ik zit met mijn handen in het haar

 dus nog een keer?

wat is met jou

Neem aan dat jij ook korting geeft op je arbeidsloon?
Wat doe je?...ik hoop schilder of schoonmaker of belastingadviseur of iets dergelijks...
Je zou me er echt mee helpen

Hi Simone,

Je hebt Mike 7 weken, en geeft aan alle tips die hier gegeven werden al te hebben geprobeerd. Zou het kunnen dat je een bepaalde richting iets langer door moet zetten?
Ik kan me voorstellen dat het voor een hond verwarrend kan zijn als je dan weer een paar dagen de ene truc probeert, dan weer een aantal dagen iets anders.

Niet bedoeld als aanval, vroeg het me gewoon af...

Het heeft hier ook maanden geduurd voor ik zonder paniek de deur uit kon en een jaar voor het een beetje beter werd. En er zit nu, na 3 jaar nog steeds verbetering in.

Ik kon niet eens naar de wc zonder dat er gepiep en geren in huis was. Als ik van de stoel opstond, zat Dobby gelijk rechtovereind, klaar om me te volgen.

Ik ben toen begonnen met het commando blijf aan te leren. Gewoon blijf. Zit en blijf. Lig en blijf. Eerst 1 meter verder, toen 2, toen 3, maar altijd in het zicht.

Toen ben ik "blijf" gaan zeggen en opgestaan van de stoel. Goedzo! Snoepje. En weer zitten. En dat tig keer per dag tot dit goed ging. Toen blijf, opstaan, 1 stap en weer terug. Goedzo! Herhalen, herhalen, herhalen. 2 stappen, 3, 4, 5, 6 (grote kamer). Deur open. Half achter de deur. Deur half dicht. Deur dicht, maar ik praten op de gang. Deur dicht. 1 seconde op de gang, 2, 3, 4, 5, 10, 15, 20, 30 seconden. Een minuut. Deur van de wc open en dicht. Naar de wc gaan zonder gezeur! Even naar de keuken en weer terug. En zo verder uitgebouwd. Maanden ben ik er mee bezig geweest.

Om de paar dagen kon ik een stapje verder. Toen ik eenmaal de gang op kon en 5 seconden kon wegblijven kon ik het wel sneller opbouwen.

Ik denk dat jij te snel wil voor een herplaatser met verleden.

Margje, soms kan je de dingen niet zo doen als je zou willen met een herplaatsertje.
In het geval van Sophie had ik dus mijn man de deur uit moeten doen, want mannen waren eng en ze raakte dan in paniek. Ze werd dus elke dag getriggerd door iets uit het verleden.
En als ik (of wij samen) dan ook nog eens wegging, dan was het helemaal paniek in huis. Al ging ik naar de wc of naar boven, het huis was te klein. En omdat ik in eigen huis boven werk, was het vaak paniek.
Probeer dat maar eens in een paar maanden op te lossen, niet dus.

Met regels stellen in huis, met een stabiel huishouden, met veel rust in huis, met veel geduld en liefde is de paniek die zij had, voor 85% over.  En dus net zoals Wilma terug naar de basis, stap voor stap.
Ze is nu helemaal gewend aan mijn man, ze is nu dolverliefd op hem lijkt wel, hahaha. En met weggaan heeft ze soms een kleine terugval, maar niet veel meer.  Als we maar door de achterdeur weggaan, dan is alles okee. En ik vind dat prima, maakt mij niet uit.

Ben overigens fijn te lezen dat ook bij Wilma het zo lang heeft geduurd. Ik bedoel, dat er meer mensen zijn die die ervaring hebben dat bepaalde zaken niet 1,2,3 opgelost kan worden.

Ik denk ook wel dat soms mensen denken dat een herplaatster met een verleden, makkelijk in huis te nemen is. Maar de meeste komen toch van een koude kermis thuis. Ze proberen van alles, maar dat is juist verkeerd, want als je de ene keer dit probeert en de andere keer dat, dan weet de hond ook niet meer waar hij/zij aan toe is.
Stabiliteit, dat is het eerste waar men voor moet zorgen. Daarna hou je je bij 1 methode om dingen aan te leren, en dat hou je dus net zo lang vol totdat het kwartje gaat vallen. En ja, dat kan heel lang duren!

