (10 jaar) en had een stamboom. Van terughoudendheid was bij hem to-taal geen sprake. Hij hield van alle mensen, vertrouwde iedereen, wat weleens tot genante situaties heeft geleid. Een buurtbewoner riep hem eens, hij stapte net uit de auto, en Charlie rende ernaartoe en sprong zo bij hem in de auto.
Charlie hield niet zo van andere honden, het was een macho mannetje. Accepteerden andere honden dan van hem, dan had hij geen problemen met ze. Er zat geen greintje waaksheid in hem. Het leven was een groot avontuur voor hem, het enige waar hij bang voor was was vuurwerk.

Mike hebben we nog geen jaar en hij is twee jaar, bijna drie. Hij heeft geen stamboom. Hij is onzeker en totaal geen macho mannetje zoals Charlie was. Hij houdt niet van vreemde mensen en is waaks. Bij andere honden weet hij zich geen houding te geven, hij is voorzichtig en terughoudend. Zodra hij een andere hond wat beter kent, gaat het goed. Hij is snel door iets geïntimideerd (bussen, mensen, nieuwe situaties).

Totaal andere honden dus. Het stamboom/geen stamboom wil trouwens niet persé iets zeggen, misschien is het relevant en misschien ook niet. Dat weet ik niet.

Beide honden hielden trouwens van smerigheid! Voor de grap noemen we ze weleens Zwitserse zwart-witte herders! Ik heb van andere witte herder eigenaren gehoord dat dit bij hen net zo is, haha.

Charlie links, Mike rechts. Qua uiterlijk zijn er ook zeker verschillen te bemerken (behalve het feit dat Charlie ontzettend overgewicht had toen we hem kregen).


Mike bezig in de drek:

Hahaha die drekfoto's  Meteen zwemmen dus :P Dat soort geintjes zie ik bij de familiehonden met alle soorten poep - het moet niet alleen opgegeten worden, maar ook over je hele rug gesmeerd :P

Wij hebben een Duitse herder reu,Spencer, uit werklijnen (met een rechte rug dus ). Het is onze derde hond, we hebben ook een Weimaraner X mechelse herder teef.
Voor mijn werk, ik heb een uitlaatservice, wandel ik ook met een Witte herder, Duitse herder en Belgische herders. Ook nog andere rassen en kruisingen tijdens mijn werk hoor. Maar wat ik geleerd heb tijdens mijn werk is dat ik echt een Duitse herder-mens ben. De Belgen vind ik ook leuk, maar die zijn toch wel heel anders qua karakter. Een stuk nerveuzer.
Wij hebben Spencer als herplaatser, hij was toen 6 maanden, in huis genomen. Zijn vorige baasje wilde hem niet houden omdat hij niet geschikt zou zijn voor KNPV. Bij ons was hij meer dan welkom.
Omdat Spencer niet de beste socialisatie heeft gehad en ook waarschijnlijk niet met zachte hand is opgevoed heb ik wel wat moeite moeten doen om zijn vertrouwen te winnen. Ik ben gelijk met hem gaan trainen op de hondenschool. Dit vond hij erg leuk, al waren de andere honden wel een bron van afleiding voor hem. Mijn valkuil was dat ik soms te lief voor hem was en daarom niet consequent genoeg. Ik heb een privésessie bij de hondenschool genomen. Dat heeft mijn ogen geopend. Ik ben met Spencer gaan trainen, positief en gericht op de aandacht op mij houden. Hij wilde graag naar alle honden toe en ze dan het liefst opjagen. Dit is iets wat echt een trekje van Duitse herders is. Met hulp van een bal heb ik ervoor gezorgd dat ik veel leuker ben dan de andere honden.
Inmiddels is Spencer een hele relaxte hond. Hij luistert heel goed naar mij en hij gaat dagelijks mee met mijn uitlaatservice. Andere honden tollereert hij, hij kijkt niet echt naar ze om. Hij vindt mij veel leuker. Alleen als er een andere Duitse of Witte herder bij is wil hij wel spelen met ze.
Wij hebben sinds kort een mini varkentje. Dit is Spencer z'n beste vriend. Het varkentje gebruikt hem het liefst als zijn kussentje. Super schattig!
Momenteel doe ik geen sporten met Spencer. Ik heb er geen tijd voor helaas. Wel gaat hij dagelijks mee met de uitlaatservice en wandel en fiets ik ook veel met hem alleen. Mira gaat met mijn man mee naar zijn werk.
Voor mij is de Duitse herder echt de perfecte hond. Ze zijn zo trouw aan hun baas. En ze zijn erg intelligent, dat vind ik ook heel leuk. Je kunt ze heel makkelijk van alles leren, ze hebben het zó door. Ook vind ik ze erg mooi. Andere mensen ook, dat merk ik vaak als ik met hem langs een drukke weg loop; dan hebben we een hoop bekijks.
Waar ik wel soms tegenaan loop zijn de vooroordelen van andere hondenbezitters. Hun hond is altijd gebeten door een herder. Dat gaat er bij mij het ene oor in en het andere oor weer uit. Ik weet wel beter.
Mocht je voor een Duitse herder gaan. Let er dan wel op dat je bij een goede fokker gaat kijken. Het is een ras waar wel wat gezondheidsproblemen zijn. Goede fokkers kun je vinden op de website van de Vereniging voor de Duitse herdershond.
Succes en veel plezier met de zoektocht naar de geschikte hond!

