Belonen, is dat eigenlijk wel zo goed? 
Petra, *Lily Jane* & Jip
3 doggies
" wat is jammer Petra?
"
"
Dat je mijn vraag al bij voorbaat zo interpreteert;
" Hebben we er weer een optie bij om met de vinger naar te wijzen
"En jammer als je niet wilt reageren, omdat ik er benieuwd naar ben wat jij bedoelt met makkelijk.
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Belonen, is dat eigenlijk wel zo goed?" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
mary S&A&Z 3 doggies
"
Soms is dat zo. Bram is 9 maanden en heeft al meerdere baasjes gehad, dus dat zou een mogelijkheid zijn.
Ik zelf denk dat Bram zich heel verantwoordelijk voelt voor de veiligheid van 'zijn' roedel en met schemer nog minder dan overdag overzicht heeft. Om toch iedereen te laten weten dat Bram alles onder controle heeft, trekt hij en heeft hij die grote mond. Andere honden zien daar overigens dwars doorheen. "
Soms is dat zo. Bram is 9 maanden en heeft al meerdere baasjes gehad, dus dat zou een mogelijkheid zijn.
Ik zelf denk dat Bram zich heel verantwoordelijk voelt voor de veiligheid van 'zijn' roedel en met schemer nog minder dan overdag overzicht heeft. Om toch iedereen te laten weten dat Bram alles onder controle heeft, trekt hij en heeft hij die grote mond. Andere honden zien daar overigens dwars doorheen. "
Maar dan is hij toch niet bang voor het duister op zich, maar meer voor de onduidelijkheid over wat zijn plaats in die roedel nou eigenlijk is?
kai 3 doggies
" Ik onderschrijf de mening helemaal dat het heel belangrijk om, zoals Kai schrijft, te werken aan het sterken van dat raam. Een heel belangrijke verantwoording in de vertrouwensrelatie en sociale interactie. Niet alleen in het kader van angsten, maar in het licht van de hele sociale relatie en dat begint al vanaf het moment de hond zijn intrede doet. Juist dit stukje daagt ons mens-zijn ook zo uit omdat hierin de hond een spiegeltje is voor ons.
Echter hef je hiermee niet de angsten in veel gevallen niet op (Uitzondering wanneer de angst een symptoom is van storingen in die relatie/interactie, dan kun je gericht daaraan werken). Evenals jij, Kai, niet je leven lang achter dat raam kan blijven zitten (feitelijk kan dat wel, want voldoende mensen met uiteenlopen fobieeen doen dat immers ook) omdat je kwaliteit van leven hieronder ernstig kan gaan lijden, kun je ook niet uitgaan van het feit dat jij levenslang het raam van die hond kunt zijn in allerhande situaties.
Je kunt simpelweg niet ieder kiezeltje voor z'n pootjes wegruimen en ook heb je niet altijd invloed op de omstandigheden (zoals Margje aangeeft zijn wij als mens niet zo betrouwbaar in het consequent tegenhouden van prikkels) mede omdat wij niet almachtig zij in het beheersen van alle invloeden om ons heen. Angsten die van dien aard zijn dat je er prima mee kunt leven zijn met een stuk vermijding (want dat doe je ook als je achter glas blijft zitten) op die manier ogenschijnlijk prima te hanteren. Denk aan een huisje huren in vuurwerkvrij gebied met een hond met vuurwerkangst. Maar als angst je leven negatief gaat beheersen hebben honden niet alleen baat bij een meewandelend scherm. Denk aan een nietsvermoedende huisgenoot die een raam open heeft laten staan waardoor zojuist een wesp naar binnen vloog. Dat hoeft maar 1 x te gebeuren en je schijveiligheid is weg. Je zult nu in het vervolg ook steeds opnieuw de ramen gaan controleren of ze dicht zijn en zo wordt je langzamerhand steeds meer beheerst door je angst. Dit werkt voor honden niet anders. Zo woon ik in een wijk met veel loslopende honden die niet allemaal sociaal en/of lief zijn. Mijn hond heeft een grote persoonlijke zone nodig en hoezeer ik graag mijn hond laat weten dat ik regel en ik buffer en hem niet in situaties wil brengen die voor hem too much zijn, ik ben ook maar mens en schrik me soms het apezuur als er een kalf op ons af komt denderen.
Dus mijns inzien kun je als je eenmaal de bron van de angst hebt weten te doorgronden (wat niet altijd eenvoudig is omdat hier meerdere factoren in meespelen), de ernst bepaald hebt in welke mate het leven negatief beinvloed wordt door die angst omdat vermijden geen permanente oplossing is kun je tot de conclusie komen of het de moeite waard is om in te zetten op poging tot vermijding (huisje in vuurwerkvrije omgeving) of bv een desensibilisatie-programma opstarten om maar een voorbeeld te noemen. "
Echter hef je hiermee niet de angsten in veel gevallen niet op (Uitzondering wanneer de angst een symptoom is van storingen in die relatie/interactie, dan kun je gericht daaraan werken). Evenals jij, Kai, niet je leven lang achter dat raam kan blijven zitten (feitelijk kan dat wel, want voldoende mensen met uiteenlopen fobieeen doen dat immers ook) omdat je kwaliteit van leven hieronder ernstig kan gaan lijden, kun je ook niet uitgaan van het feit dat jij levenslang het raam van die hond kunt zijn in allerhande situaties.
