angstige Galgo

Ik heb sinds drie weken een galgo teefje uit Spanje.
Ze is door vrijwilligrs van een shelter van straat gehaald, ze heeft veel ellende gehad op straat en dat merk je nu aan haar angstige gedrag.
ze vertrouwd geen mannen van klein tot volwassen, alle mensen op straat vind ze maar niets, ook geluiden schrikken haar af.
Naar mij toe heeft ze wat vertrouwen, lig bij me voeten op de vloer, loopt me achterna in huis, maar uit laten is een ramp, ze weet niet hoe snel ze weer naar huis moet, ze trekt ernorm, als iemand aan komt lopen of er loopt iemand achter me dan hangt ze zich zowat op.
ook in huis is ze voor mijn man bang, als hij thuis s dan komt ze in de keuken niet eten.
Maar mijn vraag is hoe leer ik haar met vertrouwen op straat uit te laten zonder dat getrek?
wie kan me helpen.
Wie

Hey,

Hier heb je vooral heel heel veel geduld nodig.
Onze maatschappij is zo haastig en snel, en zij heeft daar slechte ervaringen mee.
Laat haar telekens heeeel kort uit, echt even naar buiten, even kijken buiten, steeds hetzelfde kleine stukje en dan weer naar binnen.
Blijf ook het liefst stilstaan, en probeer haar af te leiden, met stukjes gekookte kipfilet of stukjes pens of een speeltje met daarbij je stem.
Hou het echt heel kort, minuutje en weer naar binnen.

Dit moet echt in kleine stapjes, desnoods is je eerste stap dat je de voordeur uit gaat, twee stappen naar links, twee stappen naar recht, klaar.
Zo leert ze dat er niets gebeurt buiten.

Succes,
Margje

Vraag aan je man of hij alleen maar lekker dingen aan haar wilt geven. Stukjes kaas of wat dan ook, iets wat ze te lekker vind om niet aan te nemen. Wat ik nog weet vanuit de puppycursus, daar was ook een angstige hond is dat als hij het geeft hij haar niet mag aankijken.
Klinkt stom maar mijn kat accepteerde mijn vriend niet en die heeft hem zo verwend dat ze inmiddels de grootste vrienden zijn.

Hai Margje.

Omdat ze erg stressig is buiten neemt ze niets van me aan, geen brokje of wat dan ook.
Heb het geprobeerd.
Zal dan maar hele kleine stukjes lopen.
Maar als ze echt trekt richting huis moet ik dan een stukje door lopen dus mijn huis voorbij lopen of moet ik haar maar haar zin geven, want dat bevestig toch? of zie ik het verkeerd!?
Ik kijk wel of ik met wat gehakt wat ik heb gemaakt, of ze dat pakt van mij buiten.maar ik vres dat ze ook dat niet zal doen.

Mischien het beste beginen met je man want jullie wonen onder 1 dak en dat is dan nog het stresige voor haar.
Je moet proberen dat als hij in contact komt met haar dat het een posetiefe ervaring is, toch proberen met eten, zachte stem niks overhaasten want dan kan je weer van 0% beginen.

Oei, daar heb je een mooie maar niet altijd makkelijke taak op je genomen!

Zoals al gezegd geduld en veel liefde is wat ze nu nodig heeft. Dat trekken uit angst herken ik van Lola in het begin deed ze dat ook. Ze vond t eng en wilde zo snel mogelijk weg van dat enge verkeer of geluiden of andere honden, mannen etc. Soms had ze dan zoveel stress dat ze zich gewoon maar op de grond liet vallen en niet verder wilde. In het begin nam ze ook geen lekkers aan zelfs binnen niet.

Wij hebben het idd gedaan met korte saaie wandelingetjes, steeds dezelfde in het begin en dat langzaam aan uitbouwen. En heel veel lekkere dingetjes zoals kaasjes, garnaaltjes, stukjes pens etc. meenemen dat werkte bij Lola wel goed.
Is jouw hond misschien niet opgegroeid met brokken? Ik zou haar vers eten geven dat lusten praktisch alle honden graag.

Wat een mooie hond is het trouwens.