Ik heb een cattledog gehad, niet echt een herdershond, maar als je er iets over wil weten, wil ik er wel over schrijven.

Wij hebben nu een zwisterse witte (deeltijd zwarte) herder.
Hiervoor hadden we een kuising van duitse herder, mechelse herder, en collie gehad, Noël.

Ik ken Noël als een hele rustige en lieve hond maar toen ze nog jong was (waar ik me niks van herriner, ze was 5 jaar ouder dan ik) was ze wel druk en zenuwachtig. Waarschijnlijk door de mechel en collie die door haar zat.
Ze was ontzettend trouw en heel lief met mij en mijn broer en zus, mijn vader was echt haar baas. Overal waar hij heen ging wilde ze mee en zodra ze de auto hoorde ging ze voor de deur zitten om op hem te wachten.
Ondanks dat hij haar favoriete baasje was kwam ze wel voor ons op toen mijn vader ons "aanviel".

Ik, mijn boer en mijn zus waren tegen mijn vader met een sneeuwballen gevecht, ik was iets van drie dus herrinner mij er niks van.
Mijn vader die viel ons dus aan en wij gillen vanwege de koude sneeuw, gewoon omdat het leuk was. Noël die had waarschijnlijk niet door dat het een spelletje was en beet mijn vader om ons te beschermen. Niet hard, maar gewoon om te zeggen dat hij moest ophouden denk ik. Gelijk daarna deed ze helemaal schuldig en onderdanig naar mijn vader, dus ze deed het echt niet om hem aan te vallen.

Naar andere honden was Noël ook heel onderdanig.

Shanti is veel rustiger en zelfverzekerder dan Noël, ze is heerlijk rustig in huis, waakt wel maar zodra je zegt dat het goed is en aangeeft dat je het gezien hebt is ze stil. Ze is dol op mensen en honden vind ze meestal ook erg leuk, een tijdje is ze bang geweest voor honden op afstand en ging daar toen grommend en blaffend op af maar dat kwam doordat ze twee keer was aangevallen. Nu ik dat eruit heb negeert zehonden op afstand meestal.
Shanti is dol op mensen maar toen mijn moeder een keer in het donker haar uitliet en er een man achter hun liep gromde ze wel steeds naar hem. Als ze iets niet vertrouwd laat ze dat gewoon weten.

Met Shanti doe ik nu agility maar ik weet niet zeker of ik er mee door ga, tijdens de les is ze namelijk erg druk en jankt de hele tijd als ik wegga (terwijl ze dat nergens anders heeft), ook is ze naderhand druk en opgefokt. We gaan nu naar een andere groep dus we gaan kijken of ze daar minder gestresst van raakt want we vinden het spel allebei erg leuk maar het gedoe erom heen moet ook leuk blijven.

Qua fokkers, tja tegenwoordig hoor je heel veel verhalen van valse en bange witjes en op de show zag ik witjes die wankelde met de achterhand. Die fokkers vind je ook bij de rasvereniging. Een fokker die hier in de buurt woont en die ik een beetje ken is uit de rasvereniging gestapt omdat zij vond dat die teveel voor uiterlijk ging

Ik heb een duitse herder. Ik vind het de rustigste tussen alle herders.
Border collies bruisen van de energie waar geen end aan komt, of er moet goed en veel getraint worden met ze.
Mechelse en hollandse herders kunnen ook erg druk zijn.
De duitse herder is een rustige trouwe vriend die voor de baas klaar staat.
Zal zijn baas beschermen. Ze zijn erg sociaal naar mens en dier. Mijn hond vind andere honden ook erg leuk!
We beleven veel plezier en ik ben erg blij dat ik voor de duitse herder gekozen heb!

