Alpastische Anemie; goed of slecht nieuws

Heel veel sterkte vandaag!!

heb nu ook alles ff terug gelezen

maar zit jou niet mee chocomelk en je hondjes

en Tara is nog geneens een jaar
erg hoor

maar zal voor kleine Tara Duimen, en ook voor jou natuurlijk, dat ze nog poosje bij je mag zijn.

veel sterkte en groetjes

Nou ik ben nog niet geweest hoor, ik moet pas om 6 uur bij de da zijn. Dus een lange dag, maar vooral morgen wordt een hele lange dag.

Tara zelf heeft afentoe even een goede bui, maar over het algemeen slaapt ze of zoiets. Afentoe wilt ze even een kleine 5 minuten rennen, maar daarna is ze afgepeigerd.

Het moeilijkste vind ik vooral dat ik zie dat ze heel graag wilt. Dan komt er bijv. een ander pupje die haar dan uitdaagt tot spel, Tara wilt dan zo graag mee spelen maar kan het gewoon niet opbrengen. Dat zijn echt de momenten waarop mijn hart breekt.
Veel mensen zeggen dat we haar leven moeten blijven rekken, want ze heeft nog geen pijn. Maar als ik zie hoe ze leeft.... Tara is gewoon geen gelukkig hondje en ik vind dat haar leven waardig moet blijven voor haar zelf.

Als blijkt dat de medicijnen niet aanslaan en we dus niets meer kunnen doen, dan weet ik niet of ik haar leven ook echt zal rekken totdat ze pijn heeft.
Het leven dat ze nu heeft is gewoon niks en dat wil ik haar eigenlijk ook niet aandoen, maar aan de andere kant wilt ze nog wel zo ontzettend graag.....

Lees nu pas dat je vandaag met Tara naar de dierenarts moet,
Ik hoop en duim voor jou dat je haar nog een tijdje bij je mag houden
Hey Chocomelk,

Lees nu pas dat je vanavond met Tara naar de dierenarts gaat.

Ik hoop en duim zeker, dat je haar nog een hele tijd bij je kan houden.

Sorry er ging iets mis, weet alleen niet wat.

zal voor tara duimen
gr liesbeth

Nou we zijn geweest en nu moeten we de uitslag afwachten, alleen heeft ook dat eigenlijk nog maar heel weinig zin.

We hebben een goed gesprek gehad met onze da, over hoe we verder moeten, wat haar levensverwachting is, wat onze optie's zijn enz enz....

Ik zei van het begin af aan al dat ze waarschijnlijk niet eens 1 zou worden. Ondanks dit had ik altijd nog hoop, hoop dat ze toch nog zou genezen, hoop dat ze toch nog oud zou worden, hoop dat de medicijnen toch zouden aanslaan enz enz... Waarschijnlijk had ik deze hoop ook doordat we eigenlijk nog zo weinig wisten over de ziekte.

Nu heeft onze da letterlijk gezegd: pluk de dag.

Ondanks dat ik dit eigenlijk al wist lijkt het nu pas echte realiteit te worden en lijk ik nu pas echt het besef te krijgen dat Tara echt dood gaat.
Ondanks alles wat ik al dacht slaat het toch in als een bom om dit van je da te horen.

We hebben dan ook besloten om niet naar een specialist ofzo te gaan. We hebben alle vertrouwen in onze da en bij een specialist wordt er van alles met Tara gedaan. Hierdoor zal ze dus een hoop pijn hebben van alle onderzoeken en weet ik het wat, plus dat ze dan geen fijn leven zal hebben als ze dit alles moet ondergaan.
We willen haar dit niet aandoen terwijl we weten dat ook specialisten haar niet kunnen genezen. Ze heeft gewoon echt geen enkele kans en dat is zo ontzettend hard.

Ik voel me echt zo verschrikkelijk. De gedachte dat ik straks weer zo'n jonge hond moet laten inslapen, dat ik straks weer zo'n lief maatje veels te vroeg kwijt ben. Ik denk dat als het zover komt dat ik helemaal instort.

Sorry mensen voor mijn trieste bericht, maar ik voel me zo ontzettend down.....

Goh Chocomelk, het zit je echt niet mee hé...