Je kunt simpelweg niet ieder kiezeltje voor z'n pootjes wegruimen en ook heb je niet altijd invloed op de omstandigheden (zoals Margje aangeeft zijn wij als mens niet zo betrouwbaar in het consequent tegenhouden van prikkels) mede omdat wij niet almachtig zij in het beheersen van alle invloeden om ons heen. Angsten die van dien aard zijn dat je er prima mee kunt leven zijn met een stuk vermijding (want dat doe je ook als je achter glas blijft zitten) op die manier ogenschijnlijk prima te hanteren. Denk aan een huisje huren in vuurwerkvrij gebied met een hond met vuurwerkangst. Maar als angst je leven negatief gaat beheersen hebben honden niet alleen baat bij een meewandelend scherm. Denk aan een nietsvermoedende huisgenoot die een raam open heeft laten staan waardoor zojuist een wesp naar binnen vloog. Dat hoeft maar 1 x te gebeuren en je schijveiligheid is weg. Je zult nu in het vervolg ook steeds opnieuw de ramen gaan controleren of ze dicht zijn en zo wordt je langzamerhand steeds meer beheerst door je angst. Dit werkt voor honden niet anders. Zo woon ik in een wijk met veel loslopende honden die niet allemaal sociaal en/of lief zijn. Mijn hond heeft een grote persoonlijke zone nodig en hoezeer ik graag mijn hond laat weten dat ik regel en ik buffer en hem niet in situaties wil brengen die voor hem too much zijn, ik ben ook maar mens en schrik me soms het apezuur als er een kalf op ons af komt denderen.
Dus mijns inzien kun je als je eenmaal de bron van de angst hebt weten te doorgronden (wat niet altijd eenvoudig is omdat hier meerdere factoren in meespelen), de ernst bepaald hebt in welke mate het leven negatief beinvloed wordt door die angst omdat vermijden geen permanente oplossing is kun je tot de conclusie komen of het de moeite waard is om in te zetten op poging tot vermijding (huisje in vuurwerkvrije omgeving) of bv een desensibilisatie-programma opstarten om maar een voorbeeld te noemen. "
Krijg sterk het idee dat "raam" iets te letterlijk is genomen door velen, haha!
Waar het zich om ging is dat wanneer de hond zich voor de volle 100% op zijn mens richt, en dit doet in het volledige vertrouwen dat die mens hem veilig kan houden, kan beschermen en zijn leven positief kan structureren, er geen ruimte is voor angstgevoelens. Zoals Mary aangeeft, als er complete duidelijkheid heerst over de sociale positie in de groep (en dan wil ik helemaal niet spreken over rangen en standen) en deze positie eentje is van vertrouwen naar de mens toe, dan neem je de rede tot angst weg...want aan angst gaat vooraf het idee dat je tegen deze bedreiging niet bestand bent. Is de hond dus wel, want die heeft lekker z'n draagbare raam bij zich.
En dat dit ooit weg zou kunnen vallen...tja in het ergste geval zou de mens inderdaad vroegtijdig kunnen sterven, dat kun je nooit uitsluiten. Maar dan heb je grotere problemen dan een terugkomende angst voor bijvoorbeeld schemer. Zo moet je ook niet leven denk ik, maar vooral vanuit het idee zoveel mogelijk uit de relatie te halen.
Kun je falen in het beschermen van je hond? Ja natuurlijk kan dat, er zijn zoveel dingen waar je als mens niet bestand tegen bent. Het is ook geen letterlijke bescherming die je altijd aan hoeft te bieden, maar wel een emotionele. Je hebt van die mensen die, als ze in je buurt zijn, je min of meer het gevoel geven dat je alles kunt wat je maar wil. Zo'n positie moet je denk ik ook naar je hond toe opbouwen. Maar dat werkt dus wel twee kanten uit. Je kunt geen "eeuwige trouw" verwachten van je hond als je zelf niet "eeuwig trouw" aan hem bent.
" @margje
toch ben ik het niet geheel met je eens dat gedrag altijd terugkomt
persoonlijk ervaar ik dat met onze huidige hond anders. "
toch ben ik het niet geheel met je eens dat gedrag altijd terugkomt
persoonlijk ervaar ik dat met onze huidige hond anders.
"Ik kan even niet vinden wat ik daar mee bedoeld heb
Hoe bedoel je 'gedrag komt altijd terug'?
" Ja dat was ik van de pleinangst, en ja dat ga ik ook in kleine stapjes oefenen hoor. Alleen wacht ik hier nog even mee totdat het spontaan goed uitkomt en erover nadenken hoe ik het wil aanpakken.' "
"Sorry! Had me vergist.
Je hebt ook helemaal gelijk hoor, rustig aanpakken, op een geschikt moment.
Alles heeft een tijd en een plaats zeg ik altijd maar
"
Erfelijke angst misschien? "
Erfelijke angst misschien? "
Persoonlijk geloof ik niet dat die angst erfelijk is, wel de aanleg voor het sneller angstig voelen.
Angst heeft te maken met bepaalde (chemische) processen in de hersenen. De een is gevoeliger voor die stoffen dan de ander. Dat is in aanleg aanwezig.
Bijvoorbeeld als de moeder zoals al werd gezegd in de zwangerschap onder zware druk stond komt er meer stresshormoon in het bloed en dat maakt het kind gevoeliger voor dit hormoon. (even heel simplistisch)
Maar er moet iets buiten de hond gebeuren om bang te worden. En je moet het leren van de ouders niet vergeten. Ouders van Saarlozen zijn vaak ook terughoudend en wat sneller angstig.