Misschien is ze wel als jachthond gehouden door een wrede jager o.i.d. aangezien ze bang is voor mannen.
Je man moet idd alleen maar positieve dingen doen, misschien de eerste tijd zelfs niets. Aleen maar gezellig met een boek bij haar in de buurt zitten kan al genoeg zijn voor de eerste tijd. Ook belangrijk is dat hij zijn stem rustig houdt als hij tegen haar praat.

Langzaam maar zeker vertrouwen opbouwen en je zal zien over een half jaartje heb je al een heel andere hond in huis

Een collega van mij heeft twee jaar geleden ook een Galgo in huis genomen ! Net hetzelfde verhaal, doodsbang voor mannen en eens buiten helemaal in paniek !

Haar man is toen ook begonnen met hem binnenshuis allemaal lekkers te geven, ook zijn eten werd in de mate van het mogelijke door haar man gegeven.

In het begin maakte zij heel korte wandelingen dan terug naar huis, iedere keer een beetje verder.

Het is niet voor niets natuurlijk dat ze bang is voor mannen, we willen niet weten hoeveel het arme dier heeft meegemaakt !

Het ging bij die collega van mij heel langzaam beter en beter. Ze heeft geduld gehad en het heeft toch wel een volledig jaar geduurd, alvorens het dier helemaal op zijn gemak was. Nu heeft hij vertrouwen en gaat zelfs mee naar zee etc.

Het zijn , ondanks hun slechte verleden, toch zulke lieve honden en reuzegevoelig, dat zorgt er natuurlijk voor dat het voor jullie wel wat tijd in beslag zal nemen om het vertrouwen volledig te winnen ! Die collega is wel supergelukkig nu omdat de hond helemaal anders is, ze is best trots op zichzelf

Ik wens jou ook veel succes, geduld en nog eens geduld, veel liefde en zachtheid en het komt best in orde !!

Is trouwens wel een hele mooie hond !!

Liefs,
Marie-Rose

Goed van jullie om haar in huis te nemen. Maar nu is het een kwestie van heel veel geduld en heel veel liefde.
Ik heb met Boy het eerste half jaar ook alleen maar kleine stukjes gewandeld en steeds dezelfde stukjes.
Altijd wat lekkers mee en vooral positief belonen en complimenten geven. Ik denk dat je het rustig aan moet doen want als ze angstig word door geluiden die ze niet kent dan bereik je er niets mee om kost wat kost door te gaan. Voor haar is de hele wereld veranderd en ze moet ook weer zelfvertrouwen opbouwen en dat kan niet in 3 weken.

Misschien kan je overwegen om op cursus te gaan, ik ben met Boy op puppy cursus gegaan om zo op speelende wijs gedrag af en aan te leren. Daarnaast kan een goede hondeschool je ook tips en trucs geven hoe met bepaalde situaties om te gaan. Het heeft ons in elke geval goed geholpen.

Heel veel succes!

Groet Corina

Tis niet mijn eerste Galgo die ik hier heb hoor, mijn andere was ook vrij bang naar mannen,buiten ook wel iets ,als er iemand een gesprek begon met me, maar is nooit zo van ervandoor willen gaan.
Zij (Glenda heet ze) is gewoon op een andere manier bang en dat is voor mij wel even thjeee hoe pak je dit aan
Ik ben hele dagen thuis dus ik heb er alle tijd voor om haar het allemaal te leren.
Ik weet het heeft zijn tijd nodig.
En Marie- rose, ik begrijp hoe je collega zich voelt, erg trots hahahaha, en dat mag je dan ook wezen vind ik, dat ben ik ook met mijn andere Galgo.
Het zijn zulke lieve honden, zo een zachtaardig ras, daarom maken de Spanjaarden ook zoveel misbruik met ze.
Heb het echt met deze honden te doen.
al duurt het een jaar, als ik haar maar lekker los kan laten lopen samen met mijn ander Galgo's, spelen doet ze gelukkig met mijn andere honden