Hmmm, ervaring met herdershonden.....
Laat eens kijken...
Als kind een jaar bij mijn grootouders gewoond terwijl mijn ouders aan het scheiden waren. Ik ging toen naar het derde kleuterklasje...
Mijn grootouders hadden een Duitse herder, Max genaamd, 25% wolvenbloed. Die hond werd gehouden als waakhond op 'de buiten'. Ik moet er wel meteen aan toevoegen dat als mijn grootvader van zijn werk thuis kwam, hij meteen 1,5 tot 2 uur met zijn hond ging sporten. Ook s'morgens ging hij eerst samen met de hond een rondje joggen. Ik denk dat dat toen toch wel zeer vooruitstrevend was (eind jaren zeventig!).
Ik heb aan Max alleen goede herinneringen, voor mij was hij een superhond. Heel lief en trouw, hoewel mijn tantes en nonkels een andere herinnering hebben van Max. Namelijk dat ze daar niet zonder toestemming moesten komen, want dan zat Max in de weg en liet zijn tanden zien...Zij stonden dan ook raar te kijken dat een vijfjarige dat 'monster' zonder problemen kon sturen...
Later heeft mijn vader zich een Groenendaeler aangeschaft. Een pup uit een onconventionele combinatie, nl. een stamboomvader met Europees kampioenschap en een kortharige -dus afgekeurd voor fok- moeder. Eveneens een prachtdier. We spreken nu volop jaren tachtig, Groenendaelers waren hier toen om alle verkeerde redenen in de mode. Meestal werden ze in een klein hokje (2x2 m) gehouden als waakhond. Onze Sloeber zijn plek was wel groter, maar hij was een buitenhond. En toch, kwam niet aan 'zijn' gezin... dan gingen de haren overeind en de tanden bloot. Verder was het een knuffel eerste klas, had eigenlijk heel wat kleiner moeten geboren worden zodat hij op die schoot kon passen waar hij zo graag zat. Wat men hier wel een zegt over nerveus...neen, dat was hij niet, heel zelfverzekerd en menslievend, maar in bedreigende situaties, zeer scherp zonder het hem echt leren.
En nu hebben we wat volgens het asiel een kruising Tervuerense herder is. Wij denken dat de andere helft weleens Border Collie zou zijn. Sasha is een heel nieuwsgierige maar eveneens een heel nerveuze hond. Absoluut geen angstbijter, wat onze DA vreesde toen we daar met haar afkwamen, de wereld is geschapen om haar te knuffelen, dat is zo ongeveer haar visie op de wereld. Heel gelijkend op onze Groenendaeler wat dat betreft. Ze werkt graag voor ons, zit soms op een opdracht te wachten. Geeft graag haar vertrouwen, maar schrikt gemakkelijk van geluiden. Heeft duidelijk een klik met schapen -hebben we deze vakantie ontdekt, toen we haar gelukkig voor alle partijen aangelijnd moesten houden.Verder heb ik gemerkt dat ze zich de kaas niet van het brood laat eten. Zelf is ze absoluut niet agressief, maar haar staren (border?) leidt soms tot ongewenste reactie van andere honden, en eens onder aanval, geeft ze niet meer toe, 'she stands her ground' is de mooie angelsaksische uitdrukking, en ik heb er niet echt een goede nederlandse vertaling voor.
Ik hoor dikwijls dat Belgjes nerveuzer zouder zijn en daardoor moeilijker te hanteren en Duitsers stabieler. .. Ik heb met beide goede ervaringen, herders are my kind of dog...

Mijn ervaring met mijn eigen herders:

Mijn eerste eigen hond was een duitse herder reu, die nu bijna 3,5 jaar is. Een grote hond (76 cm, bijna 50 kg), met een karakter. Hij is behoorlijk zelfverzekerd maar hij is gelukkig wel stabiel.

Waaks? Dat zeer zeker.

Hij kan wel met andere honden opschieten, loopt gewoon los. Indien hem iets niet bevalt, negeert hij het compleet, of maakt zich groot en geeft een correctie (zonder te bijten!). Hij heeft nog nooit gevochten.

Hij, waarschijnlijk een uitzondering, is zeker niet slaafs. Ik had er dan ook een hele klus aan hem op te voeden. Er was een tijd dat, hoe streng/consequent ik ook was, hij behoorlijk brutaal tegen me was.