Australian Shepherds zijn ook terughoudend in aard. Ik heb er eentje die dat niet heeft toevallig. En ik ken ook Saarlozen die met jan en alleman kroelen, dus er bestaan ook uitzonderingen.
Kortom, ik gevoel dat de gevoeligheid voor angst, of mate van mogelijkheden om angstig te worden zijn aangeboren. Maar dat de angst zelf aangeleerd is door ofwel ouderdieren, ofwel een nare ervaring ofwel een andere factor.
De ene hond wordt geprikt door een wesp (om het even bij de wesp te houden!), schudt zich uit en loopt verder. De andere is daarna bang voor wespen/vliegende beestjes.
De ene hond kijkt een hysterisch baasje aan met een blik van 'huh?! Doe niet zo raar!' en de andere hond gaat er in mee, wordt ook zenuwachtig of raakt in paniek.
esther 3 doggies
Heh...wat is dit toch een heerlijke discussie.... Ik lees al mee vanaf het begin
Er zijn al heel veel mooie dingen gezegd, en pfffff... veel weer om over na te denken..... 
"
Maar dan is hij toch niet bang voor het duister op zich, maar meer voor de onduidelijkheid over wat zijn plaats in die roedel nou eigenlijk is? "
Maar dan is hij toch niet bang voor het duister op zich, maar meer voor de onduidelijkheid over wat zijn plaats in die roedel nou eigenlijk is? "
Nou eigenlijk denkt hij te weten dat zijn plaats die van Top Dog is
De schemering maakt het onzeker en angstig. Naast dat hij gewoon niet in staat is om de veiligheid van zijn baasjes te garanderen, daarom gaat hij ook regelmatig zo uit zijn stekker...
kai 3 doggies
"
Nou eigenlijk denkt hij te weten dat zijn plaats die van Top Dog is
"
Nou eigenlijk denkt hij te weten dat zijn plaats die van Top Dog is
"
Dit vind ik een heel gevaarlijke statement voor een hond van 9 maanden die al meerdere malen herplaatst is. Zou die al zover zijn in z'n roedelvorming dat hij het idee heeft "top dog" te zijn, laat staan dat hij anderen moet beschermen?
"
Krijg sterk het idee dat "raam" iets te letterlijk is genomen door velen, haha!
Waar het zich om ging is dat wanneer de hond zich voor de volle 100% op zijn mens richt, en dit doet in het volledige vertrouwen dat die mens hem veilig kan houden, kan beschermen en zijn leven positief kan structureren, er geen ruimte is voor angstgevoelens. Zoals Mary aangeeft, als er complete duidelijkheid heerst over de sociale positie in de groep (en dan wil ik helemaal niet spreken over rangen en standen) en deze positie eentje is van vertrouwen naar de mens toe, dan neem je de rede tot angst weg...want aan angst gaat vooraf het idee dat je tegen deze bedreiging niet bestand bent. Is de hond dus wel, want die heeft lekker z'n draagbare raam bij zich.
En dat dit ooit weg zou kunnen vallen...tja in het ergste geval zou de mens inderdaad vroegtijdig kunnen sterven, dat kun je nooit uitsluiten. Maar dan heb je grotere problemen dan een terugkomende angst voor bijvoorbeeld schemer. Zo moet je ook niet leven denk ik, maar vooral vanuit het idee zoveel mogelijk uit de relatie te halen.
Kun je falen in het beschermen van je hond? Ja natuurlijk kan dat, er zijn zoveel dingen waar je als mens niet bestand tegen bent. Het is ook geen letterlijke bescherming die je altijd aan hoeft te bieden, maar wel een emotionele. Je hebt van die mensen die, als ze in je buurt zijn, je min of meer het gevoel geven dat je alles kunt wat je maar wil. Zo'n positie moet je denk ik ook naar je hond toe opbouwen. Maar dat werkt dus wel twee kanten uit. Je kunt geen "eeuwige trouw" verwachten van je hond als je zelf niet "eeuwig trouw" aan hem bent. "
Krijg sterk het idee dat "raam" iets te letterlijk is genomen door velen, haha!
Waar het zich om ging is dat wanneer de hond zich voor de volle 100% op zijn mens richt, en dit doet in het volledige vertrouwen dat die mens hem veilig kan houden, kan beschermen en zijn leven positief kan structureren, er geen ruimte is voor angstgevoelens. Zoals Mary aangeeft, als er complete duidelijkheid heerst over de sociale positie in de groep (en dan wil ik helemaal niet spreken over rangen en standen) en deze positie eentje is van vertrouwen naar de mens toe, dan neem je de rede tot angst weg...want aan angst gaat vooraf het idee dat je tegen deze bedreiging niet bestand bent. Is de hond dus wel, want die heeft lekker z'n draagbare raam bij zich.
En dat dit ooit weg zou kunnen vallen...tja in het ergste geval zou de mens inderdaad vroegtijdig kunnen sterven, dat kun je nooit uitsluiten. Maar dan heb je grotere problemen dan een terugkomende angst voor bijvoorbeeld schemer. Zo moet je ook niet leven denk ik, maar vooral vanuit het idee zoveel mogelijk uit de relatie te halen.
