Staffords die niet samen kunnen!

Hoi Ts,

Heb je nog met de rasvereniging contact opgenomen?

Hoop dat het allemaal goed komt en dat je hondje een goed huisje vind!

hoi karin,


lijkt wel of ze Pups heb gehad, ze heeft best grote tepels:
het is vrij lastig. mis moet je ze eerst aan elkaar de achterste laten ruiken.
mis heb ik te veel dogs wispher gekeken, en dan waarschuwen en laten merken dat jij de baas ben,
hoop dat het nog goed komt, SUCSES
MVG SAM

Jammer weer dat mensen zo slecht denken over het ras
Het is wat de mens ervan maakt en meestal zijn het de verkeerde personen die een stafford of pitbull nemen.

Wij hebben een amerikaanse stafford reu en een amerikaanse bulldog teefje. Zij gaan goed met 99 van de 100 honden. Ook omdat wij daar vanaf het begin af aan bovenop zitten. Je weet immers dat het sterke rassen zijn en als ze gaan, dan gaan ze ervoor en de schade kan groot zijn.

Wij hebben vorig jaar een kruising cane corso reu gehad voor de heropvoeding en herplaatsing die ook niet samen met andere honden zou gaan. Dat ging prima met onze honden, omdat wij de de baas zijn en niet 1 van hun.

Ik bergijp uit je verhaal dat je haar op latere leeftijd hebt gekregen? Hoe is ze met andere honden?
Hoe reageert de andere teef? Het kan ook een reactie zijn op het gedrag van de andere teef.

Ik weet niet of je veel ervaring hebt met honden en dan vooral sterke rassen. Het kan wel lastig zijn dit aan te pakken, maar niets is onmogelijk. Ik weet niet hoe je over muilkorven denkt, maar om te oefenen en de schade te beperken kan je een muilkorf gebruiken. De hond eerst op een positieve manier aan de muilkorf laten wennen, voordat je ermee gaat werken. En fout gedrag op tijd corrigeren, maar dat geld ook voor je broer, mocht het zijn teef zijn die het gevecht op de een of andere manier uitlokt.

En wat voor een riem gebruik je? Een trektuigje raad ik af bij het oefenen, het is tenslotte een tuigje om te trekken en dat wil je niet op zo'n moment.

Ow sorry ben nieuw hier, ik zie nu dat er al 7 pagina's zijn haha en ik had alleen de 1ste gelezen. Dus heb heel wat gemist

mijn stafford kruising (met wat?) heb ik nu twee jaar. Toen hij 4 maanden oud was werd hij al op marktplaats te koop gezet. Het is een schat van een beest, ik heb twee kleinkinderen van 7 jaar die regelmatig op bezoek komen en hij is helemaal gek van ze, nooit problemen gehad. Zijn eerste maanden heeft hij gelukkig wel in een gezin met kinderen doorgebracht.
Helaas heeft hij 1x gevochten, hij was aan de riem en de andere hond, een raszuivere stafford ook. Ik wilde even een praatje maken met de eigenaresse en toen ging het mis, die andere hond viel hem aan en hij vocht terug. Ik kon hem eruit halen aan z'n halsband, maar zij was bang voor haar eigen hond (!) dus zij "scheurde" hem er vanaf aan z'n achterpoten. Ik heb mijn hond meteen op z'n rug laten liggen, gelukkig luistert hij goed dus ik hoefde alleen maar te wijzen, zij daarentegen deed niks alleen maar schaapachtig kijken, ze durfde haar hond niet aan te pakken. Wat moet je in vredesnaam met zo'n hond als je er bang voor bent?
Wat ik alleen maar wil zeggen dat mannelijke staffords onderling niet goed samengaan.

Nelleke,
Dit is inderdaad meestal het geval, hoewel er ook uitzonderingen zijn natuurlijk. Maar dat is met alles.

Ja, er lopen nog altijd veel teveel mensen rond met soortgelijke rassen die totaal geen idee hebben wat ze aan de lijn hebben lopen.
Ze zijn er vaak niet geschikt voor, maar dat wil niet zeggen dat ze het altijd verkeerd bedoelen.