Nu is het een wereldhond. Voor mij een echte knuffel, ik kan werkelijk alles bij hem doen, een schat van een beest is het. Zeer baasgericht.

Die van mij kan met mijn konijnen, hamsters, vogels ''chillen'', gaat helemaal prima.

Tegenover vreemden is hij gereserveerd. Visite vindt hij wel hartstikke gezellig, maar echt knuffelen zal hij niet met ze doen.

Dan heb ik nog een herder (mechelse herder X hollandse). Is een teefje van bijna 17 weken oud.

Fel temperament, maar toch ook zeker baasgericht. Goed consequent zijn en trainen, ze begrijpt alles wat ik van haar vraag.

Ik ken ook een heleboel zwiterse herders, die zijn naar mijn mening toch wat rustiger en minder waaks. Vind ik ook hele leuke honden.

Al met al, ik ben echt een herder/dober-mens

Ben opgegroeid met een uitlaathond colliexmechelse herder.
Zo'n lief en zacht beestje echt het karakter van de collie en een enorme werklust dit weer van de mechelaar.

Toen ik wat ouder werd denk 16 altijd geholpen met de duitse herders van de buurman die werden opgeleid voor zowel politie en beveiliging.
Later werd Yentl gehouden deze was veel te lief voor het werk en stopte de buurman met opleiden en mocht zij daar blijven wonen.
Want een heerlijke hond was dat en ondeugend........uren uren uren heb ik met haar gewandeld.
Later m'n rijbewijs gehaald en konden we ook naar het strand wat een feest was dat, scheef doorsteken naar de zee om toch te gaan zwemmen terwijl de bazen daar niet blij mee waren
Ze was zo dol op me dat ze zelfs eens door de voordeurruit is gesprongen toen ze m'n auto'tje hoorde aankomen.

Bij mijn man thuis ook altijd een duitse herder ook een lieverd maar dit was echt een waakhond, maar ja ik zal ik niet zijn dat er toch altijd geknuffeld werd.
Ze moest van weinig mensen wat weten maar een knuffel kwam ze standaard bij me halen.

Toen we eenmaal het huis uit gingen een schotse collie als herplaatser in huis gekomen.
Toch een redelijke rugzak maar wat een leuk en lief beest.
Altijd hard mee getraind en tot de GG2 gekomen en toen had mevrouw geen zin meer.
Dit is echt een maatje voor het leven geweest voor het hele gezin.

Na haar afscheid zijn we aan een australian shepherd begonnen, zo een hele andere kluif maar o wat leuk en wat een boef is dat.
Denkt dagelijks dat het nog een puppy is of schoothondje en komt graag even bij je knuffelen op schoot.
Ach over h'm kunnen we al een boek schrijven en dat in 2 jaar.

En het bloed kruipt waar het niet gaan kan en vorig jaar toch weer een schotse collie erbij genomen.
Heerlijk heerlijk wat een karakter heeft dit figuur.
Het is een diva eerste klas, doet niks waar meneer het nut niet van inziet en wil het liefst iedere avond gevoerd worden van een vorkje, en ja baasje trapt er soms nog in ook

Ik ben dus echt een herdermens maar dan de drijfende herders.

Hier een wat specialere 'herdershond', Dobber haar vader was nl. een Appenzeller Sennen en dus een ras dat van oorsprong een veeherder is.

Hier ook een Duitse herder

Een héééééérlijke hond.



Spike is een werklijn. Papa, Mama, overgrootouders,zijn hele Familie zijn allemaal goede werkhonden. De meesten hebben IPO/Sch.h.3.

Ondanks dat je ze bikkelhard ziet werken op het veld. Zijn ze zodra ze van het veld af zijn super `klar im Kopf` zoals ze dat hier zeggen. Ondanks dat ze tijdens de IPO dus onder druk staan en er echt voor gaan zijn ze zodra ze met ´hun werk´ klaar zijn weer heerlijke rustige, stabiele honden.


Spike is ook een gigantische grote knuffel. Wil met iedereen knuffelen en probeert altijd op schoot te kruipen.

Spelen met andere honden is ook geen probleem.

