Yourie, Lara en Tommie...alledrie gegaan op 8-10-2012

heel veel sterkte toegewenst met dit zware verlies

Bedankt allemaal weer....dit doet ons goed!

Sorry simba en perra...ik heb per ongeluk maar 2 doggies gegeven...was niet de bedoeling.

Heel veel sterkte in deze moeilijke periode!  Ik kreeg er kippenvel van als ik het verhaal las.

Triest, maar ook weer heel mooi. Ze blijven ergens samen.

Maar, oh, wat moeten er voor jullie een leegte achterblijven.
Heel veel sterkte. Maar bedenk, dat jullie hebben een keuze hebben moeten maken, die heel moeilijk was, maar dat jullie de beste keuze hebben gemaakt.

pff zit hier met een brok in mijn keel...
Ik hoop dat jullie beseffen dat jullie de juiste keuze gemaakt hebben!
Sterkte, ook aan je ouders.

Als trouwe ogen zich sluiten
Verlost uit de pijn. Blijf dan positief denken
Het zal zo beter zijn .

Heel veel sterkte, eén dier is al vreselijk en in een keer drie helemaal.

Liefs, Marleen

Wat is dit erg

Heel veel sterkte

Wat zal dat een zwaar afscheid zijn geweest, maar wel moedig.
Het is het beste besluit voor je dieren, maar die beslissing is oh zo moeilijk en dan 3x nemen.
En inderdaad wat zal het stil zijn in huis.

Heel veel sterkte!

Nog bedankt voor jullie reacties. Ja het is totaal onwerkelijk...ik kan het nog steeds bijna niet geloven. Ik weet zeker dat we zo objectief mogelijk deze beslissing hebben proberen te nemen (met hulp van de dierenarts) en dat dit de enige juiste beslissing was. Hoe 'toevallig' het ook allemaal lijkt, de tijd was voor alledrie rijp. Yourie kon sinds die zondag niet meer opstaan. Hij had gelukkig geen pijn (dankzij zware pijnstillers), maar hij was er echt gefrustreerd door.
Bij Lara denken wij achteraf dat ze niet 'zomaar' blind was, maar dat er iets met haar hersenen was, of dat ze dement aan het worden was. Ze was letterlijk de weg kwijt....keihard overal tegenaan lopen (ook dingen die dus een vaste plaats hebben)...keer op keer en tot bloedens toe. In de vijver vallen, 2 keer achter elkaar (daarna mocht ze dus niet meer alleen in de tuin). Soms verdwalen tussen stoelpoten of zomaar in een hoekje. Totaal onzindelijk, 10 keer per dag plassen in huis en ook poepen. En totaal geobsedeerd door eten.
Tommie had waarschijnlijk een stembandverlamming....haar stem was ineens helemaal vervormd en ze rochelde veel. Volgens de dierenarts was er eigenlijk geen behandeling meer mogelijk...behalve tijd rekken. Die stress wilde we haar niet meer aandoen, want ze was als de dood voor de dierenarts (de vorige keer had ze een of andere stress-aanval gekregen toen ze bij de dierenarts was geweest...mijn ouders dachten echt dat ze dood was...maar waarschijnlijk flauwgevallen of letterlijk verstijfd van angst). Het zou egoistisch zijn om Tommie langer te laten lijden alleen maar omdat we 'al 2 honden tegelijk hadden laten inslapen'.
Echt heel bizar allemaal en we zijn allemaal heel verdrietig.