Onze kenzo kon met elke hond zelfs met reuen die ook niet gecastreerd waren ook een stafford.

collega van me heeft er namelijk 1 en hij was gewoon lief en gek met hem aan het doen geen 1x gesnauw  of hap.

ja we hadden het getroffen met kenzo en waren er zo blij mee. maarja het mocht niet baten.

al ben ik wel enorm gelukkig met hem geweest in de korte tijd dat we hem hadden. we willen wel een andere hond dalijk weer maar eerst ff rust en kenzo verwerken. en heb al gezegt eerste wat we doen als we weer een stafford nemen of pit is gelijk bloedonderzoek naar ataxie. want ik wil dit niet nog een keer meemaken:(

kenzo had trouwens 2 spuitjes nodig om hem echt in te slapen. hij was hersendood maar zijn hart klopte nog steeds:( ik vond dit zo moeilijk ook om het feit dat 3 jaar geleden mijn moeder is overleden en we hebben haar ook in laten slapen en ook zij had 2 spuiten nodig.

Pff krijg er kriebels van meis jemug!

Heeel erg veel sterkte met het verlies

Nou onze grote vrienden zijn twee dominante donders bij elkaar. King is een patser en Spooky pikt niks van een andere hond.
Toch kunnen we probleemloos andere honden passeren die wel problemen met hun hebben. Niet om op te scheppen, maar als je je hond goed kent weet je wanneer je 'fout' gedrag moet corrigeren. We kunnen ze ook overal lekker los laten lopen.

Het feit blijft dat als je een vreemde hond tegen komt, je niet weet hoe die hond reageert op die van ons. Altijd opletten dus. Ze pikken het niet als ze aangevallen worden.... terecht. Maar beter voorkomen dan genezen.  

Er is 1 duitse herder bij ons n het dorp waar King niks van moet hebben omdat die herder altijd fel op hem reageerd. Het grappige is wel dat als zijn mannelijke baas met die herder loopt de herder uitvalt naar King, maar als zijn vrouwelijke baas ermee loopt, dan reageert hij amper. En king dan ook niet, hij houd hem wel in de gaten.

Wat ik altijd jammer vindt is dat wanneer andere mensen het foute gedrag van hun hond niet corrigeren. Mijn hond reageert op hun hond en ik geef hem een correctie, maar hun doen dan niks, terwijl mijn hond dus reageert op zijn/haar hond. Lip optrekken, grommen, haren overeind, oren naar voren.........Moet die van mij doen, krijg je gelijk de stempel 'gevaarlijke hond'.

En wat ik vertelde over dat het goed ging met die Cane corso die we in huis namen. Ik bedoel ook dat wanneer je de baas bent over de hond die je in huis haalt. Niet de honden die buiten lopen of van iemand anders zijn. Zie het verhaal van de herder waar King niks van moet hebben. Wat een klein verschil al als hij met een andere baas loopt.

Ik bedoel maar........

Ik snap je wel Caroline dat zoiezo kan me ook wel goed vinden in je uitleg hierboven maar dan helaas niet in het loslopen, maar dat is een ander onderwerp.

Wat ik vind met corrigeren, als je dit niet op het juiste moment doet je hoeft er maar 1 seconde naast te zitten dan snapt jou hond niet waarvoor jij deze correctie geeft en wat het foute gedrag is.. Kan zijn dat dit avarechts gaat werken of op zijn zenuwen wat hij dan niet naar jou uit maar dus in agressie naar andere honden omdat hij daar zijn stress in kwijt moet..

Ik corrigeer mijn hond ook wel, natuurlijk.. Maar ik corrigeer haar niet fysiek maar ik negeer haar gedrag en dit werkt prima.. Op het begin toen ik haar had waren alle honden reden om helemaal los te gaan en met je volle kracht in de riem te hangen en daar lekker bij te blaffen en te grommen, en nu? Loopt ze vele honden gewoon voorbij al geeft ze wel bepaalde signalen af welke ik negeer en deze worden dan ook minder. Maar op een andere manier corrigeren doe ik niet meer want dit werkt bij haar totaal niet wordt ze alleen maar opgefokter door waar ik me ook wel kan vinden, het is raseigen dat ze zo op kunnen gaan in andere honden, corrigeer je hier verkeerd bij en raak je de hond dus aan (al is dit met een hand om uit de consentratie te halen naar de andere hond toe of is dit met de halsband) wordt de hond nog opgefokter..

Ik sta wel boven mijn hond, dominantie heeft ze niet want dit is niet nodig als ze niet bovenaan staan, maar haar gedrag naar andere honden? Krijg ik geen grip op en wil dit ook niet, het zit erin en daar heb ik maar mee te leven anders had ik een ander ras moeten nemen ..