Wat erg om dit te horen! Als ik dan Tara haar triestige oogjes op de foto zie, krijg ik de tranen in mijn ogen.

Geniet van elk moment dat je krijgt met je kleine schat. Hopelijk reageert ze toch nog goed op de medicijnen en kan je Tara nog lang bij je houden.

Chocomelk, ik heb zo met je te doen, vind het echt verschrikkelijk, die arme Tara, ze ziet er zo lief uit.

Geniet van haar zolang het nog kan.

Kan er verder geen woorden meer voor vinden, wat is dit oneerlijk.

Gr. Marje

Hoi Chocomelk,

Jeetje, heb het verhaal gevolgd van jou en je honden. Wat moet jij je verschrikkelijk voelen! Ik zit hier met tranen in mijn ogen te lezen wat jij van je DA te horen hebt gekregen...

Het enige wat ik kan zeggen is: Héél veel sterkte, en ik vind dat je een supergeweldige baas bent voor je honden, je haalt alles uit de kast om ze te helpen, maar als het niet gaat heb je ook de moed om ze te laten gaan. Hoe vréselijk dat ook is! Ik kan me voorstellen dat je op instorten staat, alsof de grond onder je wegzakt...

Hou je koppie op en geniet van die kleine hummel zolang ze nog bij jullie is!

Ellen.

Lieve chocomelk,

Ik had echt zo gehoopt om iets beter nieuws te vernemen omtrent Tara, heel triest ben ik, zo'n lief schatje, mijn hart breekt mee hoor, en toch....nog niet té vlug opgeven....als de moment er is ben jij de enige die dat zal merken en de moed zal kunnen opbrengen omdat jij je hondje graag ziet....dat weet ik gewoon...En ik zou zeggen "PLUK DE DAG" en hopelijk mag je samen nog een tijdje dagen plukken!!!

Liefs

Martine

ooooooh Chocomelk wat verschrikkelijk voor jullie op zon jonge leeftijd !
heel heeel heeel veel sterkte !


liefs iris en tommy

Hoi Chocomelk,

Pffff wat sta jij, weer, voor een moeilijke beslissing.
Wel vind ik dat je, ondanks je verdriet nu, toch heel sterk bent.
Je wilt het niet zover laten komen dat Tara pijn gaat lijden en we weten dat honden dat niet zo snel aangeven.

Ik hoop echt uit de grond van mijn hart dat Tara nog een poosje bij jullie mag blijven.
Jij en alleen jij, weet wanneer het genoeg is en je dan de beslissing moet nemen dat Tara naar de hondenhemel moet gaan.

Ik wens je alle sterkte en wijsheid toe.

Lieve groet Lia

Hoi Chocomelk,

Wat maakt jij een ellende mee met je honden zeg!
Krijg kippenvel bij het lezen van je verhaal.

Wat naar om zo'n bericht van je da te ontvangen. En ook al weet je het zelf eigenlijk al, het komt toch aan als een blok beton. Fijn dat je zo'n vertrouwen hebt in je da.

Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd.
Ik hoop dat je Tara nog een tijdje bij je mag houden en mooie momenten met haar mag beleven.

Ik wil je ook veel sterkte wensen als het moment daar is en je de moeilijke beslissing zal moeten nemen.

Liefs, Marleen

Allemaal super bedankt voor jullie reactie's!!

We hebben vandaag dus ook de bloeduitslag gehad en deze was nog negatiever dan we eigenlijk verwacht hadden.

Ze had nu nog wel rode en witte bloedcellen en ook nog bloedplaatsjes, maar er waren bijna geen onrijpe cellen meer. Er komen dus praktisch geen nieuwe bloedcellen meer en de levensduur van zo'n bloedcel is 120 dagen. Eigenlijk is dit dus nu ook zo'n beetje haar levensverwachting.
Als de huidige rode en witte bloedcellen dood zijn (om het zo maar even te zeggen) dan komen hier zo goed als geen nieuwe meer voor in de plaats en dus heeft ze dan geen bloed meer.

De da kan echt niets meer voor haar doen en we hebben dus niet veel tijd meer met Tara.