Kan alleen Maar vol lof over hem zijn. Terwijl ik eerst geen Duitse Herder wilde. Nu????? Ik zou niet meer anders willen


Euh....kleine correctie.... Ik bedoelde ik zou niets anders meer als een herder (hier vallen duidelijk ook andere herders, met name mechelse herder onder) willen hebben

Ik heb een cattledog uit een kruising werk met showlijn gehad. Ik had echt geen idee waar ik aan begon. Het heeft twee jaar geduurd voor ze enigzins normaal werd qua energie. En (achteraf) niet goed gesocialiseerd, angstagressie en een lage bijtdrempel. Ik heb ook nog nooit iemand aangeraden om een cattledog te nemen. Met de gezondheid geen geluk gehad. PRA/lensluxatie/glaucoom, pyometra, mammatumoren, longtumor. Door het karakter en slechte zicht aantal tanden verloren. Ze is uiteindelijk dikke 15 geworden.
Jammer dat ik de kennis die ik nu heb, toen niet had. Maar dan was ik er waarschijnlijk nooit aan begonnen. 

Leukste hond die ik ooit gehad heb, slim, leergierig, werklust, supergehoorzaam, bijna onvermoeibaar. Ze luisterde echt belachelijk goed, ik had mijn twee honden ergens los buiten liggen toen ik aan de klets raakte. De ene kwam na een half uur naar binnen. De cattledog lag een paar uur later nog precies waar ik haar achtergelaten had. Echt bizar.
Ik heb g&g met haar gedaan g&g1 gehaald, wedstrijden gelopen, later belangstelling verloren. Behendigheid gedaan, wedstrijden gelopen. Ik had IPO willen doen met haar maar de PRA gooide roet in het eten.

Ze kende heeeeel veel cue's, daar hebben we ook veel plezier/gemak van gehad toen ze blind werd, ze heeft tot ze ook doof begon te worden, met veel begeleiding, los kunnen lopen. 
Jagen deed ze ook, maar alleen met toestemming en met 1 keer fluiten meteen terug komen. 
Ze was  op zich op mij gericht maar ik kon haar eigenlijk makkelijk meegeven. En dan luisterde ze net zo goed naar degene waar ze mee mee was.
 En nog steeds zou ik niemand aanraden om een cattledog te nemen.


Toen was ze bijna 15. Let vooral op de lieve ouwehondvoetjes, toen ze jonger was had ze kattenvoetjes.

Mechelse herders hier, de perfecte honden voor mij. Bepaalde lijnen toch, er zijn er ook meer dan genoeg die ik niet zou moeten hebben.

Zowel thuis als op het veld vind ik er bitter weinig nadelen aan.

Met de Duitse herder die ik af en toe train kan ik moeilijk contact leggen. er schuilt toch behoorlijk veel verschil tussen de 2 rassen.

Hier iemand die als kind een uitlaat- Tervuerense herderteef van directe buren had. En die meer bij ons woonde dan "thuis". Dit was de mooiste Tervurenaar die ik ooit heb gezien! Een prachtige roodkleurige vacht met een super uitstraling. En wat een super karakter. Je hoort weleens over het nerveuze hiervan, maar heb ik werkelijk nooit iets van gemerkt. Ze was intelligent, trouw, waaks, aanhankelijk en een tikkeltje dominant. Zij heeft ook weleens een jongen in de arm gepakt die mij als kind pestte... Julie is 14 jaar geworden.

Toen ik net het huis uitging heb ik een Duitse herderteef genomen. Passie was meer een Golden retriever in herderjasje geloof ik Blaffen deed ze niet, was enorm sociaal naar mens en dier en er zat weinig "pit in". Toch denk ik achteraf dat het veel met haar gezondheid te maken had. Met 5 maanden HD geconstateerd, eeuwige huidproblemen enz... enz... Ze luisterde goed, maar was niet te motiveren op de hondenschool.. Verder was ze eeuwig betrouwbaar!

Omdat mijn scherm op hol sloeg, het vervolg:

Toen Passie twee jaar was hebben we Bruno de Hollandermix van een jaar oud erbij genomen. Deze hond had al een behoorlijke bagage. Wij waren de zesde baasjes! Bru was gedragsgestoord en verpest. Hier hebben we al het mogelijke aan gedaan en uiteindelijk de moeilijke keuze moeten maken om in te laten slapen... (Zit nog een lang verhaal aan vast...)Jaren verdriet van gehad. Vreselijk. Verpest door de mens!