Hey Sandra,

Als ze zo angstig is, dat ze echt niets wil eten, ook geen stukjes pens of rodiworst of stukjes kaas, dan blokkeert ze echt van de stress.
Waarmee ik dan zou beginnen is in de deuropening te gaan zitten. Ze kan naast je blijven en kijken wat er allemaal gebeurt, maar wel vanuit de veiligheid van haar eigen huis. Zitten is dan ook nog eens een kalmerend signaal, dus daar zal ze ook rustiger van worden.
Voor nu zou ik als ze zo trekt toch naar huis gaan, het is allemaal nog erg nieuw en spannend en door verder te lopen gaat de blokkade die ze opbouwt niet over, maar blijft juist langer. Wat je wel kan doen is stil blijven staan, zelf op je hurken gaan zitten en haar bij je laten zitten, niet aaien, wel steunen door te zeggen dat het goed is en dat ze niet bang hoeft te zijn, gebruik daarvoor een hele neutrale stem, dus geen hoge stem.

Wat je inderdaad kan doen is een trainer vragen aan huis te komen. Ik denk dat een groepscursus nog teveel gevraagd is. Het kan sowiezo een half jaar duren voordat ze thuis echt gewend is. Dan de omgeving nog.

Succes!

Super tof dat je zo'n geweldige hond een nieuwe kans geeft, want dat is het.

Met heeeeeeeeelll veeeeeeeel geduld en liefde (die ze bij jou en je man wel krijgt) komt het goed. Laat je man haar in het begin als hij thuis komt haar iets lekkers geven en daarna even verder geen reactie naar haar toe. gewoon rustig zitten, zodat zij de keuze krijgt om er lekker naast te gaan zitten, als ze dan toenadering zoekt, heel rustig iets lekkers geven (niet te uitbundig gaan worden, want daar schrikt ze ook van) en zo telkens als ze iets goeds doet belonen met wat lekkers en je stem gebruiken. En met wandelen .............. heel even buiten en weer naar binnen, desnoods 20x per dag, zodat ze leert dat buiten niet eng, maar juist leuk is. Is het misschien een idee om 1 van je andere Galgo's mee te nemen? zodat ze de "kunst" kan afkijken? Ik weet het niet hoor, maar een hond vertoont vaak kopieergedrag, dus misschien zou het kunnen werken.

Ik wens je in ieder geval heel veel succes toe, heel veel plezier ook van je mooie aanwinst.
Groetjes Betina

Hi Sandra,

Ik begrijp dat ze je ook veel achterna loopt in huis? Dit zie je wel vaker bij die intens angstige honden uit het buitenland. Je moet je voorstellen dat echt alles hier nieuw voor ze is, waarschijnlijk ziet ze een hoop elementen voor de eerste keer.
Een vriendin van mij heeft ook een dergelijke hond in de opvang gehad. Zó gestressed dat er ook niets "aankwam" bij de hond. Compleet onhandelbaar, er was geen contact mee te krijgen. Zij kon dit zelf niet aan, de hond is toen opgevangen en daarna geadopteerd door een wat meer ervaren persoon. Met een juiste begeleiding is deze hond inmiddels uitgegroeid tot een veel stabieler dier.
Ik heb een aantal tips voor je:

-Wat ik je aan zou willen raden is sowieso, heb geduld. Het kan een behoorlijke tijd duren voordat de hond wat meer gaat ontspannen.
-Verder, een hele belangrijke, laat de hond in het begin zo veel mogelijk met rust. Doe gewoon je dagelijkse dingen, zonder al te veel aandacht aan haar te besteden. Ik bedoel hiermee niet dat je haar niet mag steunen, maar wel: laat haar eerst maar eens landen en de kat uit de boom kijken. Hoe meer jij op haar let, heel actief contact probeert te maken, hoe meer zij het gevoel krijgt "dat het allemaal om haar draait". Stel je voor, jij komt op een compleet nieuwe plek, met allemaal nieuwe mensen, je vind het doodeng. Wat vind je dan prettiger, dat je door iedereen belaagd wordt, iedereen zich op jou concentreert, of dat je rustig rond kunt kijken en contact kunt maken wanneer jij daar aan toe bent...?
-Accepteer niet dat de hond je de hele dag op de voet volgt
-Forceer niets. Laat het initiatief tot contact bij haar. Met veel geduld komt dit vanzelf.
-Geef haar een rustige plek in huis waar ze zich terug kan trekken.
-Structuur. Zorg voor een zeer duidelijke dagstructuur. Uitlaten op vaste tijden, voer op vaste tijden etc. Inderdaad ook steeds op dezelfde plek uitlaten.