Kun je falen in het beschermen van je hond? Ja natuurlijk kan dat, er zijn zoveel dingen waar je als mens niet bestand tegen bent. Het is ook geen letterlijke bescherming die je altijd aan hoeft te bieden, maar wel een emotionele. Je hebt van die mensen die, als ze in je buurt zijn, je min of meer het gevoel geven dat je alles kunt wat je maar wil. Zo'n positie moet je denk ik ook naar je hond toe opbouwen. Maar dat werkt dus wel twee kanten uit. Je kunt geen "eeuwige trouw" verwachten van je hond als je zelf niet "eeuwig trouw" aan hem bent. "
Maar dat is best nog wel wat. Je moet ook als mens in staat zijn om dat gevoel over te brengen op je hond. Dat hij in jou bijzijn helemaal zichzelf kan zijn en zich super kan voelen. Dat vraagt een heel zeker en sterk mens. Die zich ook goed in zijn vel moet voelen. Hoeveel mensen kunnen dit een hond bieden? Kunnen dit zichzelf bieden?
Ik vind het wel een heel mooi ideaalbeeld waar we eigenlijk allemaal naar zouden moeten streven.
"
Dat je mijn vraag al bij voorbaat zo interpreteert;
" Hebben we er weer een optie bij om met de vinger naar te wijzen http://www.hondenpage.com/images/smileys/wink.gif "
En jammer als je niet wilt reageren, omdat ik er benieuwd naar ben wat jij bedoelt met makkelijk. "
Dat je mijn vraag al bij voorbaat zo interpreteert;
" Hebben we er weer een optie bij om met de vinger naar te wijzen http://www.hondenpage.com/images/smileys/wink.gif "
En jammer als je niet wilt reageren, omdat ik er benieuwd naar ben wat jij bedoelt met makkelijk. "
Ik vat het zo op dat J&T bedoeld dat mensen 'erfelijke angst' een makkelijk doelwit vinden om daar angst van een hond aan te wijten.
Want dan ligt het in ieder geval niet aan de eigenaren of de omgeving, maar is het 'gewoon' erfelijk en kun je met je vinger daar naar wijzen.
kai 3 doggies
"
Maar dat is best nog wel wat. Je moet ook als mens in staat zijn om dat gevoel over te brengen op je hond. Dat hij in jou bijzijn helemaal zichzelf kan zijn en zich super kan voelen. Dat vraagt een heel zeker en sterk mens. Die zich ook goed in zijn vel moet voelen. Hoeveel mensen kunnen dit een hond bieden? Kunnen dit zichzelf bieden?
Ik vind het wel een heel mooi ideaalbeeld waar we eigenlijk allemaal naar zouden moeten streven. "
Maar dat is best nog wel wat. Je moet ook als mens in staat zijn om dat gevoel over te brengen op je hond. Dat hij in jou bijzijn helemaal zichzelf kan zijn en zich super kan voelen. Dat vraagt een heel zeker en sterk mens. Die zich ook goed in zijn vel moet voelen. Hoeveel mensen kunnen dit een hond bieden? Kunnen dit zichzelf bieden?
Ik vind het wel een heel mooi ideaalbeeld waar we eigenlijk allemaal naar zouden moeten streven. "
Ik denk dat als je de hond "juist" aanspreekt, dus zijn communicatie honoreert en daarop inspeelt, je al heel veel gewonnen hebt...de hond loopt dan namelijk over straat met iemand die hem in ieder geval begrijpt.
Maar inderdaad, je hebt gelijk wanneer je zegt dat dit een bepaalde persoonlijkheid vereist.
bassie 3 doggies
" En je moet het leren van de ouders niet vergeten. Ouders van Saarlozen zijn vaak ook terughoudend en wat sneller angstig. "
Dat zou kunnen, maar die angst bij saarlozen is alleen aanwezig als er vreemden in de buurt zijn. In eigen omgeving zonder onbekenden zie je daar niets van terug en zijn ze (meestal) de rust zelf. Als je nou bijvoorbeeld kijkt bij de NVSWH, daar mogen de pupkopers pas met 6 weken bij het nest kijken en dan zit het er al heel sterk in. Dan is er nog geen vreemde bij geweest. En ja uiteraard zijn er uitzonderingen. De terughoudendheid van een aus kun je absoluut niet vergelijken met die van een saarloos.
"
Dit vind ik een heel gevaarlijke statement voor een hond van 9 maanden die al meerdere malen herplaatst is. Zou die al zover zijn in z'n roedelvorming dat hij het idee heeft "top dog" te zijn, laat staan dat hij anderen moet beschermen? "
Dit vind ik een heel gevaarlijke statement voor een hond van 9 maanden die al meerdere malen herplaatst is. Zou die al zover zijn in z'n roedelvorming dat hij het idee heeft "top dog" te zijn, laat staan dat hij anderen moet beschermen? "
Laat ik het zo zeggen: zo loopt hij rond. Met een houding van 'Bram hoef je niets te vertellen, Bram weet alles al!' Zo stelt hij zich ook op tegenover andere honden. Het is echt een jonge man van 18 die denkt dat hij de hele wereld aankan. Zo zie ik Bram.
