Wandelingen des hels!!!

Kyro gaat nu richting 2 jaar en de wandelingen met hem worden steeds vervelender. Zeg maar tot vloekens toe..
Op zich luistert hij best goed en het is ook altijd goed gegaan maar nu veranderd hij gewoon in een helse hond! Trekken, sleuren, hijgen, elk klein spoor van een andere hond doet hem doorslaan! Dat is echt een ongeleid projectiel aan de lijn! En wat je ook doet, wat voor lekkers je ook bij hebt, zijn aandacht valt niet meer te trekken. De wandelingen zijn echt niet meer leuk... Ik kijk er al tegenop voor ik vertrek.
Nu ben ik toch echt aan het overwegen om hem alsnog te laten castreren. Ik wou dat doen toen hij 6 maanden was maar kwam toen op HP en zag de nadelen van een vroege castratie en heb er toen maar vanaf gezien maar nu overweeg ik het SERIEUS!! Dit is ook niet meer leuk voor hem! Hij doet zijn grote behoefte niet eens meer tijdens het wandelen. Zijn brein staat op 0! Enkel speuren, plasjes doen en wild naar alle kanten vliegen om toch maar elk spoortje van een andere hond te vinden. Bah..
Wat denken jullie? Castreren?

Hebben jullie al training met hem gedaan? Of schakel een gedragstherapeut in... want om eerlijk te zijn denk ik dat castratie niet heel veel zal helpen aan deze situatie..

Oja, en ook al weegt hij maar een 16 kg, die hond is sterk!!! Ik heb 2 herders en een Stafford gehad die ook best wel eens konden trekken maar Kyro lijkt sterker dan hun.. Je krijgt steeds een enorme ruk aan je schouder, als je niet steeds alert bent dan schiet de riem zelfs uit je handen.. Mijn moeder wandelt vaak in de week met hem en zij heeft last van haar rug (hernia's ed) en zij zegt ook dat het niet meer te doen is.. Ze heeft echt last van haar rug als ze terug is! Zij dringt zeer fel op castratie aan.

Castreren is niet altijd de juiste oplossing en kan sommige problemen zelfs verergeren.
Een chirurgische castratie is ook onomkeerbaar. Als het gedrag hierdoor verergerd, zit je helemaal met de gebakken peren.
Als je toch wilt weten of zijn hormonen een rol spelen in zijn gedrag, is het raadzaam om eerst een chemische castratie d.m.v. een implantaat (Suprelorin) te proberen.
Dit implantaat verliest na een bepaalde tijd zijjn werking en de reu wordt weer vruchtbaar. Deze chemische castratie is het meest representatief voor een chirurgische castratie.
Er is ook een chemische castratie mogelijk d.m.v. een injectievloeistof (Tardak), maar dit is minder representatief.

Je kan ook eerst een chemische castratie doen, en zo kan kijken of castreren zou helpen.

Koda is ook zo'n ongeleid projectiel geweest.
Echt tot zeer pijnlijke schouders aan toe.
Ik kreeg er bijna een hekel aan om met hem te gaan wandelen.

Het gaat nu echt heel heel veel beter met hem. Hij loopt netjes mee. Af en toe trekt hij nog maar dat is echt minimaal. (Hij is ook intact).

Wat ik bij hem heb gedaan. Helemaal terug naar af.
Hele korte wandelingen met weinig prikkels en veel snuffelen. En die heel langzaam weer uitbreiden.
Ik heb hem een geluidje aangeleerd waardoor hij naar mij kijkt zodat ik even zijn aandacht heb.
Dit kost veel tijd en geduld maar bij Koda heeft het echt geholpen.

En op dagen dat het goed gaat maken we een uitgebreide wandeling en op dagen dat ik merk dat hij erg onrustig is kort ik de wandelingen gewoon in.

Mensen willen het hier niet graag horen, maar bruce is gecastreerd, om medische reden, maar bovenstaand gedrag werd wel een stuk minder, na castratie. En dat vonden wij toch een prettige bijkomstigheid.

Wij waren eigenlijk tegen castreren, hebben het uit noodzaak laten doen, maar ik ben heel anders over castratie aan denken. Wij ervaren het als positief.