Ik wens je veel succes en doorzettingsvermogen
Groetjes, Mischa

Fien had ook schrik vanalles en nog wat ( asielhond)
Op straat sprong ze bijna in mijn nek als we iets of iemand tegenkwamen.

Nu, 7 maand later, wandelt ze mee zonder leiband, ze passeert nogwel mensen met enig wantrouwen...

Het angstige gedrag negeren, en zeker niet gaan troosten en binnenkort wandelt ze vrolijk mee!

alles is hierboven al gezegd door ervaren mensen
vind het super dat jullie deze hond een nieuwe kans willen geven
dat angstige wat mannen betreft kan heel lang duren(wij hebben skinny nu 2.5 jaar en nog vind ze mijn man soms eng)
liefde gaat door de maag zeggen ze ,dus hier kan je man op in spelen
hoop dat het snel een beetje beter gaat
gr liesbeth

Hoi Hoi,
Wij hebben 2 galgo's uit spanje en die hebben hetzelfde probleem gehad!! Kwa uitlaten was het in het begin ook altijd meer een vechtpartij als wat anders. Heb in het begin steeds kleine rondjes gelopen en als er dan paniek ontstond en ze probeerde te vluchten dan bleef ik staan en zei niets, pas als ze rustig werden zei ik goed zo!!! En dat heeft even geduurd maar hielp wel. Ook moesten ze in het begin niets van mijn partner hebben. Tot ik hem het eten liet geven, hem de botjes liet uitreiken. Verder negeerde hij ze en liet ze hun gang gaan. En nu zijn het intussen de dikste vrienden!! Met geduld komt het allemaal goed, als je maar niet teveel in een keer wilt.Groetjes

Hoi,

Ikzelf heb een soortgelijk 'probleem' wel in mindere mate maar toch. Mijn Kwinto komt ook uit Spanje en is zo angstig voor mannen maar nog veel meer voor -drukke- kinderen. Hij weet werkelijk niet waar hij het dan moet zoeken. Van ristige kinderen wil kwinto wel een koekje aanpakken maar gaat dan ook weer razendsnel achteruit. Loopt hij los dan uit hij zijn angst door op een afstand te gaan staan blaffen. Gelukkig bijt hij nooit anders zou ik hem nooit los laten. joggers is ook nog weleens een probleem, negeren ze kwint oen rennen ze gewoon door is er totaal niets aan de hand, veranderen ze van tempo of staan ze stil dan gaat kwinto ook op een afstand staan blaffen.
Ik heb wel geprobeerd met behulp van een gedragstherapeut aan dit probleem te werken maar het zit te diep en ik heb kwinto nu ruim 7 jaar en het angst is er bij hem nooit uitgegaan. Maar ik geef eerlijk toe komt ook grotendeels door mij. ik ben te dol op hem en zie hem als zoveel meer dan gewoon een hond. En ik ben niet geestelijk sterkt genoeg hem meer zelfvertrouwen te geven wat ik vreselijk vindt.
Wel reageert kwinto beter op me sinds ik cursus heb gelopen met hem.Helaas kan ik niet meer cursus volgen hoe graag ik het ook nog wil. De afstand is te groot en kwinto heeft deze dagen problemen met zijn schouder, en ik heb geen vervoer en zou het teveel nu zijn.

Hoi Sandra,

Wat je kunt doen om je hond ook zeker te maken is de volgende oefening:

Pak vreemde voorwerpen en leg deze neer. De vreemde voorwerpen kunnen zijn: een yoghurtbeker, lege verpakking van bami/nasi/hagelslag, een eierdoosje, een lege beker die je niet meer gebruikt, een oude afwasborstel etc.etc.

Deze leg je in de tuin of in je kamer. In het begin zou ik 2 of 3 voorwerpen neerleggen. Ze mag er aan snuffelen en als ze daar mee klaar is doe je iets lekkers in de voorwerpen. Niet te moeilijk eerst want dan gaat ze afhaken. Hierdoor leert ze dat dingen/voorwerpen niet eng zijn.

Als dit in de tuin lukt dan kun je dit ook op straat doen. Voor in je tuin, vlakbij huis. Dit doe je dan met dezelfde voorwerpen zodat er al iets bekends voor haar is.