De enige optie die de da ons nog had gegeven was om naar een specialist te gaan en het daar verder proberen. Hier wilt hij ons dan ook bij helpen, mochten we dit willen. Maar ik weet bijna zeker dat we dit niet met Tara gaan doen.
Haar leven wordt er niet beter van en ze zal zowiezo hieraan dood gaan, of aan 1 van de andere complicatie's die deze ziekte met zich meebrengt.
Het zou voor Tara een lijdensweg zijn, wat het zowiezo al is en ik denk niet dat ik het over mijn hart kan verkrijgen om haar dit aan te doen.
Al heb ik afentoe de neiging om toch naar die specialist te stappen, want ik wil Tara echt niet kwijt....

Ze heeft tot nu toe al zo hard gevochten en ik sta als haar baasje machteloos naast haar. Ik wil haar zo ontzettend graag helpen en ik wil haar gewoon echt niet kwijt. Ik ben al zo ontzettend gek op haar.

Soms voel ik me zo'n slecht baasje. Dan denk ik bij mezelf, hoe kan het toch, Blondie die een kronkel had, Storm waar van alles aan mankeerde en nu Tara die doodziek is. Soms ga ik echt zo aan mezelf twijfelen en denk ik ligt het dan soms aan mij....

Ik hou zoveel van al mijn hondjes, maar ik denk nu heel de tijd dat ik geen hond meer wil. Al dit verdriet en al die hoop en wanhoop, al de zorgen en het ontzettend grote gemis.....

Chocomelk....
Ik kan me aardig indenken hoe je je voelt nu...
Aplastische anemie is net zo"n Kl*te ziekte als kanker... al is het minder bekend...


Geniet van je hondje....

Ik kan je vertellen dat mijn vriend ook geen helemaal geen bloed meer aanmaakte.. en toen ze hem opgaven is, kreeg hij ook geen bloedtransfusies of sondevoeding meer...
ik zag erg tegen het moment op om hem te laten gaan, was bang dat het heel akelig zou zijn.... maar hij is als een "kaarsje" uitgegaan....


Het ligt niet aan jou!!!
Ik geloof dat we hier zijn voor een levensles en als we die geleerd hebben we dan over mogen gaan... als dit bij honden ook zo is.. dan leren ze gewoon deze les snel bij je.. en ben je een perfecte leermeester..
De hondjes zullen over je waken....


Dikke knuffel,

Ramona

chocomelk,

lieve meid, dat mag je echt niet van jezelf denken, dat jij geen goed baasje zou zijn voor je honden, helemaal onterecht hoor, het is gewoon pech, brute pech hebben en ik zie jou echt niet zonder hond, jij hebt een hart voor dieren!!!! En er komt een dag dat jij ook eens geluk zal hebben met een hond, dat weet ik zeker.En de zorgen die jij aan je twee andere honden gegeven hebt , wel chapeau hoor.

En vooral nu aan de kleine Tara.....pff ik denk zo mee, je kan het je niet voorstellen, bloedtransfusie enz... zit ik maar te bedenken....goh wat kan je nog doen ja....ik wil zo graag helpen hé.

Liefs

Martine

Hoi Chocomelk,

Ben even stil van je laatste bericht Maar je mag niet van die rare dingen denken over je zelf! Je hebt alles voor je hondjes over!

Ik wil je complimenteren voor je doorzettingsvermogen en kracht die je hebt om door te blijven gaan, ook weer in deze moeilijke tjd.

Ik wil je nog een paar hele mooie dagen met Tara wensen!

Liefs, Marleen

hi chocomelk

.....tranen, ik vind jou heel moedig!!
jij bent het niet schuld-dit mag je niet eens denken.
weet niet goed wat ik moet zeggen, ik wens je sterkte en
dat het voor tara ook niet meer zo een lange lijdensweg gaat worden

kan me alleen maar bij bovenstaande berichten aansluiten
wat een verdriet,wens je nog een fijne tijd die je met tara mag hebben
je moet geen twijfel hebben dat je geen goed baasje bent
gr liesbeth

Bedankt voor jullie opbeurende reactie's!!

Helaas heeft mijn computer kuren op het moment en kan ik dus niet zo vaak online komen.