Hij heeft training gehad ja en het is ook steeds goed gegaan. Hij is altijd wel een beetje speurneus geweest maar dat ging goed op zich. Nu wordt het gewoon steeds erger..
En binnen is hij gewoon de oude gezellige Kyro zoals altijd. Enkel buiten met wandelen gaat het fout.
Die chemische castratie is zeker een erg goed idee. Dan ben je ook zeker voor je echt invasief gaat werken. Ik was dat even uit het oog verloren, die optie.
Mijn broertje heeft een Jack Russel en daar was ook echt helemaal niets meer mee aan te vangen tijdens het wandelen. Toen ze haar op 2.5 jarige leeftijd hebben laten steriel maken was het ook over en nu is het best prettig wandelen met haar.
We hebben steeds honden gehad maar komen uit een familie die de honden uit het asiel halen of afdankertjes van anderen krijgen en wij staan erg achter castreren en steriliseren. Er zijn al genoeg ongewenste honden op de wereld en we willen het risico niet lopen om op een onbewaakt moment toch een nestje te veroorzaken. Maar ik heb me destijds zoals reeds gezegd wat laten ompraten hier met toch wel juiste adviezen ivm vroeg steriel maken. Soms heb ik daar wel wat spijt van. Oja, wat ik ook eerlijk moet zeggen: we hebben wel per toeval steeds teefjes gehad. Dit is het eerste reutje. Misschien is dat gedrag sowieso anders? Hoewel onze teefjes steeds wel erg dominant waren
Nuja hoe dan ook, het is niet prettig zo. Ik sta soms echt op het punt om hem nog enkel in de tuin los te laten. Want ik word er een beetje gestoord van! En ik ben bang dat mijn ouders dadelijk niet meer met hem willen gaan wandelen. Want ze gaan dan met 3 honden: Kyro, mijn Teckel Bea en hun yorkje en soms gaat die Jack Russel ook nog mee. Als er dan zo een furie tussen zit.. Niet leuk!!

Ik ga met Mirjam mee en zou dit eerst consequent gaan toepassen.

Misschien een idee om een keer een gt mee te laten lopen om te kijken of het echt alleen aan de hond ligt.

Als je hond de behoefte heeft om zijn neus te gebruiken, kan je dat ook gestructureerd aanbieden waardoor in die behoefte voldaan wordt en ie dat niet meer tijdens de wandeling hoeft te doen. 

Neem een proefles praktijkspeuren/sorteren/zoeken en ga aan de slag met je hond.

Dan moet ik eens op zoek gaan naar een plaats waar ze dit aanbieden. Want daar heb ik hier nog niets van gehoord. Wij Belgjes zijn achter

Chemische castratie geeft een goed beeld van wat je kunt verwachten (gedrag wordt eerst erger).

Praktijkspeuren is een hele leuke en inspannende bezigheid voor de hond. Het is zowel lichamelijk als geestelijk vermoeiend. En als baas leer je je hond echt goed 'lezen', je moet kleine veranderingen in houding en gedrag leren interpreteren.

Kijk eens ook de volgende link http://www.deroedel.com Daar trainen ze met de "handsfree-belly". Je kunt ook een traininglijn kopen van 1,5 meter en die om je middel doen. Je armen worden dan niet uit de kom getrokken. Doe de hond wel in een tuigje. Op het moment dat ze trekt draai je om en loopt de andere kant op. Ze gaat op een gegeven moment vanzelf naast je lopen. Je hebt dan wel het commando "naast " gegeven. Ze hebben er ook video's van. Die hondenschool zit trouwens in België. Jij bepaald wat de hond doet. Op een gegeven moment kun je haar vrij geven en dan mag ze snuffelen. Snuffelen is voor een hond hetzelfde als dat wij de ochtendkrant lezen. Ze moeten weten wie er langs is gekomen, Wat ze gegeten hebben enz. Dat ruiken ze.

Dat van kant wisselen om aandacht te trekken doe ik al maar erg veel haalt dat niet uit, net die 2 seconden helpt dat. Hij heeft ondertussen al een tuigje aan want hij reutelde echt met trekken.
Ik moet echt naar buiten kijken een half uurje op voorhand. Als ik zie dat er net een hond is geweest dan heeft het zelfs geen zin om te gaan. Ik kan hem net zo goed voor een slee hangen, zo hard trekt dat beest
Het enige wat echt helpt is hem heel kort naast me laten lopen, dan staat er ook geen spanning op de lijn. Maar dat kan alleen op het midden van de straat. Op het gras gaat het fout en zo dichtbij mij heeft het wandelen ook geen zin. Dan kan hij zijn behoefte niet doen en aan helemaal niets snuffen en dat is ook best maar zielig...

op zich vind ik castratie helemaal geen gekke gedachte.
Maar ik zou van tevoren eerst iemand langs laten komen die verstand heeft van hondengedrag, en die kan zien of dit puur de hormonen zijn, of een bepaald gebrek aan structuur en leiding.