Dit is idd geen gemakkelijke klus maar met veel geduld moet je een heel eind komen.

Groetjes van Esther

Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor jullie meening en tip's, ik ga er ook zeker aan werken
Ik weet dat er een tijd overheen gaat, ze heeft teveel mee gemaakt in haar zwerf bestaan, jammer.. erg negatieve ervaringen.
je ziet als de mannen thuis komen( ik heb een mannen gezin hahah) dan blijf ze angtig liggen of zitten en smakken, ik las toen dat paarden dat ook deden als ze stress hadden.
ze wil graag in de tuin , maar ze zodra de buren hoort dan zoeffff... naar binnen.
Ik weet het gaat zeker een jaar duren voor ze een ander hondje is, en soms denk ik dat ik alles te snel wil hahahah, maar idd. alles rustig aan doen.
Wilde ook eerst op gedrags cursus, maar ik denk dat het nu nog te vroeg is voor haar, ze moet eerst deze ervaring verwerken.
dus ik heb dat even achter me gelaten.

Probeer eerst met jullie tip's, en ze zijn nog steeds welkom hoor Ik hou jullie op de hoogte

tot nu toe nog steeds erg bang , probeer nu mijn andere galgo mee te nemen maar het werkt ook niet echt, geen kopieer gedrag.
Denk dat het toch erg diep zit.
Grrr,,,,, aan de mensen die haar dat hebben aan gedaan.
Was er maar een Ceasar millan in nederland die me kon helpen.
Welke gedrag deskundige is nou goed????
En woond rond Flevoland?

Ik herken het in kwinto ook. Sheila heeft geen problemen met kinderen maar kwin wel
Het kiezen van een goede gedragstherapeut is ook iets persoonlijk, wat de een goed vindt vindt een ander weer minder. 'mijn' gedragstherapeut is aangesloten bij deze nederlandse verenigng ; http://www.quiebus.nl/

@Annet,

Dat bang zijn voor kinderen herken ik heel goed bij de spaanse hond van de ouders van mijn vriend. Hij is nu elf jaar en al tien jaar bij hen, maar dat bang zijn voor kinderen hebben ze er nooit uitgekregen.
Verder is het een perfekte hond, en het is ook niet echt een probleem, hij gaat gewoon naar zijn eigen plekje als er kinderen in huis zijn. En de kinderen wordt verteld dat ze hem met rust moeten laten.

Hihi Sandra, Cesar Milan lijkt mij niet de meest taktvolle persoon om met angstige Galgo s om te gaan. Volgens mij kan je dan beter een gedragsdeskundige vragen die gespecialiseerd is in dit soort gevallen. Misschien weten ze iemand bij de Stichting waar je haar vandaan hebt?

Triest is dat he, dat zo'n angst voor kinderen zo diep gaat.
1 ding waar ik wel altijd blij mee ben is dat kwinto het op blaffen houdt, hij heeft nooit gebeten. Had hij het wel gedaan had ik heel eerlijk gezegt niet mee om kunnen gaan. Dan had kwinto terug gegaan naar de stichting waar ik hem vandaan heb.
Het heeft bij mij jaren lang geduurt voor een hondenschool opende die op loopafstand kwam, het is nog steeds bijna 1 uur heen en 1 uur terug lopen maar ik was toch heel blij ermee. Daarom vindt ik het zo jammer dat ik het nu niet meer kan met kwintie

Ze is niet alleen bang voor kinderen, voor mannen ook en mensen in het algemeen buiten op straat, zeg maar dat ze straat vrees heeft, wil alleen maar naar huis, en thuis is ze nogal bang voor mijn zoon's en man.
Alhoewel ik daar lichtelijk verandering in zie, doordat ze lekkers geven, buiten neemt ze niets aan, door alle stress.
Binnens huis voelt ze zich toch veiliger als buiten.
Maat tja ze moet toch haar behoefte doen buiten.
Dan is het toch mijn vraag ewoon me trekken of haar der zin geven :-S

Het klinkt misschien raar, maar gapen werkt erg kalmerend op angstige honden. De hond hierbij niet aankijken, maar gewoon zoveel mogelijk gapen. Het liefst terwijl je gewoon rustig ergens zit.