En dat is ook mooi aan Bram
kai 3 doggies
"
Dat zou kunnen, maar die angst bij saarlozen is alleen aanwezig als er vreemden in de buurt zijn. In eigen omgeving zonder onbekenden zie je daar niets van terug en zijn ze (meestal) de rust zelf. Als je nou bijvoorbeeld kijkt bij de NVSWH, daar mogen de pupkopers pas met 6 weken bij het nest kijken en dan zit het er al heel sterk in. Dan is er nog geen vreemde bij geweest. En ja uiteraard zijn er uitzonderingen. De terughoudendheid van een aus kun je absoluut niet vergelijken met die van een saarloos. "
Dat zou kunnen, maar die angst bij saarlozen is alleen aanwezig als er vreemden in de buurt zijn. In eigen omgeving zonder onbekenden zie je daar niets van terug en zijn ze (meestal) de rust zelf. Als je nou bijvoorbeeld kijkt bij de NVSWH, daar mogen de pupkopers pas met 6 weken bij het nest kijken en dan zit het er al heel sterk in. Dan is er nog geen vreemde bij geweest. En ja uiteraard zijn er uitzonderingen. De terughoudendheid van een aus kun je absoluut niet vergelijken met die van een saarloos. "
Puur uit nieuwsgierigheid Bassie. Jij hebt dus een Saarloos? Ik begreep uit een vorig topic dat jij in een vrije drukke omgeving woont, klopt dat?
Mijn eigenlijke vraag dus: hoe ga je in dat kader om met de "aangeboren terughoudendheid" (om het zo maar te noemen) van het ras?
kai 3 doggies
"
Laat ik het zo zeggen: zo loopt hij rond. Met een houding van 'Bram hoef je niets te vertellen, Bram weet alles al!' Zo stelt hij zich ook op tegenover andere honden. Het is echt een jonge man van 18 die denkt dat hij de hele wereld aankan. Zo zie ik Bram.
En dat is ook mooi aan Bram "
Laat ik het zo zeggen: zo loopt hij rond. Met een houding van 'Bram hoef je niets te vertellen, Bram weet alles al!' Zo stelt hij zich ook op tegenover andere honden. Het is echt een jonge man van 18 die denkt dat hij de hele wereld aankan. Zo zie ik Bram.
En dat is ook mooi aan Bram
"Maar dat zijn twee hele verschillende dingen he.
Zou het niet zo Kunnen zijn dat door de vele herplaatsingen Bram vooral geleerd heeft op zichzelf te vertrouwen en daarom in ongemakkelijke situaties (schemer bijvoorbeeld) die riem niet goed kan plaatsen in zijn plaatje van de realiteit? En dus trekgedrag?
"
Dat zou kunnen, maar die angst bij saarlozen is alleen aanwezig als er vreemden in de buurt zijn. In eigen omgeving zonder onbekenden zie je daar niets van terug en zijn ze (meestal) de rust zelf. Als je nou bijvoorbeeld kijkt bij de NVSWH, daar mogen de pupkopers pas met 6 weken bij het nest kijken en dan zit het er al heel sterk in. Dan is er nog geen vreemde bij geweest. En ja uiteraard zijn er uitzonderingen. De terughoudendheid van een aus kun je absoluut niet vergelijken met die van een saarloos. "
Dat zou kunnen, maar die angst bij saarlozen is alleen aanwezig als er vreemden in de buurt zijn. In eigen omgeving zonder onbekenden zie je daar niets van terug en zijn ze (meestal) de rust zelf. Als je nou bijvoorbeeld kijkt bij de NVSWH, daar mogen de pupkopers pas met 6 weken bij het nest kijken en dan zit het er al heel sterk in. Dan is er nog geen vreemde bij geweest. En ja uiteraard zijn er uitzonderingen. De terughoudendheid van een aus kun je absoluut niet vergelijken met die van een saarloos. "
Was ook niet mijn bedoeling om dat te vergelijken hoor, de terughoudendheid van een Saarloos en die van een Aus. Het zijn werkelijk compleet verschillende honden, zelfs in de terughoudendheid.
Bij een Saarloos heb ik overigens ook het idee dat de terughoudendheid te maken heeft met dat ze puur hond zijn, zo de taal goed van honden goed spreken en als het ware in de war raken van de taal van vreemde mensen, die vaak totaal niet worden belemmerd door enige kennis van hondentaal
Ik ken de Saarloos een stuk minder goed dan jij. Wel een aantal keer mee op wandeling geweest en bij een paar fokkers gaan kijken. Dan merk ik wel dat als je de hond de tijd geeft, hij toch vanzelf komt kijken en kroelen. Zolang je maar zijn taal respecteert en je mensentaal zoveel mogelijk buiten de deur laat.
" Heh...wat is dit toch een heerlijke discussie.... Ik lees al mee vanaf het begin
Er zijn al heel veel mooie dingen gezegd, en pfffff... veel weer om over na te denken..... "
Ik lees al mee vanaf het beginEr zijn al heel veel mooie dingen gezegd, en pfffff... veel weer om over na te denken.....
"Ik ook hoor!
Ik denk me de hele dag suf over dit topic! Maar wel reuze interessant.
"
Maar dat zijn twee hele verschillende dingen he.
Zou het niet zo Kunnen zijn dat door de vele herplaatsingen Bram vooral geleerd heeft op zichzelf te vertrouwen en daarom in ongemakkelijke situaties (schemer bijvoorbeeld) die riem niet goed kan plaatsen in zijn plaatje van de realiteit? En dus trekgedrag? "
Maar dat zijn twee hele verschillende dingen he.
Zou het niet zo Kunnen zijn dat door de vele herplaatsingen Bram vooral geleerd heeft op zichzelf te vertrouwen en daarom in ongemakkelijke situaties (schemer bijvoorbeeld) die riem niet goed kan plaatsen in zijn plaatje van de realiteit? En dus trekgedrag? "
Dat zou goed kunnen.