Heb net hetzelfde probleem, het begint al met de riem nemen en hij verandert opeens in een wild 'beest', ik loop vervolgens achter hem en hij trekt, springt en jankt erop los...Op de training blijft hij netjes naast mij en doet alles volgens het boekje, als je daar dan niet onnozel van wordt.... Nu heb ik de opdracht gekregen om niet meteen te vertrekken als ik riem neem maar hem gewoon op tafel te laten liggen tot hij kalm is, ik beslis dus waneer het tijd is om te vertrekken en alleen als hij dus rustig is. Begint hij meteen te trekken dan blijf ik staan en wacht tot hij weer aandacht heeft voor mij en niet voor de 'kriebels' in zijn neus. Het is een halve dagtaak om zo'n rondje uitlaten te doen maar ik heb na twee weken al een beetje verbetering, nog een half jaar en misschien kunnen we dan weer in alle rust wandelen Ik overweeg ook castratie maar wacht nog even af.

Ja hier net hetzelfde.. Binnen gaat het lekker, tot een goede 2 maanden geleden ging het buiten ook echt goed. Een vrolijk hondje! Niet steeds even gehoorzaam, wat ondeugend maar goed bij te sturen en best alert.
Nu is hij blind en doof en bezeten tegelijk. Wel pas als we buiten zijn en hij alles ineens blijkt te ruiken. En je ziet hem echt zigzaggen naar elk mogelijk sprietje toe! En als er dan echt nog plas aanhangt dan likt hij eraan en dan beginnen zijn tanden te klapperen (sorry, kan het niet anders beschrijven). Ik vind het best wel zielig voor hem ook. Na het wandelen is hij zo op dat hij als een blok in slaap valt. Ik kan me er iets bij voor stellen als je zo gefrustreerd bent...
Maar persoonlijk is het ook niet fijn! Niet fijn wandelen en veel boze blikken zovan: mens voed je hond op!!!

Het lukt je echt niet met 1 dag. Er gaan echt wel enige weken over heen. En wat dat veranderen in een wild beest betreft, op dat moment de rug toe draaien. Bij mij moet ze voor mij komen en dan lijn ik de hond aan. Het uitlaten is voor de hond op jacht gaan. Dat is spannend. De hond is dan gestrest en wild. Elke keer als we gaan lopen doe ik eerst wat aandachtsoefeningen. Ze is dan gefocust op mij en is dan rustig. Het gaat er om dat je een vertrouwensband met je hond opbouwt. Daar gaat een veel langere tijd overheen. Ga ook eens aan de gang met de z.g. T-Touches. Het lijkt een zweverig iets maar het helpt echt. Je krijgt er een heel rustige hond door.

Dat klappertanden is overduidelijk een uiting van hormonale veranderingen.
Ik denk dat in jullie geval castratie een heel goed idee is.

Maar ik zou dan wel eerst een chemische castratie laten doen, zodat je de kans hebt, en de tijd krijgt om te zien of het dan verbetert.

Ik herken wel een stukje... Hier Sky gisteren laten helpen om de reden dat zijn hormonen zn oren uitkwamen.. Elke grassprietje aflikken, klappertanden, schuimbekken, en echt niet luisteren. Binnen janken, piepen, slecht eten etc.. Sky is gister gecastreerd, zal je laten weten wat het resultaat is.. Voor nu is het piepen binnen eindelijk gestopt en gaat hij buiten op zn gemak een plekje zoeken om zn behoefte te doen ipv alle grassprietjes aflebberen...

Ah dan komt dat klappertanden toch bekend voor?
Ik dacht eerst dat het kwam omdat plas waarschijnlijk wel bitter zou zijn en dat hij dat daarom deed
Maar dan loopt het speeksel ook echt uit zijn mond en neus (heel waterig, niet slijmerig zoals bij een dog met hanglippen).
Ik heb hier een 2-tal maanden geleden nog een topic gestart met het leggen van een hoopje op een zo hoog mogelijke plaats, ik had ergens gelezen dat dit door dominantie kwam, blijkbaar deden wel meer honden hier dat. Maar echte tekenen van dominantie zie ik niet. Ook niet als we een andere hond tegenkomen. Zolang hij aangelijnd is en niet echt in de buurt kan doet hij alsof hij een moordlustige pitbull is en zodra hij los kan of dichtbij genoeg is dan gaan die staart kwispelen, voorpootjes naar de grond toe, springen en spelen.
Ik ga een afspraak maken bij de DA en een chemische castratie bespreken. Moest het dat niet zijn, dan ben ik blij dat ik niet voor een echte operatie ben gegaan. En Marinda, ik kijk uit naar jouw ervaring!

