Belonen, is dat eigenlijk wel zo goed?

@Petra,

ik weet niet wat ik erger vind...dat je net alsof doet dat een hond achterlijk is, of dat je mensen die anders denken dan jij gewoon beledigd met je morele standaarden. Hoe dan ook mag je eens goed bij jezelf te rade gaan vind ik, of dit de manier is om een gesprek te voeren. Je mag best je mening hebben (ook al is die dus gebaseerd op aannames, en zeker niet op kennis over de methode), maar je bent compleet respectloos naar de mening van anderen toe, ook al breng je het niet letterlijk zo. 

OT dus...er is een verschil tussen je hond aaien/knuffelen, en bewust bezig zijn met de lichamelijke signalen die je hond dan uitzend. Ook een stuk bewustwording over markeringen (en dat je aanraking dus op moet bouwen...zonder te pas en te onpas over een schouder of een pootje of een snuit of een hoofd te kriebelen) is hierin bij mensen vaak ver te zoeken. Deze markeringen kunnen zonder meer dominant ingezet worden, maar dit is afhankelijk van de sociale relatie waarin de hond zich bevind met een persoon. Is die in het samenleven meer gebaseerd op gelijkheid dan zijn de handelingen dus verzorgend daar waar de markeringen gekoppeld aan een "zit op overheersing" een dominantere aard "Kunnen" hebben. Honden kennen het verschil (en zijn dus niet achterlijk) en weten dit ook in de context van de sociale relatie te plaatsen. 

Daarnaast zijn de fysieke overheersingen, als mede de markeringen, compleet gebaseerd op vertrouwen. Ik heb dit al uitgelegd. De "zit op overheersing" is simpelweg je hand op de achterhand van je hond zetten en druk uitoefenen om hem in een zit te krijgen. Die grote Duitse Herder van 40 kilo kan zich daarin staande houden zelfs bij een man van 90 kilo...een klein hondje kan zo onder die hand uitglippen. Je begrijpt (hoop ik dan toch) dat van letterlijke Overheersing geen sprake is en dat of iets wel of niet gebeurd altijd aan de hond zelf is. 

Hoe krijgen we een hond zover dat hij het toelaat? Het is heel wreed hoor, super gemeen dus houd je hart vast...We gaan wandelen met dat beest. (Oh nee!) Richten hiermee de hond op ons lichaam en gaan vanuit die basis aftasten wanneer de hond toe is (zowel neurologisch als in de specifieke sociale relatie) aan een bepaalde handeling...ook hier telt weer, op het tempo van de hond. Een misstap in deze opbouw betekend een stuk verlies van de hond zijn vertrouwen in de mens, zij het nou juist dat dit de absolute basis is voor de relatie zal dus ook alles in werking gesteld worden om dat vertrouwen hoog te houden. We bouwen op, krijgen uiteindelijk die zit wel (als de hond daar aan toe is, nogmaals) en kunnen nu ook in die positie markeren...tevens stelt dit ons in staat de eerste toegang tot zijn spanningslevel door te gaan, namelijk de potentest (spanning voelen op de voorpootjes door deze even op te tillen) Tevens bereiden we hiermee voor op de volgende stap...namelijk, de "Af vanuit zit" er komt namelijk een moment dat het vertrouwen Zo groot is dat de hond zijn poten zelf aan gaat geven, is dit consistent het geval, kun je gaan proberen beide pootjes (gecontroleerd!) weg te scheppen om zo tot een "af" te komen. Dat eenmaal het geval, ga je weer markeren en ga je letten op de spanning bij de borstkast. Bestaat die niet meer (gaat de hond dus geen tegendruk geven) kun je de hond weer omhoog brengen door hem op te duwen bij de borstkast. 

In dit alles staan er dus twee dingen centraal. Het tempo van de hond, en het vertrouwen van de hond. Een handelingen kan dus alleen uitgevoerd worden als de hond daar klaar voor is, zich dit laat welgevallen. Bij elke stap ligt de focus daarom compleet op de signalen van de hond en wat die op dat moment en bij die specifieke persoon, aan wil gaan. 

Waarom doen we dat nou? Ten eerste omdat de hond de behoefte heeft om binnen een sterk sociaal systeem te functioneren en dit de natuurlijke manier is om dat systeem op te bouwen. Daarnaast gaan van deze handelingen een stuk vertrouwen (ja heus, echt waar, maar wel op hondse termen, en niet volgens de menselijke standaard) en bescherming uit en dat kan voor heel veel honden net datgene zijn wat ze nodig hebben. 