Ik denk dat het sowieso met elke hond van elk ras soms niet goed kan gaan met andere honden. Ik heb een Golden, maar met sommige reutjes lukt het echt niet en dan zeggen mensen "een Golden kan met alles". Klopt niet, ook een Golden is een hond met zijn voorkeuren, dus ik let altijd op of het wel goed gaat en als ik een tweede hond zou kunnen nemen, zou het een teefje moeten zijn. Met de Stafford is het dan in tegenovergestelde richting, daar is het dan weer "een Stafford kan niet met andere honden". En dat klopt ook niet.

Zo ben ik dit weekend gaan wandelen met drie Staffies van het asiel en allen zijn erg sociaal. De ene is een Engelse Staffie teef, de andere twee zijn reutjes. Zoals de mensen van het asiel zeggen, echt heel lieve honden en heel sociaal. Toch zijn twee van hen al 7 en 9jr dus is het niet omdat ze nog jong zijn. Toen 1 van de kleine honden hapte naar Haps, ging die zelfs lopen

Dus het hangt van hond tot hond af denk ik

I?k denk ook dat iedere hond verschillend is en iedere hond een eigen opvoeding nodig heeft. 

Merk het hier ook hoor mijn honden zijn lle drie compleet verschillend. Zo moet Luna met een korte NEE gecorrigeerd worden en Rambo b.v met een rustige nee Rambo kom gecorrigeerd worden. Terwijl als je ze  meemaakt je het totaal andersom zou verwachten. Sinds kort gaat Rambo ook veel beter met alles om dan voorheen. Als ik hem een toch wat harde stem gaf kwam er minder uit dan een rustige stem hij komt gelijk en is nog trots op zich zelf ook en weet dat hij een kriebel krijgt met goedzo ventje. Bij luna een simpele rustige nee nou dan is ze spontaan oost indisch doof en gaat vrolijk verder dus ja maak er wat van. Ik klen staffords die geweldig zijn ken staffords waar ik voor omloop ligt niet aan de staffords ligt aan de baas

Hallo allemaal,zo wat een toestand weer zeg?
En weer over een arme stafford,met de verkeerde bazin.

Hoe je het ook went of keert,de hond is de dupe.

Waar ik me kapot aan erger,is dat momenteel het in de asiels werkelijk sterft van de staffords,en buldogsoorten.
Genomen door vaak eigenlijk nog kinderen,óf van die domme asociale,die alleen maar een hond nemen voor de HEB.
En ook om er mee op te scheppen.

Ik zal wel een bak commentaar over me heen krijgen,maar het moet maar eens eerlijk gezegd worden!

LET OP:Er zijn gelukkig ook hele toffe,en goede bazen voor staffies,en bulldoggen.
En ook voor hun vindt ik het zwaar naadje,want door dit soort sukkels krijgen de honden wéér een slechte naam.

Ik mag het niet zeggen,maar ik doe het toch:,,Dit soort losers,moeten maar eens een jaar of tien,een werkkamp in Siberie in.Of er nooit meer uit mogen,nog beter.

Yep,meelij met de baasjes heb ik niet,zij tonen dat ook niet ten opzichte van hun arme honden.
Die ze ook nog vaak hebben verpest,zodat een nieuwe baas vinden,heel erg moeilijk is.

Zo,dat is er uit!

Annemieke,
een jaar of tien een werkkamp in Siberie in of er nooit meer uit mogen.
vind ik er wat over maar verder heb je helemaal gelijk

Ik ben het gedeeltelijk ook met Annemieke eens. Een hond uitkiezen omdat hij er stoer uit ziet en hem dan vervolgens weg doen omdat ze vaak niet makkelijk zijn, te sterk zijn of honden agressie krijgen, daar gaan mijn haren ook van overeind staan. Ik ben van mening dat TS niet voldoende heeft ingelezen over het ras, als ze dat wel had gedaan had ze kunnen weten dat teef-teef of reu-reu combinatie met een stafford in veel gevallen verkeerd kan uitpakken en dat heeft niks te maken met een slechte opvoeding. Natuurlijk kan het ook goed gaan maar als je informatie gaat opzoeken zie je hoe vaak het fout gaat en lijkt het me vanzelf sprekend dat je het risico niet meer gaat nemen. Ik vind het erg sneu voor het hondje en hoop ik dat ze nu een thuis krijgt bij mensen die beseffen wat het hebben van een stafford inhoudt en hun verantwoordelijkheid ervoor nemen.

TS heeft waarschijnlijk echt wel haar best gedaan om te lezen op internet.
Maar zolang er nog zoveel tegenstrijdige berichten te lezen zijn, is het nogal moelijk om eruit te halen wat nou waarheid is.