Nu onze stamboom Mechelse herder Lux van 9 jaar. Wat een hond! Hyperactief, dominant, neurotisch, komisch, niet zelfstandig, maar zoooo lief. En hij gedraagt zich nog als jonge hond. Ik krijg nog regelmatig de opmerking dat "het zeker nog een jonge hond" is! Mijn man heeft een paar jaar KNPV gedaan met hem, maar ben blij dat hij hiermee is gestopt vanwege een chronische keelinfectie. Hierdoor kon ik hem castreren en is hij een stuk minder scherp geworden. Hij is nu ook een stuk rustiger in huis. De kinderen zijn dol op hem! Hoe meer hij geaaid en gekneveld wordt, hoe fijner! Toch weet ik niet of ik ooit nog een Mechelaar wil. Hier hebben we onze handen aan vol gehad. Vooral de eerste jaren! Dominant, drammerig, maar aan de andere kant slaafs!

Hier ook een Zwitserse Witte Herder gehad Bijna 11 jaar, vorig jaar hebben we haar helaas in moeten laten slapen.

Sara was een hele zachtaardige hond, maar als we met haar gingen spelen kon ze wel behoorlijk fel worden. Ze wist echter wel altijd wat de grenzen waren en heeft nooit te hard gebeten. Ik was nog jong toen ze bij ons kwam (5 jaar), dus we zijn samen opgegroeid. Dat was voor mij super fijn, helemaal aangezien ik geen broertjes of zusjes heb. Voor mij was Sara dan ook een soort van zusje! Ze had echt één baas (mijn vader), ik was haar speelkameraadje en mijn moeder was een soort "tweede baas". Naar mij en mijn moeder luisterde ze wel, want ze was altijd héél gehoorzaam, maar mijn vader was echt haar grote held. Naar hem luisterde ze perfect, ze hoefde zelfs nooit een riem aan, want ze bleef echt altijd bij hem. Overigens was Sara echt heel makkelijk te trainen, ook door mij en mijn moeder. Ze deed alles voor je, ook zonder dat je een beloning had. Maar mét natuurlijk wel nog iets sneller en liever

Sara had een stamboom (hoewel ze toen nog niet officieel erkend waren, maar wel tijdelijk). Ze was de onzekerste in haar nest (laatste die overbleef) en mijn ouders wilden eigenlijk liever een reutje, maar gingen uiteindelijk toch voor haar. Sara kon aan de riem weleens uitvallen naar andere honden, maar dit was puur uit onzekerheid. Aan de riem voelde ze zich niet prettig, omdat ze geen kant op kon. Eenmaal los was ze ontzettend sociaal. Alle honden waren leuk en ze speelde echt op een Herder-manier: met héél veel kabaal  Het stelde vrij weinig voor, maar ik heb opgemerkt dat heel veel Herders dat doen (en dan bedoel ik vooral de Duitse, Mechelse, etc. en niet de Border Collie's enz.): heel veel grommen tijdens het spel.

Ook naar andere dieren was Sara heel sociaal. Ze kon los op het gras liggen slapen, terwijl de kippen om haar heen scharrelden. Onze cavia's lieten we weleens door de huiskamer lopen en dan beschouwde ze ze als haar "puppy's". De beestjes werden grondig gelikt en vertroeteld  De ene cavia vond dat niet leuk en die rende weg, waarna ze 'm ook met rust liet. De andere vond het juist heel fijn en ging er dan eens goed voor staan, haha!
Verder was ze geen katten gewend, maar we zijn een paar keer naar mijn nicht gegaan (die 3 katten heeft) en dat ging hartstikke prima. Ze wilde ze alleen maar heel graag besnuffelen en was er heel lief voor.

Witjes zijn over het algemeen vrij gereserveerd voor vreemden. Dat wil zeggen dat ze niet zomaar naar vreemde mensen toe zullen gaan en om een aai zullen vragen. Sara was ook zo. Zodra ze je rustig had kunnen besnuffelen (en jij haar negeerde), was het goed en kon je haar meestal wel aaien. Na een paar minuten ontdooide ze dan en dan ging ze uitgebreid pootjes zitten geven  Maar probeerde je haar te lokken, liep je op haar af of keek je haar recht aan, dan liep ze weg of ging ze (ook weer uit onzekerheid) tegen je blaffen. Met kinderen daarentegen, ook vreemde, was ze weer wel heel leuk. Ze vond kinderen sowieso heel leuk (totdat ze ouder werd, maar toen wilde ze gewoon rust hebben) en wilde eigenlijk altijd met ze spelen.