We zitten in twijfel hoe we nu toch verder gaan met Tara. Ik heb iemand anders gesproken die hier veel vanaf weet en die vond toch beter om naar een specialist te gaan.

Wat zouden jullie doen? Zijn er hier mensen met ervaring met een specialist? Zo ja, wat zijn jullie ervaringen hiermee?

We willen zowiezo nog een echo bij Tara laten doen, omdat haar buik ook elke x zo opgezwollen is. Mochten we er dan voor kiezen om toch verder te gaan wil ik ook zeker weten dat we niet van het 1 in het ander vallen.

Ik heb vandaag weer een gesprek met de da, maar ik weet eigenlijk niet goed wat ik nu verder moet. We hebben niet zo veel tijd meer, dus mochten we toch naar een specialist willen dan moeten we snel beslissen.

Aan de ene kant denk ik: Ik moet Tara laten gaan, ze is zo zielig en om haar nog meer lijden te besparen moet ik haar los laten. Maar aan de andere kant denk ik: Tara is al haar hele leventje aan het vechten en ze heeft duidelijk de wilskracht er nog voor, ik wil haar niet kwijt en ik wil haar helpen vechten. Mocht het dan alsnog zo zijn dat het niets uithaalt hebben we er wel alles aan gedaan, maar aan de andere kant hebben we haar dan ook een extra lijdensweg gegeven. Hoe denken jullie hier nu over?

Ik weet het niet, je wordt zo heen en weer geslingerd in al je emotie's en hoop en wanhoop.....

Lieve chocomelk,

Ik kan niet veel raad meer geven , enkel dat ...ik zou het riskeren om verder te gaan, ik ben ook steeds tot het uiterste gegaan met mijn honden, en natuurlijk op een bepaald moment zit je in een tweestrijd, als alles voor niets geweest is krijg je het wrangende gevoel van "wat heb ik dat beestje laten afzien"....anderzijds heb je alle middelen gebruikt en kan je jezelf niks verwijten en soms lukt iets wel nog! dan zal je het nooit weten. Het is zo tegenstrijdig....maar je hondje zal zelf wel aangeven..nu is het genoeg en dan kan je alsnog beslissen toch?

Dit is wat ik zou doen hé chocomelk.

liefs en dikke knuf aan Tara

Hoi Chocomelk, heb ook je verhaal gevolgd, en kan me zo goed voorstellen dat de twijfel alom aanwezig is.

Er is 1 ding waar je zeker niet aan moet twijfelen en dat is jijzelf. Miscchien zijn deze honden juist op jouw pad gekomen omdat het zo moest zijn en jij de juiste persoon bent om hen te begeleiden.
Jij lijk me iemand de handelt wat voor de hond het beste is.

Wat betreft de specialist ga ik met Martine mee, het is nog een kans en Tara heeft toch eigenlijk zo hard haar best gedaan dat het voor mij een teken zou zijn om dit toch nog te gaan proberen.

Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid hierin

hugs en een dikke knuffel voor Tara

Dag Chocomelk,

Als ik van jou was zou ik ook eens langsgaan bij een specialist. Een tweede opinie kan nooit geen kwaad hé. En dan weet je echt dat je alles gedaan hebt. Zo zal je nooit geen gevoel hebben van, wat als we nu eens langsgegaan waren bij de specialist?
Is ze gewoon een beetje zielig of heeft ze echt pijn? Dat maakt ook nog een verschil uit.
Groetjes en veel sterkte!

Dag Lieve Chocomelk,

Hoe gaat het met jou en met onze kleine Tara?

Ik kijk hoopvol uit naar nieuws.

Begrijp natuurlijk dat jij je handen vol hebt nu met deze ganse situatie.

Maar ik duim nog steeds voor jullie, niet vergeten hé.

Liefs en knuffel

Martine, Evaycko en Cloé

Weer enorm bedankt voor jullie reactie's!

Ik heb ook weer de laatste bloeduitslag bij iemand anders die hier veel kennis van heeft voorgelegd en ook hij is het toch met onze da eens. Hij zegt dat Tara een doodziek hondje is en dit ook zal blijven.
We hebben nu dus 2 mensen, die er verstand van hebben, die zeggen dat Tara niet meer geholpen kan worden.