Lees zelf hier maar weer in het topic hoe tegenstrijdig.

De ene roept dat een Stafford net als alle honden is, en dat je gewoon net als bij andere honden goed moet socialiseren en corrigeren.
En de ander is eerlijk, en zegt dat het in het ras zit dat ze minder makkelijk tot zelfs agressief kunnen zijn naar andere honden voorál van het zelfde geslacht.

Wat moet je nou geloven?

En ja, natuurlijk zijn er ook Staffies bij die heel hun leven supersociaal zijn en blijven, maar je moet wel eerlijk blijven, dat is niet de regel, dat is de uitzondering.
In 80% van de gevallen is dat nml niet zo, en dat deel komt vaak uiteindelijk in een asiel terecht.
De overige 20% van de Staffies zal echt niet zomaar in het asiel terecht komen, want dat zijn dus de makkelijke exemplaren. En die eigenaren beseffen niet dat zij het getroffen hebben, en denken dat het een best makkelijk ras is.

Nou ik kan je vertellen, vrienden van mij hebben zich ook hard vergist.
Zij hebben een reu, en dat is echt een watje eersteklas, heel zacht van karakter en erg makkelijk naar andere honden toe.
Toen namen ze een teef, en gingen ervanuit dat zij ook precies met dezelfde opvoeding zo zou worden. Fout dus, zij heeft het typische pittige karakter dat er van nature in zit, en zij kan dus niet met andere honden (uitzonderingen daargelaten).

Mensen moeten gewoon eens stoppen met te ontkennen dat rassen allemaal hun eigen specifieke karakter eigenschappen hebben. Zoals een gemiddelde Labrador graag zwemt en redelijk sociaal is, en zoals een gemiddelde Beagle zijn neus achterna gaat, en zoals een gemiddelde husky slecht alleen kan zijn en op de loop gaat als hij de kans krijgt, zo zal een gemiddelde Stafford erg pittig zijn en geen lieverdje tegen andere honden.

Bij het aanschaffen van een bepaald ras hoor je rekening te houden met het ergste geval. Dan kan het altijd meevallen.
Maar ga er nu niet vanuit dat de gemiddelde Stafford het karakter heeft van de gemiddelde Golden, want dan ga je gewoon keihard de fout in.
Toch wordt dit vaak wel zo voorgehouden door veel mensen, en dan voorál de mensen die zélf makkelijke Staffies hebben.

Maar ga vooral zo door, dan zullen er steeds weer gevallen ontstaan zoals in het geval van TS.

Zo ging het bij mij vroeger ook, ik heb mijn best gedaan om goed te informeren, helaas kreeg ik telkens mensen te spreken die mij vertelden dat het gewoon honden zijn zoals alle honden, gewoon goed socialiseren bla bla bla.
En bedankt mensen, waarom niet gewoon eerlijk zijn? Ik heb daardoor jarenlang met veel verdriet gelopen om het karakter van mijn hond, terwijl dat niet had gehoeven als ik het van tevoren allemaal had geweten.

Ik snap de reacties allemaal wel, ik vind zelf ook dat je er alles aan moet doen om de hond een goede plek te geven, zeker als ze al een 'geschiedenis aan eigenaren' hebben.
Tegelijkertijd denk ik dat de situatie vast wel zo zal zijn dat ze echt geen andere oplossing ziet.

Ik heb zelf een aantal maanden geleden ook de negatieve reacties ervaren toen ik mijn hond heb moeten herplaatsen. Was echt heel erg moeilijk, zeker omdat ik zelf al een week compleet van slag was.
Daarom denk ik dat het misschien voor sommige mensen beter is hun mening iets netter te formuleren. Ik blijf erbij: zorg dat je er ALLES aan hebt gedaan voor je een hond wil herplaatsen.
Een voorbeeld: onze hond heeft verlatingsangst en ik ben op het moment iedere dag wel eventjes weg. Dit betekend dat ik soms zoon 55 euro in de week kwijt ben voor dagopvang. Maar hij vind het leuk, is voldaan en blij als ie weer thuis komt, en ik heb een goede oplossing gevonden.

Ik wens je in ieder geval sterkte met je besluit, maar hoop echt echt echt dat je ook andere mogelijke alternatieven verzint, zoals samen wandelen om ze aan elkaar te laten wennen, thuis laten (of even proberen en dan weer even thuis alleen laten) e.d.