Ik zou asap casteren. Jouw verhaal klinkt als ook heel vervelend voor de hond. Duke was ook zo en er ziek van, buikpijn, janken en joelen en klappertanden.
Hij is er super goed uitgekomen en geen enkel nadeel voor hem. Enkel voordelen! Ook geen puspiemel meer, minder plassen minder ruzie met andere reuen en ga zo maar door. Ze knappen er echt van op.
Voor de hond echt het beste, ook psychisch als hij zo'n last heeft.
Chemisch castreren ben ik echt niet voor..chemisch middel in mijn hond..liever niet.

Pus aan zijn 'lid' heeft hij ook, maar dit heeft hij toch al van kleins af aan.
Tja is moeilijk he. Chemisch klinkt ook niet lekker maar opereren is ook niet zonder risico.
Het zo laten is echter ook geen optie. Want inderdaad, hij heeft er duidelijk geen plezier aan.
Het is natuurlijk zo dat ik bang ben dat castratie niet helpt en dat het erger wordt zoals sommigen hier zeggen. Hoewel ik dit niet zo begrijp? Uiteindelijk neem je toch de productie van testosteron weg? Dus ook die drang?
Gaat het dan meer over onzekere honden die nog onzekerder worden of begrijp ik het niet zo goed?

wat een herkenbaar verhaal.
Ik werd gek van Tobi kon niet meer met hem wandelen en bij thuiskomst was hij echt door het dolle.
Om vervolgens als een blok in slaap te vallen zo moe was hij...
Wij hebben Tobi eerst chemisch laten casteren dat bleek goed te werken.
Ik ben wel meteen weer begonnen met alle oefeningen buiten zitten wachten noem alles maar op en flink beloond.
Want dat oefenen kon ik voor die tijd echt vergeten.
Tobi is nu gecastreerd (2.5 jaar) ik moet zeggen dat buiten wandelen steeds beter gaat.
Maar zijn buien heeft hij nog steeds daar is hij uiteindelijk reu en beagle voor.
Maar hij is er wel veel gemakkelijker uit te halen.
Het is een lastig keuze.....maar als ik het zo lees zou ik zeggen doen.

Ik moet zeggen dat ik het ook een moeilijk verhaal blijf vinden hoor.

Koda is ook erg onzeker en daarom heb ik ervoor gekozen om eerst heel actief met hem aan het werk te gaan. Mede ook door de verhalen dat een onzekere hond nog onzekerder wordt. Maar toch twijfel ik wel eens of het hem niet meer rust in zijn koppie brengt.

Ik zou dan wel eerst voor chemisch gaan omdat je het anders niet meer kan terugdraaien.

Ik heb nog nimmer meegemaakt dat het erger is geworden.
Dik is Duke er ook niet van geworden,geen een van onze honden trouwens.
Het punt is dat mensen het soms jammer vinden dat je in een gezonde hond gaat opereren wat ook niet zomaar zou mogen, maar in dit geval komt het ten goede van de gezondheid van de hond.
Jouw hond is wel een medisch geval zeg maar.
De pus en de anaalkieren knappen er van op ookal is dat van pup af aan.
En dus de rest van de voordelen.
De hond wordt echt niet sloom of anders, de scherpe randjes gaan er vanaf en dat is fijn voor de hond.
Daarbij, hij mist zijn ballen echt niet hoor, het is niet zoals bij sommige mannen die de hele dag naar hun zaakje kunnen kijken en daar dan heel blij en trots op zijn zeg maar

PS: geeft trouwens niets hoor mannen van HP

Oja en Duke is echt meer zelfverzekerd geworden.
Ik denk zelf omdat hij niet meer constant op zijn nek gezeten wordt door allerlei andere reuen en teven.

Ja, Duke had ook altijd enorm!! en dan bedoel ik over je nek gaan enorm!! stink volle anaalklieren die met regelmaat lekten..daar heeft hij geen last meer van gehad na de castratie..duurde een maandje of 3 a 4 en het is niet meer zo erg geweest.
Hij had de indiaan bijnaam "stinkindewind"