Precies!
Het is allemaal zo makkelijk nog niet.
Ook wij hebben ervaring met een herplaatser (inmiddels twee stuks) maar de eerste is een ramp geweest met alleen thuis zijn, en met binnen plassen.
Na heel veel structuur, rust en vertrouwen (dat kost erg veel tijd) gaat het nu vrijwel altijd heel goed.

ow gelukkig voor je
met mike komt het ook wel goed met de tijd

Het komt misschien over alsof ik wil zeggen dat als het langer duurt dan een paar maanden je niet goed bezig bent. Maar dat is absoluut niet wat ik wil beweren.
Soms duurt het inderdaad veel langer, dat is dan vaak wel omdat je niet de ideale situatie kan creeren. In het geval van Sophie, je hebt een man En die kan en wil je niet de deur uitzetten waardoor ze toch constant aan de prikkel blootgesteld stond. En dan is het logisch dat het langer duurt.
Dobber was ook geen standaard gevalletje
Dobber is bij een trainer geweest die ik zeer hoog in aanzien heb.

Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat je over het algemeen als je een training inzet en je kan aan de voorwaarden van die training voldoen, het niet heel lang hoeft te duren voordat je resultaat hebt.
Gemiddeld neem ik voor ieder jaar dat het probleem bestaat 1 maand om het op te lossen.
Overigens moet je altijd blijven oefenen, het kan ook weer terug keren natuurlijk!

Zeker weten, want hij heeft een bazinnetje die er alles aan doet.

Dan nog vind ik het een iets wat gewaagde stelling.
Dat jij voor een trainer kiest, dat kan ook niet iedereen of wil niet iedereen.
Plus een trainer ziet ook maar een moment opname, of hij moet een aantal dagen bij je thuis komen.

Belangrijker vind ik dat mensen inzien dat het niet altijd van een leien dakje gaat en dat je gewoon je rust moet bewaren, nooit boos moet worden en stabiliteit moet creëren. En geduld moeten hebben, heel veel geduld!

Het komt wel goed met Simone en haar hond. Ze wil er tenslotte aan werken en dat vind ik helemaal okee!!
Succes meid!!

  Grapjùùù.

 

Het is meer mijn ervaring.
Ik vind het ook belangrijk dat mensen weten dat het niet altijd makkelijk is. Maar ik vind het ook belangrijk dat ze niet bij voorbaat opgeven omdat ze denken dat het minstens een jaar duurt. Het kan weleens zo lang duren, maar over het algemeen heb ik zeker die ervaring niet. En ik zie toch iedere week weer andere 'probleemgevallen'. Als het langer duurt zal ik dat ook altijd eerlijk zeggen. Ook als ik denk dat een probleem niet helemaal opgelost kan worden om welke reden dan ook. Of dat ik het probleem niet kan helpen oplossen, want dat komt ook voor.
Dus het is meer mijn ervaring die ik wil delen dan een stelling die ik als waarheid wil neerzetten.

Bedankt Margje, voor je uitleg!
Ik snap je verhaal wel.

Mensen met een herplaatser die van te voren niet weten hoe en wat, zijn na een aantal weken al het geduld kwijt en geven het vaak op. Hoe vaak lees je dit niet, ook hier op HP? Gewoonweg omdat een herplaatser nu eenmaal veel meer geduld (en ervaring) nodig heeft, dan men in eerste instantie denkt. Men realiseert zich dat niet en de hond is dan weer de dupe ervan.

Daar gaat het mij eigenlijk een beetje om, men zou meer voorlichting en begeleiding moeten krijgen wanneer ze een hond uit het asiel halen. Maar dat gebeurt nauwelijks en ik denk dat het daar dan ook een beetje aan schort. De mensen worden met hun nieuwe hond, die toch een verleden heeft, aan hun lot over gelaten. Meestal nog met of geen informatie of hele summiere info waar ze het mee moeten doen.
Het is dan geen wonder dat na een aantal weken zo'n hond weer terug komt.