Dus voordat je gaat oordelen, geheel volgens menselijke begrippen en moraal, Probeer je eens te verdiepen in wat ik hier heb uitgelegd. En als je dan heeeel misschien even je eigen zelfbelang kunt laten glippen, even los kunt laten wat volgens jouw menselijke standaard "zou moeten" misschien dat je dan kunt beginnen te begrijpen dat het allemaal zo verkeerd nog niet is.

@ Goja...dat zijn mooie momenten..

en oh... ja de oplettende lezers weten wel dat het helemaal goed zit met jouw intenties...

Als fysieke overheersing en of mentale overheersing gaat bestaan uit het bevoelen van de anus op spierspanning dan vindt ik dat echt niet normaal. Volgens mijn menselijke moraal ja, maar gelukkig heb ik die. Hoe verzin je het...

@Kai
Tjonge jonge, ik heb echt nog nooit zo hard gelachen als de afgelopen paar dagen. Dat jullie niet een zaaltje huren. Daar kunnen jullie echt geld mee verdienen. Wat een vreselijke kortzichtigheid.

"Mensen die het niet met jullie eens zijn worden beschuldigd van aannames"??? Heb je de roedelmethode wel eens goed bekeken? Die is zo vol van de aannames dat het bijna overstroomt. En als je er dan ook nog zo weinig van begrijpt dat je er zelfs nog in doorslaat dan krijg je ook nog vingers op plaatsen waar ze helemaal niet thuis horen. Uiteraard snuffelen honden onderling op die plaatsen, maar volgens jou zijn ze toch zo intelligent? Zouden ze dan niet doorhebben dat je niet aan het snuffelen bent? Voelen om spierspanningen te meten? Kom op zeg, heb je nou werkelijk nog nooit van observeren gehoord. Spierspanning kun je gewoon zien!!!!! Dat vergt alleen veel training en oefening. Dat leer je niet uit een boekje! Kun je je misschien ook voorstellen dat een hond spierspanning opbouwt door de aanraking? Ik wel namelijk. Zeker in de situaties die je beschreef. En ik weet niet hoe snel je bent, maar nog even voor een hond gaat uitvallen even de spierspanning voelen??? DAT IS NIET MOGELIJK! Zo snel ben je echt niet hoor. Weet je Kai, de theorie is zo leuk, maar probeer nou eens de theorie te plaatsen in de praktijk. Ga nou eens op een bankje zitten in een park en kijk nou eens in het echt hoe jouw theorie er uit ziet. Er zal een wereld voor je open gaan.

Waarom moet je constant bezig zijn om het vertrouwen van je hond te testen. Dat is absoluut niet nodig! Ja weer als je niet kunt observeren en als je geen vertrouwen in jezelf hebt dan zul je het moeten testen, maar als je je hond echt kunt observeren dan zie je hoe je hond over jou denkt. In allerlei situaties observeren. En maak je geen zorgen ook die duitse herder van 40 kilo gaat bij een vreemde ook gewoon zitten met druk op zijn achterhand. Dat heeft niets met vertrouwen te maken. Probeer het maar eens in het echt! Dus een keer niet lezen, maar gewoon in de praktijk! Nogmaals er gaat een wereld voor je open.

Òh óóóó.

Het gevaar van alles wetenschappelijk benaderen is dat ego"s alsmaar gevoed (beloont ) worden.
Dit leidt tot "egobesitas".

Bij Diesel heb ik ook de eerste 2 jaar alleen maar met voer rond gelopen, maar altijd als het er echt op aan kwam werkte het niet.

Sinds een jaar heb ik nooit geen voer meer bij me, en toen is het echte luisteren pas gekomen.
Bij de laatste cursus die ik heb gelopen kwam er ook geen voer meer aan te pas, was ook niet nodig vertelde ze, hij snapt ook prima zonder voer wat je van hem vraagt.

Maar om nou te zeggen daat ik alles bij hem mag, nee, dat ook weer niet, kan hem overal aaien, masseren, maar ik mag dus echt niet bij zijn snuit komen, of zijn lippen optillen, mijn hand op zijn achterwerk voor een zit doet hij echt niet, gelijk gaat zijn kop naar achteren, zo van, wat doe jij nou, of hij draaid zich razend snel om. Zelfs als ik denk dat hij half in coma ligt, en ik hem aan het aaien ben, zo gauw mijn vingers zijn neus aan raken vliegt zijn kop op, dus ik ben er nog lang niet.

Maar ik ga nooit meer met voer lopen, dat heb ik wel gehad, vroeger liep ik met runder gehakt, maar als hij iemand in de verte zag was hij weg. Dat is gelukkig over, hoef maar een keer te roepen en hij is er, zelfs als hij een konijn ziet.