Vraag vooral aan je man of hij dat zoveel mogelijk doet in de nabijheid van de hond. Het heeft maar één nadeel... je wordt er zélf nogal slaperig van!

Weet niet of dit mogelijk voor je is, maar probeer zo vroeg mogelijk te gaan wanneer er nog weinig mensen op straat zijn. misschien kan ze dan eerst zien dat het buiten niet eng vindt, en wil ze naar huis laten gaan. Kleine stapjes.
Maar ik ben ver van gedragtherapeut. Dus of dit goed is voor je galgo daar kan ik niet over oordelen
Vergeet niet dat ze een hoop heeft meegemaakt en je haar nog maar net 3 weken heb.

Hi Sandra,

Volgens mij zit Martin Gaus met zijn centrum in Flevoland, almere?
Mocht je er niet uitkomen, dan is hier de website van ALPHA:
http://www.alphagedragstherapeuten.nl/
ALPHA is de beroepsvereniging van gedragstherapeuten. Alleen therapeuten met een volledig gevolgde opleiding aan één van de twee erkende instituten (Martin Gaus en Dogvision) kunnen zich bij ALPHA aansluiten.

Een ander idee is om te kijken of je de hond met Bachbloesemtherapie ondersteuning kan geven. Hier heb ik zelf tot nu toe erg positieve ervaringen mee. Je zult dan nog steeds met het gedrag zelf aan de gang moeten gaan, maar Bach kan positieve ondersteuning geven, zeker bij angstige honden. Als je hier meer over wilt weten, kun je me even een pb sturen.
En inderdaad, 3 weken is echt nog niks.

Groetjes, Mischa

Hoe oud is je galgo eigenlijk. Kwinto was 4 maanden toen ik hem kreeg en hij had al een hoop meegemaakt in die 4 maanden
En staat me iets dat honden bijv uit een asiel na ongeveer 6 weken hun ware aard laten zien?

Annet
Ze is geschat op 1 a 2 jaar jong, zwervend op straat gevonden, ze was waarschijnlijk niet goed voor de jacht waarvoor ze in Spanje gebruikt worden, dan worden ze gedumpt of opgehangen.
Ze is volgens mijn DA echt jong maar ook erg veel mee gemaakt, opgejaagd bekogeld misschien noem maar op.
Binnens huis is ze met mij al echt maatje, ze heeft al leren zitten voor een brokje dat geeft mij al een trots geweldig.
Maar buiten is het gewoon een ramp.
buiten voor de deur doet ze niets dan alleen maar trekken zo van... snel naar binnen op naar huis, ook als ik een stukje loop, van stress poept ze dat zie je gewoon aan haar , ik wil het gewoon niet erger maken dan dat het al is , ze is nu 4 weken hier tis kort maar net wat ik zeg ben bang dat ik de fout in ga, en dat wil ik niet ik il dat ze hapy word.

walgelijk hoe ze daar toch met honden omgaan he.
Maar als kwin met slechts 4 maanden in spanje het nodige heb meegemaakt zoveel angst heeft voor kinderen kan ik me zo goed voorstellen dat jou hond veel en veel meer nare dingen heeft meegemaakt.
Ik denk dat wanneer je een geschikte gedragstherapeut en er flink aan werkt jullie een heel eind komen. Al heeft ze teveel meegemaakt dat haar angst er naar mijn idee nooit uit zal gaan. Maar dat is mijn ervaring

Verder geef ik je een compliment dat je zo je best doet, toppie!

Annet

ik weet dat het er niet 100% uit gaat, ik heb al een galgo die ook bang was maar op een andere manier, nu blaft ze wel binnenshuis naar vreemden, maar later gaat ze toch snuffelen en dan is het oke,en gaat op haar plekje, nou toen we der net hadden was ze zo gestresst dat ze wel eens op de vensterbank zat hoor.
Wij zijn zo trots dat ze toch grotendeels is bij gedraaid, ze kan los in het bos en strand, rent even en komt dan netjes naast me lopen moe en voldaan.
En zo hoop ik Glenda ook te krijgen, een happy hondje zonder angst.
Ik ben echt gek op haar.
Spanje is voor honden een rot land