Ja de begeleiding laat zeer zeer te wensen over vanuit een asiel.
Terwijl daar honden vandaan komen die juist extra begeleiding nodig hebben bij het wennen aan weer een huiselijke omgeving.
Ik vind het eerlijk gezegd schandalig. Want zo belanden honden weer terug in het asiel. Als de begeleiding beter zou zijn en de match beter zou worden gemaakt, dan zou er een hoop ellende voorkomen kunnen worden.

huuh
nu begrijp ik hp niet

ik heb net 3 reacties geplaats

maar de conclusie is

mike komt niet uit het asiel maar van een balkon van 1 bij 1
en ik laat hem niet vallen
hij komt er wel hoeveel geduld ik ook nodig heb...

Ik ben blij dat Mike iemand heeft gevonden die zich voor hem wil inzetten !!

En natuurlijk komt hij er wel, met vallen en opstaan, veel geduld en liefde !!

Ik wens je veel succes !!!

@ Margje, je hebt een punt als je schrijft dat er meer begeleiding vanuit een asiel zou moeten zijn, al is natuurlijk niet elk asiel hetzelfde. Bij het asiel waar ik nu ga wandelen met de honden kennen ze bijv hun honden erg goed en is er hun ook veel aan gelegen om de juiste match te vinden voor zowel hond als nieuwe baas.

misschien vat je het op als kritiek, maar zo is het niet bedoeld:
maar in hoeverre heb je de emotie van "hij was zo zielig, hij is zo mishandelt, hij komt van een balkon van 1 bij 1"???

ik vraag dit, omdat de emotie "medelijden" door een hond vaak heel verkeerd wordt opgevat
ze nemen deze emotie bij jou wel waar, maar zien dat als zwakte, of als je het anders wilt omschrijven, de hond zou dan de indruk krijgen dat jij zijn zorg nodig hebt.

melij is iets wat honden totaal niet kennen
en Mike is, precies zoals je zelf zegt, helemaal niet zielig meer, hij woont bji jou en krijgt alle kansen alsnog stabiel op te groeien.

vandaar dat ik in 1 van mijn 1e reactie's neerzette dat je moet weten waarom hij verlatingsangst toont
is hij bang zonderr jou?
of denkt hij dat jij niet zonder hem kan?

dat zijn echt 2 verschilende dingen die een verschillende aanpak nodig hebben, beiden vereisen geduld en inzicht, maar evengoed zijn het verschillende motivatie's tot het blaffen en huilen bij het alleen zijn.

om het te illustreren:
wij hebben ook een hond gehad die op een bepaald moment (had wel een oorzaak ergens) niet meer alleen kon zijn, na wat onderzoek (camara gebruikt) en dingen uitproberen onder leiding van een GT, kon de hond gek genoeg wel alleen blijvan als ik hem alleen liet, maar mijn partner absoluu niet
met andere woorden, het had niets te maken met verlatingsangst

dit bleek uiteindelijk wel degelijk te maken te hebben met de hond/baas relatie (de oorzaak was natuurlijk aanwezig) die specifiek tussen hond en baas speelde, en niet ingegeven werd door verlatingsangst.

tis maar ter overdenking en misschien een aanleiding om toch een hulp van buiten mee te laten kijken, filmopname's zullen hierbij zeker nodig zijn, dat geeft veel helderheid.

ik heb geen medelijden met mike........
ik weet pas een week hoe het zit en waar hij vandaan komt

verder wil ik zijn verleden vergeten en een toekomst op gaan bouwen.

en het is een mechelaar daar kan je niks aan veranderen.......

Wat bedoel je hiermee?

