Dobby en de egel.

Drie weken terug zei ik nog dat ik tegenwoordig zo weinig wild zie. Geen kikkers meer in het Park, geen egels meer. Veel minder konijnen. Kikkers zitten er nog steeds niet, maar de rest is weer gespot.

Eerst een egel. Ik loop op het veld zo tegen 12 uur 's avonds. Ik zie een schaduw. Ik denk "oh shit, een konijn". Toen ging het lopen. Geen konijn. Nou, een egel zat hier niet meer, dus een rat dan? Ik Dobby aangelijnd, die had niets door. Met een boogje om het beest heen gelopen en toen zag ik stekels, een puntsnuit en geen staart. Egel dus. De egel keek terug. Dobby zag de egel, maar liep netjes mee en 20m verder weer los.

Vanavond gaat Dobby zijn rondje af, naar de Wilhelminaboom en ineens zie ik hem met zijn snuit tegen iets stoten. Met zijn poot slaan en nep-aanvallende bewegingen maken. Aangezien er iets doodstil bleef zitten, moest het dus wel weer de egel zijn en godzijdank niet het konijn wat ik sinds kort af en toe zie.

Ik roep NO en Dobby stopt netjes. Maar hij wou niet mee komen. Bleef van mij naar de egel kijken zo van "kijk eens wat ik gevonden heb? Kijk dan!". Staart heen en weer, trots op zichzelf. Toen dacht ik "en nu?". Of corrigeren, maar dan gaat hij er volgende keer weer naartoe want het blijft spannend. Of zijn vondst bestuderen, er lief tegen doen in de hoop dat Dobby hem voortaan in ieder geval niet meer aanstoot. Ik hoorde de egel knorren. Hij was toch niet gewond? Ik ben er maar naartoe gelopen, en heb onder toeziend oog van Dobby die naast mijn knie stond mee te kijken de egel "geaaid". Die ontspande wonderlijk genoeg. Hij had wel alle uitstekende delen ingetrokken, maar was minder bal dan eerst.

Ik zei tegen Dobby dat hij het goed gevonden had, liep weg en Dobby kwam netjes mee. Hij heeft niet meer naar de egel omgekeken.

Ik bedacht op de terugweg dat als Dobby de egel nou blijft zoeken (en vinden), ik het misschien voor de egel ook een leukere ervaring kan maken door iedere keer wat voer voor de egel achter te laten als Dobby hem vind. Die egel is vast niet stom en kan vast het verschil ruiken tussen honden. Dus als Dobby er obsessief mee gaat doen, kan ik het in ieder geval voor de egel ook nuttig maken. En als Dobby merkt dat we lief zijn tegen de egel doet hij hem niets. Maar dat is voor later zorg.

In ieder geval weer een heel avontuur. Zeker gezien Dobby's jaag geschiedenis.

Knap hoor van Dobby.

Wat jij zegt "als Dobby merkt dat we lief zijn tegen de egel doet hij hem niets", werkt vlgs mij ook zo. Bij mijn vorige honden had ik nog 2 katten, 2 konijnen en  parkietjes. Een van de honden was een Westie en die was nogal gebrand op konijnen en vogels, maar in huis leefde alles uiteindelijk vreedzaam samen. De Westie ging bij het konijn in het hok liggen, een kat ging de Westie wassen toen ze ziek was enz enz.
Daar heb ik van geleerd, als er tijdens het wandelen een hond komt waar een van mijn honden een beetje bang voor is, vraag ik het baasje of ik die hond mag aaien en dan is de bangigheid van mijn honden ook weg. Of als er een hond komt die een beetje "boos" en/of bang reageert op mìjn honden (ik heb het dan niet over agressieve honden)en ik mag desbetreffend dier aaien, die ook "ontdooit".

Ook denk ik dat egeltjes zo slim zijn dat ze het verschil kunnen ruiken.
Ik heb nogal wat egeltjes in huis gehad als ze gewond waren. Door ze te verzorgen en te voeden leerden ze me kennen en rolde zich niet meer op voor me, terwijl ze dat voor een ander mens meteen weer wel deden.

Fijn om dat te lezen! En ja, het lief zijn werkt hier ook, al is het voornamelijk bij een blaf-teckel. Door lief tegen die teckel te zijn als we hem zien, en die baas lief tegen Dobby, is het blaffen al verkort van -door de hele straat- naar -de laatste drie meter voor we elkaar tegen komen-.

Ik doe het ook zo. Met name met Knorretje want daar zit flink wat jacht in.
Knorretje ziet "iets" (varierend van konijn tot ree, zoek er maar een uit), wordt dol, ik wacht even tot ze gekalmeerd is, en dan zeg ik "goedzo, heb je goed aangewezen, krijgt ze iets lekkers, en lopen we door.

De tijd tussen het doldwaze gedrag en kalmeren is veel korter geworden en het dolle gedrag wordt ook minder. Zij laat zien dat er iets is en ik neem "de jacht" over.

Bij Lola heb ik dit ook altijd gedaan en die kijkt eigenlijk nergens meer naar. Maar ja, die heeft het jachtinstinct van een fruitvlieg. Ze vindt zichzelf alleen heel erg goed als ze een egel gevonden heeft. Ze blijft erbij staan, ik moet komen kijken en zeggen dat ze heel knap is, koekje erin en doorlopen.

wat een goede speurhond

hier komt het wel eens voor dat er achter egels of vogels aangerent wordt.
maar jagen op blaadjes (ja jullie lezen het goed) vind hij toch nog het aller aller leukste om te doen, of plastic zakjes en alle troep die de mensen hier neergooien

Dat wordt blaadjes en plastic zakjes aaien.
"Oh lief blaadje" of "jij klein lief rotzakje".

Rotzakje. Hihi!

hahahaha ik zie me daar al staan midden in de nacht:
"wat goed van je harley je zoveelste blaadje, plastic zakje, ben heel erg trots op je!"

wahaha denk dat we veel bekijks krijgen dan

misschien moet ik hem opgeven bij de gemeente als gratis vuil ophaler?