Het is trekgedrag en erg uitvallen naar alles wat beweegt.
Hij vertrouwt in ieder geval niet op zijn baasjes. Je ziet hem als hij los is ook wel cirkelen om zijn baasjes. Hij zoekt ze ook wel op als hij los is, telkens checkt hij even in.
mary S&A&Z 3 doggies
"
Maar dat zijn twee hele verschillende dingen he.
Zou het niet zo Kunnen zijn dat door de vele herplaatsingen Bram vooral geleerd heeft op zichzelf te vertrouwen en daarom in ongemakkelijke situaties (schemer bijvoorbeeld) die riem niet goed kan plaatsen in zijn plaatje van de realiteit? En dus trekgedrag? "
Maar dat zijn twee hele verschillende dingen he.
Zou het niet zo Kunnen zijn dat door de vele herplaatsingen Bram vooral geleerd heeft op zichzelf te vertrouwen en daarom in ongemakkelijke situaties (schemer bijvoorbeeld) die riem niet goed kan plaatsen in zijn plaatje van de realiteit? En dus trekgedrag? "
Kan het ook niet zijn dat hij bij het idee dat hij de roedel moet beschermen, een soort van "grens" om de roedel heen probeert te maken?
In Ecuador viel me op dat juist bij het donker worden de honden een "ronde" blaften om zo het erf af te scheiden. In de nacht werd dat nog wel eens herhaald/onderstreept.
Maar omdat het niet duidelijk is of hij dat nou echt als taak heeft gekregen, dus niet duidelijk is waar hij de grens moet leggen en zijn grens door de roedel leden overschreden wordt of teruggehaald wordt, hij hem steeds wil verleggen/verplaatsen (trekken aan de riem)?
bassie 3 doggies
@kai
Dat is een hele goede vraag. Daar heb ik voor dat ik aan een saarloos begon ook echt over nagedacht. Ik woon nu eenmaal in de randstad en daar is het druk. Er is hier in de buurt een heel groot rustig gebied waar hij los kan, maar daar rijdt ook wel eens een verdwaalde fietser en als hij er door een fietser vandoor gaat is dan natuurlijk niet zo handig. En ik moet daar ook naartoe en om dat nou altijd met de auto te doen vind ik ook niet zo prettig. Wat ik dus gedaan heb is hem aangeleerd wat hij kan doen om de angst te verminderen. En dat is dus niet weg rennen, maar aan de kant gaan, afstand nemen. Zelfs al is die afstand minimaal. Op het fietspad(heel smal met 1,5 meter groen er naast) naar dat gebied gaat hij nu als er iemand aan komt gewoon in de kant staan en wacht hij tot die persoon voorbij is. Dat doet hij nu uit zichzelf. Ook in het gebied waar hij los kan gaat hij als er iemand aan komt gewoon aan de kant. Dat werkt perfect. Het is voor hem voorspelbaar geworden wat er gebeurt. Dat geeft rust.
Daarnaast gaat hij altijd mee als ik les geef. Hij staat dan tussen de mensen en er zijn dagen dat hij zelf rustig contact zoekt met de cursisten. Dat hoeft hij niet, maar dat doet hij dan zelf. Op die manier is hij wel heel erg aan mensen gewend.
Petra, *Lily Jane* & Jip 3 doggies
"
Ik vat het zo op dat J&T bedoeld dat mensen 'erfelijke angst' een makkelijk doelwit vinden om daar angst van een hond aan te wijten.
Want dan ligt het in ieder geval niet aan de eigenaren of de omgeving, maar is het 'gewoon' erfelijk en kun je met je vinger daar naar wijzen. "
Ik vat het zo op dat J&T bedoeld dat mensen 'erfelijke angst' een makkelijk doelwit vinden om daar angst van een hond aan te wijten.
Want dan ligt het in ieder geval niet aan de eigenaren of de omgeving, maar is het 'gewoon' erfelijk en kun je met je vinger daar naar wijzen. "
Met een fris helder hoofd lees ik dat het heel goed op die manier bedoelt kan zijn. Dat kwartje viel vannacht niet en ik zie nu dat ik ook nog een vraagteken las wat er niet stond 
Maar is dat een excuus om met de vinger naar te wijzen? Of is angstgevoeligheid een mooie kennis om te weten zodat je hier extra alert op kunt zijn in de (vroege) ontwikkeling om te voorkomen dat angstgevoeligheid uiteindelijk resulteert in angstige hond? Daarom begreep ik de wijzende vinger ook niet denk ik. Je kunt nu eenmaal geboren worden met een bepaalde gevoeligheid in aanleg. Hoe dit tot ontwikkeling komt is vaak afhankelijk van diverse omgevingsfactoren.
bassie 3 doggies
" Dan merk ik wel dat als je de hond de tijd geeft, hij toch vanzelf komt kijken en kroelen. "
Dat geld voor sommige saarlozen, maar voor een heleboel gaat dat echt niet op. Die vluchten meteen naar boven als er iemand binnenkomt en komen niet meer naar beneden. En er zijn er die volledig open en vrij zijn. Die begroeten meteen iedereen die binnenkomt.