Sara was niet echt een knuffelhond. Ze kwam wel eens vragen om een aai en dan gaf ze dus vaak ook pootjes. Ook likte ze je heel graag, vooral je gezicht.... Maar echt bij je komen liggen en echt knuffelen, dat had ze niet zo graag. Ze wilde liever wandelen en spelen. Sara was een hele actieve hond en ging graag overal mee naartoe. Zolang ze maar met haar baasjes was! Alleen blijven kon ze prima, maar liever niet  

Ze was wel heel erg waaks, iedereen die voorbij ons huis kwam, daar moest naar geblaft worden. 
Sara heeft nooit in haar leven iemand gebeten, niet eens gegromd tegen mensen (niet menens, wel in spel ). Ik ben ervan overtuigd, dat ze dat ook niet had gedaan als ze langer had geleefd. Ze was gewoon zo ontzettend lief. Zelfs toen ze pijn had (ze had vreselijke HD ), heeft ze nooit vervelend gedaan.

En ook hier zo'n moddermonster  Modderpoelen? Daar moet je toch in gaan liggen?! Gelukkig hield ze ook heel erg van zwemmen (hoewel dat wel een aantal jaar duurde) en konden we die zwarte troep er dan gewoon weer afspoelen

Hierbij nog een foto van onze mooie meid (meer op mijn profiel) 

Overigens weet ik me nog een hele lieve situatie te herinneren Toen ik een jaar of 7 was en Sara dus 2, ging ik zoals gewoonlijk met haar spelen. Maar toen ik los zei, liet ze niet los. Ik vond dat helemaal niet leuk, omdat ze het normaal wel altijd deed en naar mijn ouders altijd meteen luisterde. Toen ben ik gaan huilen  Sara heeft op dat moment meteen haar speeltje losgelaten, is voor me gaan zitten en heeft m'n hand gelikt. Het was zo lief dat ik ook meteen weer moest lachen  

Herkenbaar die Witjes in de bagger!! Ik heb met de uitlaatservice een witte herder mee... Die komt wit de bus in. Ik lever hem weer in het zwart wit af bij zijn baasje bij terugkomst. Gelukkig heeft zijn baasje hier totaal geen problemen mee.
Wat ik zelf heel schattig vind aan Spencer, onze Duitse herder, als de t.v. aanstaat en er is een geluid dat hij interessant vindt (van blaffend honden bijvoorbeeld) dan gaat hij met zijn koppie schuin naar de boxen zitten kijken. Zo schattig!!
Wij hebben sinds een maand een biggetje in huis. Het biggetje is dol op Spencer. Hij ligt het liefst bovenop hem of onder zijn achterpoten. En die grote Duitser, die vindt het allemaal prima. Die wast het varkentje zelfs.
Wij hebben ook kippen. Soms ontsnappen die uit hun hok. Spencer pakt ze dan op met zijn bek en brengt ze weer terug naar hun hok. Hij zal ze met geen haar/ veer krenken.
Ook bij kinderen is Spencer heel geduldig en lief. Terwijl hij eigenlijk geen kinderen gewend is, daar wij zelf geen kinderen hebben.
Dus voor wie beweerd dat Duitse herders gevaarlijk zijn.... Niet dat ik zeg dat iemand dat beweerd hoor, maar op straat word ik weleens aangekeken of ik met een moordmachine loop... Spencer heeft het tegendeel ruimschoots bewezen!

Superleuk om jullie ervaringen zo allemaal te lezen

Zijn er nog mensen met aussie-ervaringen? Of kan ik daar beter weer een nieuw topic voor openen

Hier een hele leuke mini-aus. Ze is nu bijna 8,5 maand en een bonk energie. Joy is een mix van show en werklijn. Verder is ze ontzettend lief en zachtaardig.

Ze is ontzettend leergierig en vind echt alles leuk. Als ze er maar wat van kan leren. Als het moeilijk word kan ze hierdoor wat gefrustreerd worden, maar met een stapje terug is het weer net zo leuk als daarvoor.

Helaas heeft ze 2 weken geleden haar kapsel van haar achillespees gescheurd tijdens het spelen in het bos. Ze is geopereerd en moet nu 6 weken in het gips. Dit is met een bonk energie geen makkelijke opgave en dus is het alle creativiteit uit de kast halen en haar mentaal uitdagen.




http://www.facebook.com/media/set/?set=a.418596048193959.121778.100001307018339&type=3#!/media/set/?set=vb.100001307018339&type=2

http://www.facebook.com/media/set/?set=a.418596048193959.121778.100001307018339&type=3#!/media/set/?set=vb.100001307018339&type=2

collie! een fantastisch ras, maar oh zo gevoelig, het enige nadeel.