Goja,
Heel scherp opgemerkt; ik had dit zelf ook al gedacht en gedeeld hier.
Echter, Simone zegt dat ze geen medelijden heeft. Toch denk ik dat ze onbewust nog steeds met de gedachte van het balkon zit, 1 bij 1. En dat ze het zielig heeft gevonden en meer gedachtes hierover heeft.
En ook al denkt ze zelf dat ze er niet meer aan denkt, maar honden zijn niet gek. Zelfs een gefaket gedrag (wel of niet bewust) merken ze en gaan daar naar handelen.

Wanneer komt die GT bij je Simone?

tja, dat laatste vroeg ik ook af, wat dat er mee te maken heeft
in 1e instantie is een mechelaar ook "gewoon" een hond
ieder ras heeft zo zijn eigen specifieke eigenschappen, zo ook een herdershond.

juist deze opmerking geeft mij echt te denken
en voor je het als kritiek op vat........ zo is het dus niet bedoeld, mijn hele verhaal is opbouwend bedoeld en ik vraag me af of je er enige gedachte over hebt laten gaan, over alles wat er al geschreven is, want er staan in dit topic heel wat dingen wat het overdenken waard is.

ik zou een gt uitnodigen, al dan niet via de gehoorzame huishond (en vroeger deden we huisbezoeken) en dan samen een plan op zetten nadat al het gedrag goed in kaart is gebracht
want het "niet alleen kunnen zijn" is vaak niet het enige wat schort in het gedrag
dat komt zelden alleen (zoals heel weinig probleemgevend gedrag)

maar het is een mechelaar............ ja een herder dus, en dan.........??

sorry ik irriteer me aan het feit dat mensen hier vor mij denken

mike heeft een verleden ok
maar ik ben zijn toekomst
dus nee ik  hou mij niet bezig met zijn balkonaubade.....

hij heeft het hier goed

en wat ik bedoel met het is een mechelaar daar kan je niks aan veranderen .....als je verstannd hebt van herders weet je wat ik bedoel

maar ik ben er een beetje klaar mee dat iedereeen hier van alles zegt zonder te lezen.............
dus voor de zoveelste keer MIKE KOMT NIET UIT EEN ASIEL

je reactie's zijn aller aardigst
ze komen zeer sympthiek over, en geven echt de indruk dat je hulp wilt aanvaarden, of tips wil overdenken.

geen idee wat dat asiel er mee te maken heeft, herplaatser is voor mij herplaatser, ik ervaar hierin ook geen verschil, van baas of uit asiel, de hond moet totaal opnieuw beginnen en dat kost behalve tijd ook inzicht van de baas en soms behoorlijk wat hulp van mensen die er echt verstand van hebben

maar ik wens je veel succes, mij zal je niet meer lezen hier

Dit topic gaat op slot, we overleggen even met het team wat we er verder mee gaan doen.

Misschien moet jij eens een toontje lager gaan zingen, en je eigen reacties nog eens goed terug gaan lezen.
Je bent op z'n minst onbeschoft te noemen, en je wekt de indruk dat je totaal niets wilt doen met welke tip dan ook.
Je weet het allemaal zelf beter dan iedereen.

Wat is dit nou voor antwoord "en wat ik bedoel met het is een mechelaar daar kan je niks aan veranderen .....als je verstannd hebt van herders weet je wat ik bedoel"

Dit is een zeer onfatsoenlijke manier van communiceren. Als jou iets gevraagd wordt, dan kun je daar op een normale manier antwoord op geven. Wij vragen om uitleg, geef dan gewoon uitleg.

Ook een herder is gewoon een hond, en ik weet heel zeker dat ook de mensen met verstand van herders (ik weet ook écht wel prima hoe een herder in elkaar steekt, ben altijd al met honden bezig, en dus óók met verschillende herders) weet dus ook NIET wat jij bedoelt.

Dus leg uit, of hou voortaan lekker je mond met van zulke domme opmerkingen.
Het probleem dat je met hem hebt heeft nml totaal niets te maken met wat voor ras hij is.

Nou inderdaad, ontzéttend aardig en erg dankbaar voor de moeite die iedereen neemt om te helpen met tips.

Ze kan van mij de spreekwoordelijke pot op.
En ik ben er ook een beetje klaar mee.