J. & T. van H & D 3 doggies
"
Dat geld voor sommige saarlozen, maar voor een heleboel gaat dat echt niet op. Die vluchten meteen naar boven als er iemand binnenkomt en komen niet meer naar beneden. "
Dat geld voor sommige saarlozen, maar voor een heleboel gaat dat echt niet op. Die vluchten meteen naar boven als er iemand binnenkomt en komen niet meer naar beneden. "
Jij noemt het al "vluchten" dat woord impliceert al angst, maar dat is niet per definitie angst. Ook wanneer wij bepaalde lichaamstaal zien koppelen wij daar angst aan vast terwijl dit helemaal niet zo hoeft te zijn(bv. staart tussen de poten). De hond is terughoudend naar vreemde mensen, nou daar is helemaal niets mis mee. Terughoudendheid en angst daar zit een wereld van verschil tussen.
Dobry 3 doggies
"
Sorry! Had me vergist.
Je hebt ook helemaal gelijk hoor, rustig aanpakken, op een geschikt moment.
Alles heeft een tijd en een plaats zeg ik altijd maar "
Sorry! Had me vergist.
Je hebt ook helemaal gelijk hoor, rustig aanpakken, op een geschikt moment.
Alles heeft een tijd en een plaats zeg ik altijd maar
"ja ik vraag me nu af of je zoiets eigenlijk wel moet aanpakken, ik zit een beetje in dubio. De hond wil niet het plein oversteken, of het angst is weet ik niet, maar ze laat duidelijk merken dat ze langs de huizen wil lopen, en winkels in dit geval. Dat geeft een veilig gevoel, dat snap ik. Maar ook een heleboel lekkere luchtjes neem ik aan, dat zou ook mee kunnen spelen, aan de andere kant kan ik haar op andere plekken wel normaal meekrijgen als er ook lekkere luchtjes in het spel zijn.
Als ik haar met iets lekkers lok, gaat het met grote tegenzin trouwens wel. Dan "vergeet" ze heel even dat ze dit eigenlijk niet wil. Maar of dat de manier is...
En nog een aspect, zou het niet nog een overblijfsel van een instinct kunnen zijn, dat je beter geen grote kale vlakte kan oversteken omdat je dan wel erg kwetsbaar bent..... en moet je dan als mens gaan bewijzen dat het wel ok is om daar te gaan lopen. Gaat dat niet een beetje ver en misschien juist bewijzen dat je het als mens niet begrijpt (wat waarschijnlijk ook zo is
) en je het vertouwen van je hond eerder verliest?Allemaal van die dilemma's bij het begeliden van een hond, waar doe je goed aan en waar juist niet
Inge & Danger 3 doggies
Belonen met een keer over de kop aaien bij de hond of gewoon zeggen goed zo en belonen om samen even te spelen vind ik beter dan met wat lekkers. Dit kan ook wel eens, wanneer hij iets ECHT heel goed heeft gedaan bijv. maar met spelen en je stem kun je meer bereiken.
bassie 3 doggies
" Terughoudendheid en angst daar zit een wereld van verschil tussen. "
Dat ben ik helemaal met je eens. Maar bij de saarloos slaat de terughoudendheid heel sterk door naar angst. Ik weet niet of je wel eens op de clubmatch van de NVSWH bent geweest? Ik denk als ik jou reactie lees van niet. Als ik zie dat er heel wat honden met hun buik over de grond kruipend rond "lopen" dat je dan niet meer over terughoudendheid kan spreken, maar over echt heftige angst. Of een hond die als er iemand in de buurt komt zijn ontlasting laat lopen. Compleet in paniek raakt. Dat is geen terughoudendheid, dat is echt angst. En dat zijn geen uitzonderingen helaas.
" De hond is terughoudend naar vreemde mensen, nou daar is helemaal niets mis mee. "
Absoluut, maar als je hond vlucht(en dat is ook echt vluchten! en niet uit de weg gaan) van die mensen dan is dat niet echt heel handig. Als je dat bijvoorbeeld vergelijkt met de terughoudendheid van de australian shepherd, dan zit daar een heel groot verschil in. Die gaat mensen gewoon uit de weg. Dat is iets heel anders. Mijn australian shepherd is overigens net als die van Margje volledig open en vrij en vindt iedereen leuk.
kai 3 doggies
"
Dat zou goed kunnen.
Het is trekgedrag en erg uitvallen naar alles wat beweegt.
Hij vertrouwt in ieder geval niet op zijn baasjes. Je ziet hem als hij los is ook wel cirkelen om zijn baasjes. Hij zoekt ze ook wel op als hij los is, telkens checkt hij even in. "
Dat zou goed kunnen.
Het is trekgedrag en erg uitvallen naar alles wat beweegt.
Hij vertrouwt in ieder geval niet op zijn baasjes. Je ziet hem als hij los is ook wel cirkelen om zijn baasjes. Hij zoekt ze ook wel op als hij los is, telkens checkt hij even in. "
Ja, dat is vaak het ambivalente bij honden met dit soort verleden. Aan de ene kant wel die binding aan willen gaan, aan de andere kant het hevig toetsen of die band dan wel is wat ie er van gedacht had. Krijg je gedrag wat dus heel paradoxaal uit kan zien.
Maar in dat geval (als het zo is hoor, dat kun jij beter bepalen dan ik) een hele goede rede om hard aan die mens-hond relatie te gaan werken.
chris 3 doggies
Ik heb helaas geen tijd om bij te lezen (jammer), en zie dus maar kleine stukjes.