Als ze zin hebben, dan kunnen ze flink luisteren, zijn niet te actief, maar altijd in to een beetje crossen in het veld, halen je sloefen (alleen als je het hen lief vraagt), zijn sociaal naar mens en dier (en denken dat ze pups blijven) en kunnen allemaal heel droevig kijken als de pootjes per ongeluk nat worden. knuffelkonten eersteklas, de zetel is de beste ligplaats! Het zijn herders, maar toch wel buitenbeentjes
Jeetje, ik kan er een boek over schrijven.

Wij hebben een kruising tussen 2 soorten herders... Beauceron (Franse herder) en Mechelse herder... Ze is nu 14 weken en leert heel snel! begrijpt alles, maar.. kan ook heeel ondeugend zijn en dan zie je dr denken " ja hoor, heb ik ff geen zin in.." dus we moeten heel consequent zijn...

Het is onze 1e herder.. hiervoor hadden we een kruising flatcoated/Newfoundlander.. was ook een fantastische hond!

Hoe kan ik hier een foto inzetten?
lukt me niet...

Wij hebben op het moment een oudduitse herder, en het is echt een dropje! Ze is sociaal, lief, leergierig en nieuwsgierig. Hiervoor ook een oudduitse gehad die helaas geen respectabele leeftijd mocht halen maar ook de vorige had een super stabiel karakter. In het verleden hebben we ook een groenendaeler gehad maar mijn ervaring was toch dat de groenendaeler iets terughoudender is dan de oudduitse herder.
Wij hebben Dasja trouwens bij kennel van 't hogeland vandaan (Gerda hier op het forum volgens mij staat haar kennel hier ook vermeld) Gerda is echt een super fokker die het socialiseren ook echt serieus neemt en bovendien is ze lekker kleinschalig. De hondjes groeien lekker in huis op en mogen als ze oud genoeg zijn lekker mee naar buiten om daar leuke nieuwe dingen te ontdekken zoals kinderen, andere dieren, auto rijden en ga zo maar door. Op haar site www.vanthogeland.nl kun je bij de dagboekverslagen wel zien wat ze allemaal onderneemt met de pups.
Op mijn profiel kun je foto's vinden van de herders die we hebben gehad

Hier een border collie
Van 1.5 jaar oud, een ge-wel-dige sporthond, ze vind alles leuk en is overal voor in, zolang ze zich maar lekker kan uitleven
Mara is ook erg sociaal naar andere honden en mensen.. Dit schijnen veel mensen bijzonder te vinden omdat de border collie alleen maar een baas ziet, oke, dat is ook wel zo, maar ze doet niets liever dan lekker in de plassen ravotten met andere honden, dus naar mijn mening ligt het 100% aan de baas als de hond aggressieve trekken vertoont, sterker nog, in de rasstandaard staat zelfs dat de hond absoluut geen trekken van aggressie mag vertonen..
En dan kom ik gelijk op het volgende.. Water, iel, dat is iets voor retrievers, niet voor borders.. Foutje dus want alle borders die ik ken springen graag de zee in of aporteren een balletje uit het water!

En dan heb je natuurlijk nog de passie waarvoor ze geschaaaaaaapen zijn het schapendrijven! Mara vind het geweldig, ze doet het heel goed en haar zelfbeheersing wordt steeds groter. Ik vind het ook zo bijzonder om te zien dat je de hond eigenlijk niets hoeft te leren.. Ze "weten" alles al.. Ze nemen ineens een drijfhouding aan, echt, je hoort het kwartje vallen!

Foto's zijn op mijn profiel te zien, en ook wat op mijn site, maraenco.nl
Op mijn ipad kan ik namelijk niets uploaden oid..

Ik heb een red merle australian sheperd van bijna 2 jaar, in huis is zij vrij rustig.( is meer showlijn dan werklijn ) wil niet zeggen dat ze niet wil werken, ik train flyball met haar, dit vindt ze geweldig, heb in september 3 wedstrijden met haar gelopen.
Ik denk dat ze behendigheid ook wel erg leuk zal vinden, heb dit al een keer uitgeprobeert, maar ze was toen nog te jong. ( nu kan ik het niet meer trainen met haar vanwege een enkel blessure )

Andere honden en mensen vindt zij erg leuk.


Dit is een foto, die is gemaakt op Kaylin's laatste wedstrijd.

dit is een foto van Keetje onze kruising Beauceron/Mechelse herder...