Ik snap dat jullie zeggen om door te gaan, maar aan de andere kant denk ik: maar doe je dit dan voor jezelf of voor je hond?

Ik neig de laatste tijd toch weer steeds meer en meer naar nee. Ik heb hier en daar even wat ervaringen opgezocht en ze vertellen me allemaal dat het zeer pijnlijk zal worden bij de specialist en dat we dan in een cirkeltje van bloedtransfusie's terecht gaan komen die Tara dus alleen maar meer laten lijden .

Ik weet het niet, maar voor nu hebben we besloten nog een maand door te gaan met de medicijnen omdat ze zonder deze medicijnen zowiezo helemaal in elkaar zakt zeg maar. Na deze maand gaan we weer een bloedtest doen en dan willen we dus ook de knoop doorgehakt hebben hier.

Tara is erg moe de hele tijd. We hebben nu wel besloten om anders met Tara om te gaan dan we deden. Nu hebben we vooral constant rekening gehouden met haar moeheid, geen lange wandelingen enzo. Nu hebben we besloten toch lange wandelingen in bossen enzo te gaan doen met haar. Tara vindt het heerlijk om in het bos te zijn en ik heb dan liever dat Tara helemaal bek en bek af is van de wandeling, maar wel een leuke dag heeft gehad, dan dat wij haar constant thuis laten slapen en ze dan straks dood is zonder ook maar iets gehad te hebben. Ik heb liever dat we alles wat er nog in zit bij Tara er uit halen en ze dus nog alles uit haar leventje kan halen wat erin zit dan haar ziekte de overhand te laten nemen.

lievelievelieve chocomelk
ik denk dat deze hondjes,die je zo kort hebt mogen hebben,juist bij jou terecht MOESTEN komen.jij houdt van ze,jij doet er alles voor,jij perst een heel leven in een kort leventje,jij geeft ze alle liefde die mogelijk is,EN jij laat ze niet langer lijden dan nodig is.
bij jou hebben ze tenminste een goed leven,ookal is het veel te kort.stel je voor dat zo'n hondje terecht komt bij verkeerde mensen,die er helaas zoveel zijn.mensen die hun hond mishandelen,verwaarlozen,of direct verkopen als het dier ook maar iets verkeerd doet.
hoe kort hun leven ook is,ze zijn toch gelukkig geweest.respect voor jou,meis,en heeeel veel sterkte,wat je ook beslist.

Heel veel sterkte Chocomelk. Laat je hondje niet teveel lijden en geniet ervan zo lang het nog kan.

lieve chocomelk,

idd dat is een heel goede vraag ; doe je dit voor jezelf of voor de hond?

Ik heb steeds gehandeld ten eerste in het belang van de hond...en deels doe je dat ook een stukje voor jezelf, maar ik kende mijn honden goed genoeg, alsook mijn DA wist hoever we waren en stond me ook bij met raad en daad.
Dus begrijp me niet verkeerd als ik zeg dat ik tot het uiterste gegaan ben met mijn honden....

Mijn DA is zo eerlijk dat als hij het zelf niet meer weet me door te verwijzen naar een specialist of universiteit voor een second opinie en vertrouwde daar steeds op. Maar ik heb ook moeten beslissen als de tijd rijp was om mijn hond te laten gaan, bijgestaan door mijn DA.

Ik begrijp helemaal jou standpunt, en ik zou zeggen, laat Tara zeker genieten van haar leventje en maak er geen kastplantje van, jij kent haar het best en haar mogelijkheden en ik hoop dat ze nog een aantal goede momenten samen met jou mag doorbrengen. Je bent een super baasje!

Liefs

Martine

Jeetje, Chocomelk, wat verschrikkelijk.
En wat een moeilijke beslissingen moet je nemen.

Ik heb ooit een dierenarts het volgende advies horen geven: "Maak een lijstje met alle dingen waar ze plezier in heeft. Als er op een gegeven moment weinig overblijft dan weet je dat de tijd gekomen is." Ik heb dit altijd onthouden. Ik vond het zulk goed advies, maar natuurlijk is dat heel persoonlijk.

Heel veel sterkte en succes. Geniet van de tijd die jullie hebben.

Fanny