Nu komt het woord Saarloos vaak langs in combinatie met gereserveerdheid en natuurlijk gedrag.
Mi tonen veel Saarlozen geen gereserveerdheid, maar vluchtdrang. Wat mi zeker met erfelijkheid te maken heeft en vergeleken kan worden met de vluchtdrang van wolven.
Men kan dit middels een juiste begleiding bijsturen, maar het is iets wat mi uitsluitend met fokselectie en outcross echt verdwijnen kan. (iets wat me voor de honden heel wenselijk lijkt).
Dat er Saarlozen zijn die dit gedrag niet vertonen is niet verwondelijk en niet uitsluitend op goede socialisatie terug te voeren. Immers in de oorsprong van het ras zijn verschillende honden(oa ook Malamute) gebruikt die ook hun erfelijk materiaal doorgegeven hebben.
Dobry, ik zou de 'pleinvrees' niet als natuurlijk gedrag uitleggen en zeker oppassen met gedrag proberen te accepteren omdat het verklaarbaar zou kunnen zijn als natuurlijk gedrag. Als voer haar afleid, zou ik daar wel gebruik van maken. Kun je niet beginnen met kleien pleintjes, en in het midden gewoon op een bankje gaan zitten, wat voer geven en even rustig blijven zitten (boekje lezen). Kost wat tijd, maar brengt mischien wat rust in je hond?
Ik heb niet alles gelezen mbt een schemerangstige hond, maar ik zou eerst een ogentest laten doen, om te weten of de hond zijn zicht wel goed is.
"
ja ik vraag me nu af of je zoiets eigenlijk wel moet aanpakken, ik zit een beetje in dubio. De hond wil niet het plein oversteken, of het angst is weet ik niet, maar ze laat duidelijk merken dat ze langs de huizen wil lopen, en winkels in dit geval. Dat geeft een veilig gevoel, dat snap ik. Maar ook een heleboel lekkere luchtjes neem ik aan, dat zou ook mee kunnen spelen, aan de andere kant kan ik haar op andere plekken wel normaal meekrijgen als er ook lekkere luchtjes in het spel zijn.
Als ik haar met iets lekkers lok, gaat het met grote tegenzin trouwens wel. Dan "vergeet" ze heel even dat ze dit eigenlijk niet wil. Maar of dat de manier is...
En nog een aspect, zou het niet nog een overblijfsel van een instinct kunnen zijn, dat je beter geen grote kale vlakte kan oversteken omdat je dan wel erg kwetsbaar bent..... en moet je dan als mens gaan bewijzen dat het wel ok is om daar te gaan lopen. Gaat dat niet een beetje ver en misschien juist bewijzen dat je het als mens niet begrijpt (wat waarschijnlijk ook zo is) en je het vertouwen van je hond eerder verliest?
Allemaal van die dilemma's bij het begeliden van een hond, waar doe je goed aan en waar juist niet "
ja ik vraag me nu af of je zoiets eigenlijk wel moet aanpakken, ik zit een beetje in dubio. De hond wil niet het plein oversteken, of het angst is weet ik niet, maar ze laat duidelijk merken dat ze langs de huizen wil lopen, en winkels in dit geval. Dat geeft een veilig gevoel, dat snap ik. Maar ook een heleboel lekkere luchtjes neem ik aan, dat zou ook mee kunnen spelen, aan de andere kant kan ik haar op andere plekken wel normaal meekrijgen als er ook lekkere luchtjes in het spel zijn.
Als ik haar met iets lekkers lok, gaat het met grote tegenzin trouwens wel. Dan "vergeet" ze heel even dat ze dit eigenlijk niet wil. Maar of dat de manier is...
En nog een aspect, zou het niet nog een overblijfsel van een instinct kunnen zijn, dat je beter geen grote kale vlakte kan oversteken omdat je dan wel erg kwetsbaar bent..... en moet je dan als mens gaan bewijzen dat het wel ok is om daar te gaan lopen. Gaat dat niet een beetje ver en misschien juist bewijzen dat je het als mens niet begrijpt (wat waarschijnlijk ook zo is
) en je het vertouwen van je hond eerder verliest?Allemaal van die dilemma's bij het begeliden van een hond, waar doe je goed aan en waar juist niet
"Het is ook super lastig. Want wat de hond nou echt denkt en voelt.. het blijft voor ons de vraag of wij dat met onze mensenhersenen wel kunnen begrijpen.. en goed interpreteren.
Het zou best kunnen zijn dat het ook een soort instinct is om niet over dwars over een grote vlakte te lopen, je bent dan natuurlijk veel kwetsbaarder.
Ik denk dat je het op verschillende manieren zou kunnen aanpakken. Je zou kunnen beginnen met bij een plein de hoekjes niet recht te nemen, maar een klein stukje plein te nemen. Zeg maar in plaats van van zo: [ , loop je dan zo: C. Je snoept de kantjes eraf zeg maar. En dat kun je dan steeds een beetje meer doen.
Ik denk dat als je het goede voorbeeld geeft, je ook kan zeggen: 'zie, niets aan de hand!' . Maar het kan ook opgevat worden door de hond als 'nou ja... die begrijpt me ook niet!' Dat weten we eigenlijk niet. Dat kun je eigenlijk alleen testen door te kijken of het werkt.
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Belonen, is dat eigenlijk wel zo goed?" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
pagina 13 van 32
12 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 1314 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32
Volgende forumvraag:
Verjaardag vergeten!!
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?
^